Het maakt nogal een verschil of je uit een grote plaats of uit een dorp komt.
Ik reageer hier via jonginrijswijk maar woon totaal niet in de buurt, dus mij herkennen valt al niet mee.
En als bekenden mij hier al zouden herkennen (want anoniem) vind ik het nog leuk ook.

Met mijn eerste reacties op dit forum was ik heel bang om herkend te worden hier, ook met bijzondere onderwerpen maar nu hoop ik langzaam in het echt ontdekt te worden. Maar niemand herkend je want je mag niet je naam en woonplaats hier neerzetten.

Idd, we zijn er voor elkaar! Dankjewel J17! :)

Dit is hetzelfde als bij youtube . Ik heb weleens reacties geplaatst onder yt video's. Toch wel bang om herkend te worden.

Hoi allemaal, ik reageer hier wel eens, maar dek niet dat mijn ouders dit lezen. Ze weten in zijn heel niet dat het bestaat. Verder beperk ik mij zoveel mogelijk tot een reactie in algemene termen, maar soms vraagt het in gedetailleerd iets te schrijven. Maar met zoveel jongeren, met gelijksoortige problematiek, in België en Nederland denk ik echt dat de kans klein isdat ik wordt herkend. Wat ik overigens op nog niet eens erg vind, ik heb niets te verbergen. Dus, blijf schrijven en reageren, we zijn er als jongeren toch voor elkaar!

Hallo jongen 32. Dat was wel een beetje balen denk ik! Daarom plaats ik mijn berichten hier , want hier ben je voledig anoniem, ik hoef geen onveranderbare gebruikersnaam te gebruiken en hier worden ze gelukkig, na verzoek van jou verwijderd. Je hebt forums waar ze het vertikken om jouw bericht op te verwijderen. Dan sta je daar voor eeuwig op het net, lekker dan...

Een heel terechte bedenking, TS. Een paar jaar geleden ben ik door mijn vader hier herkend. Dat was in de periode toen ik openhartig schreef over onze familie als expats met mijn ervaringen op International School en mijn ontgroening aan de Belgische universiteit waar ik studeerde. Hij vond het geen goed idee om zo gedetailleerd die dingen publiek te maken. Of ik mij wou beperken tot algemene bedenkingen over abstracte onderwerpen... Voor mij was het een therapie om die meestal nare ervaringen van me af te schrijven. Ik denk dus dat er hier veel meer ouders komen kijken dan je zou denken. Hij vermoedde al een poosje dat ik het was maar ik heb mezelf weggegeven door mijn leeftijd hier aan te passen precies op de dag dat ik jarig was. Verraden door mijn eigen eerlijkheid. Initialen erbij zetten kan je beter ook niet doen. Dan vraag je erom. Maar ik blijf het toch een beetje creepy vinden om stiekem je kinderen te volgen op een jongerenforum.. Sorry pa als je dit ook weer leest...

Misschien weten onze ouders niet eens dat dit bestaat. Er is misschien ook wel een anonieme ouderensite waar pap en mam het met vreemden over ons hebben, maar dat weet ik niet omdat ik geen flauw idee heb of dat bestaat. Ik bedenk nu ook maar wat?? Het zou best kunnen

Hoe meer details je geeft, hoe concreter je situaties/gebeurtenissen /plekken beschrijft des te meer kans je loopt om herkend te worden. Logisch. Maar het zal hoe dan ook altijd bij een vermoeden blijven. Maar het is idd een vervelende achteraf gedachte vooral als je vaak heel intieme dingen post.

Ik begrijp je gedachtes inderdaad. Al verwacht ik niet dat (mijn) ouders hier snel op zouden kijken. Maar ondanks dat probeer ik er wel rekening mee te houden. Ik vraag mezelf af, bij het schrijven van een reactie of een post, of ik het ok vind als vrienden/kennissen me in het bericht kunnen herkennen. Als ik er geen probleem mee heb, durf ik ook best wel wat extra details toe te voegen, maar als ik liever anoniem wil blijven, dan probeer ik het verhaal zo oppervlakkig mogelijk te houden.