ik heb mijn hele leven heftig nagelgebeten en ik ben er nu pas achter waardoor het kwam, aangezien ik het al 2 jaar niet meer zo erg doe.

lang verhaal kort; de stress in mijn leven is een stuk minder dan eerst waardoor ik niet veel spanning meer heb en ik dus (blijkbaar) geen drang heb om nagel te bijten.

lang verhaal lang; mijn zus (22) is bipolair, dit jaar gediagnostiseerd maar ze was het vroeger ook en mijn ouders wisten niet hoe ze daar mee om moesten gaan. dit zorgde altijd voor veel stress in huis, ook zijn mijn ouders gescheiden toen ik 8 was en ik ben altijd gepest op school. mijn zus woont nu al 3 jaar niet meer thuis waardoor de spanning volledig weg is.

3 jaar geleden ben ik ook gestopt met de middelbare school en ben ik naar een creatieve vakschool gegaan in de stad waar ik me heb omringd met mensen die hetzelfde denken als ik en niet judgemental zijn zoals op het middelbaar.

na een jaartje in m’n minder stressvolle leven te hebben geleefd heeft m’n lichaam in de gaten gekregen dat er geen spanning meer is om over nagel te bijten en ben ik zonder dat ik het door had gestopt. (af en toe als er een stukje los steekt bijt ik het er heus wel af maar niet zo heftig als daarvoor)

ik denk dat het nagelbijten een gevolg is van iets wat je mentaal dwars zit, je doet de handeling niet voor niets (meestal) onbewust. het kan lastig zijn om te vinden waar het door komt en er dan ook verandering in te brengen. het is ook lastig om met jezelf regels af te spreken zoals ‘als ik er aan denk, ga ik me afleiden door dit te doen’ omdat je het meestal onbewust doet. tenzij je een straf-systeem invoert en elke keer als je nagelbijt er iets negatiefs aan vast zit en je jezelf een restrictie geeft op iets leuks. dit kan ook averechts werken als het nagelbijten wel voortkomt uit stress, want leuke dingen doen verminderd het juist.

die nagellak werkte bij mij ook nooit want om die zooi er met je vinger af te pulken was ook een bevredigend gevoel, en als het er dan af was beet je gewoon verder.

wat je wel kunt doen is met jezelf afspreken om nooit voorbij het witte te bijten, hier krijg je zoals je al zei enorm veel pijn van.

Als je er op zoekt dan vind je allerlei methoden om van nagelbijten af te komen, maar jij zegt alles al geprobeer te hebben en het lukt niet. Nagelbijten is naar mijn idee een symptoom van iets, en niet iets op zichzelf staands.
Als het een symptoom is dan is er iets in jouw karakter of in jouw leven dat jou daar toe brengt. Natuurlijk kan ik niet beoordelen wat voor iemand jij bent, maar jij kan wel naar jezelf kijken.
Ben jij een stressgevoelig iemand? Ben jij perfectionistisch ingesteld? Maak jij je zorgen over bepaalde zaken, zoals je studie of relaties met anderen?

Ik denk dat je het in die richting moet gaan zoeken. Als jij daarnaast de aandrang voelt om nagels te gaan bijten, wat is het dan dat jij daarmee wilt bereiken? Mooie gladde nagels? Als je nu eens een nagelvijl bij je steekt en iedere keer al je wilt gaan bijten die vijl pakt? Als je mooie gladde nagels hebt dan is de drang te bijten misschien minder, al ben ik bang dat er op dit moment niet veel te vijlen valt. :-(

Er moet van af te komen zijn. Ik lees heel wat tips, maar als die drang in jou zit, in je persoonlijkheid, dan moet jij veranderen. Als je dat kan! Als je echt wilt dan kan je heel veel, maar het belangrijkste is nu er achter te komen wat het in jou is dat jou er toe drijft.