Ik zou wel 18 willen zijn. Zelf sigaretten kopen haha. Maar verder heb ik veel vriendinnen van 19, 20 sommige zitten zelfs op kamers dus ja voel me wel iets ouder.

Het hangt er van af, ik voel mij meestal zoiets van tussen 9 en 12. Ik denk dat ik wel 18 zou willen zijn: autorijden, alles zelf beslissen, op studentenkamers naar de unif gaan en vrij zijn. Maar ja, misschien zijn die ook niet zo vrij.

22 vind ik een prima leeftijd en voel me ook zo. Afgestudeerd en een leuke job, vooruitzicht een nog betere job te krijgen ook al omdat ik steeds meer ervaring krijg en dat geldt ook voor mijn seksualiteit. Woon op kamers en kan dus doen wat ik wil tot op zekere hoogte uiteraard. Ik zou nog wel iets ouder (35 ofzo) willen zijn. Je bent dan nog in de volle kracht, kennis en kunnen van je leven op allerlei gebied.

Ik ben 19 - Ik voel me 19 - en eigenlijk wil ik ook wel 19 zijn. ben best heppie eigenlijk.
Natuurlijk zou ik voor sommige dingen wel andere leeftijd willen, bijv: 12: want dan kan je (met wat ik nu weet) van alles doen zonder dat je gestraft wordt of er raar gekeken wordt. Bijv: 40 want dan ga ik mijn 1e Porsche kopen :p . Bijv. 55 want dan ga ik stoppen met werken en alleen maar leuke dingen doen.

Het hangt ervan af. Ik ben 13 maar ik voel mij soms ouder omdat ik slimmer ben dan de meesten van mijn klas, ik weet meer en ik begrijp alles sneller, dus ik kan beter meepraten met ouderen. Maar soms voel ik mij als een kleine meid: bij sport kan ik niet goed mee, want ik heb geen balgevoel en geen kracht, dus daar loop ik achteraan. En ik plas nog in mijn broek 'snachts, net als een kleuter. Dus het verschilt heel erg bij mij. Ik zou wel ongeveer 20 willen zijn, denk ik: rijbewijs, auto mogen rijden, op studentenkamer, kunnen bijverdienen, meer vrij zijn, en zo.

Ik voel me al 6 jaar lang ongeveer 25.
ik ben door een nare thuissituatie heel snel opgegroeid.

dit is in groepsdynamieken/vriendengroepen vaak heel vervelend aangezien ze allemaal ouder zijn dan ik, maar ik me wel op emotioneel gebied het meest volwassen gedraag. ik ga normaal een gesprek aan en hou niet van onnodig roddelen. mensen komen altijd voor adviezen naar mij toe, maar vragen nooit hoe het met mij is. ik moet van iedereen troep aanhoren en dan verwachten ze dat ik zeg dat ze zielig zijn, terwijl ik meestal alleen zeg ‘heb het er gewoon over met ze’ en dan doen ze ineens heel verbaasd alsof ze dat zelf niet konden bedenken. Altijd als er iemand een huilbui krijgt op een huisfeest zit ik er mee opgezadeld omdat ik blijkbaar ‘getraind’ ben om een 22 jarige uit te laten huilen over het feit dat dr vriendje niks voor dr verjaardag heeft gekocht terwijl ze dat ook lekker tegen hem kan zeggen. (sorry voor de onnodige ramble maar dit zijn maar een handje vol situaties waarin ik het merk)

ik zou heel graag opnieuw een kind willen zijn en dan specifiek de leeftijd 7/8, dit was voor mij de leeftijd waar je nog voor de volle 100% kunt fantaseren, maar ook moeilijke vragen begint te stellen zoals ‘hoe groot is het universum’. ik zou dan graag een ouder-figuur hebben die dit gedrag juist aanmoedigt ipv dat die zegt ‘je ziet toch dat ik bezig ben, flikker een eind op’. ik heb altijd een fascinatie gehad voor dieren, die nooit is aangemoedigd waardoor ik niet serieus na heb gedacht om een carrière hier in te beginnen omdat ik niet wist dat het bestond. Als ik nu terugdenk denk ik dat ik potentie had om een geweldige bioloog te worden, maar nu moet ik het maar doen met mijn HAVO3 drop-out + mbo filmschool ongoing maar de theaterschool trope.

Ik voel mij eigenlijk gewoon 14. Soms zou ik wel jonger willen zijn zodat ik meer onnozel kan doen zonder dat ze het raar vinden. En soms zou ik ouder willen zijn zodat ik meer mag: autorijden lijkt mij wel leuk, zodat je overal naartoe kan. Maar meestal ben ik wel tevreden met mijn leeftijd. Het is ook gemakkelijk dat wij niet zelf moeten koken en winkelen en zo.

Ik voel me eigenlijk best wel vijftien ofzo want ik moet altijd op mijn broertje van negen passen en zo voel ik me een beetje moederlijk.
Ben wel blij met mijn elf jaar

Ik vind het ook een lastige vraag. Een beetje gaat het bij mij als de reactie van het meisje dat zich soms een kleuter voelde. Ondanks dat ik qua uiterlijk al heb ik wel een lichaam heb dat bij mijn leeftijd past, plas ik net als haar nog steeds in bed. Ik moet er niet aan denken dat de hippe meiden op school ontdekken dat ik nog in bed plas!

Wanneer ik dan 's ochtends op sta probeer ik altijd spiegels te vermeiden, op de een of andere manier vindt ik dat te veel en houd ik daar niet van. Je bewust jonger willen voelen schijnt regressie te heten, dat kan gebeuren in een periode met veel stress. Ik had het een beetje bij de scheiding van mijn ouders, dat dwong me er toe sneller volwassen te moeten worden. Het kleiner voelen was een vlucht naar een tijd waar alles nog in orde was.

Groetjes!

heyy leuke vraag, zet mij ook aan het denken

1. Ik denk dat ik me gwn 13 voel, een brugpieper
2. Ik wil graag 16 of 18 zijn, ligt er aan waar woon, omdat ik heel graag naar Amerika wil. vanaf je 16 mag je namelijk motorrijden in amerika en dat wil ik echt heel graag! dikke motor kopen (eentje van 1000cc of meer)

byeee MZ

Ik voel me rond de 20 jaar, maar fysiek voel ik me 14, aangezien ik dunner ben vergeleken met andere meisjes. Als ik mocht kiezen hoe oud ik zou zijn dan zou ik kiezen voor 20 jaar. Dan ben ik eindelijk af van middelbare school, mag ik een eigen huis/kamer hebben en inrichten, kan ik werken en een opleiding doen die ik zelf echt leuk vind. Het lijkt me veel vrijer. Ik mag naar feestjes en tot laat buiten zijn, want dat mag ik allemaal zelf bepalen dan. Lijkt me geweldig.

Ik voel mij ongeveer zoals ik ben. Maar ik zou wel een paar jaar ouder willen zijn, zodat ik meer vrijheid heb en mag autorijden en zo.

En ja, een mix van alleen het goede uit je kindertijd, pubertijd en volwassen, zou ik ook wel willen. Zonder het slechte.

Ik voel mij dikwijls een kleuter van een jaar of 6. Vooral als ik tussen mijn vriendinnen sta. Ik ben kleiner dan de rest van mijn klas, en ik heb nog geen borsten en geen haartjes, en nog een echt kindergezicht. En ik plas ook nog in mijn bed. Heel genant als ik tussen de anderen van mijn klas sta: die lijken al wel allemaal echte jonge vrouwen met een mooi zandloperfiguur, borsten, make-up, en alles. En ik sta daar tussen als een bedplassende kleuter. Zij weten het niet van mij, maar ik natuurlijk wel van mijzelf: dus het voelt alsof iedereen aan mijn gezicht kan zien dat ik nog een kleuter ben.

Ik denk ik zou wel 20 willen zijn: aan de univ zitten, veel vrijer zijn, en zo. Dat lijkt mij wel leuk.

Ik voel mij "gewoon normaal", maar ik kan er niet echt een leeftijd op plakken. Dus ik pas goed in mijn lichaam.

Ik zou eigenlijk wel een mix willen: financieel en juridisch de vrijheid van een volwassene, en zelf kunnen beslissen hoe ik leef. Dus niet meer moeten leven zoals mijn ouders willen. Maar met de kennis en ervaring van iemand die al wat ouder is. Met mijn huidige lichaam (is mooi genoeg en mag zo blijven) en mijn gezondheid. Maar wel met de onbezorgdheid en het geluk van een kind, zodat je gewoon intens kan spelen, zonder zorgen aan je kop.

Dus de goede dingen van elk, maar zonder de last. Een illusie natuurlijk, maar dromen mag...

Leuke vraag maar heel lastig om op te antwoorden. Alleen al hoe oud ik me voel. Met mijn impulsieve gedrag en de drang om gekke dingen te doen lijk ik soms wel een puber van 14-15. Aan de andere kant kan ik heel volwassen redeneren en voor mezelf zorgen zodat ik ook 30 zou kunnen zijn. Sommige van mijn voormalige klasgenoten vind ik al oud worden. Ze hebben hun huisje, boompje, beestje al helemaal gepland of zijn er al aan begonnen en doen niets leuks meer. Al met al denk ik dat ik me rond mijn eigen leeftijd voel, misschien een paar jaar jonger. Hoe oud ik zou willen zijn is nog veel lastiger. Elke leeftijd lijkt zijn voor- maar ook nadelen te hebben. Als puber wil je vaak van alles maar je hebt het geld niet of het mag niet van je ouders. Nu is het leven leuk maar met de nodige stress voor studie, bijbaan, alle andere dingen die je wilt doen en je moet toch ook aan je toekomst gaan denken. Als ik naar mijn ouders kijk, rond de 50, dan lijkt het wel alsof ze het leven opnieuw hebben uitgevonden. Ze doen allerlei leuke dingen maar voelen zich er niet toe gedwongen, zoals ik soms wel heb. Dus ook een prima leeftijd. Weet je, laat me maar gewoon 22 zijn, dan ga ik al die leeftijden vanzelf meemaken.

Ik ben nu 22 en rond mijn studies af. Als ik nu op de uni rondloop en al de jongere studenten zie zou ik wel graag terug naar 18-19 jaar willen. Elke dag feesten en ten volste genieten van de studententijd. Nu heb ik elke week 3 deadlines....

#m13 je moet je toch wel iets gegroeid zijn maar 21. Dan moet je werken en voor je huis betalen en andere dingen.
Ik ben nu 15 en school sucks maar ik hoef verder niks anders en ik heb een vriend.
Het ergste is huiswerk

Ik voel mij meestal iets van 11-12. Ik denk dat 21 wel leuk zou zijn.

1) Lastige vraag. Wat ik voel en ervaar associeer ik niet met mijn leeftijd. Waarschijnlijk als er met een MRI-scan naar mijn hersens gekeken wordt, zullen mijn hersens op een hogere leeftijd geschat worden. Omdat mijn mentale gezondheid al een hele lange tijd niet subliem is.
2) Dat kan ik moeilijk in schatten, want ik kan niet in de toekomst kijken. Waarschijnlijk zou ik een oudere leeftijd kiezen, omdat ik mijn jeugd niet als prettig heb ervaren. Wie weet wat de toekomst brengt!
Groetjes, G