Beste vriend, De laatste tijd was je al niet zo optimistisch als het om je heup ging en dit is toch wel een grote teleurstelling. De jaren van je leven die bepalen wat voor iemand jij gaat worden en het ontwikkelen van je seksuele identiteit die liggen voor je. Dat jij die in je rolstoel moet doorbrengen is een deprimerend vooruitzicht. Er kan nog wel van alles, maar van heel wat dingen kun jij niet zo genieten zoals iemand die gewoon zijn benen kan gebruiken.
Ik ben een beetje verbaasd dat ze tegen jou over revalidatie beginnen te praten. Ik ben er niet bij natuurlijk, maar volgens mij kan jij inmiddels toch wel aardig overweg met die rolstoel. Denk jij zelf dat ze jou daar nog iets kunnen leren dat het voor jou gemakkelijker maakt?

Het is misschien wel een beetje onhandig, maar met krukken kan jij toch rechtop staan en lopen. Is dat erg vermoeiend? Als je weer eens naar een fuif gaat dan is dat toch prettiger dan in je stoel in een hoekje zitten. Dansen zal wel niet gaan, maar je kan toch 'op niveau' contact hebben met anderen.

Jouw lief moet ook accepteren dat ze nooit kan zijn zoals anderen en hoewel ze zich daar wel mee verzoend heeft doet het haar toch wel pijn. Praten jullie samen wel eens over dat soort dingen? Het is altijd fijn dat als je het ergens moeilijk mee hebt dat je dan kan praten met iemand die je begrijpt. Hier stukjes schrijven doe je ook niet omdat jij je verveelt. Als jij wat hebt aan mijn reacties dan doet mij dat daarom veel plezier.

Jij vindt die korte broeken mode van vroeger raar, maar ik denk als je de meisjes in je klas er naar vraagt dat die dat helemaal niet zo raar vinden. Misschien zouden die het wel leuk vinden als het weer terug kwam. Het is maar net waar je graag naar kijkt ;-).

De week is weer begonnen en je zit weer op school aan je toekomst te werken. Hoe dat zal zijn dat weet je nu nog niet, maar een heleboel heb je zelf in de hand. Er zijn dingen die je graag anders zou zien, maar niet alles wat je wilt kan ook. Dat geldt niet alleen voor jou. Misschien dat jij straks geholpen kan worden met een kunstheup en dan natuurlijk een die een leven mee gaat.
Als ik in het park loop dan kom ik verschillende mensen tegen met een kunstheup. Allemaal lopen ze weer gewoon. Uiteindelijk kan jij dus ook weer gewoon lopen, alleen zal je moeten wachten totdat je uitgegroeid bent en dat kan wel pas zijn als je 21 bent.

Voordat je geopereerd bent heb ik eens de naam van dokter Bessems in Rotterdam genoemd. Jij bent toen erg boos geworden omdat je al zover was op weg naar de operatie en dat als oplossing zag. Of iemand anders iets voor jou kan betekenen weet ik niet, maar over die dokter Bessems is men erg tevreden. Het hangt er van af wat de mogelijkheden zijn. Hij kan ook niet toveren en jouw dokters weten ook wel waar ze mee bezig zijn.

Ik wens je maar veel sterkte en ik hoop dat er nog genoeg overblijft wat je wel kan doen en waar je plezier aan beleeft. Het beste maar weer!

ja mijn lief is ok hoor, wat badass en grappig. Dat was wel minder toen ze zo heel veel pijn had maar dat is nu weer beter. Ze is soms nog heel triest over hoe het nu is met die rug maar dat gaat ze zeker niet tonen op school. Dat ze zo moedig is helpt ook wat voor mij.

Ja het gaat niet goed met mijn heup. Er is nu al een tijd geen verbetering en die dokter kijkt nu wel ernstig. Ze spreken al over later een kunstheup. En bij het laatste bezoek was het een heel gesprek over de rolstoel, hoe het ging met de rolstoel en dat dat toch wel heel belangrijk is en dat ze gaan zien dat ik een rolstoelopleiding in revalidatie kan volgen binnen een paar maanden (wel lessen ik moet daar niet blijven of zo). Als iedereen zegt hoe goed ik het met die stoel doet en dat dat belangrijk is snap ik ook wel dat ze denken dat ik nog jaren in dat ding ga zitten. Ik probeer er niet te veel aan te denken. Ik ben het toch al wat gewoon in een rolstoel te zitten. Maar leuk is anders.

Mode is soms gek. Ik hoop dat die mode niet terugkomt. Geen zicht.

Beste vriend, Je lief heeft het uiteindelijk aangedurfd om weer naar school te gaan (Ze werd natuurlijk wel gedwongen) en het is haar mee gevallen. De mens is nu eenmaal een sociaal wezen en van alleen op je kamer zitten wordt je niet gelukkig.
Heel aardig van die andere leerlingen dat ze zo leuk reageerden. Blijkbaar is je lief ondanks alles een meisje waar je gezellig mee om kan gaan en is dat waar het voor die anderen om gaat. Heel bemoedigend allemaal voor haar.
Ze vindt het niet leuk dat er zo gekeken wordt, maar ja, wat wil je als je met zo'n gevaarte in het openbaar komt. Niet leuk, maar je kan het de mensen niet kwalijk nemen. Als ze net doen of ze niets zien is het ook niet goed.

Dat schoolbezoek heeft haar moed gegeven en nu wil ze dus ook naar het winkelcentrum. Misschien dat de winkels in Nederland straks weer open mogen en dan zal het daar in Antwerpen wel wat rustiger worden. Hopen maar dat het gezonde verstand bij de Nederlandse overheid eens een keer het wint van het doomdenken en dat de bestuurders zelf gaan denken in plaats van braaf alles te doen wat die 'deskundigen' ze vertellen dat ze moeten doen.

Jammer dat er zo weinig vooruitgang is als het om je heup gaat. De bedoeling van die gaatjesboorderij was dat je heupkop meer doorbloed zou worden en dat er gezond weefsel zou gaan groeien. Gebeurt dat te weinig of gebeurt dat helemaal niet? Dat laatste zou heel erg teleurstellend zijn. Als er wel wat gebeurt dan kan je nog hoop hebben dat het op een dag klaar is met die rolstoel.
Wat ik gelezen heb is dat ze wel eens een nieuw stukje bot bijplaatsen, maar of dat bij jou mogelijk is en of dat helpt is natuurlijk maar weer de vraag. In weer een operatie zal je geen zin hebben en opnieuw een gipsbroek zal je waarschijnlijk slapeloze nachten en nachtmerries bezorgen als je daar aan denkt.
Ik kan wel zeggen dat er mensen zijn die het moeilijker hebben, maar dat is maar een schrale troost en te makkelijk om te zeggen. Jij weet hoe het ook kan zijn en dat maakt het zo moeilijk. We moeten maar hopen, je bent nog geen tachtig.

Rare vogel hoor die Stoere. Maar op zich heb ik wel sympathie voor hem en jij ook denk ik. Iedereen moet maar op zijn manier gelukkig worden en als hij het leuk vindt om zomer en winter in korte broek te lopen dan moet hij dat vooral doen. Hopen maar dat hij mooie benen heeft :-).
Vroeger waren de korte broeken een stuk korter, nu zijn ze weer zoals voor de oorlog. Ik denk dat in die hele korte broekentijd de mensen minder geld hadden. Toen kwam nog niet alles uit China dus gebruikten ze minder stof om het goedkoper te maken. Nu zouden de meeste jongens zo de straat niet op durven denk ik. Alleen meisjes lopen nog in van die hele korte broeken en dat vind jij best leuk denk ik, net als die korte scout rokjes.
Als jij op weg naar de scouts het koud hebt dan leg je maar een dekentje over je benen. Je hoeft er geen blaasontsteking door op te lopen.

Bijna weekend weer, dus weer scouts en gezellig met je uniform op bezoek bij je lief. Zij vindt dat leuk, dus dat doe jij dan vast graag voor haar. Fijne dagen weer en blijf optimistisch! Als je maar vrienden hebt!

hoi

het is terug school pfff. Mijn lief volgt meestal les online maar ze is vandaag een halve dag naar haar school geweest. Ze zag er erg tegenop, het was ook een hele verhuis, maar het is dan toch meegevallen. Ze waren in de klas heel blij en er waren veel die met haar kwamen babbelen, en ze heeft heel de tijd rechtgezeten al deed het na een tijd wel pijn. Ze leek nu achteraf wel heel blij dat ze geweest is. Volgende week doet ze het opnieuw en na een tijdje misschien 2 of 3 halve dagen als het lukt.

Ik ben blij dat het meeviel, heeft haar weer meer moed. Ze klaagt wel dat er veel staarden. Maar zonder die stoel en dat korset zou ze nergens meer komen. Het ziet er maar raar uit maar ze zou niet meer zonder dat korset kunnen.

ze kan al veel zelf doen, en meestal staan er een boel dingen op haar roltafel. Ze komt ook graag naar ons, en ze heeft nu het plan om naar het winkelcentrum te gaan shoppen. We gaan wel nog even wachten, nu zijn het de koopjes en is er heel veel volk. Ze is ook wat bang dat iedereen gaat staren, maar ze weet ook dat ze dat gewoon gaat moeten worden. Ze is echt cool.

Bij ons in de scouts mag alleen de leiding een lange broek, maar die dragen zelf ook bijna altijd een korte broek. Hier dragen ze bij de meeste jeugdbewegingen meestal een korte broek, ook de oudere groepen, vind niemand raar. Ik ook dus. En de meisjes van die hele korte rokjes lol. In onze scouts zijn er alleen jongens. Mijn pa heeft eens verteld dat dat vroeger overal gescheiden was, ook de scholen.

Buiten de scouts draag ik alleen een short als het heel warm is. Stoere vind een korte broek cool, maar hij kan mij niet overtuigen (en zijn vriend ook niet) om het buiten de scouts te dragen. Vinden we veel te koud en dan is het ook wat raar. En zeker koud als je in een rolstoel zit. Op oude foto's droegen ze bij onze scouts lang geleden van die heel korte broekjes, dat moet pas freezing geweest zijn aan hun billen lol. Ik denk dat het toen allemaal veel strenger was.

Ja soms thuis binnen en in de klas gebruik ik ook krukken, want in de klas is weinig plaats. Het is natuurlijk wel dat je dan je handen vol hebt met die dingen. Buiten of als ik bezig ben meestal wel vooral de rolstoel. Bij de scouts ook de rolstoel dat is veiliger. Ik gebruik dus wel veel meer de stoel dan de krukken. Het vlot op het moment niet zo met de perthes zeggen ze, ik denk dat het nog een hele tijd zo gaat blijven. pfff ik denk er niet te veel aan.

Nu elke broek is beter dan een gipsbroek lol. Ik hoop dus dat er geen nieuwe operatie nodig gaat zijn. Of een andere heup, maar daar ben ik nog veel te jong voor. Echt kut. Voor alles goed te laten gaan ben ik te oud, en dan ben ik weer te jong.

Beste vriend, jouw lief is een dapper meisje, maar soms wordt het te veel, hoe sterk je ook bent. Je kan op dit moment maar een ding doen en dat is leven bij de dag. Vandaag zie je haar, je praat met haar, je probeert haar een beetje gelukkig te maken en hoe het morgen zal gaan dat zie je morgen wel.
De techniek maakt haar het leven wat makkelijker zodat ze niet te veel pijn moet hebben en toch nog van alles kan doen. Dat ze jou en andere vrienden heeft die dingen met haar en voor haar doen moet haar toch ook gelukkig maken. Verder moet je maar niet denken al vermoed ik dat jij dat toch wel doet. Het is erg zwaar voor een jongen van bijna vijftien.

Ergens anders, om het maar eens over wat anders te hebben, las ik dat als je als scout vijftien bent dat je dan geen korte broek meer hoeft te dragen. Geldt dat ook voor jou als je bij je welpenvriendjes meedoet?
Stoere loopt graag in een korte broek. Misschien is het niet verplicht en kan hij dat blijven doen. Jij zal een lange broek wel leuker vinden denk ik.

Je hebt wel eens gezegd dat je ook op krukken mag lopen maar dan moet je Perthes been in een lus hangen zodat je heup niet belast wordt.
Vanmiddag liep ik in het park hier naast mijn huis en daar zag ik een man met 1 been. Hij zat op een bankje met zijn vrouw en zijn kinderen speelden tussen de struiken. Waar hij zat was een heel eind vanaf het parkeerterrein. Met 1 been kan je dus nog een heel eind komen!

Veel heb ik verder niet te vertellen. Het weer is saai, corona maakt het leven saai en op het strand was het ook helemaal niet leuk. Koud, veel wind en stuivend zand. Doe jij maar gezellig leuke dingen met de mensen die jij aardig vind en die jou aardig vinden. Buiten is het niets! Veel plezier maar!

ja de vakantie is bijna over.

die bril gaat zeker weg en dan een lens wanneer ik geen pleister meer draag, het verschil in sterkte is anders te groot. Maar nu is het nog afplakken pfff.

Ik probeer niet te veel te denken aan de perthes.

mijn lief is altijd altijd al vurig geweest lol. Maar het is heel moeilijk voor haar, zo afhankelijk geworden zijn, en die stoel en dat korset. Ze is echt heel moedig maar ze huilt ook wel. Gisteren ook en dan zei ze dat ze zich nooit mooi zijn kon maken voor me met dat ding rond haar hoofd en dat korte haar. Ze is heel bang dat ik het uitmaak. Maar als ik dan iets zeg gaat het over.

Thuis heeft ze altijd 2 roltafels bij haar, en op de ene liggen altijd heel veel dingen zodat ze niet altijd iets moet vragen te brengen. Echt een boel. Ik mag nu rommel maken zegt ze dan. En ze slaagt er in liggend en in dat korset toch heel wat te kunnen, als ik dat zeg dan straalt ze. En als het nodig is zit ze ook wat rechtop, maar na een tijd doet dat te veel pijn. Maar dat zegt ze niet, je ziet het wel. En dan weer terug liggen. Ze is echt wel heel moedig. Ze wil niet echt naar school maar ze is aan het zien hoe ze alles kan doen. Ze wil in de klas heel de tijd rechtzitten, maar ze is wel bang of het gaat lukken.

Die rug van haar is echt kut. Ze heeft heel lang verder gedaan of er niets aan de hand was, maar nu heeft ze zo veel pijn dat dat niet meer gaat. Ze is ook heel veel geopereerd toen ze klein was. Ik denk niet dat ze het nog zou volhouden zonder die nieuwe stoel, zelfs al is het een groot lastig ding. Als ik ze dan zo zie op dat ding, met dat magere gezichtje in dat korset, en heel moedig, dan weet ik dat ze mijn lief is en blijft. Misschien is al mijn shit van die perthes en dat oog daar wel voor gebeurd, vroeger zou ik dit niet gedaan hebben.

Ja jongen, Het is allemaal niet leuk en ik begrijp dat je lief af en toe opstandig is. Zij zou zo graag een gewoon meisje zijn zoals al die meisjes die ze om haar heen ziet, maar dat zal ze nooit zijn en dat is heel hard.
Ik begrijp ook wel dat ze soms boos is op haar broer. Op wie anders moet ze boos zijn? Hij weet wat goed voor haar is en hij denkt aan haar toekomst. Zij is tenslotte een jong tienermeisje en die zijn zo af en toe wel eens opstandig en onredelijk. Als ze nadenkt dan weet ze best dat hij het goed bedoelt, maar als je jong bent dan heb je niet altijd zin om redelijk te denken.
Iedereen, niet alleen zij en jij, zal zo af en toe wel eens er aan denken hoe de toekomst er uit gaat zien en zich bezorgd maken. Misschien dat er nog eens iets wordt uitgevonden dat je lief een normaler leen kan geven, maar dat kan op z'n minst nog heel lang duren.

Voor jou is het ook niet leuk dat het met die Perthes zo traag gaat. Zolang er vooruitgang is kan je optimistisch blijven, er is iets om naar uit te zien. Dat je oog steeds beter wordt is ook heel bemoedigend. Op een dag kan die bril weg en dat scheelt alvast wat. Dan kan iedereen weer zien wat een knappe jongen jij bent ;-).

Fijn dat het voor jullie allemaal goed is gegaan met de examens. Tegen buurmeisje kun je niet op maar dat geeft niet. Als zij later professor is geworden en beroemd dan kun je zeggen dat zij jouw buurmeisje was en een hele goede vriend. Met jou en met Stoere komt het ook zeker goed. Misschien geen professor of beroemd, maar dat hoeft ook niet. Gelukkig zijn is al genoeg.

Volgende week weer naar school? Heel goed, dan hebben jullie weer wat te doen en zie je je vrienden ook weer terug. School is niet altijd leuk, maar zonder school is helemaal niets. Vraag maar aan die Nederlandse jongens en meisjes die maar thuis moeten blijven vanwege die enge corona.

Fijne dagen nog!

ja over mezelf: er is niet veel veranderd. Het oog wordt traag beter en beter. Over de perthes maak ik me zorgen na die hele shit over de rolstoel. Ik vrees dat ik nog lang in dat ding ga zitten.

Examens waren helemaal ok, buurmeisje natuurlijk zoals altijd heel heel goed, ik hobbel er wat achter en stoere ergens in het midden lol. Mijn lief heeft geen examens kunnen doen in haar school, ze had toen al zo'n pijn dat ze meestal in bed bleef.

Ja natuurlijk maak ik me zorgen over mijn lief. Ze heeft het heel moeilijk, heeft veel moed maar ze huilt soms ook hoor. Ze heeft ook schrik dat ik het uit wil maken, ze zegt soms welke jongen wil mij nu liggend in dit ding met dat korset rond mijn hoofd en al. Ik heb haar al gezegd dat ze elke dag terug meer mijn lief van vroeger is zelfs al ligt ze op dat ding met dat korset en dat ik een jongen ben en bij haar ben. En dat ik echt blij ben dat ze veel minder pijn heeft. En dat ze mijn lief is. En dan moet ik bij haar komen voor een dikke kus.

Ze heeft het echt wel moeilijk. Haar broer is ook heel streng en wil dat ze na de vakantie zeker 2 halve dagen ook echt naar school gaat en niet alleen online. Hij zegt dat het belangrijk is dat ze zicht aanpast en contact met anderen heeft. Ze is met haar ouders en broer ook al geweest naar school om te zien hoe dat echt gaat gaan en alles voor te bereiden.. Ze vind het een verschrikkelijk idee om zo naar school te gaan maar het gaat dus moeten... Het is ook de bedoeling meer dagen te gaan als het goed gaat en dat alles zo normaal mogelijk is, dat heeft haar broer zo besproken daar. Geen uitzonderingen. Zelfs met de pauze mee uit de klas, en ook het normale schooluniform. Ze vind het allemaal vreselijk. Maar haar broer zegt dat het heel belangrijk is dat alles zo normaal mogelijk wordt voor haar en dat wij dat ook moeten steunen. Pffff. Haar klas is al toegankelijk van vroeger, waar alles vlak is, en klasgenoten om beurt gaan haar moeten duwen en helpen met haar spullen aan te geven en zo. Ze gingen ook zien voor een speciale tafel. Dat is de bedoeling. Gaat allemaal echt moeilijk zijn voor haar. Gelukkig gaat het enkel halve dagen zijn, en voor de rest online mee volgen. Gaat ook niet anders met de verzorging en zo. Nu het lijkt me altijd nog beter dan naar een andere school van het buitengewoon onderwijs gaan. Dat zou helemaal niets zijn voor haar.

Ze is echt altijd heel blij als ze me ziet maar ook triest omdat ze dan zo ligt in dat reuzeding met dat korset rond haar hoofd. Maar ik doe dan of ik dat niet zie en alles normaal is. Dat werkt meestal het beste.

Haar broer heeft denk ik wel gelijk wat het beste is maar het is wel moeilijk. Hij weet er heel wat van en werkt echt heel hard dat alles in orde komt voor haar. Zelf is mijn lief wel veel boos op hem omdat ze veel helemaal niet leuk vind.

Beste vriend, Jij bent echt helemaal vol van je lief, het gaat nergens anders over. Over je eigen problemen heb je het helemaal niet meer, misschien wel omdat je wel inziet dat die in het niet vallen bij wat je lief moet ervaren.
Hier lees je zo af en toe verhalen van jongens en meisjes van jullie leeftijd en wat ouder die het niet meer zien zitten en er een eind aan willen maken. Ze zijn helemaal gezond, op school gaat het meestal wel goed, ze wonen bij hun ouders en hebben alles wat ze nodig hebben, het leven ligt voor ze, maar toch zien ze het niet meer zitten. Daar begrijp ik helemaal niets van, vooral niet als ik zie hoe jouw lief met haar situatie omgaat.

Je lief heeft hele ernstige beperkingen maar ze maakt er van wat ze kan en zo te zien wil ze leven en gelukkig zijn. Dat is de kracht die het je geeft als je weet dat er van je gehouden wordt. Misschien is het dat wat die depressieve jongens en meisjes missen, het gevoel dat er van ze gehouden wordt.
Jij hebt het heel moeilijk gehad met die nare dingen die jou zijn overkomen maar je hebt gemerkt dat er mensen zijn die er voor jou zijn en alles voor je willen doen. Je hebt je ouders, je zus was veel aardiger dan je toe wilde geven en je hebt nieuwe vrienden gevonden die jou nemen zoals je bent, je niet uitlachen maar er voor je zijn.
Dat alles heeft jou het vermogen gegeven om zelf ook liefde te geven. Misschien kan je pas liefde en echte vriendschap voelen en geven als je het zelf ervaren hebt.

Hoe het verder zal gaan met jou en je lief en al die anderen die voor jou belangrijk zijn dat weet je niet, maar zolang jullie elkaar blijven vasthouden en die liefde blijven voelen kunnen jullie alles aan. Niet alles zal altijd mooi en leuk zijn, maar zo is het leven nu eenmaal. Om te weten hoe echt geluk en blijdschap voelt moet je af en toe ook wat verdriet en teleurstelling ervaren, maar niet te veel natuurlijk.
Weet je al hoe je examens gegaan zijn? Vast wel goed denk ik en ook voor Stoere hoop ik. Je weet, ik heb een zacht plekje voor hem. Hij heeft iets aandoenlijks met zijn een echte man proberen te zijn. Ik vind het fijn voor hem dat hij die vriend gevonden heeft want voor jongens zoals hij is dat niet zo gemakkelijk. Ik vind het ook heel fijn dat jij zijn vriend bent. Ook dat is niet altijd vanzelfsprekend.

Ik wens jou en iedereen om je heen een heel goed jaar en dat je aan het einde met een gelukkig en tevreden gevoel terug kan kijken. Veel liefde, vriendschap en geluk voor jou en iedereen waar jij om geeft!

hoi met mij is alles wat hetzelfde. Met mijn lief was het een hele aanpassing maar eigenlijk gaat het wel ok. Ze heeft heel wat minder pijn en heel wat energie. In het begin vond ze de stoel vreselijk, ze kan hem ook niet zelf voortduwen, zelfs geen klein stukje binnen. Zelf zo'n groot ding besturen zou ook niet gaan denk ik. Het moet echt frustrerend zijn, vroeger kon ze echt overal zelf rondrijden met die sportieve stoel. Dat lijkt nu al lang geleden. Maar nu ze terug veel minder pijn en meer energie heeft dankzij dat mobibed begint ze iedereen te bevelen haar te duwen naar waar ze wil lol. Ik ontsnap natuurlijk lol, toch iets van voordeel die perthes..

we zijn zelfs al naar buiten geweest, op de straat, wel een heel gedoe. Nog niet zoveel, het vraagt veel moed van mijn lief, en ook het weer was kut. Duwen buiten vraagt ook oefenen. Buurmeisje lukt het al wat maar het het blijft oppassen, een stoeprand moet je niet proberen met die stoel, je moet een (niet te steile) schuine kant gebruiken. En steeds zien dat er voldoende plaats is om doorheen te kunnen, ook binnen bij haar thuis hebben ze een en ander moeten opzij zetten.. In het begin had mijn lief schrik omdat ze de grond zo niet kan zien en bang was te schuiven of om te kantelen, maar nu is ze geruster en heeft ze al wat meer vertrouwen bij het geduwd worden in dat grote ding. Iedereen staart wel naar haar buiten, maar ze is echt heel moedig. Het is allemaal nog moeilijk voor haar, maar ze doet het toch maar.

Af en toe zit ze in de stoel maar meestal ligt ze wel plat. Dat doet gewoon echt veel minder pijn dan. Maar ze is echt sterk: nu ze veel minder pijn heeft is ze bezig te zien hoe en in welke houding alles liggend te doen met zo weinig mogelijk pijn. Ze heeft een heel batterij speciale kussens.. Niet alleen computer en schrijven en lezen en zo doet ze, ook andere dingen probeert ze uit hoor. Bij ons thuis heeft ze zelfs geholpen aardappelen te schillen, je snapt niet hoe ze het kan in die stoel en met dat korset. Ze is echt heel sterk en vastberaden om zoveel mogelijk te kunnen. Elke dag wordt ze terug wat meer dat straffe badass meisje van vroeger nu ze veel minder pijn heeft. Van die grote stoel afhangen blijft moeilijk te aanvaarden maar ze is echt heel goed bezig. Ik ben heel trots. Ik zegt het ook en dan straalt ze.

Dag vriend, Dat nieuwe glas maakt niet veel verschil, dus weer een (kleine) zorg minder. Ja, die nieuwe stoel van je lief. Als je daar de straat mee opgaat dan lijkt het alsof je met een ziekenhuisbed aan de wandel bent. Ik kan mij voorstellen dat jouw lief dat helemaal niet ziet zitten. Maar ja, als je de keuze hebt tussen de rest va je leven de deur niet meer uit of maar wat aandacht trekken op straat, wat moet je dan?
Het is in ieder geval fijn dat ze minder pijn heeft, dus dat moet toch wel wat waard zijn.

Jij neemt die examens toch wel serieus begrijp ik. Je deed er wat luchtig over, maar dat was een beetje groot doen. Je lief wordt gebracht met de nieuwe auto neem ik aan. Dan kan ze voorlopig discreet ergens naar toe zolang ze de straat nog niet op durft.

Dit forum is voor vragen en problemen. Ik zie in je laatste post geen vragen en geen problemen waar ik je mee kan helpen, dus hou ik het deze keer maar kort. De afgelopen week heb jij zoveel gepost dat mijn inspiratie ook een beetje op is.
Succes dus maar met je studie en zaterdag wordt het vast wel gezellig. Je moeder is thuis, dus dan kunnen jullie niet al te knuffelig worden, dat komt zondag wel weer.

Fijn weekend met je lief en zondag met je welpvriendjes. Weer heel wat anders dan al die serieuze zaken. Het beste maar, en vergeet niet af en toe veertien te zijn!

ja ik vind dat ik er uitzie als een supernerd. Dat nieuwe glas is ook heel dik, maar niemand ziet echt het verschil denk ik. Ik zou willen dat het gedaan is maar ze zeggen maar volhouden, volhouden. Pfff

Mijn lief is echt overstuur. Die nieuwe stoel is reusachtig en opvallend. Maar ze is wel boos met veel energie, zoals vroeger. Ze heeft duidelijk al wat minder pijn, en toen ik zei dat ze terug zoals vroeger deed, schrok ze wel. Ik denk dat ze nu wel merkt dat de pijn verbetert. Ze gaat nu toch zaterdag even naar ons komen, niet te lang, want ik moet studeren, het zijn examens. Mijn ma is thuis. Benieuwd hoe het gaat gaan.

Beste vriend, Dit forum is anoniem, maar ik denk dat als ik eens een uitstapje maak naar Antwerpen en ik zou jullie daar tegenkomen dat het dan wel gedaan is met jullie anonimiteit. Niet dat het erg zou zijn natuurlijk want er is niets om je voor te schamen.
Voor jouw gevoel zien jullie er als nerds uit, maar nerd zijn is meer een kwestie van persoonlijkheid die soms tot uiting komt in je uiterlijk. In films geven ze de jongen of het meisje (meestal een jongen) die nerd moet zijn een bril op en klaar is het. Jij hebt wel een bril, maar ik zie je toch niet als nerd. Dan moet je ook wereldvreemd zijn en dat ben jij niet.
Zonder op te vallen over straat gaan zal niet lukken en dat is niet leuk, maar zo is het nu eenmaal.

De broer van je lief is er maar druk mee. Het is ook een heel geregel, die stoel, die auto, zijn zus er van overtuigen dat het beter is, heel gedoe en veel stress. Dan moet hij bij de scouting ook nog die verkennertjes onder de duim houden en hij zal ook zijn studie nog wel hebben. Een ijverige en serieuze jongeman, daar kan jij een voorbeeld aan nemen!

Je lief zal zich misschien het liefst thuis willen opsluiten in die nieuwe stoel, maar als jullie haar naar buiten rijden kan ze niet veel beginnen. Oude mensen zitten soms de hele dag en de hele week binnen en niet altijd vinden ze dat erg, maar voor een jonge meid is dat niets. Is er geen park in de buurt? Van groen worden mensen altijd opgewekter.
Als je van vroeg opstaan houdt dan kan je de nacht van maandag op dinsdag een hoop vallende sterren zien, meer dan 100 per uur. Om vijf uur in de morgen is het hoogtepunt. Leuk om daar met je lief naar te gaan kijken. Kijk in zuid-westelijke richting.
Die cavia's stelde ik voor omdat het mij wel leuk leek als je lief wat levends in haar kamer had, maar ze heeft dus al een kat. Ik dacht ook aan een kat, maar een kat die gaat zijn eigen gang dus daar heb je niet altijd wat aan als ze zin heeft om wat te aaien en jij bent er niet. Cavia's zitten in een hok, dus altijd beschikbaar en als je er genoeg van hebt kun je ze opeten. Doen ze in Peru ook.
Katten en cavia's dat gaat niet samen. De kat zal ze misschien wel leuk vinden maar de cavia's de kat niet, die geeft ze te veel stress.

Dat nieuwe glas voor je bril zal niet zo veel verschil maken denk ik. Ik vraag mij wel af of zo'n dik glas niet zwaar is op je neus. Als je die bril af zet, wordt alles dan wazig? Voordeel is dan wel natuurlijk dat je dan niet ziet dat er mensen naar jullie kijken, maar het zal wel niet mogen van de oogarts.

Morgen je pleister- en brilvrije dag en spelen met je welpvriendjes. Iets om naar uit te kijken lijkt mij. Ook makkelijker als je op visite gaat bij je lief, zitten ze je niet in weg. Fijne dag dus maar en succes volgende week met je examens!

het gaat nu wel heel vlug. ze gaan blijkbaar al volgende week mijn lief haar mobibed al bij haar thuis komen leveren. Je hebt het dus gegoogled. Het is wel wat hé. Mijn lief vind het heel erg, ze zegt dat ze net een baby gaat zijn. Nu ze zal niet veel keuze hebben, die voorlopige rolstoel gaat dan terug. En daar had ze veel pijn mee. Ik hoop echt dat het minder pijn gaat doen en voor haar zal meevallen. En voor haar broer. Die is heel zenuwachtig.

Ik en buurmeisje gaan zeker mijn lief helpen ermee omgaan. Ik hoop dat het lukt.

ja gelukkig is het niet zo veel die examens, heb er geen schrik voor.

Het is een heel gedoe zo'n groot ding. Mijn lief is er nog al overstuur over. En haar broer is enorm zenuwachtig om alles in orde te krijgen. Maar het komt wel goed. Wij gaan er voor zorgen dat ze zich terug wat beter voelt.

Aapjes lol. Ik hoop dat ik niet in een lach ga schieten. Mijn lief heeft al een kat.

Ben ik sterk? Tja ik weet wel dat het ondertussen al wel normaler voelt 's morgens in mijn karretje te gaan zitten. En dat ik buiten niet heel de tijd denk wat gaan de mensen die me zo zien denken. Maar leuk is het niet. Ik hoop dat dat nieuwe glas niet te erg wordt. Wat een koppel ik en mijn lief. Supernerdy.

Beste vriend, Dat mobibed lijkt mij een hele toestand. Het ziet er wel comfortabel uit moet ik zeggen, maar het lijkt op een grote kinderwagen en ik kan mij voorstellen dat jouw lief daar even aan zal moeten wennen. Als jullie daarmee weer van alles met haar kunnen doen dan is het wel wat zelfoverwinning waard, want de hele dag op haar kamer is ook niets.
Iedereen doet heel veel voor haar en dat is goed om te zien. Zo heeft ze toch wat geluk in haar leven. Te zien dat iedereen zo zijn best voor je doet dat moet je toch wel fijn zijn gelukkig maken.
Er was hier eens een meis je dat was heel ongelukkig. Ze werd gepest en haar enige vrienden waren twee cavia's. Dat was heel erg natuurlijk, maar wat ik mij afvroeg, zo iets als een paar cavia's voor je lief, zou dat niet leuk zijn? Dan heeft ze wat om naar te kijken en voor te zorgen. Het moeten er wel twee zijn anders voelen die beestjes zich eenzaam.

Dat jij zelf af en toe wat raar behandeld wordt met je bril en je wagentje dat is niet leuk, maar jij bent sterk genoeg om dat aan te kunnen. Ik denk dat jij best wel je mondje kan roeren als het nodig is.

Het is leuk dat jij zoveel plezier beleeft aan die jongere scoutinggroep. Die jongens zijn een paar jaar jonger dan jij neem ik aan en wat speelser. Het zijn nog wat meer kinderen dan jij bent en dat is toch alleen maar leuk!
In de dierentuin is het ook altijd heel leuk om naar de aapjes te kijken vanwege de spelletjes die ze doen. Jongens zijn gewoon ook heel leuk om hoe ze zijn en hoe ze doen. Lijken wel wat op die aapjes.
Voor jou is het een mooie afwisseling voor de zware dingen waar jij mee te maken hebt. Bij die groep kan je dat even helemaal vergeten en weer een vrolijke jongen van veertien zijn. Dat heb je af en toe nodig. Voor de wat meer volwassen dingen heb je Stoere en Mooie, al vraag ik mij wel af hoe volwassen die zijn, maar dat geeft niet. Het zijn lieve jongens en goed vrienden. Daar kan je ook niet zonder.

De examens komen er aan zeg je. In Nederland noemen ze de afsluitende toetsen aan het einde van de school het examen. De toetsen die je krijgt voor je tussentijdse rapporten heten dan toetsen en proefwerken. Ik neem aan dat het bij jou gaat om het kerstrapport. Komende dagen hard werken dus. Gaat zeker lukken, dus veel succes maar en mooie cijfers dan is iedereen blij.

Eerst je weekeinde met leuke dingen en dan het echte werk! Veel succes en gezellige dagen!

ja we werken sommige dagen van thuis op onze school dus zeker tijd. Gaat nu wel stilaan stilvallen want examens gaan er aankomen.

Ja mijn lief leest veel en kijkt veel tv dat is juist. En ze studeert. Ze houdt ook van computeren. Of rondhangen met buurmeisje en nog wat andere meisjes. En dan shoppen. Maar dat is nu veel minder, soms gaat ze af en toe mee maar dat houdt ze maar kort vol, en uurtje of zo en daarna een halve dag in bed. Dat zou heel wat moeten verbeteren met zo'n mobibed. Dat ziet er wel echt heel gemakkelijk uit en dan moet ze niet langer meer thuis in bed te liggen. Ze kan zelfs liggend rondgereden worden als het nodig is. Maar ze ziet er erg tegenop omdat het zo groot en heel opvallend is. Dat gaat nog een hele grote stap voor haar zijn zo naar buiten komen. Buurmeisje en ik gaan haar wel helpen om er zich ok bij te voelen. Samenzwering lol We laten ze niet in de steek en gaan ze gewoon meenemen. En als ze minder pijn voelt gaat ze zich beter voelen.

Ergo zegt dat het echt een belangrijke stap is voor haar, ook voor de toekomst. Hij weet nog niet wanneer de stoel er is, hoopt via mensen die hij kent net voor het einde van het jaar.

Hij is volop druk bezig om alles voor te bereiden, ze hebben een busje overgekocht dat al oprijgoten had, hij is nu bezig met hoe veilig alles kan vastgemaakt worden. Het probleem is dat het geen normale rolstoel is, dus niet in de normale norm zit voor in de auto, wel stevig genoeg is maar hij moet nu zien voor een veilige oplossing voor de veiligheidsgordels en zo. Doet hij met een vriend die daar alles van kent. En hij kijkt ook na dat ze overal doorgang hebben in huis. Pfff een heel gedoe blijkbaar.

Ik hoop echt dat ze veel minder pijn gaat hebben en ze die stoel gewoon wordt en aanvaardt.

Tja de school valt wel mee. Ze weten op school wel dat mijn verstand ok is maar je wordt wel veel genegeerd. En door dat brilletje en pleister en dat rolwagentje denken sommige mensen soms ook wel echt dat ik achter ben. Dan spreken ze op zo n toontje pfff. Ja wat.

Dat ik bij de scouts in de jongere tak eigenlijk wat populair geworden ben is wel leuk, ben ik niet meer gewoon. Ik denk dat Langhaar het wel goed vond dat ik echt terug mee met de jongens in de tak wilde meedoen. Hij vroeg om terug heel de tijd bij hen te komen, met gejuich van de andere jongens, en ik denk dat ze het echt meenden. Maar ik ga er nu ook wel al veel naartoe, meer dan naar de verkenners, ik zie stoere en mooie ook wel op andere momenten. Ik kan nu eenmaal niet mee in een bos rond klauteren of zo. Fietsen gelukkig wel. Dan doe ik mee.

Natuurlijk doet Langhaar alsof hij streng is en dan zegt hij zo'n dingen als: je bent dan wel ouder maar ik verwacht dat je een echte welp bent en trots daarop. Of die uniform. Eerst wou ik die pet 'vergeten' maar er zijn daar nog een paar van de oudste jongens die bijna even lang zijn dan ik en die dragen de pet ook altijd, dus ik ook maar. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, het waren eigenlijk een paar leuke zondagen. Vroeger zou ik dat denk ik nooit gedurfd hebben, toch niet als je al 14 jaar bent, maar als supernerd heb je niets te verliezen.

Beste vriend, Volgens mij heb jij op dit moment wat te veel vrije tijd, het ene bericht na het andere. Ik denk dat je het op dit moment nodig hebt want er zijn heel wat dingen waar je mee te maken krijgt, en niet allemaal leuke dingen.
Mijn opmerking over Langhaar was maar scherts hoor, dat vanwege een opmerking van jou dat jij je netjes moest gedragen naar je zus. Ik denk dat jij zowel met Langhaar als met Ergo een hele goede relatie hebt.

Ja, die situatie met je lief blijft heel moeilijk. Ik denk dat jij zelf heel goed begrijpt hoe het het moet zijn voor haar. Zij zal vast heel vaak liggen denken hoe haar leven verder gaat worden. Iedereen heeft zo wel zijn liefhebberijen. Als je jong bent dan doe je aan sport of je hebt een hobby waar je veel plezier aan beleefd. Als je oud wordt dan ga je tuinieren en dat geeft heel veel mensen veel plezier. Het enige wat je lief kan is lezen en naar de tv kijken, veel meer zal er niet zijn. Zijn er misschien dingen die zij kan en die ze leuk kan vinden of praten jullie daar nooit over? Voor sommigen is hun hobby een passie waar ze helemaal voor leven.
Het enige zonnetje in haar leven dat ben jij nog, maar jij kan ook niet alles wat ze moet missen goedmaken en dan blijft er de gedachte aan hoe haar leven verder zal gaan. Ik denk dat jullie daar allebei wel eens aan denken.
In ieder geval maar hopen dat die nieuwe stoel haar het wat gemakkelijker maakt zodat ze in ieder geval niet steeds pijn hoeft te hebben.

Voor jou is er nog dat andere leven, school, scouting, en wat je nog meer doet met je vrienden of thuis. Je schreef eerder dat jij nu op school in rangorde helemaal onderaan staat, net boven een dik meisje. Dat dikke meisje heeft blijkbaar bij jullie ook niet echt een leuk leven.
Jij bent bang dat als het dikke meisje weg is dat jij dan helemaal onderaan de ladder komt. Is dat nu echt wel zo? Jij bent toch best een bijdehante jongen en dan kun je op schoolplein of in de kantine of in de klas toch wel je woordje doen? Luisteren ze niet meer naar jou omdat je in die rolstoel zit of wordt je gewoon genegeerd? Denken ze dat er iets aan je verstand mankeert vanwege die pleister en die bril? Zou niet aardig zijn.

Gelukkig dat jij bij de scouts wel gewaardeerd wordt en dat zulke grote kerels als Ergo en Langhaar jou wel heel serieus nemen. Misschien zijn die lui op school inmiddels wat te kinderlijk voor jou geworden. Wat weten die van het echte leven? Wat hebben die nu meegemaakt?
Dat jij niet knap bent met die bril, ach wat geeft het. Bij die scouts heb je geen bril op neem ik aan en ik weet zeker dat Mooie en Stoere jou best knap vinden ;-). (En je lief ook!)

De week loopt weer op z'n einde, dus bijna weer zondag. Geniet van de leuke dingen, dan kun je beter tegen de wat minder leuke dingen.

ik ben niet bang van langhaar hoor, hij is ok, alleen wat streng bij de scouts.

Het moet heel moeilijk zijn voor mijn lief. Ik heb lang gesproken met haar broer. Hij zei dat er niet echt verbetering kan komen, ze willen ook niet meer opereren of zo, dat gaat niet helpen. Hij zei wat nu van belang is is zorgen dat het zo blijft en dat ze zich aanpast en minder pijn krijgt en niet zoveel tijd in haar bed moet blijven. Dat daarom die nieuwe stoel ook heel belangrijk is. Hij heeft uitgelegd waar ik het kon googlen. Het is geen gewone rolstoel, ergo noemt het een mobibed. Het kan gewoon in zitstand, of half liggend of plat liggend als een bed op wielen, in heel veel standen en houdingen. Het is met hele speciale heel dikke kussens die ze van vorm kunnen veranderen. Ze gaat zo minder pijn hebben. Ik begrijp dat ze het idee niet leuk vind, het lijkt wel wat op een reusachtige kinderwagen. Het is heel groot maar ze gaan ook een busje kopen zodat ze gemakkelijk kan vervoerd worden. Kan ze ook terug meer bij ons op bezoek. Ze moet wel geduwd worden, maar zelf duwen lukt nu ook al niet meer. Hij zei dat ze zo veel minder pijn gaat hebben en zo terug veel meer kan meedoen, maar dat het een moeilijke maar echt belangrijke stap voor haar gaat zijn, en vroeg dat ik het mee zou steunen naar haar toe. Ik hoop dat het zal helpen. Het ziet er natuurlijk wel wat raar uit.

Op de school valt het wel mee. Maar het hoge woord voeren kan niet meer natuurlijk, het is anders dan vroeger. Ik hoop dat dat nieuwe glas niet gaat opvallen. Maar het oude glas was ook al heel dik, ze gaan het verschil niet zien. Ik ben nu ook niet bepaald knap met die kutbril en dat pleister.

Bij de scouts is het ok, ook zeker bij de jongere groep. Die vinden blijkbaar een rolstoel en een gekke bril en zo cool, en ze willen de stoel uitproberen lol. Soms is kinderachtig ook leuk lol. Als ik het zo bekijk met mijn lief is het ook wel goed dat ik kan huppelen met mijn goede been en niet altijd moet zitten.

Beste vriend, Wat die pleisterloze dag betreft zag ik al dat ik mij vergist had, ik had 'op zondag' moeten schrijven in plaats van 'op school'. Als ik mijn reactie geschreven heb dan lees ik het nog even door om te controleren op spel- en stijlfouten, maar daar heb ik dus overheen gekeken.

Ja jongen, voor jouw gevoel is het leven heel erg oneerlijk, dat begrijp ik heel goed. Jezus is naar de hemel vertrokken, dus helaas kan je hem niet meer vragen of hij je wil genezen en je lief dan ook maar gelijk. Je zal het aan de dokters en aan de natuur moeten overlaten.
Het is heel lullig dat ze op school zo vervelend doen. Het zijn van binnen nog kinderen moet je maar denken en die zijn wat onnadenkend als het op dat soort dingen aankomt. Ik zeg altijd dat opvoeden is van dieren mensen maken. Dieren leven vanuit hun emotie. Ze denken ook wel op een bepaalde manier, maar vooral voelen ze en daar handelen ze naar. Volwassenen denken wat meer na voordat ze wat doen of zeggen (de meesten dan). Jouw schoolmaatjes moeten nog leren dat anderen ook gevoel hebben en dat je niet zomaar alles kan zeggen wat je denkt omdat je daar anderen soms heel erg pijn mee doet.

Jouw lief heeft het heel moeilijk. Iedereen heeft zo zijn dromen over wat je wilt gaan doen met je leven en wat je wilt gaan meemaken. Wat voor dromen kan jouw lief hebben? Ze kan wel dromen, maar ze weet dat die dromen nooit uit gaan komen. Liggen in die stoel, dat is haar leven, nu en voor altijd.
Het enige wat ze heeft dat is haar familie die voor haar zorgt en jij die van haar houdt. Dat jij er bent dat is iets waar ze nooit van had kunnen dromen maar toch ben jij daar. Wat jij ook verder gaat doen in je leven, een goede daad waarvoor jij de hemel verdiend die heb je alvast gedaan, iemand gelukkiger gemaakt.
Zoals ik al eerder zei, als jij anderen gelukkiger kan maken dan ben je het waard om er te zijn.

Voorlopig is het leven voor jullie allebei erg moeilijk. Jij kan nog wat van licht zien, maar voor je lief geldt dat niet en ik denk dat het jou ook veel pijn doet. Voor je lief is haar familie er en als ik het zo lees dan is jouw moeder er voor jou, en ook je vader en je zus denk ik. Je doet wel alsof je bang bent voor Langhaar en daarom geen ruzie met je zus wilt maken, maar ik denk dat jullie toch veel dichter bij elkaar zijn gekomen door alles wat er gebeurd is. Jullie zijn nu echt broer en zus geworden en zullen er altijd voor elkaar zijn.

Je hebt het over je grote bek van vroeger en ik denk dat ik jou toen een heel naar jongetje had gevonden. Nu was je toen pas dertien, dus dan wordt je veel vergeven, maar toch, ik vind jongens best leuk, maar niet altijd.

Sommige dingen daar kan je wat aan doen, maar niet alles is te maken zoals je dat graag zou willen. Hou vast aan de leuke dingen in je leven. Je vrienden, je liefde, je familie en dingen zoals die scouting en ook het zwemmen met Stoere denk ik. In het water ben je net als iedereen en bij scouting wordt jij niet gepest. Die vervelende kleintjes daar zorgen Ergo of Langhaar misschien wel voor.
Op school moet je maar denken, vandaag lachen jullie, morgen is het mijn beurt. Hou je taai en wordt een winnaar! Jij bent de laatste anderhalf jaar een veel beter mens geworden en dat ga jij als volwassene ook zijn. Jij bent iemand die weet en begrijpt en voelt. Mensen waarderen dat en dat laten ze je merken.

Veel sterkte maar weer!

zondag draag ik ook mijn pleister hoor, enkel dan wel op mijn luie oog. En om mijn goede oog te beschermen ook de bril maar dan zie je dat dikke glas minder. Ja ik denk ook dat ze van dat nieuwe glas niet veel gaan merken. Het is nu ook al een dik glas. Ik zal het verschil wel weer zien maar de meeste niet. Ik maak me er minder druk in dan vroeger dus, maar ben het inderdaad wel wat beu. Je zou vast hopen dat het stopt met beteren lol. Dan wordt alles terug normaal. Maar voorlopig betert het nog steeds...

Tja in die jongere tak doen ze dus heel vlot over die rolstoel. En ze willen er zelf inzitten dus ik heb mijn krukken bij lol. Eigenlijk is het eerlijk gezegd wel leuk, ik ga niet flauw doen. Er is daar ook wel veel verschil tussen, er zijn jongens die klein en kinderachtig zijn, maar ook andere die een stuk groter zijn en niet zo kinderachtig, zelfs al zijn ze even oud soms. Zo hard val ik dus niet op.

Tja mijn lief ziet die nieuwe stoel niet zitten maar ergo zegt dat het is wat nodig is. Ik weet het niet echt, zal het moeten zien. Het zou iets zijn dat beter steunt bij liggen en zitten. Het gaat nog wel een tijdje wachten zijn vermoed ik. Het is soms niet leuk wat ze heeft maar ze is blij dat ik haar lief ben, ik doe mijn best en doe ze lachen, dus dat is goed niet?

ja j 23 ik heb er als ik eerlijk ben nog wel moeite mee. Vroeger was alles normaal en was ik cool en goed in dingen, en dan is dat allemaal anders geworden. Vroeger kon ik een grote bek opzetten, nu hang ik op school ergens onderaan, enkel een heel dik meisje is nog minder cool, maar die is ouder en als die weg is ben ik het. Ik wordt wel niet gepest, durven ze niet met dat karretje denk ik. En het gaat misschien ooit allemaal over maar soms denk ik ik ga oud zijn tegen dat dat gebeurt. Het is begonnen ergens op mijn 13 nu ga ik er in april al 15 worden. Pfff Als je dan van die coole gasten ziet pfff, vroeger was ik ook zo. Nu in een rolkarretje, en dat pleister en zo. Ik zou je uitgelachen hebben als je gezegd had ik zo zou zijn tegen ik 15 wordt. Ik zie er heel stom uit, en soms wil ik liever niet buitengaan pfff. Dat gaat na eventjes dan weer over.

Mijn ma zegt dat ik ze vind dat ook al is het moeilijk ik het heel goed doe, thuis is alles wel ok, zelfs met mijn zus (gelukkig maar ik wil langhaar niet op mijn kap lol)

En ja ik maak me ook zorgen over mijn lief. Ze heeft duidelijk heel veel pijn, al klaagt ze niet ik zie het wel. Ze ligt echt heel veel in haar bed, dan heeft ze minder pijn. Die rug is gewoon kaduuk denk ik. En ze wil niet spreken over die nieuwe stoel en wordt dan boos Ik ga nog wel eens met haar broer een babbel doen denk ik

Beste vriend, Ik merk dat jij op dit moment weer een beetje in de put zit. Dan ga je meer en langere reacties schrijven.
Ja, het is helemaal niet zo leuk om met jouw problemen te zitten, vooral als het zo opvallend is als die bril en die rolstoel. Die bril en die pleister werken goed zeggen ze je in de kliniek, maar ik denk dat het voor jou wel wat vlugger zou mogen. Op school hoef je die pleister en die bril niet te dragen, dus afgezien van die rolstoel zie jij er bij de scouting en 's middags bij je lief redelijk normaal uit. Kunnen ze tenminste zien dat jij eigenlijk een hele knappe jongen bent al zullen de meeste scouts daar niet om geven.
Vergeleken met je oude bril zal die nieuwe met een wat sterker glas de meesten niet echt opvallen vermoed ik en op school zijn ze er toch al lang aan gewend. Ik zou me er dus maar niet al te druk over maken.

Die Langhaar heeft een hele strenge moraal merk ik. Eigenlijk kan ik dat wel waarderen. Hij geeft niet alleen leiding, hij voedt jullie ook op en dat kan geen kwaad. Hij wil echte mannen van jullie maken.
Mensen hebben elkaar nodig en jij verwacht ook dat ze er voor jou zijn als dat moet. Hij leert jullie er voor elkaar te zijn en daar kan je als mens alleen maar beter van worden.
Jij hebt de ander nodig en dus moet jij er ook voor de ander zijn als dat gevraagd wordt. Die jongens van die jongere groep komen daar ook omdat ze het leuk vinden en dan moet ook jij zorgen dat ze het leuk hebben al vind je sommige dingen misschien wat kinderachtig. Als die jongens een leuke dag hebben gehad dan heb jij ook een leuke dag gehad. Het is fijn om ergens bij te horen.
Ik denk dat jouw vader en moeder ook heel gelukkig zijn met de vriendschap van jouw zus met Langhaar. Ze kan slechtere vrijers treffen lijkt mij.

Ik kan mij voorstellen dat het iedere keer toch moeilijk voor je is om te zien hoe het met je lief gaat. Jij kan nog hoop hebben op verbetering maar zij kan alleen maar hopen dat het niet slechter gaat. Misschien dat die nieuwe rolstoel wat gaat helpen.
Ik heb het al eens eerder gezegd, maar eigenlijk is het te zwaar voor iemand van jouw leeftijd, maar al die andere dingen zou jij ook niet hebben moeten meemaken. Gelukkig dat er de anderen zijn die de zorgen met jou delen. Die Ergo is een hele goede broer voor zijn zusje. Jij maakt haar gelukkig en wat er ook gebeuren gaat, je zal altijd blij zijn dat jij dat voor haar kan betekenen.

Soms is het leven moeilijk, soms heb je tegenslag en zie je het even niet meer zitten, aar altijd weer zijn er de mensen om je heen die jou weer op weg helpen en vertrouwen geven dat het uiteindelijk allemaal wel goed komt. Wees een vriend, dan heb je vrienden, geef liefde en dan krijg je liefde. Wat meer heb je nodig?

ja op dit moment ben ik niet echt happy. op controle geweest op de oogkliniek. Het verbetert dat is goed maar wat ik dan niet snap: mijn lui oog heeft een nog sterker glas nodig. Ze zegt dat mijn oog nu altijd de sterkste correctie (dus glas) nodig heeft, na de behandeling kan dat anders, of contactlenzen, nu is zo'n bril en pleister nog altijd het beste, dat werkt heel goed bij mij. En dat het glas nu dus sterker moet. Pfff nog sterker en dus wanstaltig dik. Ze heeft het zelfs niet ontkent dat het een extreem dik glas wordt, ze heeft gewoon gezegd dat het niet leuk is maar nodig, dat het wel zichtbaar gaat zijn, maar dat de behandeling belangrijk is, en als ik doorzet mijn oog nog veel kan verbeteren. Pffff Mijn ma heeft mijn tweede bril met het voorschrift al binnengebracht, volgende week is het monsterbrilletje klaar. Nu veel erger dan nu kan het niet echt worden. Leuk is wel anders.

ja Langhaar zegt dat de groep belangrijk is. Dat zelfs als ik in 2 takken kom ik moet laten zien dat ook deze tak even belangrijk voor me is en ik dat moet laten zien door mee te doen zoals de anderen, geen streken (kapsones voor de noorderburen lol) vertonen, en ook het uniform willen dragen, ouder dan de anderen of niet. Zo n dingen vind Langhaar belangrijk. Die heeft zo zijn principes. Ik denk wel dat het heel goed gaat met mijn zus. Nu ja thuis bij ons dan is hij gewoon, nooit in scoutsoutfit of zo.

Ik kan hier wel meer meedoen in de stoel. in de oudere tak heb ik wel het meeste contact met stoere en mooie, in de jongere tak wil iedereen met mij meedoen. Die vinden een rolstoel cool lol. Ze willen er altijd ook eens inzitten en voortgeduwd worden lol. Ik ben hier dus eigenlijk wel cool voor de verandering.

Stoere vond het natuurlijk heel grappig mij met die pet. Mijn lief vond het cute maar moest ook wel lachen. Nu als ze lacht ben ik tevreden. Het moet moeilijk zijn voor haar, vroeger kon ze alles in haar stoel, en nu moet ze voortgeduwd worden. En haar nieuwe rolstoel is goedgekeurd en gaat binnenkort klaar zijn, en daar kijkt ze niet naar uit. Ze zegt dat het het meest oncoole ding ooit gaat zijn. Pfff dat gaat moeilijk worden. Ergo zegt dat het beter gaat zijn voor wat ze nodig heeft.

Mijn pa zegt dat veel rondreizen voor uw werk helemaal niet leuk is. Je komt overal maar je ziet bijna alleen maar buildings en hotels. Lang geleden deed hij dat soms. Met die artiesten die optreden moet dat ook zo zijn.

Beste vriend, Als jij er plezier in hebt bij het meedoen met die jongere groep dan is het ok. Ieder mens heeft te maken met beperkingen. Soms is het fysiek, zoals bij jou, soms is het een kwestie van geld waardoor je niet alles kan wat je zou willen, soms is het een kwestie van intelligentie waardoor je merk dat anderen in alles beter zijn dan jij en dat is ook helemaal niet leuk, en soms merk je dat je van binnen anders bent dan anderen, zoals Stoere, en dan ga je ook door een reis van eenzaamheid voordat je het accepteert en je plaats in de samenleving vindt en geaccepteerd wordt.

Zo kan je in allerlei dingen ervaren dat je niet helemaal mee kan doen met de anderen en dan ga je je ongelukkig voelen. Dan heb je vrienden nodig om je te laten voelen dat je er toch bij hoort.,
Bij de scouts doen ze hun best om jou zoveel mogelijk in alles mee te laten doen. Dat is zoals het hoort, iedereen wil er graag bij horen en daarom moet iedereen de kans krijgen om zijn of haar bijdrage te leveren. Daarom hebben we het ook over een samenleving.
Jij bent een beetje slimmer dan gemiddeld en dat geeft jou extra verantwoordelijkheid. Jij kan dingen die anderen niet kunnen en dus kan jij anderen helpen. Andersom is het ook weer zo en zo heeft iedereen zijn plaats.

Jij hebt je vrienden en je liefde en dat zijn dingen die jou gelukkig maken. Niet alles is zoals je het zou willen, maar voor wie is dat wel zo? Als je geen verlangens meer hebt dan zou je kunnen zeggen dat je tevreden bent, maar zou je dan echt tevreden zijn?
Veel mensen denken dat als ze heel rijk zouden zijn dat ze dan gelukkig zouden zijn. De praktijk laat wat anders zien. Denk aan die bekende artiesten zoals Michael Jackson, Prince, Elvis, schatrijk en ongelukkig en niet oud geworden. Wat ze echt wilden dat hadden ze niet.
Jij hebt je vrienden, je lief, je familie. Dat is genoeg voor nu. Stoere heeft zijn Mooie en jou als vriend en hij is gelukkig (denk ik). Geniet van de liefde en van de vriendschappen en accepteer dat het nooit helemaal is zoals je zou willen. Dan ben je tevreden met je leven. Jij zit op school, je gaat straks studeren, je krijgt een volwassen leven met uitdagingen en leuke dingen, je hebt toekomst. Depressieve mensen zien geen toekomst al hebben ze die wel maar ze zien het niet. Als je iets hebt om naar uit te kijken dan heb je iets om voor te leven. Kijk altijd vooruit dus, daar is je leven.

Het beste maar weer. Ik hoop dat ik niet al te filosofisch ben geweest, maar jij kan dat wel begrijpen en voelen denk ik.

ja wat meekijken vond ik niet leuk, dat mocht. Maar nu doe ik dus echt mee en dan helpen de andere jongens waar nodig dus ik zit echt terug bij de groep; vandaar dat uniform. Langhaar vind dat belangrijk. Met pet en alles.

Nu dat vind ik ok, het is niet omdat ik in een rolstoel zit dat ik alleen wil toekijken. Ik zit waarschijnlijk nog jaren in dat karretje, en ik doe mee wat ik kan, met wat hulp.

Het was zondag even wennen maar het was ok. Gaat ook wel meer gebeuren want alleen buitenactiviteiten mogen nog, en dan kan ik meer dingen meedoen bij de kleinere groep dan bij de grotere.
Hangt af wat ze doen.

ja mijn lief is ok, en het is niet dat alles triest is hoor, het is ook leuk met ons. Ze is echt leuk

Beste vriend, Ik denk dat het een goede beslissing is om bij de scouts te blijven. Ergo en Langhaar zijn bijna familie van je geworden en Stoere en misschien ook Mooie zijn je beste vrienden. Ik denk dat ook die andere scouts vrienden zijn geworden. Past allemaal beter bij jou dan die andere scoutinggroep.
Het is natuurlijk niet leuk dat je niet met alles mee kan doen, maar de gezelligheid en de vriendschap maakt toch weer veel goed. Nu ga je dus af en toe met de jongere scouts meedoen als je niet met de verkenners mee kan doen. Een mooie oplossing, dan hoor je er toch weer echt bij. Wat ik persoonlijk jammer vind is dat jij dan niet je verkennersuniform aan mag hebben. Aan de ene kant begrijp ik dat wel, Ergo is bang dat jij dan te veel kapsones zou hebben zoals ze dat in Nederland zeggen, maar ik denk dat het wel mee zou vallen.
Je zou bij die jongeren een soort assistent van de leiding kunnen zijn, maar ik ben de baas niet, dus je zal je moeten houden aan de regels.
Stoere vindt het dus wel leuk. Ik denk dat Stoere een jongen is die nogal makkelijk is in allerlei dingen en niet altijd al te ver doordenkt. Soms wel eens leuk om zo'n vriend te hebben, vooral als je zelf wat serieuzer bent.

Het blijft moeilijk om er mee om te gaan hoe het is met je lief. Je ziet hoe moeilijk ze het met allerlei dingen heeft en dat doet jou ook pijn, maar je kan er niets aan doen. Wat ik altijd zeg is dat het leven eigenlijk geen zin heeft, maar dat je het zin kan geven door er voor anderen te zijn. Door er te zijn voor je lief maak jij je lief gelukkiger en dat maakt jou ook weer gelukkiger. Het maakt jouw moeder ook blij om te zien hoe volwassen jij daar mee om gaat en ze vindt het natuurlijk ook fijn dat het jou helpt om met je eigen problemen om te gaan. Elke moeder ziet haar kinderen graag gelukkig.
Jouw lief geeft het ook niet op. Ze probeert er nog steeds leuk uit te zien. Als je iemand tegen komt dan kijk je naar het gezicht. Voor mij is dat het belangrijkste. Niet dat het direct knap moet zijn, zoals Mooie bijvoorbeeld blijkbaar is, maar ik wil daar karakter in zien. Het maakt het verschil of iemand je wat doet of niet. Het is eigenlijk meer een kwestie van gevoel dan van esthetiek.
Het lichaam vind ik dan minder belangrijk. Dik, dun, gespierd of niet, maakt niet zo veel uit. Bij het vrijen gaat het toch ook vooral om het gevoel.

Je zal die reactie van die J22 wel gelezen hebben die wat onvoorzichtig met zijn hand is geweest. Gelukkig voor hem dat het nu beter gaat en leuk dat je ook eens een reactie van een ander krijgt.

Als ik zo de nieuwsberichten volg dan zie ik dat jij straks wat extra kerstvakantie krijgt. Ik weet niet of jij dat wel leuk vindt maar Corona is nog veel minder leuk. Alles wat het levensplezier voor iemand zoals jij kan bederven komt in deze tijd wel samen. Het enige dat er nog overblijft is de liefde. Gelukkig maar.
We moeten er maar vertrouwen in hebben dat het in de toekomst beter zal gaan, maar donkere wolken aan de horizon zullen er altijd wel blijven. Zo af en toe schijnt toch ook nog wel de zon. Daar moeten we maar vooral naar kijken.

Morgen weer naar de scouts en dan naar je lief. Fijne dag gewenst en straks weer een leuke en nuttige week op school!

ja ik blijf bij de scouts hoor. ik heb het ook bekeken met langhaar. De keren dat ik niet kan meedoen in de grotere groep ga ik gewoon meedoen met de jongere tak, maar dan echt terug meedoen in de groep zelf, net als de andere jongens, en niet zomaar wat vervelend toekijken. Langhaar zei natuurlijk wel ook dat ik die dagen voor hem terug gewoon een jongen van de groep ga zijn, en hij geen verkennersbranie toelaat, hij verwacht dat ik dan de trui en pet van de tak draag (heb ik gelukkig nog) en ik krijg dan zeker geen speciale behandeling of ga niet meer mogen dan de rest omdat ik ouder ben. Pfff raar maar wel grappig ook. En echt iets voor langhaar. Die heeft zo zijn principes. Stoere vind het heel grappig. Maar wat toekijken in de kou die dagen vind ik echt niets. Meedoen is beter. Nu nog kijken wat er nog mag bij de scouts met de nieuwe coronashit. Niemand weet het al echt.

Mijn lief is echt awesome. Ze heeft heel veel last en ook in haar rolstoel ligt ze nu meestal met de rug plat. Maar ze doet echt veel mee en klaagt nooit. Ook niet over dat akelig korset en dat is superlastig. Ze heeft er zelfs een plek door op haar kin die zo hard wordt, eelt zoals op handen van mensen die veel werken. Door dat schoteltje rond haar kin. Pfff Maar ze geeft niet op. Ze schminkt haar en probeert de beste kleren te dragen. ze vind het heel leuk als ik er iets over zeg dat ze zich mooi maakt en ik doe dat dan ook echt wel. ze vind het verhaal over de bloem van je ook nog altijd heel leuk. Ze is zo moedig en knap, ik zou haar niet kunnen missen. We zijn ok samen. mijn ma zegt dat ik echt heel lief doe tegen mijn lief.

he jongen van 14 man ik staat met me bek vol tanden open hoe je daar mee om gaat zelf heb ik dit jaar een ongeluk gehad met haak bijl vraag mij niet hoe maar ik heb mij vinger nog ik kon eerste maanden mij vinger niet bewegen en ik voel soms pijn he ik wil je bemoedig hou vol blijf positief kijk ik weet niet echt wat er gebeurt is maar het is lang verhaal van je maar ik leef met je mee . maar het ongeluk met mij wijsvinger was gebeurt tijdens vakantie kijk ik ben christen ik geloof dat mij heer mij beschermt heb ik had voor de ongeluk een droom gehad ik zag in een droom een vaccins naald ik dacht eerst aan die corona spuit maar dat was het niet .als je wil ik genezing uit spreek over je maar als nog ik vind je een tof persoon dat je moedig ben ik geloof namenlijk in bove natuurlijk krachten

Stoere gaat niet van school veranderen hoor. Ik dacht meer aan iets technisch bij verder studeren.

Ja die Akabe lijkt niet echt iets voor mij. De zitvolley gaat moeilijk met de uren van de scouts. We zien wel. Het is gewoon dat ik besef dat het heel lang gaat duren en ik dus wat naar dingen die ik kan gaan doen moet kijken. We zien wel wat. Gelukkig dat ik dat wagentje nu al wat gewoon ben en al goed ergens geraak met die bike, anders zou het moeilijker zijn. Openbaar vervoer is wel een ramp. Maar gelukkig is er de bike en mijn ma lol. En bij mijn lief vind ze het ook ok. Dus het valt wel mee, het is gewoon terug even wennen aan de idee dat het dan toch voor heel lang gaat zijn en dat ik te vlug wou gaan in mijn gedacht. Leuk is het niet, maar dat rolkarretje hoort er wel al wat bij nu. Op school vinden ze het nu normaal dat ik in een karretje zit, ze zouden raar opkijken als ik zou stappen lol.

Vandaag weer naar de scouts geweest. Was het gezellig? Ik begrijp dat het moeilijk voor je is om steeds te ervaren dat je niet helemaal mee kan doen, dat je in veel activiteiten alleen maar kan toekijken. Dat is niet leuk als je jong bent en er verder niets met je aan de hand is, vooral als het om leuke dingen gaat waar je graag aan mee zou willen doen.
Die Akabe is wel mooi, zo kan iedereen mee doen, maar om iedereen die wat mankeert op een hoop te gooien en jou daar bij te zetten zal ook niet echt leuk zijn. Die heup pakt wel een hoop leuke dingen van je af. Ik heb wat zitten kijken op de Akabe websites en daar zie ik toch vooral jongeren die gewoon kunnen lopen en alles, en maar een enkele rolstoel.
Je had het wel eens over zitvolley. Dat wilde je niet gaan doen omdat je het al zo druk had met andere dingen, maar daar ontmoet je natuurlijk wel jongeren die ook mobiel uitgedaagd zijn om het zo maar te zeggen.

Dat beroeps waar die jongeren naar toe gaan die jij niet zo leuk vindt heet hier het VMBO. Op zich kan je daar nog een heel eind mee komen. Je kan verder gaan naar het MBO en vervolgens naar het HBO. Ik weet zelfs van iemand die via MBO en nog een paar stapjes op de Technische Universiteit is gekomen.
Meestal is dat VMBO toch een opleiding voor jongeren die niet echt een studiehoofd zijn. Om ze op school te houden tot ze 18 zijn is er dan nog een eenvoudig soort MBO als vervolg.
B is van beroeps, dat snap je wel en M van middelbaar, dat slaat op de leertijdsgroep. De V in VMBO is van voorbereidend.

Als Stoere een beetje zijn best doet en een goede beroepskeuze maakt dan kan hij nog heel aardig terecht komen. Technische mensen zijn erg gevraagd en die kunnen een heel leuke baan en een goed inkomen verdienen. Zou wel jammer zijn als hij een andere studie ging doen en jij ook niet meer naar de scouts gaat, dan verlies je elkaar toch een beetje uit het oog. Zit Mooie niet bij jou op school? Komt uit een andere buurt misschien.
Ik vind het nog steeds leuk dat hij en Stoere elkaar gevonden hebben. Zonder vriendschap en liefde is het leven maar armoedig en dat moeten we jongens als Stoere en Mooie ook gunnen. Ik weet dat jij dat doet en blij bent voor die jongens.

Jij worstelt nog steeds met je beperkingen. Ik zag dat er een organisatie is in Belgie die actief is voor mensen met een fysieke beperking. https://www.parantee-psylos.be/fys-r
Misschien kun je daar eens kijken wat er voor mogelijkheden zijn. Er staat een link op naar een pagina waar je een club kan zoeken op sport en soort beperking waar je mee zit. Rond Antwerpen zie ik heel wat clubs.

Je staat voor heel wat beslissingen en altijd verlies je wat en je moet maar hopen dat wat je wint het waard maakt. Veel sterkte dus maar.

ja ik zie al heel wat beter. Het is niet top, dat duurt nog even, maar ik loop niet meer tegen de kasten of onder een auto, dat gaat niet gebeuren lol. Je kan het niet vergelijken met in het begin, dan zag ik echt heel slecht en was dat een echte hinder. Maar dat heeft gelukkig maar een paar maand geduurd. Dan kon ik terug wat beter dat oog gebruiken en hielp dat dikke glas ook. Nu kan ik terug alles. Het is natuurlijk nog wel lastig met 1 oog kijken. En ik plak al een hele tijd terug op zondag het lui oog af, omdat anders mijn goed oog helemaal niet zou gebruikt worden. Het is vooral dat het er stom uitziet, de rest is nu wel ok.

Ja ik heb nog lang om te zien wat ik ga studeren maar het gaat iets zijn dat jij alfa noemt, dat ligt me het meest. Buurmeisje is de slimste van de klas, die weet ook heel veel dingen. Die zie ik al dokter worden of zoiets. Ik ben nu ook niet de domste. Stoere weet ik niet zo, iets technisch of zo na zijn ASO? Bij ons gaan de meeste mensen eerst naar het ASO, de rest (beroeps of technisch middelbaar) vind men minder cool, zeker beroeps, de gasten daar zijn soms nogal heftig zeggen ze en ook veelal uit andere culturen. Een beetje een andere wereld. Zo slim moet je nu ook niet zijn voor ASO hoor. Het hangt veel van de school af, hoe moeilijk die is.

Ja ik pieker veel over die scouts en zo. Ik vind de scouts OK, maar het meeste hang ik rond met stoere en zijn vriend, en ik merk wel dat er veel is dat ik niet kan meedoen. Voor de rest voelt het OK, maar dingen in het bos of dingen bouwen, ja dat gaat allemaal niet. Die kleinere groep deed andere dingen. En het valt op moeilijke uren met die sport. Maar ik twijfel ook over die Akabe. Zo gasten met mentale dingen lijkt me niet echt iets voor me. Ik zou graag een vriend of een paar hebben met iets in een stoel, zodat we dezelfde dingen kunnen. Maar het is niet zo "scouts" als deze denk ik. Ik weet het nog niet echt. En dan ook eerst uitproberen. Pfff ik zal wel zien.

Beste vriend, Jij hebt het naar je zin bij de scouts en daar doen ze hun best om het voor jou ook zo leuk mogelijk te maken, maar jij voelt je toch een beetje apart.
Wat die Akabe scouts zijn wist ik natuurlijk niet, dus heb ik het even opgezocht. Het is voor jongeren met een beperking in de ruimste zin van het woord. Niet alleen lichamelijk, zoals jij, maar ook geestelijk, of doof, of blind. Ik weet niet of ze een soort verdeling maken zodat jongeren met ongeveer dezelfde problemen in een groep komen of gewoon allemaal samen.
Jij bent iemand met normale intelligentie, behoorlijk slim zou ik zeggen, en ik vraag mij af of jij het wel prettig zou vinden om met jongeren met mentale problemen in een groep te zitten. Ik zou dat eerst eens even uitzoeken. Iemand die blind is bijvoorbeeld kan niet wat jij kan en iemand die doof is kan bij de scouts met de meeste dingen gewoon meedoen, ook dingen die jij niet kan.

Als je weg gaat bij de groep waar je nu zit dan ben je wel gelijk de vrienden die je daar gemaakt hebt kwijt. Stoere heb je dan nog wel en misschien ook nog mooie (of is dat niet echt jouw vriend?), maar de rest zie je niet meer. Dat is toch jammer. Het is een behoorlijke stap waar je naar mij lijkt eens goed over moet nadenken.
Die G-sport is natuurlijk weer wat anders. Ik denk dat je daar wel goed kan inpassen en kennis maken met anderen die ook hun benen niet kunnen gebruiken. Anders zijn is nooit leuk, vooral niet als je minder kan dan anderen. Bij die G-sport ben jij niet anders.

Hoe gaat het nu met je oog? Je hebt nog steeds die pleister en die bril, maar is er nu al duidelijke verbetering merkbaar en kun je al beter zien met dat luie oog? Het zou wel fijn zijn als er tenminste iets de goede kant opgaat!

Dat studeren is op dit moment voor jou nog erg theoretisch. Op dit moment zit jij naar ik denk in de tweede klas van het Algemeen Secundair Onderwijs. Je moet dus nog vier jaar voordat je de keuze moet maken wat je gaat doen. Ik zag dat jij voor het derde jaar kiezen moet welke vakken jij voor de tweede graad gaat doen. Dat komt al aardig dicht bij, dus misschien dat je er wel al wel eens over denkt.
Jouw school is in Nederland, afhankelijk van wat je kiest voor de tweede graad, te vergelijken met VWO en Gymnasium.
Stoere zit bij jou in de klas, dus blijkbaar is hij toch ook wel een slimme jongen, net als dat buurmeisje van je, maar dat is dan natuurlijk een slim meisje.
Uiteindelijk maakt je keuze voor de tweede en de derde graad niet zo veel uit voor wat je daar na gaat doen, maar dat zal jij wel beter weten. In Nederland moeten de leerlingen op de middelbare school een profiel kiezen en dat betekent dat ze daarna niet meer elke studie kunnen doen.

Jouw lichaam heeft je wat in de steek gelaten, maar aan je hersens mankeert gelukkig niets. Zo kan je gewoon uitkijken naar een interessante studie en loopbaan. Misschien dat de rest tegen die tijd ook een heel stuk beter is geworden. Waarom niet?
Voorlopig komt het weekeinde er weer aan en ga jij weer leuke dingen doen. Vanwege de komende wintertijd zullen ze bij de scouts ook wel meer dingen binnen doen, of gaan ze in het bos paddenstoelen zoeken en sparrentakken om kerststukjes te maken? In ieder geval, fijne dagen maar weer, wat ze ook gaan doen!

ik ben wel aan het denken over die rolstoel, en dat ik er nog heel lang ga inzitten. Misschien moet ik toch meer gaan zien naar aangepaste activiteiten. G-sport en misschien moet ik ook nadenken over Akabe-scouts. Bij de scouts nu merk ik wel dat hoe ouder hoe moeilijker het is met alles mee te kunnen in een karretje. En het gaat veel langer duren dan ik dacht na die operatie. En stoere en co zie ik ook gewoon veel buiten de scouts, zwemmen en zo. En dan leer ik misschien jongens kennen die dezelfde shit meemaken. Zou misschien niet slecht zijn. Ik weet het nog niet wat ik wil. Kan het natuurlijk eens uitproberen. Nog niet zeker van.

neen dat waren maar bedenkingen over dat studeren, ik zeg er thuis ook nog niets over hoor. Kan ik later nog zien.

Regeltjes en uniformen zijn niet mijn ding, maar dat is daar bij die scouts niet bij alles regeltjes hoor. Stoere houdt wel van uniformen, en zeker als zijn vriend in uniform is bij de scouts lol. Nu de meisjes kijken ook veel naar zijn vriend lol. Dat heeft dan wel niet veel zin vrees ik.

Mijn lief is geweldig en blijft ook leuk hoor, niet alles is kommer en kwel. Soms heeft ze het moeilijk en dan is het goed dat ik haar kan helpen.

Zo veel moet ik niet in de gaten gehouden worden hoor. Ik draag echt heel de tijd dat pleister en die bril, hoe stom ook, dat ze het maar nadoen.

j 23 je hebt gelijk over mijn lief. Die bling rolstoel weg was een harde dobber en nu heeft iemand ook nog gelachen en commentaar gegeven over haar hoofdschelp. Ze heeft gehuild en voelde zich ongelukkig. Ben echt boos. Zoiets doen met zo n moedig meisje. Ze is zo moedig en draagt altijd dat lastige en opvallende korset zonder ooit te zeuren. Ik ben bij haar gebleven en na een tijd voelde ze zich wat beter door wat ik zei.

Ik ben echt gek op haar. En dat korset maakt haar helemaal niet lelijk. Nu ze weet wat ik vind en dat hielp wel en er kon daarna een klein lachje af. Deed echt goed. Het is een echte schat.

Jij bent wel een snelle beslisser merk ik. Zondag wist je nog niet wat je zou gaan studeren en nu denk je dat rechten het best zou passen. Gezien het werk van je vader denk ik dat Fiscaal Recht het beste zou zijn. Dat kan je in Antwerpen studeren. Daarna zou je nog wat Europees Fiscaal Recht kunnen doen in Brussel, hoewel ze daar in Antwerpen ook wel wat aan doen zag ik.
Aardig gepraat dit, maar voordat het zover is zijn we wel wat jaartjes verder en wie weet wat er allemaal nog kan gebeuren.

Het lijkt je wel wat om bij je vader in de zaak te gaan. Je weet wat hij zo ongeveer doet, en als je hem zo de hele dag bezig ziet denk je dan van "Dat lijkt mij wel wat voor de rest van mijn leven"?
Nu is het zo dat je vanzelf in je werk groeit. Jouw vader zit te puzzelen om bedrijven aan een zo goed mogelijke regeling en contracten te helpen en dat kan best leuk zijn. Als het gelukt is dan geeft dat steeds weer voldoening. Het is als een soort wedstrijd die je steeds moet winnen.
In ieder geval hoeft je je nooit zorgen te maken dat je zonder werk komt te zitten want in Brussel zitten ze steeds maar weer nieuwe regels te bedenken.

Wat je vertelt over die scouting komt bij mij toch wel een beetje militair over, maar dat is helemaal niet erg. Regels en discipline is helemaal niet slecht voor jongens van jouw leeftijd en wat ouder. Daar kan je in je verdere leven veel plezier aan hebben. Het geeft je een soort houvast, structuur, en daar heb je straks bij het studeren ook plezier van. Het kan ook geen kwaad om wat respect bijgebracht te krijgen voor tradities. Daar is de samenleving op gegrondvest.
Naast die dingen doen jullie ook genoeg leuke, spannende en uitdagende dingen en leer je van alles over hoe je als maten met elkaar om gaat. Scouts zijn er met elkaar voor elkaar. Daarom voel jij je er met je rolstoel ook thuis. Jij bent gewoon een van hen.
Ik merk wel dat jij nog steeds de neiging hebt om wat vrij met de regels om te gaan met je pet of das 'vergeten'. Af en toe ben jij nog wat te bijdehand, net als met die oogcontrole bij de schoolarts. Jij bent iemand die in de gaten moet worden gehouden!

Je schrijft ook over je lief. Ik weet niet zo goed wat ik daar over zou kunnen zeggen. Als je zelf gezond bent dan is het heel moeilijk om voor te stellen hoe het moet zijn als je zo aan die rolstoel gebonden bent en eigenlijk niet veel meer kan dan liggen. Ze laat wel zien hoe een sterke geest dat kan overwinnen en je toch nog een redelijk gelukkig leven kan hebben (met jouw hulp). Je hebt het er vaak over en dat begrijp ik wel. Ik wens je veel sterkte wat dat betreft.

Hier laat ik het bij. Dat studeren daar moet je nog maar eens over nadenken, maar het heeft geen haast natuurlijk. Eerst maar de school afmaken waar je nu op zit. Fijne dag weer!

het was een leuke dag. Het was zwaar voor mijn lief, maar ze hield zich kranig. Ze is echt heel moedig en heeft zich echt al heel goed aangepast aan alles. Had dat nooit gedacht.

Echt militaristisch is het niet bij de scouts lol. Misschien een paar dingen. De ochtendformatie, de vlaggengroet, en het feit dat ze echt wel heel streng letten op het uniform bij onze scouts. Is het niet in orde krijg je het wel even te horen (groepsdas vergeten, of indertijd die stomme pet 'vergat' ik wel al eens)

Ik denk dat ik een alfa ben. Geschiedenis of rechten of zo. Archeologie lijkt me ook leuk maar dat gaat niet samen met een rolstoel, en wat doe je dan als je werk zoekt. Rechten zou goed zijn, kan ik bij mijn pa in de zaak, en kan ik voor mijn lief zorgen, ook als ik dan nog in die rolstoel zou zitten. (Als ik nog bij mijn lief ben dan, maar dat is echt wel mijn bedoeling)

Het was leuk bij de scouts. Het voelt dan echt wel aan dat een rolstoel normaal is, zo doet de leiding daar.

Ik voel me al terug wat beter. Leuk is een rolstoel niet, maar als ik vergelijk met in het begin kan ik nu echt heel veel. Ik ga het echt wel gewoon worden. Eigenlijk begin ik een beetje trots te zijn op mezelf. Die rolstoel en heel de tijd dat nerd pleister en bril, wie er mee lacht moet het ook maar eens uitproberen.

Beste vriend, Vandaag een leuke dag gehad lijkt mij, al zal je middag met je lief ook wel gemengde gevoelens gegeven hebben. Ze heeft afscheid moeten nemen van haar oude rolstoel en dat was een definitieve bevestiging van wat ze natuurlijk al wist, dat het niet meer gaat zijn zoals vroeger. Je weet niet wat voor behandelingen er in de toekomst nog mogelijk gaan zijn, maar daar moet je maar niet te veel op rekenen en het zal in ieder geval niet morgen zijn. Jouw lief heeft alle liefde nodig die jij kan geven.

Jij zit heel goed daar bij die scouts. Geen medelijden en zielig gedoe daar voor jou. Scouts is voor mannen en zo wordt jij daar behandeld. Je wordt daar uitgedaagd, je gaat de uitdagingen aan en je overwint je fysieke beperkingen. Je voelt je daar stoer omdat je dat bent.
Je zal wel verteld zijn waar die scouting vandaan komt. Het is bedacht in Engeland door Baden Powell. Engeland had toen een groot koloniaal rijk en dan heb je een flink leger nodig om dat rijk onder controle te kunnen houden. Daardoor waren de Engelsen nogal militaristisch ingesteld. Een carriere bij het leger was iets om serieus over na te denken. Het gaf respect. Om jonge jongens alvast in die richting op te voeden en discipline bij te brengen is de scouting opgericht. Een beetje militair achtige jeugdbeweging.
Hoe het in Belgie is weet ik niet, maar in Nederland houden ze niet zo van dat soort dingen dus daar gaat het meer om samen leuke en spannende dingen doen. Bij jullie ook denk ik maar misschien met iets meer discipline dan in Nederland. Helemaal niet erg. Als ik bij jongensvragen die topics lees over enkelbandjes en wat voor soort onderbroek dan denk ik wel eens, Wat een gezeur, wat een mietjes!

Je wil verder studeren en dat verwacht ik ook van jou, je bent er slim genoeg voor volgens mij. De vraag is alleen wat? Ik meen mij te herinneren dat jouw vader er wel wat in ziet als jij bij hem in de zaak komt. Van je vader kan ik dat heel goed begrijpen, maar het gaat er natuurlijk om hoe jij daar zelf over denkt. Aan iemand anders die ook voor die keuze staat heb ik wel eens gevraagd of hij een passie had. Dat had hij niet en jou heb ik daar ook nooit over gehoord. Als jij een passie had dan zou je het wel weten.
Als het om studies gaat dan heb je drie groepen, Alfa, beta en gamma studies. Beta studies zijn studies waar vakken zoals wiskunde, natuurkunde en scheikunde belangrijk zijn. Dan wordt je ingenieur en bedenk je en maak je dingen. Bij alfa studies gaat het meer om talen, economie, psychologie, rechtswetenschappen, archeologie, dat soort dingen. Gamma wetenschappen zijn hele vage wetenschappen. Dan gaat het meer om gevoelens. Sociologie, genderstudies en dat soort dingen. Niet iedereen ziet gamma studies als echte wetenschap. Soms zijn meningen daar belangrijker dan feiten en dat is niet wetenschappelijk.

In Nederland kies je voor de laatste jaren op de middelbare school een profiel. In Belgie heb je volgens mij ook wel zo iets. Misschien dat een bepaald profiel je al wat meer trekt dan de andere. Zo ga je vanzelf een bepaalde richting uit. Praat er maar eens over met je vader.

Wanneer dit geplaatst wordt weet ik niet. Zie je het vandaag nog dan wens ik je alvast welterusten. Je zal wel goed slapen na deze dag. Morgen weer naar school. Zo gaat het leven verder. Elke dag een stapje verder naar volwassenheid en misschien ook weer een stapje naar een leven zonder oogpleister en zonder rolstoel de hele dag. Fijne dagen weer!

ja ik had mezelf wijsgemaakt dat het nu allemaal vlugger zou gaan, maar niet dus. Ik wist natuurlijk wel dat mijn Perthes heel ernstig was dus ik was wat te vlug, en het gaat nog een lange en moeilijke weg worden. Maar mijn ma zegt ook dat ik veel kan met mijn rolstoel en dat er veel mogelijk is, ook in een rolstoel. Ook verder studeren en al. Ik ga dan wel moeten zien wat te studeren.

Ik ga gewoon niet te veel meer denken over terug stappen. Ik zit nu eenmaal in die rolstoel, dat is nu zo, en het zal me wel lukken wat ik wil, ook in een rolstoel. En dat stappen we zien wel wanneer het gaat kunnen.

Ik vertrek naar de scouts, heb er zin in. Dat zijn zo echte scouts, met alleen jongens en een streng uniform, en ze maken geen uitzonderingen voor mij, ik voel me daar echt normaal. (kan soms wel frisjes zijn zitten in de stoel met korte broek lol) We gaan een fietstocht doen, en met mijn bike voel ik me goed, het gaat leuk worden. Ik voel me daar soms echt stoer, gek hé.

Daarna naar mijn lief, vandaag ligt ze normaal wel plat, en ze gaat zeker opbeuring nodig hebben. Dit weekend kwam iemand die hulpmiddelen ophaalt voor arme landen haar oude bling bling-rolstoel ophalen. Gaat naar Roemenië of zo. Dat gaat wel zwaar zijn voor haar.

Beste vriend, Ik denk dat het een grote klap voor je geweest is toen jij je realiseerde dat je nog heel lang in die rolstoel zou moeten zitten. Je hebt nog nooit in zo'n korte tijd zoveel berichten gepost, het is voor mij bijna niet bij te houden.
Je zegt dat je genezing op zich wel goed verloopt, dus er is reden om met optimisme vooruit te kijken. Dat het langer duurt dan je hoopte is niet leuk, jij had zo je dromen die nu in het water zijn gevallen.

Jij hebt een goed gesprek gehad met je moeder en het is fijn dat jullie zo met elkaar kunnen praten. Een paar jaar geleden had dat nog niet gekund maar nu ben je gegroeid en volwassen genoeg om zo met je ouders om te kunnen gaan.
Als kind vind je alles normaal, ook dat jullie in een mooi huis wonen, een boot hadden en op leuke vakanties kunnen gaan, maar niet iedereen heeft dat. Jij leeft in een welgesteld gezin en je bent bevoorrecht. Voor jou kunnen er dingen die voor anderen niet mogelijk zijn. Daar mag je dankbaar voor zijn, net zoals jij zulke fijne ouders hebt. Zelfs voor je grote zus moet jij dankbaar zijn. Toen het nodig was toen was ze er toch. Zij zal er altijd voor jou zijn als dat nodig is.

Nu moet je als het ware weer opnieuw beginnen en met een realistischere blik naar de toekomst kijken. Je mag hopen dat het beter zal worden, maar voorlopig is dat nog iets van veel later. Vandaag moet je leven met wat er vandaag mogelijk is en morgen dan zie je wel weer. Piekeren maakt niet gelukkig.
(Kennen jullie in Belgie het woord piekeren? Het komt oorspronkelijk uit het Indonesisch, uit de tijd toen dat nog Nederlands Indie was).

Met je rolstoel kan je nog heel wat. Is er bij jou in de buurt een skatebaan? Op de BBC Wereldnieuws website kwam ik dit tegen: https://www.bbc.com/news/av/world-australia-57096337
Dat is een filmpje van iemand die ook in een rolstoel zit maar wat hij daar mee doet op de skatebaan dat zullen er maar weinigen hem nadoen. Misschien geeft het jou wat inspiratie, maar ik hoop dat jij dat niet direct na gaat doen. Dan kon je straks nog wel eens een groter probleem hebben dan een moeilijke heup. Wel leuk om te zien wat allemaal kan.

Ik hoop dat je inmiddels vanbinnen wat rustiger bent geworden. Ik weet niet wat de scouts morgen gaan doen, hopen dat het iets is waar jij aan mee kan doen, maar in ieder geval zie je daar je vrienden weer en daarna gezellig bij je lief op bezoek voor een liefdevolle middag. Iets om naar uit te kijken!

Fijne dag morgen en blijf moed houden. Zo slecht is jouw leven niet.

ik heb er met mijn ma ook over gesproken en ze zegt hetzelfde. Dat Perthes een heel grillige aandoening is en tijd nodig heeft. Het verloopt wel goed nu maar het is een zeer ernstige Perthes en ik ben al oud voor Perthes en dat maakt het moeilijk te voorspellen. Misschien moet er nog ooit een operatie of een heupvervanging.

ze zei dat ik nog nu nog niet te veel aan stappen moet denken en kijken hoe het loopt, anders maak is mezelf ongelukkig. Dat ik het echt heel goed doet met mijn rolstoel, dat ik bijna alles kan en terug heel zelfstandig ben. Dat ik er echt al heel goed met ben. Dat is natuurlijk waar.

Dat ik heel goed bezig ben, veel doe, vrienden heb, en dat ze zich geen betere zoon kan indenken. En dat ik mijn lief ook gelukkig maak als ik niet stap. En mijn ma zei als er iets is met mijn lief waarvoor stappen nodig is of waar ze hulp nodig heeft dan kan ze helpen, of plannen mee ondersteunen. Dat mijn pa en zij gelukkig dingen kunnen steunen, ook met centen, en dat ze dat graag zullen doen. Maar dat het nu allemaal veel te vroeg is om aan zulke dingen te denken, dat ik moet stoppen om mij over alles zorgen te maken, dat de tijd raad gaat geven, dat ik heel goed bezig ben en nu niets hoef te veranderen. Dat ze heel trots is op de jongen die ik nu ben.

En mijn ma is echt geen gemakkelijke dus dat was wel ok. Maar er zijn echt wel veel die mij ok vinden hé, ergo ook, mijn lief en vrienden. Ook al zit ik in een rolstoel. En mocht ik stappen zou mijn lief is misschien schuldig voelen dat we dan door haar iets niet kunnen doen.

Ik ga gewoon verder mijn best doen en gewoon doen. Ik kan best heel veel doen in mijn rolkarretje hé.

ja eigenlijk is het dankzij ik in dat karretje zit dat ik mijn lief heb leren kennen. Anders had ik haar misschien nooit ontmoet. Er zijn dus ook goede dingen.

Een cool stel zijn we niet echt met al die stuff, mijn lief en ik. Maar we doen het op wielen zoals je zegt lol. Klinkt wel vet, wij doen geen ouderwetse dingen zoals stappen lol. Stappen dat is voor de oudjes, haha. En eigenlijk doen we het alle twee nog niet zo slecht.

Ik ben dat karretje al gewoon en ik geraak min of meer op de plaatsen waar ik wil komen (als er geen trappen zijn of te smalle doorgangen dan wordt het krukken). Dus het lukt me wel.

Beste jongen, Niemand is volmaakt en als je iemand tegenkomt die wel volmaakt is dan wordt je daar alleen maar zenuwachtig van. Ik begrijp jullie dus wel, je zit allebei met nare problemen en dan is het een troost als je steun hebt aan elkaar en elkaars problemen begrijpt.
Je vrienden en je lief zijn je vrienden en je lief omdat je een klik met ze hebt zoals dat heet. Je verstaat elkaar en voelt je prettig samen. Dat heeft niet zo veel met uiterlijk te maken maar met hoe je van binnen bent. Dat iemand misschien niet zo knap is of bepaalde problemen heeft dat stelt je gerust want jij weet dat wat je met elkaar hebt geen uiterlijke dingen zijn maar iets dat dieper gaat. Als jij zelf misschien niet zo goed gelukt bent en je vriend of je lief is ook niet volmaakt dan geeft dat een veilig gevoel. Je kunt er voor elkaar zijn als het moeilijk is want je begrijpt elkaar.

Dat jouw ouders zoveel geld hebben uitgegeven voor die rolstoel is echt niet omdat ze dachten dat jij daar heel lang mee moest doen. Ik denk dat als ze er voor konden zorgen dat je hem niet meer nodig had dan zouden ze zo tien maal zoveel uitgeven en misschien wel meer dan wat die rolstoel en de rest gekost heeft. Ze houden van je en ze willen dat jij gelukkig bent. Geld is maar geld en voor ouders zijn hun kinderen het meest waardevolle dat ze hebben. Daar doen ze alles voor (maar niet alles wat jij wilt, want dat is niet altijd goed voor je).
Het is niet leuk dat je zo hoopvol was en nu moet accepteren dat het illusies waren maar geniet van wat je wel hebt en maak je niet druk over wat je niet hebt. Accepteren dat het is zoals het is is de enige manier om gelukkig te zijn.

Of je niet meer naar fuiven moet gaan weet ik niet. De ene fuif is de andere niet. Als je niet mee kan doen en je wordt genegeerd, ja, dan begrijp ik dat je daar geen zin in hebt. Misschien zijn er verjaardagsfeestjes of zo iets van klasgenoten of anderen die je kent en dan kan het best gezellig zijn. Kleine feestjes met niet te veel mensen en wat muziek draaien of naar een filmpje kijken, dat kan voor jou ook heel leuk en gezellig zijn. Wegkruipen en je opsluiten op je kamer heeft geen zin.

Geniet van je vriendschappen en van de liefde en ga gewoon door met je leven zoals elke jongen van jouw leeftijd doet, alleen doe jij het op wielen. Iedereen heeft wel iets wat hij of zij graag zou willen maar je moet het nu eenmaal doen met wat je hebt. Het is niet goed om alles te hebben wat je wilt want het is nooit genoeg. Leven met je beperkingen en daar het maximale uit halen, dat maakt je gelukkig want dan ben jij de baas over je leven.

Fijne dagen maar weer.

mijn lief is een echte schat. Weet je wat ze gezegd heeft? Dat ik voor haar helemaal de juiste ben ook al zit ik in een rolwagentje, dat ze het trouwens leuk vind dat ik even hoog zit als zij en ik niet ergens ver hoog er boven rechtsta. En dat ze het helemaal niet erg vind dat er iemand anders haar rolstoel moet duwen als ik er bij ben, dat ze me juist als lief helemaal goed vind zoals nu, in mijn karretje en met mijn pleister en dik brilglas, dat ik helemaal niet moet veranderen voor haar.

Dat had ik echt nodig. Het is niet leuk maar geen gedoe. Ik hou gewoon vol zelfs al duurt het nog lang. Ik ben dat karretje nu toch al gewoon, en ik denk dat op school inmiddels iedereen me nu kent als die jongen met de rolstoel en het pleister, ze zijn dat allemaal nu zo gewoon.

Wel nooit geen fuif meer. Dat was echt superrot. Ik zat daar maar wat op mijn eentje, de rest was rond aan het springen en maakte lol, en ik zat er stom op te kijken.

ja toen ze zeiden dat het goed verliep dacht het dat het nu vlug zou gaan maar niet dus. Eigenlijk had ik het beter moeten weten want die dokter had in het begin al gezegd dat ik waarschijnlijk 3 of 4 jaar in een rolstoel zou moeten zitten en 2 jaar niet zou mogen stappen. En mijn ouders zouden die dure actiefrolstoel en bike niet gekocht hebben om maar zo kort nodig te hebben. Dom hé.

Dat suckt echt. Heel de middelbare school misschien moeten uitdoen in een karretje. Pfff zo goed gaat het dan toch niet echt vind ik zelf.

Ik kan gelukkig zo ook bij mijn lief zijn zoals je zegt. Gewoon verder doen. Maar ik ben boos op mezelf dat ik mezelf domme dingen heb wijsgemaakt. Ik kan enkel denken hoe moedig mijn lief wel niet is want dat is heel wat erger.

Beste vriend, Je hebt je best gedaan om er positief naar te kijken, maar op een gegeven moment kan je toch niet om de realiteit heen. Ik heb het al eens eerder gezegd, maar alles wat jij meemaakt en je overkomt is eigenlijk teveel voor iemand van jouw leeftijd. Je zou leuke dingen moeten doen met je vrienden maar je moet toezien hoe zij van alles kunnen en doen en daar zit jij dan met je rolstoel.
Het enige wat jij kan doen is net als je lief er maar van maken wat er van te maken valt. Zondag was je gaan zwemmen met stoere en dat was toch wel leuk lijkt me. Daar kan jij gewoon meedoen met je vriend.
Hoe het is met je lief maakt je ook bezorgd en ongelukkig denk ik. Je ziet hoe ze feitelijk langzaam achteruit gaat en dan ga je denken hoe zal het verder gaan. Er is geen rechtvaardigheid in het leven. Jij had geen Perthes en geen lui oog willen hebben maar je hebt het wel. Je lief had een gewoon meisje willen zijn zoals al die andere meisjes maar ze zit in die rolstoel en het wordt nooit beter. Stoere had geen homo willen zijn maar hij is het wel.
Je vraagt je vast vaak af waarom dat allemaal zo is maar er is geen antwoord. Het is allemaal wreed toeval. Het enige wat het draaglijk maakt is de liefde van de mensen die van je houden. Als dat er niet was dan was er niets meer.

Jij zegt ik ben al veertien, maar ik zeg jij bent pas veertien. Er is nog heel veel tijd die voor je ligt en je bent nog steeds jong en dan is het lichaam nog veerkrachtig en kan er nog heel wat verbeteren. Jij hoopte natuurlijk dat je elke week merkbaar weer een stukje beter zou zijn, maar dat zit er niet in. Misschien dat je oog op niet al te lange termijn genoeg is verbeterd om die bril en die pleister weg te doen. Dat is al wat. Die heup, ja, daar zit gewoon iets niet goed mee en je moet hopen dat door die operatie er geleidelijk aan verbetering komt.

Je schreef dat jouw moeder je nu veel volwassener behandelt. Misschien ben jij dat al vergeten maar ik herinner mij dat jij vroeger een vervelend ventje kon zijn. Bijvoorbeeld hoe jij over je zus sprak. Dat ligt nu allemaal achter je en door al die dingen die met jou gebeurd zijn zijn jullie als familie dichter bij elkaar gekomen. Jij wordt volwassener behandeld omdat jij volwassener bent geworden.

Je voelt je nu ongelukkig, maar hoe het is daar kan niemand wat aan veranderen. Jij zal net als je lief sterk moeten zijn en volhouden. De vraag is, waar gaat het om in het leven. Ik zeg liefde en vriendschap. Als dat er is kan je veel hebben.
Ik hoop dat jij de moed vindt om door te gaan. Je familie en je vrienden zullen er voor je zijn, dat weet je, en jij zal er zijn voor je lief. Voor nu is dat het belangrijkste. Je zou haar willen kunnen helpen en dat zit er voorlopig niet in. Door er gewoon te zijn help jij haar al heel veel. De rest dat doen anderen ook heel graag.

Veel sterkte en houd moed! Geniet van de dingen die je hebt en probeer optimistisch te zijn naar de toekomst!

ik ben niet echt happy dat alles zo traag gaat. Dat oog duurt eeuwig. Hoe lang moet ik nog er als een idioot uitzien? Tot het beter is ja, dat snap ik ondertussen al.

En ik had gehoopt dat de heup vlugger zou gaan maar dat is dus ook niet. Het gaat niet slecht ja maar dan komt het: het is een zeer ernstige perthes en ik ben al 14 en dan is het moeilijk te voorspellen en traag. En in verstaanbare taal: nog lang dat rolkarretje. Ik had gehoopt binnen een maand of 6 stappen maar dat mag ik wel vergeten. Ik zit waarschijnlijk nog een paar jaar in dat rotkarretje.

Pffff Ik had gehoopt dat alles wat ging meevallen en ik mijn lief zou kunnen helpen maar vergeet het maar. Alles gaat nog eeuwig duren.

Ik moet er maar niet te veel aan denken maar ik heb een slechte dag. Mijn lief ook dus zit ik maar wat thuis te niksen.

ja mijn lief is een vechtertje. Vroeger toen ze klein was heeft ze veel operaties moeten hebben en zo, was dus altijd al zo. Ze is toch heel zelfstandig en cool geworden, en dan nu die rug. Ze vind dat heel erg dat ze nu nog maar zo weinig nog zelf kan, maar ze doet verder. Ik ben heel trots op haar.

Ze doet dat ook voor ons 2. Ik heb er ook met mijn ma over gesproken. Die zei dat mijn lief in het begin dacht dat ik misschien bleef uit medelijden en dat ze dat echt niet wou. Mijn lief weet gelukkig nu beter en mijn ma weet dat ik dit echt wil en er over nagedacht heb. Ik ga mijn lief gelukkig maken, nu en ook later.

Ik ben verrast van mijn ma. Vroeger deed ze alsof ik een klein kind was, en nu neemt ze me echt ernstig.

Mijn lief is nu heel blij met die spiegel voor op haar stoel. Eerst vond ze het een raar idee, maar nu is ze er echt heel blij mee. Ik ook, moet ik geen acrobatie doen om in haar ogen te kijken als ze in haar stoel neerligt.

Rustig is het niet echt, mijn oog en heup zijn nog lang niet in orde, maar nu is mijn lief het belangrijkste. Maar geen zielig gedoe hoor, ik wil het leuk houden. Dat heeft mijn lief ook hard nodig.

Die stoere vriend van jou is dus als het er op aankomt niet altijd zo stoer begrijp ik haha. Nu is hij toch nat geworden, maar dan in het zwembad. Aangenamer dan door een nat bos sjokken, maar in het zwembad vond hij het ook al koud. Wel een beetje een mietje dus. Mooie had er ook geen zin in maar ja, wat kun je verwachten van die mooie jongens. Geeft niet als hij een lieve vriend is voor stoere dan zijn ze allebei gelukkig.

Voor iemand zoals ik is het niet goed voor te stellen dat iemand zoals jouw lief nog zoveel plezier heeft in het leven. Zo zie je maar hoe belangrijk het is als er vriendschap en liefde is. Jij kan dat een beetje begrijpen omdat jij ook in een rolstoel zit en die maanden in het gips hebt gelegen, maar je weet en je wist dat het tijdelijk was. Je hebt iets om naar uit te kijken.
Iedereen wil graag gelukkig zijn maar wat gelukkig zijn precies is en hoe je het wordt dat is soms een probleem. Soms lees je hier berichten van meisjes en soms jongens dat ze het leven helemaal niet meer zien zitten. Dan zijn ze helemaal gezond, thuis is alles in orde en op school gaat het ook goed. Toch beginnen ze dan over er een einde aan maken en zitten ze zichzelf te snijden. Heel vreemd allemaal. Ik reageer er wel eens op, maar je komt er niet doorheen. Ze zijn niet voor rede vatbaar.
Misschien dat ze de echte liefde missen. Van thuis of van een lief. Als ze wat ouder worden gaat het over denk ik want boven de vijftien of zestien zie je niet meer zoveel topics van depressieve jongens of meisjes. Ze hebben dan iemand gevonden.

Nu maak jij je lief gelukkig, maar ik denk dat jij stoere ook gelukkig hebt gemaakt. Toen hij er nog niet voor uit wilde komen dat hij op jongens valt vond hij in jou een vriend toen anderen je in de steek lieten en jij in hem. Nu heeft hij een vriend die net is als hij maar hij gaat dus nog steeds met jou om. Hij is een echte goede vriend.

Sommigen vragen zich af wat de zin is van het leven. Als je het mij vraagt zeg ik dat het leven geen zin heeft. Dieren vragen zich nooit af wat de zin is van het leven. Als ze elke dag genoeg te eten vinden en af en toe wat leuke momenten hebben met een soortgenoot van de andere sekse zijn ze tevreden.
Ik denk dat ieder zelf zijn leven zin moet geven en dat doe je door er voor anderen te zijn. Daar wordt je gelukkig van.

Nu er niet meer zoveel gebeurt in jouw leven is het soms wel eens lastig om weer een reactie te schrijven waar jij wat aan hebt. Je hebt het misschien ook niet meer zo hard nodig. Ik hoop dat je hier toch weer wat aan hebt. Fijne dagen weer!

ja j 23 je hebt gelijk over die heup. Op controle heeft de dokter me ook al teruggefloten, dat de rolstoel nog een hele tijd gaat blijven, dat het niet de bedoeling is al terug te gaan stappen binnen een paar maanden, enkel wat onvolledig belasten gaat mogen. Ik zou het wel willen voor mijn lief maar het gaat niet mogen pfff. Het blijven verre plannen op dit moment. Maar het gaat ooit wel gebeuren, dat wel.

Mijn ma is geweldig met mijn lief. het is bijna een soort dochter. En ze vind het ook heel goed dat ik bij mijn lief wil blijven en ze niet in de steek laat. Maar ze wil natuurlijk ook dat ik doe wat de dokter zeg, dat wel. En mijn lief wil dat ook, ze heeft mij ook al gezegd niet te vlug te willen gaan. Tegen die vrouwen haal ik het toch niet lol. Grapje, ik vind ze alle twee ok hoor. Mijn ma is doet echt heel anders dan vroeger, dan had ik altijd ruzie met haar.

ja een heftige voettocht door bos en veld en rottig weer en ze zagen het niet zitten. Watjes en geen echte scouts lol. Hahaha. Ik heb dan nog een excuus.

Ik maak me geen zorgen wat ik niet kan veranderen. Aan die rug kan ik niets doen. En mijn lief is echt een taaie met terug veel moed hoor. Dit houdt haar niet tegen. Ze heeft zelfs al rondgehangen met andere meisjes, liggend in haar stoel. En ze wil ook nog mee gaan shoppen, zelfs al gaat dat haar veel moeite en pijn kosten. En ze denkt ook al aan studeren later.

En dat is ook omdat ik er ben dat ze zoveel moed heeft. En buurmeisje is haar beste vriendin nu.

Ze is nog altijd dezelfde en ik ben gewoon heel graag samen met haar. Dat ze nu moet geholpen worden en veel minder zelf kan, dat gaat dan maar moeten. Ze is mijn lief en ik wil dat dat zo blijft. Ook als die rug zo blijft. In het begin dacht ik er veel over maar nu is dat zeker en helemaal ok. Ze is nog steeds gewoon cool en we hebben het nu ook nog leuk samen hoor.

Blijkbaar had stoere ook geen zin om naar de scouts te gaan als hij met jou is gaan zwemmen. Heeft hij daar mooie voor in de steek gelaten? Die zit toch ook bij de scouts?

Ja, het is wel te begrijpen dat er veel zijn die niet begrijpen dat jij zo toegewijd bent aan dat meisje. Aan de ene kant begrijpen ze natuurlijk wel dat jij verliefd bent en dat jij dan de problemen voor lief neemt, maar aan de andere kant vragen ze zich af hoe het verder zal gaan als jullie ouder worden.

Jij maakt al allerlei plannen voor de toekomst om leuke dingen met haar te kunnen doen zonder dat er steeds iemand moet helpen. Dat begrijp ik wel, maar helaas, je heup heeft daar geen boodschap aan.
Het is wel fijn dat je moeder zo goed met haar op kan schieten en ook jouw zus valt best mee als ik dat zo lees. Met je buurmeisje kan je er dus ook over praten en dat is wel fijn.

Ik hoop dat je het kan blijven volhouden. Liefde kan veel overwinnen. Ik wens je maar weer veel sterkte en zorg dat je ook andere dingen hebt die het leven leuk maken!

ja ik geef niet vlug op hoor, niet mijn lief, niet de scouts, of wat ik moet doen voor mijn oog en heup. Ik had er gewoon geen zin in gisteren en ben gaan zwemmen met stoere. Had het wel ook wat warmer gewild in het zwembad lol.

ja die rug van mijn lief is niet goed. Buiten en op school zit ze nog wel (ze gaat 3 halve dagen met telkens een dag tussen, de rest volgt ze van thuis) maar het doet veel pijn en vraagt veel moeite, en meestal ligt ze nu ook veel in haar rolstoel, die kan neerklappen. Niet echt handig, zeker niet met dat korset, maar dan heeft ze minder pijn. ze kent nu elk stukje van de plafonds thuis zegt ze lol.

Daar kan ik niets aan veranderen, maar ik doe mijn best dat ze zich beter voelt en ze laat nu ook zien dat dat voor haar veel verschil maakt. In het begin met die rug durfde ze dat niet maar nu weet ze dat en weet ze dat ik nu ook nog haar wil als lief. En is ze daar heel blij voor. Dat vind ik echt wel goed, en dus gaat het echt wel goed. Ik wil dus wel echt vlug beterschap met die heup, kan ik haar helpen met de rolstoel en zo, en kunnen we meer dingen alleen met 2 doen. En tja, dan moet ik wel ook wat meer leren over wat er moet gedaan worden en hoe, zelfs al is dat dan niet leuk. Ze kan sinds dat korset niet veel meer zelf, vind ze heel erg.

Mijn lief is gisteren in de namiddag naar ons gekomen. Wel een heel gedoe, en ze moest wel liggen in haar rolstoel want vandaag is het school, maar ze komt graag naar ons. Kon ze iets nieuws van ergoman testen, een soort spiegel die ze op de stoel kunnen zetten, en dan kan die schuin staan en kan je als ze ligt door de spiegel naar elkaar kijken wanneer ze praat en kan ze meer zien rondom. Ze vond het maar een raar idee maar het helpt wel en ze heeft goed gebabbeld met mijn ma en zus. Daarna hebben we wat samen gezeten, en dat ding helpt echt wel, je kan elkaar echt aankijken zo.

Ze is echt moedig en stoer en cute. Ik zeg het ook heel veel dat vind ze leuk. Ze durft nu ook gewoon zeggen dat ze dankzij mij de moed heeft om verder te doen.

Tja buiten mijn ma zijn er veel die denken waarom doet hij dat maar ik voel me er goed bij. De enige waar ik er ook over praat zijn mijn ma, buurvriendin en soms ergoman. Zeker niet met stoere en co of anderen. Ik voel me ok met dat meisje en die rug verandert dat niet. Ik vind ze nog steeds de beste.

Maar ik maak me niet echt zorgen. Die stomme rug kunnen we wel aan en we kunnen het nog steeds leuk maken; En ik doe ook andere dingen.

Beste vriend, Daar ben je weer. De laatste keer is al een tijd geleden en ik begon mij al af te vragen of je er misschien een punt achter had gezet. In de afgelopen maanden is er veel gebeurd en is het niet altijd gemakkelijk voor je geweest. Ik begrijp dat je dan wel eens de behoefte hebt om er over te praten met iemand die niet al te dicht bij je staat en waar je toch een beetje volwassen mee kan praten over waar je mee zit. Met je vrienden en misschien andere leeftijdsgenoten kan je ook wel praten, maar op een ander niveau.
Nu is alles wat rustiger geworden. Met je oog en je heup gaat het de goede kant uit en in je vriendschap met je lief weten jullie allebei ook wel zo'n beetje waar jullie aan toe zijn.
Blijkbaar vind je het toch wel fijn om dit forumcontact te hebben dus ben je weer opnieuw begonnen. Ik lees je verhalen en ik probeer reacties te geven waar jij wat aan hebt.

Je zit te denken om eens een paar dagen weg te gaan met je lief. Naar een vakantiehuisje of zo iets? Daarom wil jij leren hoe je haar moet verzorgen. Je lief was niet direct erg enthousiast en dat begrijp ik wel. Ik denk dat jullie inmiddels elkaars lichaam wel kennen, maar dit gaat toch wel wat verder. Misschien dat ze bang is dat de confrontatie met de onaangename kanten van de verzorging jou gaat afschrikken.
Voor veel jongens die heel erg verliefd zijn is hun lief een soort hemels wezen en aan zulke platvloerse zaken als dat ze ook naar de wc gaat denken ze liever niet.
Jouw lief is bang denk ik dat waar jij mee geconfronteerd gaat worden bij haar verzorging jou af gaat schrikken. Het is allemaal niet zo leuk, maar moeders maken ook met liefde hun baby's schoon als ze een schone luier moeten hebben. Liefde overwint veel. Zelf weet jij inmiddels ook hoe het is om zo intiem verzorgd te worden.
Het zal nog wel even duren denk ik, dus nog tijd om er aan te wennen en over te praten.

Het is wel erg naar dat je lief eigenlijk alleen nog maar goed kan liggen en bijna niet meer zitten. Waar gaat dat heen vraag je je dan af. Ik denk dat er bij de mensen die van haar houden veel bezorgdheid is. Blijkbaar is er niet veel aan te doen en dat is erg naar.

Op school en met je vrienden gaat alles goed begrijp ik. Je zou graag snel op je eigen benen willen gaan staan, maar dat duurt nog wel even.
Het is goed dat je ook weer wat meer andere dingen doet dan alleen maar met je lief bezig zijn. Anders zou je het gewoon niet vol kunnen houden. Je bent mentaal wel wat volwassener dan de meesten van jouw leeftijd, maar uiteindelijk ben je toch maar pas veertien. Dan moet je ook dingen doen die bij jongens van veertien horen zoals plezier maken met je vrienden.
Misschien dat je bij de scouts niet altijd mee kan doen zoals je dat zou willen, maar je ontmoet daar toch leeftijdsgenoten en je vrienden. Dus is het de moeite waard om dat bij te houden.

Hier laat ik het dan weer bij voor deze keer. Morgen weer naar school en zo gaat het leven verder. Het beste maar weer!