-
jongen van 22 bedankt voor je reactie je mag ook in de nieuwe topic reageren hoor jij bent een vriend en je reacties zijn belangrijk
-
Beste vriend, Ik heb je nieuwe topic gelezen en het is jammer dat daar nog niemand op heeft gereageerd. Ik schrijf dit maar in je oude topic om je niet voor niets blij te maken. Dat andere topic is natuurlijk ook niet voor mij bedoeld dus ook daarom reageer ik daar niet.
Misschien is de bedoeling voor de lezers niet helemaal duidelijk. Er zit ook niet echt een vraag in de titel. Als ze dat dat topic aanklikken dan komt er een heel verhaal en de meesten lezen dat helemaal niet, vooral niet als het over akelige dingen gaat.
Misschien is het een idee om bij het forum "Leven met een beperking" een nieuw topic te beginnen met bijvoorbeeld als titel: "Zit jij in een rolstoel? Hoe ga jij daar mee om?" Daar past het ook meer.
Je zou dan een hele korte inleiding moeten schrijven, zo van:
"Sinds kort zit ik in een rolstoel en het ziet er naar uit dat dat nog heel lang zo blijft. Mijn ouders en vrienden doen heel veel voor mij, maar toch heb ik het daar erg moeilijk mee.
Zit jij ook in een rolstoel en hoe ervaar jij dat? Je zou mij erg helpen als je daar wat over schreef. Bedankt alvast!"
Als er dan iemand reageert en vraagt wat jij hebt dan kan je meer vertellen.
Ik ben je niet vergeten hoor, maar misschien dat je nu meer hebt aan contact met lotgenoten. Succes en het beste!
-
ik ga het doen. Ik noem het 'als jongere in een rolstoel zitten door perthes' zodat de gasten die mij al kennen het weten en er nieuwe misschien komen. En ik begin met rondvraag en mezelf voor de stellen.
Mijn pa zei dat hoe die gast van 20 het doet heel normaal is, dat het niet raar is dat hij voor iets langere stukken zich veiliger voelt in zijn rolstoel als hij die al 6 jaar daarvoor gebruikt en langer stappen meer moeite en pijn doet. Dat die gast eigenlijk wel de meeste tijd gewoon stapt en dat hij die rolstoel blijkbaar vooral gebruikt om alles mee te kunnen doen met zijn vrienden en zo. Dat dat ok is, zijn vrienden weten dat, en nieuwe vrienden die daar stom over doen zijn geen echte vrienden. Dat ik dat nu misschien nog raar vind maar er veel kans is dat ik binnen een paar jaar er hetzelfde over zal vinden als die gast. Als je het zo bekijkt is het misschien wel zo. Ik voel me bij dat idee wel al wat beter. Ik ga er me maar niet te veel zorgen meer over maken. Ik zit nu eenmaal in dat ding en zal het moeten gewoon worden.
-
Het is wel een goed idee om een nieuw topic te beginnen denk ik. Als iemand alles wil weten over jouw geschiedenis dan moet hij of zij drie hele lange topics doorlezen en daar beginnen ze niet aan en dus reageren ze ook niet. Ik weet precies hoe het met jou zit omdat ik het vanaf het begin heb gevolgd en daardoor kan ik dingen schrijven waar jij wat aan hebt.
Als ik jou was dan zou ik kort even vertellen wie je bent, wat je is overkomen en hoe je daar mee omgaat. De titel die je kiest voor je nieuwe topic is ook belangrijk, maar dat begrijp je zelf natuurlijk ook wel.
Uiteraard ga ik het volgen en als ik denk dat het gepast is zal ik ook reageren maar ik hoop dat je meer reacties krijgt van leeftijdsgenoten. Het is toch leuker als je verhalen krijgt van anderen die in dezelfde situatie zitten. Dan weet je dat je niet alleen bent en kun je er ook van leren.
Ik kijk er naar uit!
-
ja het fijne is dat k hier veel dingen durf zeggen waar ik normaal niet over spreek.
ja veel hebben al gezegd dat de rolstoel minder heftig gaat zijn als ik ouder ben, dat ik het daartegen gewoon ben, en ik zal die stoel ook minder gebruiken. Het gaat nog een hele aanpassing zijn maar ik ga er wel geraken. Het is gewoon op je 13 of 14 denk je niet aan jezelf in een rolstoel. Als dat gebeurt is dat echt heel heftig. Maar 'anders' is misschien ook wel ok, zie maar naar mijn lief. Die is geweldig.
Ik denk dat ik best een nieuwe topic start. Ik had gedacht om te vragen of er hier nog jongeren zijn die eventjes of langer in een rolstoel zitten. En dan beginnen met mezelf. Benieuwd of er iemand reageert. En dan kan ik ook nog verder posten maar misschien minder heftig. Zeker in de zomer zal het wel deugd doen iets te kunnen schrijven. Maar deze topic is veels te lang. Het was ook wel heel heftig in het begin die perthes en alles.
-
Leuk dat je mij als een soort grote broer ziet. De enige vacature in je leven die nog open stond. Eigenlijk heb je natuurlijk al een soort van grote broers, langhaar en ergoman zoals jij ze noemt. Als het een beetje meezit dan komen ze nog echt in de familie ook!
Dit topic is wel een beetje uit de hand aan het lopen, nu al meer dan 100 reacties. Ik vraag mij af hoe lang het duurt voordat forum zegt dat het wel genoeg geweest is. Ik denk dat ze het toestaan omdat het jou helpt en omdat anderen er van kunnen leren. Overigens heeft dat meisje met die bruine vlek in haar onderbroek nog wel twee maal zoveel bezoekers. Spannend onderwerp blijkbaar ;-).
Het aardige van dit is dat je hier alles kan vertellen zonder dat je ergens verlegen voor hoeft te zijn. Als je schrijft dan vertel je soms ook meer dan wanneer je met iemand praat. Meestal is het zo dat iemand hier komt met een probleem en soms reageer ik daar op. Vaak blijft het daar bij en soms is er wat verder contact maar dan is het over. Een enkele keer heb je wat intensiever contact zoals met jou. Er was hier ook een jongen die het heel erg moeilijk had met zichzelf. Daar heb ik veel berichten mee uitgewisseld en dat heeft hem erg geholpen. Daardoor ben ik van hem gaan houden, maar dat kan hier natuurlijk niet. Je helpt iemand en dan moet je loslaten. Af en toe lees ik nog wel eens wat van hem, maar verder dan dat gaat het niet meer. Ik denk nog wel vaak aan hem en maak me ook wel eens zorgen. Zijn keuzes in het leven zijn zo anders dan wat ik graag zou zien. Maar ja, het zijn zijn keuzes.
Jij zit er erg mee dat je beperkingen hebt, maar vraag je eens af wat er nu eigenlijk echt belangrijk is in het leven en wat jij daar dan van mist. Volgens mij niets in feite. Als je iemand hebt om van te houden, als er iemand is die van jou houdt, als je een fijne familie hebt en goede vrienden, wat zou je dan nog meer willen? Al die dingen heb jij en over jouw materiele toekomst hoef jij je ook geen zorgen te maken. Je bent slim, je gaat studeren en je kunt je straks alles permitteren wat je nodig hebt en graag zou willen.
Wat die rolstoel betreft, wat die jongen van 20 doet dat is zijn keuze. Hij wil graag de rest van zijn leven met die heup doen en daarom is hij erg voorzichtig, misschien een beetje overdreven voorzichtig. Waar je naar moet kijken is dat hij toch hele afstanden kan lopen en voor het dagelijkse leven is dat meestal voldoende. Soms wil hij wat verder of dingen doen, en dan kiest hij wat het beste past. Nu voel jij je nog opgelaten in die rolstoel en dat komt ook doordat je een jongen van veertien bent. Dan zijn fysieke dingen belangrijk voor je positie in de groep. Als je ouder wordt dan verandert niet alleen je uiterlijk maar ook van binnen wordt je anders. Dat merk je niet omdat het zo geleidelijk gaat, maar het gebeurt wel. Je zag toch dat het zelfs mij opviel in die korte tijd.
Ik denk dat mijn tekst bijna op is, dus ga ik afronden. Heb vertrouwen in de toekomst en in de mensen die hun best voor je doen. Er is jou iets naars overkomen en niemand kan daar wat aan doen. Je bent een gelukkig mens dat jij zoveel mensen om je heen hebt die jou willen helpen om je leven zo normaal en zo gezond te maken als mogelijk is. Wees daar blij mee en geniet van het leven en van je jeugd. Straks ben jij iemand die anderen gaat helpen en anderen blij maken. Dat maakt jou zelf ook blij. Zo blijf je gelukkig in je leven. Fijne dagen weer!
-
Goed dat je vind dat ik geen kind meer ben. Vind ik ook niet. En bedankt dat je me niet zielig vind. Ik hoor dat echt graag. Ik vind je een beetje zoals een leuke 'grote broer' die mij helpt.
Die jongen van 20 zei ongeveer hetzelfde als jij. Maar het was wel slikken voor mij. Een rolstoel is niet echt hetzelfde als een auto of een fiets. En als ik bedenk hoeveel die gast zijn rolstoel nog gebruikt. Ik begrijp waarom die dokter zei tegen mijn ouders dat de rolstoel belangrijk zou blijven voor mij. Het is een hele verandering, ik dacht vroeger nooit dat ik een rolstoel zou moeten gaan zitten, en nu is het zo, en gaat het ook voor een heel deel ook later zo blijven. Ik denk ook dat mijn ouders en de dokter dit allemaal doen zodat ik al wat voorbereid ben op wat er gaat komen. Het zal tijd nodig hebben.
Die jongen zei dat ik na een paar jaar mijn rolstoel heel anders ga zien. Hij voelt zich soms zekerder in zijn stoel dan te voet, hij zegt dat dat met de tijd gaat komen. Ik hoop dat hij gelijk heeft, zo voelt het nu niet. Maar het is al wel veranderd, in het begin was ik heel boos, nu denk ik eerder het is zo gekomen, ik kan daar niets aan veranderen, het is rottig dat ik dat zo jong heb, en ik probeer zo goed mogelijk de dingen zelf te kunnen doen. Maar het is nog wel moeilijk, ik voel me ook nog veel lastig en verlegen naar andere gasten toe dat ik in een karretje zit. Maar het is wel al een verschil met hoe vreselijk ik me in het begin voelde. Ik ben echt wel veranderd hé. Ik schrik er soms echt wel van. Vroeger had ik helemaal niet in een rolkarretje buiten willen komen, ben ik zeker van. En zeker geen lief met een handicap.
Ik vind het wel raar dat die gast van 20 zo echt nadenkt over wat hij gaat doen en echt regeltjes volgt om de rolstoel te nemen, hij zei dat hij dat samen met de dokters heeft bekeken en samen heeft afgesproken dat te doen . Hij zei wel dat hij meestal het wel al weet wat nodig is, maar als hij iets nieuws doet zoekt hij het wel uit, met google maps en al. Ik vind het wel heel kort die 25/15 maar hij zegt dat dat het beste is voor hem. En hij zei dat het heel goed werkt die regeltjes toepassen en dat ik daar geen schrik voor moet hebben voor later. Met die regeltjes weet hij wat hij moet doen.
Ik hoop dat alles OK gaat zijn met mijn lief. Ze is zo n dingen wel gewoon, heeft al heel veel onderzoeken gehad, en is toen ze kleiner was een aantal keer geopereerd, zelfs toen ze nog heel klein was maar dat weet ze niet meer.
Ze zien me echt als een echte scout bij langhaar maar ik denk niet dat ik vlug kan overgaan, daarom is stoere naar mijn tak gekomen. Maar wat dan wel goed is is dat langhaar en ergo echte superleiders zijn vind ik. Mijn zus vind langhaar ook super lol,
-
Beste jongen, Het geeft mij veel plezier dat jij wat hebt aan mijn berichten. Het aardige van dit is dat leeftijd enzovoorts er niet toe doet. Als ik in het echt zoveel contact met jou zou hebben dan zou men er wat van gaan denken maar nu maakt het niet uit.
Dat schrijven geeft je ook de tijd om wat meer na te denken over alles.
In het begin zat jij opgesloten in een bubble van boosheid en verdriet en geleidelijk aan ben jij daar uit aan het komen.
Je vrienden en je lief helpen daar veel bij, dan heb je wat anders om je druk over te maken en je bent daardoor ook niet meer zo op jezelf gericht als vroeger. Dat is dus het volwassen worden.
Jouw moeder kan heel goed dingen regelen merk ik. Volgens mij kun jij dat ook wel. Heel mooi dat jij met die jongen van 20 hebt kunnen praten. Het valt je tegen dat hij nog zo vaak die rolstoel gebruikt, maar je moet het zo zien. Die heup is een kwetsbaar iets. Je ziet, hij kan er mee lopen en staan, maar hij moet oppassen hem niet te overbelasten want dan kunnen er dingen mis gaan.
Hij bekijkt gewoon wat in een bepaalde situatie de beste oplossing is. Als ik ergens heen ga dan ga ik soms lopen, soms met de fiets en soms met de auto. Dat hangt er van af wanneer en waarheen. Bij die jongen, en straks bij jou, komt daar die rolstoel als extra mogelijkheid bij, meer niet. Je kiest wat het best past op dat moment.
Je lichaam is een kostbaar bezit en daar moet je goed mee omgaan. Gezond leven en geen slechte dingen doen zoals drank en drugs en ook rekening houden met je kwetsbare punten. Dan wordt je gezond oud.
Hoe het verder met jou zal gaan dat weet je niet, maar wat je wel weet is dat het beter zal worden. Die bril raak je kwijt en alleen in bepaalde situaties kies je voor die rolstoel. Meestal zal je hem niet gebruiken denk ik. Je bent niet de hele dag aan het lopen of uren aan het staan.
Vind je het vreemd dat die jongen die elektrische fiets heeft? Mijn oude buurman heeft er ook een en hij zegt dat je alleen maar je benen hoeft te bewegen en hij rijdt. Er wordt dus maar weinig kracht op je heup uitgeoefend en de beweging is goed voor de doorbloeding van alles.
Het zal er van af hangen hoe snel je weer op de been bent na die operatie, maar als de scouts gaan fietsen dan kun je misschien wel mee met een elektrische fiets. Maar dat zal nog wel een tijdje duren voor het zo ver is ben ik bang. Tot die tijd moeten jullie maar wat anders bedenken.
Waarom vind jij het trouwens raar dat ze jou net zo behandelen als de rest? Je bent toch niet achterlijk of zo? Gewoon meedoen vriend en niet denken dat je speciaal behandeld gaat worden omdat je zielig bent want je bent niet zielig!
Het beste maar met je lief. Misschien komt het ook wel door haar dat je veranderd bent. Als je eenmaal als tiener verliefd wordt dan verandert alles. Het kind zijn is plotseling voorgoed voorbij. Er waren hier vaak twee Belgische broertjes, uit Limburg, die schreven over de boerderij waar ze werkten, over spelen met Lego en wat ze deden als ze zin kregen om te doen wat alle jongens doen.
Nu hebben ze allebei een lief (De jongste een vriend, hij is net als stoere op de jongens). Nu zie je ze hier niet meer. Ze hebben wel wat beters te doen ;-).
Jij slaat nu ook wel eens een dag over en dat is heel goed. Het betekent dat het beter gaat. Bij forum zullen ze daar ook wel blij mee zijn ;-).
Gezellige dag weer!
-
dag ik vind het leuk te horen dat ik terug praatjes heb lol. Mijn liefje moest maar voor onderzoeken naar het hospitaal voor haar rug, was gewoon terug thuis vrijdagavond maar ik ben naar haar geweest. Ze moet nog terug volgende week en voorlopig niets van sport of zo, ook niet zwemmen.
ja het was scouts, sjorren, eerste keer voor mij. Moest een kruissjorring maken met hulp van stoere, die kent dat natuurlijk allemaal goed, lukte dus uiteindelijk wel vanuit de stoel. Wat ik leuk vind bij de scouts is dat ze wel rekening houden met mijn rolstoel maar ik toch gewoon één van de jongens ben, dus net als iedereen anders een opmerking krijg als mijn uniform niet in orde is of zo. Het is bijna leuk zo n standje, want dan voel je je gewoon normaal lol.(das vergeten)
zaterdag was wel wat heftig. Mijn ma had het kunnen regelen via iemand van het ziekenhuis dat ik mocht skypen met een jongen die ook laat perthes had gekregen maar nu 20 is, en ongeveer dezelfde behandeling had gekregen. Soort van lotgenotencontact. Die stapt nu terug sinds 2 jaar, binnenhuis altijd, buiten past hij iets toe dat hij 25/15 noemt, als het verder is dan 250 meter stappen of langer dan 15 minuten staan en stappen gebruikt hij zijn rolstoel. Met zijn elektrische fiets (dat mag dan blijkbaar terug) of met de auto kan hij zo nog veel zonder rolstoel doen zonder last te hebben. Hij doet wel een aantal dingen altijd met de rolstoel: in een grootwarenhuis of shoppingcenter, op de universiteit, dingen zoals de bioscoop, op stap met vrienden, met iemand gaan wandelen of op vakantie of in pretparken en zo.(van voor die coronashit) Toen ik zei dat hij dus vooral voor leuke dingen in een rolstoel zat zei hij dat hij dat zo niet meer bekeek, en ik dat tegen dan ook niet meer ga doen. Hij zei dat hij die rolstoel in het begin ook heel moeilijk vond (hij was toen 12) , ook hoe anderen er op reageerden, maar nu is hij een rolstoel gebruiken gewoon, gebruikt hij de stoel wanneer dat het beste is voor hem en nodig, en stapt hij wanneer dat het beste is, en met die 25/15 is dat geen probleem Het vergt alleen wat aandacht om te zien hoe ver hij moet stappen, hij ziet dat na op google maps. Hij zei dat het bij mij ook zo beter gaat voelen binnen een aantal jaar, hij zei dat alles helemaal ok is met hem, en dat ik ook ok ga zijn, dat het gewoon tijd nodig heeft.
Wij hebben goed gebabbeld, ook over de operatie, en dat die gaat helpen om het te laten aangroeien en dan terug te stappen, maar ik weet niet wat ik er van vind. Zo n 25/15 vind ik maar heel kort stappen. Nu ja ik ben niet die gast, bij mij kan het nog anders zijn;. Maar het klonk wel of ik het wel ongeveer even erg had als hij. Pfff
Een half jaar geleden was er geen sprake van een rolstoel. Ik ga me echt moeten aanpassen. Gaat zwaar worden, maar het voelt is al minder erg dan in het begin. Dat mijn eigen rolstoel duurt is ook vooral de papieren, wat er goedgekeurd wordt en zo. Je kan dan zelf ook nog opleggen voor iets duurder. Mijn ma wilt dat ook doen. Ze heeft rondgebeld en ze zegt dat het denkelijk nog 3 of 4 weken gaat duren, en dan heb ik mijn eigen rolstoel.
Ik vind het echt zo leuk om je berichten te lezen. Dat helpt echt.
-
Dag beste jongen, Je begint al weer behoorlijk praatjes te krijgen merk ik. Dat bijdehante kereltje van vroeger is weer terug. Om jouw stoere vriend en zijn stoere verkennersvriend moet ik wel lachen. Twee jongetjes die stoere kerels spelen. Geeft niet, het zijn goede vrienden en daar gaat het om.
Jammer dat jouw lief niet naar het zwembad wil als er anderen dan jij bij zijn. Ik begrijp wel dat ze zich ongemakkelijk voelt, maar het zo goed zijn als ze daar overheen stapte en ook wat dat betreft gewoon meedoet voor wat ze is, een meisje van vijftien. Voor jouw vrienden is het ook goed om te zien dat sommige mensen wel een beetje pech hebben gehad in het leven maar dat er verder niets aan de hand is. Daar leren ze van voor de rest van hun leven.
Altijd in een rolstoel zitten is ook niet echt goed, voor niemand trouwens, dat zwemmen heeft ze echt nodig.
Met je speciale rolstoel zal je nog wat geduld moeten hebben begrijp ik. Hij zal speciaal in elkaar gezet moeten worden voor jou en dan moet je wachten totdat hij aan de beurt is. Jammer maar het is niet anders. Met de stoel die je nu hebt kun je het ook al leren en als je dan straks die andere hebt dan gaat alles waarschijnlijk opeens een stuk beter.
Je voelt je letterlijk en figuurlijk over het hoofd gezien in je rolstoel. Mensen die er al langer in zitten weten dat al lang. Gewoon assertief zijn en laten merken dat je er bent, dat is het enige dat je kan doen.
Vervelend dat je lief naar het ziekenhuis moest. Iemand zoals zij is nu eenmaal erg kwetsbaar. Het is fijn dat jij er nu bent voor haar en het is ook heel leuk dat ze met die meisjes op stap is kunnen gaan. Jij en zij moeten proberen zoveel mogelijk dingen te doen die je anders ook gedaan zou hebben. Het b lijft rot, dat kan niet anders, vooral als het anders is geweest, maar het is nu eenmaal zo.
Misschien dat het na die gaatjesprikkerij beter gaat worden. De dokter zegt wel dat het geen wondermiddel is, maar ze doen het natuurlijk niet zomaar op de manier van: Laten we dat eens proberen, kijken wat er gebeurt. Het is een operatie die ze meer doen en het heeft gunstige effecten anders zouden ze het niet doen.
Je zal het niet direct merken, het vraagt tijd, eerder maanden dan weken, maar daar kan de dokter meer over zeggen.
Vanavond weer logeren bij stoere of gaat dat niet door vanwege je lief in het ziekenhuis? Scouting zondag gaat natuurlijk zeker wel door, dus veel plezier maar weer en het beste met je lief!
-
ik heb aan mij ma gevraagd of er al nieuws is over mijn rolstoel maar nog niet, zal nog wel een paar weken duren. Echt rottig. Eerst vond ik het idee dat ik een eigen rolstoel ging krijgen echt kut, maar nu zal ik blij zijn dat hij er is. Naar de school of mijn lief op eigen kracht is nog zwaar zo, en meestal wordt ik gebracht. Zeker met een handbike op mijn eigen rolstoel hoop ik dat het vlotter gaat. Ik zit nu heel de tijd in die huurrolstoel.
Ik zou graag naar mijn lief gaan vanavond want ze moest naar het ziekenhuis. Ze heeft nogal last van haar rug en nek. Ze zit een jaar hoger en daar hebben ze op school maar een halve week les.
Ze vond het wel leuk met die meisjes afgesproken te hebben. Ik heb ook al eens afgesproken met stoere en zijn vriend; Net dezelfde als stoere, alleen met wat langer haar. Beide in een korte broek lol ik niet en daarover waren ze aan het mekkeren. Niet op een schooldag jongens lol. Mekkeren pff Net als die tandengast over mijn haar. Dat het terug in de weg zit van de sensor. Gelukkig gaan de kappers terug open.
-
ja het blijft fucking moeilijk. ik weet dat die rolwagen nodig is, ik krijg al pijn als ik het overdoe met de heup als ik zwem, en soms met oefeningen, mijn heup wordt stijver, en heb 1 keer getracht te stappen maar dat deed heel veel pijn.
Ik ben heel blij dat ik vrienden heb die aandacht hebben voor mij, en mijn lief. Zeker door mijn lief kan ik hiermee omgaan, en ik doe ook hard mijn best om mezelf te zeggen het is ok zo en meer te kunnen met dat rolwagentje. Maar ergens knaagt het wel altijd op de achtergrond. Ook dat het nooit meer helemaal goedkomt en ik ook later buiten in dat karretje ga blijven zitten behalve korte stukjes. Het voelt stilaan beter maar het blijft knagen en zeker als er iemand iets dom zegt.
In een karretje staart iedereen wel naar je, ook op straat, maar ik merk wel op school dat ik maar maar die gast in dat karretje met dat pleister ben. Staren wel, maar voor de rest ziet of hoort niemand je staan. Dat was vroeger anders. Ik ben dan ook heel blij met die paar vrienden die ik heb, ook met de scouts en mijn lief. ze doen het geweldig voor mij. Ze zijn heel speciaal. Ik ga er wel komen, alles stopt niet zoals ik eerst dacht, elke dag gaat het wat beter. Bedankt ook voor je tijd, je zegt juiste dingen.
-
Beste vriend, Eigenlijk was ik van plan om niet meer dan eenmaal per dag een reactie te schrijven maar ik krijg het gevoel dat jij weer behoefte hebt aan een bemoedigend woord. In je laatste bericht las ik toch wel wat somberheid.
Het is natuurlijk ook heel zwaar wat jij moet meemaken en ik kan mij voorstellen dat je het af en toe even niet meer ziet zitten. Er is wel zicht op verbetering maar dat is een kwestie van jaren en op jouw leeftijd staat dat gelijk aan een eeuwigheid.
Je hebt je lief en je houdt veel van haar, maar dat is ook al niet zonder zorgen en problemen. Je hebt het er allemaal voor over maar het kost je wel veel emotie en energie. Gelukkig dat je ouders en je vrienden achter je staan, anders zou het niet lukken denk ik.
Die operatie en en die weken in het gips zijn ook een hele donkere wolk aan de horizon. Het is net alsof je op treinrails loopt en in de verte komt een trein aan maar je kan niet van de rails af springen.
Ook hier kan ik wel weer zeggen dat je het maar over je heen moet laten komen en dat ze heel goed voor je gaan zorgen om het je allemaal zo gemakkelijk mogelijk te maken, maar ook dat zal niet een echte troost zijn.
Je wilt niet dat je lief er bij is als je verzorgd wordt en dat kan ik wel begrijpen. Echter, als jullie langer samen zijn dan worden jullie zo vertrouwd met elkaars lichaam dat je daar geen moeite meer mee zal hebben. Misschien is de tijd die jullie nog rest daar wat te kort voor, maar het gaat gebeuren.
Ik begrijp dat je vader je verteld heeft over die specialist. De lichamelijke liefde tussen jullie zal soms wat uitdagend zijn. Ik denk dat het heel goed mogelijk is om het voor jullie allebei fijn te maken als het zo ver is. Voorlopig zitten jullie nog in de ontdekkingsfase en dat is op zich al heel spannend. Leef zoveel mogelijk in het heden, en denk maar niet te veel aan morgen.
Je hebt een hekel aan het woord gehandicapt. Jullie zijn allebei slimme jonge mensen met wat fysieke beperkingen en verder is er niets aan de hand. De Engelsen gebruiken de uitdrukking "fysiek uitgedaagd". Je kan van alles, maar sommige dingen zijn wat lastiger, je moet gewoon wat meer moeite doen.
Liefde en vriendschap zijn dingen van de geest. Als mensen die van elkaar houden heel oud worden dan kunnen ze soms niets meer, maar ze zijn nog steeds heel gelukkig samen. De geest is belangrijker dan het lichaam.
Jullie kunnen allebei nog heel veel, alles mag je wel zeggen. De dingen die wat moeilijk zijn daar is een oplossing voor. Je hebt nog wat moeite met hoe mensen naar je kijken, maar dat gaat wel over. Geestelijk wordt je sterker.
Probeer te genieten van je liefde en je vriendschappen. Vandaag is belangrijk, morgen zien we wel wat er dan komt. Carpe diem, pluk de dag, dat moet jouw motto zijn. Liefde is het enige wat je nodig hebt, dan heb je alles.
Zonder je ouders en je vrienden zou het veel moeilijker zijn. Heb vrienden en wees een vriend.
-
ja liefje houdt veel van gamen, wel houdt zij meer van shooters, ik minder. Wij houden beiden van griezelige films (geen echte horror) en scIfI. Vroeger deed ze ook rolstoelatletiek in een club maar ze kreeg last met haar rug. Die krijgt een kromming ze draagt ook een korset maar dat zie je niet zitten onder haar kleren. Zwemmen zou goed zijn maar dat durfde ze niet goed maar ze gaat nu meer meegaan (om beurten als vrienden niet meegaan ze heeft er niet graag iemand anders bij behalve mijn ma)
Echt routine is het niet. Wat is er niet allemaal gebeurd. Ik was een gewone gast, zelfs een coole, en nu zit ik zelfs in een rolstoel. Nu ik mijn liefje ken helpt dat wel om het beter te kunnen aanvaarden. Ik pas me wel beter aan dan ik had gedacht in het begin en geraak al wat rond in mijn wagentje. Maar wat vroeger dichtbij is lijkt nu ver. Hoop dat dat betert, zeker met een handbike.
Dankzij mijn liefje en dat alles snap ik wel dat jongens en meisjes in een rolstoel of met een handicap ook normaal zijn en niet raar, mijn liefje is een cool normaal meisje, en ik ben ook normaal. Het is misschien daarom ook niet slecht dat ik er hier over schrijf.
Weet niet of ik het zo gezellig gaat vinden met mijn liefje als ik in die gips lig, zelf onder ons tweetjes lol. Ik heb er wel al over gesproken met haar en heb wel gezegd dat ik liever heb dat ze buitengaat als ik verzorgd moet worden, dat ik dat anders heel lastig zou vinden denk ik. Ik zie er wel tegenop, het komt dichterbij, en de operatie gaat zeker gebeuren.
-
Omdat ik weet dat jij dat leuk vindt schrijf ik steeds een reactie op jouw verhalen. Het begint de laatste tijd wat lastiger te worden om er wat interessants van te maken omdat jouw nieuwe leven steeds meer routine begint te worden. De heftige emoties van eerder zijn er niet meer en dat is heel goed.
Het is natuurlijk niet helemaal zoals bij andere jongens van jouw leeftijd, maar veel scheelt het niet meer.
Wat ik mij afvroeg is of jouw lief bepaalde hobby's heeft of dingen doet die zij leuk vindt en die jij ook leuk vindt. Het is altijd goed als je gezamenlijke interesses hebt anders weet je op een gegeven moment niet meer waar je over praten moet. Je kan niet de hele tijd zoenen ;-).
Als jullie ook je eigen dingen hebben met vrienden of vriendinnen dan kun je daar over praten. Reken er ook maar op dat je lief alles tegen haar vriendinnen vertelt over wat jij allemaal doet. Zo zijn meisjes, als het over de liefde gaat hebben ze geen geheimen voor elkaar.
Je begint al aardig overweg te kunnen met je wagentje. Ik denk dat je al sterker in je armen begint te worden. Je zal merken dat het net lijkt of de afstanden korten gaan worden en dat komt doordat je kracht en uithoudingsvermogen groter worden. Als je sterker wordt dan lijkt het ook alsof de dingen die je optilt lichter worden.
Er wachten nog vervelende dingen maar ik denk dat die lichter gaan zijn als je lief er is om je moreel te steunen. Dat kon straks nog wel eens heel gezellig worden als zij op bezoek komt en er verder niemand in de buurt is.
Eerst maar eens dit schooljaar afronden met mooie cijfers en je verder niets aantrekken van die vervelende jongens. Ze menen het niet zo kwaad, ze zijn gewoon nog een beetje kinderachtig.
Het beste maar weer en blijf sterk!
-
ik denk toch niet dat het echte vrijen (waar je kindjes mee maakt) zo maar gewoon is op 14 of 15 hoor. Misschien zijn er ook wel veel wilde verhalen. Jongens scheppen nu eenmaal graag op. In het echt vind ik het nogal iets speciaal wat toch wat schrik geeft, dus nu toch nog niet. Bovendien voelt mijn liefje bijna niets op die plek en ga ik moeten leren hoe het leuk voor haar te houden met andere dingen. Wij geven kusjes (en soms ook heel echte kussen) en houden elkaar vast en omhelzen en vinden het voor nu prima zo.
Ik ben blij dat ik liefje nu heb. Ik zit nog heel lang, misschien wel voor langere stukken voor altijd, in die kutrolstoel, en dat is een afknapper voor de meeste meisjes, en dan heb ik ook nog dat stomme oog. Ik snap dat wel, ik ben niet meer de coole gast van ervoor die alles kon doen maar ik ben nu een gehandicapte. (ik zeg dat nooit, maar ik ben niet dom) Dat oog gaat wel over maar toch. En ik val op haar en vind haar heel knap en awesome, dus daar heb ik dan wel geluk mee. En ik denk dat ze ook heel gelukkig is dat ik er ben. We gaan denk ik ook daarom het ernstig menen en niet vlug elkaar opgeven, zelfs al zijn we nog jong. We hebben echt heel veel geluk gehad dat we elkaar gevonden hebben. Goed van mijn ma.
Ik denk dat iedereen het daarom goed vind dat we samen zijn al zijn we nog jong, ook zelfs onze ouders, en ze veel moeite daarvoor doen. Ik wil het ook want het is een geweldig meisje. Ik wil geen ander meisje zelfs al zou ik opeens door een toverstaf dat karretje niet meer nodig hebben.
-
ik gebruik niet zo veel tekst op gsm, zo goed zie ik nog niet met pleister op, kan wel vergroten, maar laptop is makkelijker en valt minder op op school lol (ik gebruik die in de les heel de tijd als slechtziende) op school gebruik ik wel hoofdletters lol
Niets speciaal op school, behalve dat er een paar van het groepje waar mijn oude vrienden bij zitten weer stom deden, en mij vergeleken met een kind in een kinderwagen, omdat buurmeisje mij voortduwde. je zou ze 6 weken gips en rolstoel toewensen de eikels.
ik ben na de school van school naar liefje gerold, had dat nog niet gedaan, is in een heel andere richting, was spannend, wel een joekel van een straatkant onderweg, deed er wel lang over maar het is gelukt zonder hulp. Liefje was al alleen thuis, en ergoman was op zijn kamer (ze wordt niet afgehaald door haar ouders, komt van school met zo n aangepast taxibusje dat ze deelt met een aantal rolstoelkinderen van verschillende scholen, ze heeft geluk dat ze als eerste thuis wordt afgezet, de meesten zijn veel langer onderweg zegt ze) ze gaat naar een uniformschool en droeg haar uniform nog, was wel grappig, een badass meisje als mijn liefje in zo n braaf uniform, vond ik eigenlijk wel een beetje hot. school was de gewone verveling geweest zei ze lol. ze wist dat ik kwam want mijn buurvriendin had gebeld en het gezegd. Ze hebben afgesproken voor woensdagmiddag, en 2 andere vriendinnen v buurmeisje komen dan ook. Buurmeisje had gezegd dat die ok zijn, en dat ze ook misschien goede vriendinnen voor liefje kunnen worden. Er is zelfs 1 van die meisjes die op dezelfde school als liefje gaat. Liefje ziet er wel naar uit, rondhangen met mijn buurvriendin en die meisjes. En binnen 2 weken, als alles terug helemaal open is, gaan ze samen een dag naar het shoppingcenter. Ergoman stak even zijn hoofd binnen om hello te zeggen en was duidelijk tevreden, duimde naar mij.
Dit is geen zware maar een heel leuke verantwoordelijkheid. Ik kan me het nog moeilijk indenken zonder haar.
ik ben niet heel lang gebleven, wel wat gekust, wou mijn stomme jampotbril afzetten, maar ze zei van niet. ze zei met dat grote oog door dat dikke glas zie ik er uit als een verbaasd jongetje, ze vind dat cute en grappig.
dan naar huis, dat wilde ik uittesten omdat het een heel eind is en ik het niet zo goed ken daar. maar het viel heel goed mee. ik kon het grootste stuk een fietspad met een glad wegdek gebruiken, dat scheelt met stoeptegels, rolt heel wat gemakkelijker. Met een rolstoel hangt het rollen heel erg af van het wegdek, het beste zijn de gladde vloertegels in een shoppingmall lol. Gewone ruwe stoeptegels zijn een heel stuk lastiger. Het was wel een inspanning maar ik weet nu dat ik op eigen kracht bij liefje kan geraken. Het zal wel gemakkelijker gaan als ik eindelijk mijn eigen stoel ga hebben, zeker als ik dan een handbike krijg van mijn ma.
-
Je bent weer flink aan het schrijven geweest! Blijkbaar hou je toch nog wel wat tijd over ondanks al je sociale verplichtingen. Ik zie ook dat dit topic veel gelezen wordt. Misschien dat sommigen het zien als een vervolgverhaal en nieuwsgierig zijn hoe het verder gaat. Romantiek doet het altijd goed wat dat betreft.
Jij bent een coole gast en blijkbaar heb jij dat van je ouders want die vind ik ook behoorlijk cool. Ze praten dus gewoon met jou over de seks en dat zal voor jou wel fijn zijn. Je hoeft daar dus niet stiekem over te doen.
Voor dat waar je kindertjes van krijgt vind ik jullie ook wel wat jong, maar na alles wat ik hier lees van 13, 14, 15 jarigen die alles al met elkaar doen weet ik het niet zo goed meer. In Nederland en Belgie mag je seks met iedereen vanaf 16 jaar, in Denemarken vanaf 15 jaar. In landen zoals Spanje en Portugal mag het nog veel jonger maar dan alleen met iemand die niet veel ouder is.
Ik denk dat ik maar tot de conclusie moet komen dat seks gewoon heel leuk en verder niets bijzonders is en dat je alleen op moet passen dat er geen ongewenste gevolgen zijn.
Jullie vinden jezelf nog te jong voor de laatste stap en je wilt een jaar wachten, maar als jullie eenmaal geproefd hebben van de lichamelijke liefde dan weet ik niet of je dat wel vol kan houden.
Jouw vader heeft inmiddels wel veel vertrouwen gekregen in jouw volwassenheid. Hij geeft jou dat telefoonnummer van die specialist en laat het verder aan jou wat je er mee doet. Heel cool!
Jouw eigen gezondheidsproblemen zijn ook niet leuk, maar er is uitzicht op verbetering. Die bril gaat een keer weg en uiteindelijk kun je ook wel weer bijvoorbeeld binnenshuis gewoon lopen. Je moet alleen voorzichtig zijn om je heup niet te overbelasten. Eigenlijk kun jij straks weer een vrij normaal leven hebben.
Ergoman is wat ongerust over zijn zusje en dat begrijp ik wel. De liefde van veertienjarigen kan heel vluchtig zijn en jij hebt een zware verantwoordelijkheid op je genomen.
Het is leuk dat je wat meer dingen met je stoere vriend gaat doen. Hij heeft dus ook een vriend bij zijn vorige groep waar jij en hij meer samen dingen mee willen doen. Ik vind dat heel goed. Ik zei het al eerder, je wilt veel bij je lief zijn, maar je moet elkaar ook vrij laten en dingen hebben voor jullie zelf. Zo blijft de liefde het beste in stand.
Vandaag dus weer naar school. Ik weet niet of je dit forum thuis bekijkt of de hele tijd op je mobiel zit te checken, maar op maandag zijn ze hier niet zo vlot van modereren, dus het zal wel middag worden.
Doe je best op school en let een beetje op de hoofdletters. Maak je niet teveel zorgen over lief, die redt zich heus wel. Jij weer gezellig naast je vriendin en met stoere in de klas. Wat is het leven toch leuk als je tiener bent!
-
Met mijn heup gaat het echt niet zo goed. Mijn ma en pa hebben vrijdag nog overlegt met die specialist over mijn operatie en alles en ze hadden de telefoon op speaker in het kantoor van mijn pa. Ik wist dat ze gingen bellen en weet waar ik kan afluisteren. Ik ga nog minstens een week voor de operatie met een gewicht aan mijn been in het ziekenhuis moeten liggen. En hij zei dat ze op verbetering hopen met de operatie maar dat dat geen wondermiddel is. Dat ik omdat het heel ernstig is waarschijnlijk blijvend mijn heup zal moeten ontlasten om niet te jong een kunstheup nodig te hebben. Dat ik wel korte stukken terug ga kunnen stappen maar dat de rolstoel ook belangrijk zal blijven voor mijn mobiliteit en dat mijn ouders daarmee rekening moesten houden voor studiekeuze.
Ik ben niet dom, die rolstoel gaat niet meer weggaan. Ik heb erover gesproken met mijn liefje en ze zegt dat ik die rolstoel echt ga gewoon worden, dat het handig is dat ik hem niet nodig ga hebben voor kortere stukken , en ze zegt zoals jij dat ik ga leren goed overweg te gaan met dat ding. Ik vind het nog altijd een kutidee maar voel me er niet meer wanhopig over. Met de hulp van mijn liefje gaat het wel lukken. En ik begin te geloven dat je misschien gelijk dat het wel anders gaat zijn maar dat ik ok ga zijn. Een rolstoel is kut, maar ik kan nog dingen doen die leuk en fijn zijn. Ik moet alleen kunnen aanvaarden dat het nu helemaal anders is en dat is heel moeilijk. Maar dank zij mijn liefje (en ook jou) gaat het stilaan wel beter. Het is zo moeten gaan , ik kan er niet echt iets aan doen behalve oefenen met mijn rolstoel en doen wat de dokters zeggen, en door dat alles heb ik nu wel mijn liefje, en dat is heel belangrijk voor mij.
Morgen gaan normaal de scholen terug open. Hoop dat het ook meevalt voor liefje. Ze zegt dat het pesten tegenwoordig minder is, maar dat ze wel altijd het gevoel krijgt dat ze er niet bijhoort. Ze is net als ik de enige in haar school in een rolstoel.
-
Ik ben vanmorgen naar de scouts gegaan met stoere. Bij de ochtendformatie hebben we hem welkom geheten, hij heeft dan zijn nieuw takteken en zijn oranje driehoekje gekregen en moest ons motto opzeggen. Hij draagt nu ook een pet en mag zijn hemd niet meer dragen. Vandaag moest trouwens de nestleider alles regelen. Denk ook een boodschap van langhaar aan stoere dat hij gewoon lid is van de tak en moet luisteren naar een nestleider die een stuk jonger is . Langhaar houdt niet van uitzonderingen om iemand voor te trekken. Eigenlijk is het wel tough voor hem en dat doet hij voor mij.
Bij het helpen overdreef stoere eerst wel wat, deed alles voor mij. Dan heeft ergoman hem uitgelegd dat hij alleen moest helpen als het echt nodig is, vooral ook bij het rijden op het gras, of als ik iets niet kan reiken en zo, en voor de rest hij gewoon moet meedoen met de anderen. Het is wel leuk dat we nu samen in de groep zitten. We hebben ook afgesproken dat we meer samen gaan doen, jongens onder elkaar, ook met zijn vriend van bij de jongverkenners, zonder de meisjes en zonder mijn lief. Dat vind hij leuker. Daarom is hij ook bij een alleen jongensscouts gegaan. Mijn pa zei over de jongensscouts dat vroeger toen hij jong was bijna alles gescheiden was, ook de meeste scholen, en dat je als jongen weinig contact had met meisjes als je geen zus had.tot je naar de universiteit ging.
Ik heb even met ergogast over zijn zus, mijn liefje, gesproken. Heb gezegd dat ze heel cool is, ik veel van haar hou, het ernstig neem. Hij zei dat ik een goeie gast ben, maar vroeg om extra lief te zijn tegen haar, dat ze het vroeger soms heel moeilijk gehad heeft, en dat ze heel belangrijk voor hem is. Ik heb gezegd dat hij op mij kan rekenen, dat ze heel speciaal is.
Jongen van 22 over vrijen kan ik thuis wel gewoon spreken. Ook met mijn liefje. Ik heb over mijn liefje gesproken over dat waar je kindjes van kan krijgen en we vinden dat we te jong zijn, minstens een jaar of langer wachten. Vroeger vond ik dat maar een raar idee dat te doen met een meisje, maar nu met dit liefje denk ik er wel aan. Ik heb er ook met mijn pa over gesproken, die vind dat soort vrijen ook te vroeg en zegt nog te wachten en als het zover is eerst met een specialist te spreken, heeft een telefoonnummer gegeven. Zegt dat het wel ok zal zijn met de verlamming omdat liefje een meisje is, maar dat we als stelletje best info vragen over hoe het veilig en ook leuk voor haar kan.
De rest is natuurlijk ok, vind ik ook. We kunnen alleen niet echt veel met ons tweetjes zijn, mijn kamer is boven, ze geraakt daar niet, en bij haar thuis gaat het niet mogen, heel de tijd met deur dicht en zo. Ik denk dat mijn ma het gesnapt heeft want nu zegt ze altijd als ze weg gaat maken jullie het maar gezellig met 2 en ze geeft nu een belletje voor ze thuiskomt. Mijn pa komt toch nooit in dat stuk van het huis voor de late namiddag en zus is veel weg. Ben nog wel wat onzeker omdat ze eigenlijk altijd een luier moet dragen, ik veronderstel dat ze die dan ook gaat aanhouden bij het vrijen, dat is wel helemaal niet leuk voor haar. En wel wat raar ook voor mij. Nu daar komen we wel uit , ze is veel te belangrijk voor mij.
-
Je werd zaterdag weer even geconfronteerd met de realiteit, maar aan de andere kant zag je wat er allemaal mogelijk is als je eenmaal die rolstoel onder controle hebt. Jouw lief doet alles met haar bovenlichaam en daar is ze behoorlijk sterk door geworden. Als jij eenmaal je eigen rolstoel hebt dan ga jij dat ook kunnen en zo sterk worden. Turners hebben altijd een prachtig lichaam, dat ga jij straks ook hebben.
Je ziet ook dat je niet bang hoeft te zijn om af en toe even om hulp te vragen. Mensen zijn best aardig en iedereen vindt het fijn om behulpzaam te kunnen zijn.
Het was in ieder geval een mooie dag voor jullie. Zo was het dus ook gezellig bij je stoere vriend. Ik ben echt blij dat jullie zulke goede en vertrouwelijke vrienden zijn geworden en gebleven. Het is fijn om een lief te hebben en samen te kunnen zijn, maar mannen moeten ook vrienden hebben waar ze mannendingen mee kunnen doen. Je moet niet al te soft worden. Daarom is die scouting ook zo goed voor je.
Daar doen ze mannendingen en wordt je uitgedaagd om alles uit je te halen wat er in je zit, ook al heb je wat beperkingen. Ik hoop voor jou en je stoere vriend dat jullie gauw bevorderd worden tot verkenners. Hard werken en goed je best doen dus!
Toen jij begon met je verhalen hier was je nog een jongen. Je wordt steeds meer een man. Jouw stoere vriend is ook al een echte man. Het offer dat hij voor jou brengt door weer welp te worden kun je alleen doen als je een echte man bent en een echte vriend.
Jouw lief wil natuurlijk ook vaak bij je zijn, maar zoals jij ook mannendingen moet doen moet zij ook vrouwendingen doen. Dat kan ze met je vriendin en ook met je moeder. Jouw moeder is een echte moeder, ook voor haar.
Ik denk nog steeds dat jij best een leuk en fijn leven hebt. Niet alles is zoals je het graag zou willen, maar er is veel vriendschap en liefde in je leven en je ouders doen alles voor je. Niet iedereen heeft dat hoor!
Weer een fijne dag gewenst!
-
ja gisteren met stoere was neig goed. Ik heb ook gezegd dat een lief hebben niet wil zeggen geen vrienden meer zien. Dat dat ook nog kan. Dat mijn lief nu ook vriendin is van het buurmeisje en ook met haar leuke dingen doet, en ik dan met hem. Heb ook nog gezegd dat hij echt de beste vriend is. Het was fun.
Vandaag zijn we naar de stad gegaan, liefje en ik. Was stressy Liefjes pa heeft ons gebracht en afgehaald; dat maakte me al zenuwachtig, ik ben de gast die zijn dochter kust.
Stonden we daar alle twee in onze rolstoel. Maar ik ben een kluns vergeleken met liefje. Zij heeft een erge handicap, spina bifida is niet niks, maar ze kan bijna alles zelfstandig zonder enige hulp. Ze is handiger in de rolstoel dan mensen op hun voeten. Roltrappen, hellingen, treden, alles kan ze, heel vlot en met show. Die luiers die ze moet dragen dat suckt, ik vond het in het begin moeilijk dat ze dat had, maar een schone luier kan ze helemaal alleen, ze weet perfect waar in de winkelstraat er goede toegankelijke toiletten zijn, en 15 minuten later is ze terug ok. Ze heeft een erge handicap maar kan eigenlijk bijna alles, en is dan ook nog knap. Is echt awsome. Gelukkig ben ik niet meer een eikel zoals vroeger die niet zou snappen hoe sterk en cool ze is. De jongen van 22 heeft gelijk, met alles wat er gebeurd is ben ik erg veranderd.
We zijn naar haar favoriete winkeltje geweest, heel klein (het was vol met onze 2 stoelen lol) waar ze badass juwelen verkopen. Ik heb haar een zilveren ringetje met rode steentjes gekocht. Ze was heel blij, vond het heel mooi.
Het was wel stressy, want ik ben lang niet zo handig in mijn rolstoel. Een aantal keren kon ik niet verder door drempels, of slechte stukken voetpad en andere shit. Mijn liefje vroeg dan gewoon aan een voorbijganger om mij even verder te helpen. En die deden dat ook. Ze durft echt alles. Zij had geen hulp nodig. Ze heeft ook een goede rolstoel, ik nog steeds dat huurding. ik was na 1 uur bekaf, mijn liefje helemaal niet. Gelukkig hadden we niet te laat afgesproken met haar pa om ons terug op te halen
ik was een kluns, het was moeilijk, maar gewoon ook leuk, zo met zijn tweetjes. En ik heb het overleefd, ik lig niet ergens in een goot, lol.
-
Nou nou, die verliefdheid van jou noemen ze wel een uitslaande brand. Je hebt het over bijna niets anders meer. Jouw moeder doet erg veel moeite voor je lief. Ik denk dat ze ziet dat het jou gelukkig maakt en daar doet ze het natuurlijk ook voor. Jij hebt geen leuke tijd achter de rug en nu zie je de zon weer schijnen. Daar wordt je moeder ook blij van.
Het is fijn dat je vriendin zo goed met je lief op kan schieten. Jullie moeten de hele tijd op elkaars lip zitten, daar krijg je het benauwd van. Af en toe moet je wat afstand kunnen nemen en dan is het leuk dat je vriendin er is. Het eerste vuur moet wat doven, net zoals bij een barbecue die je aansteekt. Eerst grote vlammen dan dan gaan de kolen gloeien en blijven ze heel lang warmte afgeven. Zo moet jullie liefde ook zijn.
Meisjes willen ook wel eens met elkaar kunnen roddelen en winkelen. Daar moet jij je dan niet mee bemoeien.
Jouw stoere vriend is toch een beetje onzeker over wat nu zijn plaats is in jouw leven krijg ik het gevoel. Ik weet niet hoe vaak jullie elkaar zagen. Op school elke dag natuurlijk, maar daar buiten? Dat gaat wel wat minder worden denk ik, maar als jij hem het gevoel kan geven dat hij als vriend voor jou op de eerste plaats komt en blijft dan zal hem dat gerust stellen.
Wat hij voor je doet bij de scouts is echt een groot offer. Jouw vriendschap is hem heel veel waard. Ik hoop dat je hem laat voelen dat jij dat heel erg waardeert.
Om die jongenskriebels en nog wat anders in dat zwembad moest ik wel even lachen. Dat is allemaal heel normaal en dat weet je natuurlijk zelf ook wel. Jij wil vast ook wel met je lief samen zijn zoals alle jongens die verkering hebben. Datgene waar kindertjes van kunnen komen, dat zou ik nog maar even voor de toekomst bewaren maar met elkaar vrijen dat kan best. Jullie kunnen zoenen, elkaar liefkozen, dat kan allemaal, en ik denk dat het op een natuurlijke manier vanzelf gaat. Jij en je lief hebben allebei jullie verlangens en zijn er oud genoeg voor. Het is vooral een kwestie van respect voor elkaar hebben en naar elkaar luisteren.
Ik weet niet hoe open jullie thuis over dat soort dingen zijn. Je hebt al een gesprek met je vader gehad over jouw bedoelingen en misschien dat hij daarover ook wel eens met jou wil praten. Het kan ook zijn dat hij dat als jullie prive zaak ziet en vertrouwen in je heeft. Je ouders hoeven niet meer alles te weten en zich niet overal mee te bemoeien. Het is natuurlijk wel fijn als je er over kan praten zonder moeilijk gedoe.
Je leven is een stuk spannender maar ook ingewikkelder aan het worden. Je moet heel tactisch zijn en al je vrienden geven waar ze op rekenen. Met je hevige verliefdheid van dit moment is dat misschien wel eens lastig, maar op termijn gaat het wel wat rustiger worden. Geniet van het leven, en veel plezier met het shoppen zaterdag en de scouts zondag.
-
op controle geweest voor oog alles was ok, weer verbetering, wel kleiner dan maand ervoor. Weer peptalk gekregen, volhouden enz. Pfff heb gevraagd over odm maar ze zeiden er zijn afspraken, onderzoek, en geen goed idee nu al om odm weg te laten, zorgt voor motivatie.
Het is wel juist dat sinds ik mijn liefje heb ik terug meer en meer moeite heb met die oogdingen te dragen. Maar ik heb me dan wel niet meer boos gemaakt of het heel lastig gehad met in de rolstoel te zitten. Lijkt meer normaal, zo met beiden in een rolstoel; niemand van ons twee is 'minder' dan de andere. Ik heb door haar ook minder moeite met het idee dat de rolstoel ook na mijn 18 gaat nodig zijn. Ik zou wel echt mijn eigen stoel willen hebben, dat wachten duurt lang.
Ik voel me echt veel beter over de rolstoel sinds ik samen met mijn liefje ben, en ik zie dat zij zicht ook heel wat beter voelt. Het is zo moeten lopen denk ik, wij horen echt bij mekaar. ik denk ook meer en meer aan echt vrijen met haar, daar dacht ik vroeger niet zo aan, maar dat zal nog een hele tijd moeten wachten. Nog niet oud genoeg, vinden we beiden, en we moeten weten wat kan en mag en leuk is voor haar met haar verlamming. het is echt leuk dat we over alles kunnen praten, het is echt geen kinderachtig of flauw soort meisje. echt badass lol.
Vanmiddag en vanavond naar stoere. Die gaat tijdelijk bij onze tak komen als mijn buddy, is echt gek, maar langhaar is geen gemakkelijke, je moet laten zien dat je moeite voor iets wil doen. Terug een pet, en hij moet zijn scoutshemd voorlopig afgeven, terug alleen t shirt en trui. Gaat met het groepje gebeuren deze zondag, tijdens de ochtendformatie. Hij wil het graag doen, maar het is niet easy. dat tijdelijk kan lang duren, en hij kiest dus echt voor mij boven sommige andere vrienden. Gelukkig is hij niet over zijn toeren dat ik een lief heb. Was wel heel blij dat ik alleen kwam. Heel de tijd bij je lief zitten is ook niet gezond. Maar ik mis ze wel al wat.
-
mijn ma was gisteren echt in overdrive ze was naar de winkel geweest maar ze kwam dan terug met van alles voor mijn liefje. 2 badpakken met grote bloemen en een klein rokje eraan vast en een zomerkleedje met een brede rok en dezelfde bloemen als één van de badpakken. Het zag er wel heel sjiek uit (fifties vintage look zei mijn ma, die gebruikt altijd zo n woorden) en ik weet dat mijn ma zulke spullen koopt in een duur winkeltje. Het was voor mijn liefje. Die vond het kleedje en de badpakken wel mooi dacht ik. ze verdwenen uit de woonkamer en een hele tijd later kwam mijn liefje binnen in het zomerkleedje. Wow ze had hakken (gelukkig moet ze niet stappen op die ondingen) en lipstick in bijpassende kleur en een retro zonnebril en was net een filmsterretje. Het paste ook ok Ik vond ze echt zo knap. ze zag het aan mij want ze glunderde. Ze vond die retro look groovy zei ze.
Mijn ma zei dat ze de badpakken hadden geprobeerd met een zwemluier en dat liefje er echt tevreden van was en dat het ok was om zwemmen uit te proberen. Mijn ma ging mee
Wel weer die belachelijke stoellift, ik vond de idee dat de mensen naar mijn liefje gingen staren maar niets. maar toen mijn liefje ook in het water kwam met dat stoeltje was ze superhot in dat badpak. het was zo prettig samen kunnen zwemmen, ze was heel opgewekt en vond het zalig. Het was de eerste keer zwemmen in heel lang, in haar school had ze attesten om niet mee te moeten vertelde ze, en nu is het corona. Ik wist dat ze knap was maar ze was zo mooi en opgewekt. Dit was echt neig goed van mijn ma. Van die zwemluier zag je amper iets en die is ook niet nodig geweest. Gelukkig maar, het moet supermoeilijk voor haar zijn; ze is echt heel moedig; het ergste is een half jaar geleden zou ik bij de pesters zijn geweest. Ik hoop dat het zal meevallen als de scholen terug opengaan. ze gaat ok zijn, en ik ga haar steunen. Ze gaat wel niet bij ons op school. Ik heb haar gekust in het zwembad. Ik krijg echt jongenskriebels bij dat meisje, en nog iets anders, dat kan knap lastig zijn in het zwembad. Gisteren was een vet coole dag, de beste in tijden.
Vandaag op controle voor mijn oog. Bweuk. Daarna wel naar stoere. Even geen liefje gewoon wat rondhangen met mijn vriend.
-
ik ben heel verliefd op haar, ze is heel knap en leuk, maar ik wil ook ergens dat ze gelukkiger wordt en ik weet zeker dat ik geen ander meisje wil in 2 jaar; heel gek, ik heb me nog nooit zo gevoeld en ben al is even verliefd geweest, dat duurt twee weken lol. Dit is echt iets heel anders.
Misschien is wat mijn pa voorstelt niet zo slecht, ook niet met wat de dokters over mij gezegd hebben, en voor mij en mijn lief zou het ook handig zijn.. Het kwam hard aan wat ze gezegd hebben. Ik heb er ook al over met mijn lief gesproken. Ze zegt dat het beter is dat ik het al weet. En dat die dokter wel gelijk heeft, binnen 5 jaar ben ik de rolstoel zo gewoon dat ik die liever gebruik dan met veel pijn langere stukken te stappen. Nu klinkt dat raar maar tegen dan niet meer zegt ze. Ze heeft een beetje hetzelfde, ze stapt nog een beetje met beugels en een loopkader, maar dat gaat supertraag en ze voelt zich dan heel gehandicapt, ze doet het alleen maar als oefening om geen stokkebenen te krijgen. Ik zei dat ik daar blij voor ben, dat ze zo mooie benen heeft lol.
Mijn lief is vandaag weer bij ons thuis en voelt zich nu echt wel meer thuis; ze spreekt nu ook over alles, zelfs over de luiers; dat is een moeilijk punt, ze is daar veel over gepest, en ze is daardoor heel op zichzelf en wantrouwig, ze vind die luiers vreselijk en kinderachtig en is altijd bang voor ongelukjes. Ik heb gezegd dat ze helemaal niet kinderachtig maar een moedige jonge vrouw is, en dat ze zich niet mag opsluiten, als er iets gebeurt gebeurt het gewoon, ze kan het ook zelf oplossen zonder hulp en als ze tussen vrienden is gaan die haar niet uitlachen, zeker ik niet of mijn vrienden of mijn familie. uitlachen zou pas kinderachtig zijn. Ze is daar heel blij over, ze heeft zelfs al afgesproken om met onze vriendin te gaan shoppen in het shoppingcenter nu de winkels terug gaan opengaan, anders doet ze dat alleen maar met haar ma. Ze verheugt zich echt op een meisjesdag. Ik ben blij dat ze stilaan wat minder haar stekels opzet. Ik begrijp wel dat het een heel moeilijk onderwerp is, zou het bij mij ook zijn en ik ben dan nog een jongen, geen meisje.
We hebben zelfs al gesproken over zwemmen, dat ziet ze nog niet echt zitten om dezelfde reden, ze heeft schrik dat je de zwemluier ziet in het badpak maar mijn ma zei dat ze samen gaan kijken voor een goed badpak te bestellen, er zijn ook vintage stijl badpakken met zo n rokje over, dan zie je niets, en dan gaan we het eerst testen door een privébad te huren zodra dat kan. Ik zou het echt prettig vinden dat ze mee gaat zwemmen. Het gaat ook voor haar heel prettig zijn om vrij te kunnen bewegen. Door dat gepest heeft ze echt al veel dingen moeten missen waar het echt niet nodig is. Ik hoop dat dat dank zij mij en mijn vrienden verbetert. Mijn moeder is echt geturnd, ze is nu stilaan de grootste fan van mijn lief geworden. ik ben blij dat ze mijn ma en mijn vrienden stilaan vertrouwd.
Ik heb misschien wel vrede gevonden in de zin dat mijn lief echt is wat ik nodig heb, nu maak ik mij zorgen over haar i p v over mezelf, en wil ik vooral haar gelukkig maken. Het voelt echt goed. Ik ben nu echt helemaal geen kind meer hoor. zelfs mijn zus ziet het.
-
Er is veel veranderd in jouw leven. Toen je hier begon over je luie oog was je een verwend jongetje dat heel boos was over wat hem was overkomen en toen kwam dat been er ook nog eens bij.
Nu kom je op mij over als een verstandige jongeman die volwassen beslissingen weet te nemen. Ik denk dat jij een goede manager zou kunnen zijn als ik zie hoe jij dat met je vriend en je vriendin hebt aangepakt. (Voortaan zal ik spreken over je vriend, je vriendin en je lief en als ik het over alle drie heb over je vrienden)
Ik vind het vooral fijn dat jij nog steeds zo goed bent met je vriend en doorgaat met de scouts en bij hem logeren. Ik weet zeker dat jij hem daar heel gelukkig mee maakt. Door wat je over hem geschreven hebt ben ik veel sympathie voor hem gaan voelen. Ik zou niet willen dat hij zich eenzaam en ongelukkig gaat voelen.
Over je vriendin heb ik al eens geschreven dat zij mij een echt moedertje lijkt. Dat blijkt weer als ik het zo lees. Heel leuk!
Hoe het verder zal gaan met jou en je lief dat weten we nog niet. Verliefd zijn en rouw duren twee jaar zeggen ze. Met rouw heb jij gelukkig nog niets te maken gehad maar nu dus wel met verliefd zijn. De echte opwinding van het verliefd zijn gaat over en dan moet er liefde voor in de plaats komen. Verliefdheid is tijdelijk, liefde kan je hele leven duren.
De vriendschap tussen jou en je vriendin en je vriend is ook liefde die heel lang kan blijven. Het is heel fijn om dat te hebben en daar moet jij zuinig op zijn. Wat jouw ouders voor jou en je zus voelen is ook liefde. Voor mensen waar je van houdt is niets je te veel, dat zie je nu zelf.
Wat jou is overkomen is heel naar en het heeft je heel ongelukkig gemaakt maar door je lief heb je gezien dat het ook erger kan en heb je ervaren dat het liefde niet in de weg staat. Nu heb je er vrede mee gevonden dat het is zoals het is als ik het goed gelezen heb.
Je vader heeft al een pad voor je uitgestippeld maar ik weet natuurlijk niet of het werk dat hij doet jou wel ligt. Ik begrijp dat hij het fijn zou vinden als jij met hem gaat samenwerken en het later van hem over neemt, maar dat is iets dat jij moet beslissen. Je hebt er recht op de levensweg te kiezen die jou het gelukkigst maakt.
Je hebt nu meer vrede gevonden met hoe het is en je hebt vrienden waarmee je over alles kan praten. Hier op dit forum komen jongens en meisjes die dat niet altijd hebben en hier hun verhaal komen vertellen. Misschien dat jij daar nu minder behoefte aan gaat krijgen en dat is goed want dat betekent dat jij gelukkiger bent geworden met je leven. Er komen nog beproevingen en niet alles is altijd leuk, dus als je daar behoefte aan hebt dan kun je hier altijd komen. Ik zal het lezen en wat terug schrijven, maar als je geen tijd of er geen behoefte aan hebt dan mag je gerust een dag of een paar dagen overslaan. Dat is niet erg en dat is eigenlijk ook de bedoeling van het forum. Je komt hier als je het nodig hebt, niet voor de gezelligheid.
Ik wens je weer een gezellige tijd met je vrienden, als je gaat logeren, als je zaterdag gaat shoppen met je lief, en zondag bij de scouts. Jij hebt het voortaan erg druk! Heb je minder tijd voor nare gedachten.
Fijne dagen!
-
ja mijn pa wou mij verwittigen geen lichte beslissing te nemen en mijn liefje geen pijn te doen. Dat ga ik echt niet doen. En ja ik ben nogal vasthoudend, dus denk ik wel dat ik in 4 jaar nog samen ben met haar als het goed klikt en ze het wil. Mijn pa kent me goed, ik lijk erg op hem. Ik ga haar echt geen pijn doen. En ik ben gek op haar. Ik vind ze heel speciaal. Ik ga haar niet vlug opgeven. Ik geloof echt dat al die shit met mij gebeurd is zodat dit mogelijk werd.
Ik heb speciaal veel bezig geweest met stoere. Ik blijf met hem bij de scouts hoor. En ik ga ook blijven tijd maken voor hem. Ik geef niet graag iets op. Ook niet een goede vriend. We hebben heel de tijd gesproken over de scouts en wat hij gedaan heeft. Zondag gaan we samen. En vrijdag blijf ik bij hem slapen.
zaterdag is voor mijn liefje. ze heeft een idee dat mij wel wat schrik aanjaagt. Met ons twee zonder andere hulp in de stad gaan rondrollen. gelukkig dat ik wat beter begin te zien.
Mijn vriendin vindt het helemaal ok dat ik een liefje heb hoor. Wij zijn gewoon heel goede vrienden. En mijn liefje moet ook tijd krijgen om met een ander meisje leuke meisjesdingen te doen. dat heeft ze ook te weinig gedaan. Mijn vriendin heeft mijn liefje al wat onder haar vleugels genomen. Dat doet ze graag. En ik vind dat echt heel goed. Was eigenlijk mijn bedoeling. Mijn vriendin is daar heel goed in, heb ik ook zelf gemerkt. Mijn liefje heeft vroeger nooit veel kansen gekregen op school met vriendinnen. Ik wil dat ze echt gelukkig wordt en niet meer eenzaam.
Het is allemaal vlugger gegaan dan ik wou. Maar toen mijn liefje daar zo heel ongelukkig zat en schrik had dat ik haar een freak vond moest ik echt iets doen en ben ik in het diepe water gesprongen. Geen erg ik weet wat ik wil. Ik ben echt gek op haar.
Ik ga gewoon geen tijd meer hebben om te piekeren.
-
ja mijn pa wou mij verwittigen geen lichte beslissing te nemen en mijn liefje geen pijn te doen. Dat ga ik echt niet doen. En ja ik ben nogal vasthoudend, dus denk ik wel dat ik in 4 jaar nog samen ben met haar als het goed klikt en ze het wil. Mijn pa kent me goed, ik lijk erg op hem. Ik ga haar echt geen pijn doen. En ik ben gek op haar. Ik vind ze heel speciaal. Ik ga haar niet vlug opgeven. Ik geloof echt dat al die shit met mij gebeurd is zodat dit mogelijk werd.
Ik heb speciaal veel bezig geweest met stoere. Ik blijf met hem bij de scouts hoor. En ik ga ook blijven tijd maken voor hem. Ik geef niet graag iets op. Ook niet een goede vriend. We hebben heel de tijd gesproken over de scouts en wat hij gedaan heeft. Zondag gaan we samen. En vrijdag blijf ik bij hem slapen.
zaterdag is voor mijn liefje. ze heeft een idee dat mij wel wat schrik aanjaagt. Met ons twee zonder andere hulp in de stad gaan rondrollen. gelukkig dat ik wat beter begin te zien.
Mijn vriendin vindt het helemaal ok dat ik een liefje heb hoor. Wij zijn gewoon heel goede vrienden. En mijn liefje moet ook tijd krijgen om met een ander meisje leuke meisjesdingen te doen. dat heeft ze ook te weinig gedaan. Mijn vriendin heeft mijn liefje al wat onder haar vleugels genomen. Dat doet ze graag. En ik vind dat echt heel goed. Was eigenlijk mijn bedoeling. Mijn vriendin is daar heel goed in, heb ik ook zelf gemerkt. Mijn liefje heeft vroeger nooit veel kansen gekregen op school met vriendinnen. Ik wil dat ze echt gelukkig wordt en niet meer eenzaam.
Het is allemaal vlugger gegaan dan ik wou. Maar toen mijn liefje daar zo heel ongelukkig zat en schrik had dat ik haar een freak vond moest ik echt iets doen en ben ik in het diepe water gesprongen. Geen erg ik weet wat ik wil. Ik ben echt gek op haar.
Ik ga gewoon geen tijd meer hebben om te piekeren.
-
mijn vrienden zijn ook langs geweest (op ons overdekt terras met de haard aan voor corona) en ze vonden mijn liefje echt wel ok. Het ging zeker goed tussen mijn vriendin en mijn liefje. Ik heb me beziggehouden met stoere. Het is allemaal echt heel goed verlopen. We gaan zeker nog veel dingen samen doen.
Het waren wel een paar vreemde dagen voor mij en voor mijn liefje. Ik ben haar eerste boyfriend. En als ze opgewonden is krijgt ze meer van die darm-ongelukjes. Kan ze niets aan doen door haar verlamming. Ze vind dat vreselijk. we hadden nu nog een uurtje met 2 voor ze naar huis werd gebracht en ze was opgelucht dat alles toch goed verlopen is met mijn ouders en vrienden. Ze is een echte moedige cutie.
-
Beste jongen, Het is heel moeilijk voor mij om hier iets te zeggen waar jij wat aan hebt. Je hebt een gesprek gehad met je vader en hij lijkt mij een heel verstandige man. Hij heeft natuurlijk heel erg gelijk als hij zegt dat je niet vandaag verliefd op je vriendin kan zijn en over een paar maanden toch maar niet. Het is een erg kwetsbaar meisje die je gemakkelijk veel pijn kan doen. Doe geen beloftes die je niet kan houden al denk je nu misschien van wel.
Jullie zijn allebei erg jong en dan is het beter om maar niet te hard van stapel te lopen, maar dat hoort nu eenmaal bij jullie leeftijd. Jij en je vader hebben al over de toekomst gesproken alsof alles voor de rest van je leven al vastligt, maar zo is dat natuurlijk niet. Wees een goede kameraad voor haar, maar de volgende zeventig jaar al helemaal vastleggen dat gaat wel erg ver als je veertien bent.
Verder zeg ik er niets over, dat hoort niet bij de rol die ik in jouw leven speel. Jij schrijft hier over wat je ervaart en dan schrijf ik wat terug, meer niet.
Nu dus nog je vrienden over haar vertellen. Vooral voor je stoere vriend zal het wel een schok zijn. Je weet heel goed wat hij voor jou voelt en hij heeft erg zijn best voor je gedaan. Jullie hebben samen ook heel fijne momenten gehad en hij vraagt zich natuurlijk af of dat allemaal voorbij is.
Misschien dat jij nu ook niet zo veel zin meer hebt in die scouts nu je al met volwassener dingen bezig bent.
Het worden moeilijke momenten, ik hoop dat het allemaal goed gaat. Een vriendschap is veel waard en stoere vriend is een hele goede vriend voor je en dat mag je niet zomaar omruilen voor wat anders.
Ook dat buurmeisje die je als vriendin ziet zal wel even moeten slikken. Ik weet niet hoe zij jou ziet, maar een beetje jaloers zal ze toch wel zijn.
Ik wens je veel wijsheid toe, dat heb je wel nodig. Je zegt dat je veel volwassener bent dan vroeger en dat klopt wel, maar dit gaat wel erg vlug. Eerder heb ik het wel eens over verliefd worden gehad, maar dan dacht ik aan als je 16,17, of 18 zou zijn, niet volgende week.
Ik hoop dat je goed nadenkt over wat je doet en wat dat voor die anderen die om je geven betekent. Veel sterkte!
-
ik heb een heel lang gesprek gehad met mijn pa; van man tot man. alleen op zijn kantoor. Over ergozus (ik wil haar mooie naam schrijven maar dat mag niet): hij zei iets beginnen met haar zou voor haar en voor mij iets goed kunnen zijn, als we zo over elkaar voelen, maar dat ik eerst moet weten wat ik wil, dat ik met dit meisje niet zomaar iets kan beginnen om dan na een paar maanden te zeggen het stopt en haar dan in de put te duwen, dat dit van mij engagement voor lang gaat vragen en ik nog heel jong ben om dat te kunnen doen. Maar ik wil het echt, ik denk dat al die stomme dingen die met mij gebeurt zijn dit nu net mogelijk maken, dat dat misschien de zin van al die ellende is. Ik weet ook wat die dokter tegen mij wilde zeggen: nog zeker 4 jaar in de rolstoel en daarna ook nog een rolstoel buiten als het geen korte stukjes zijn. Ik voelde me heel slecht daarbij maar bij dat meisje zijn helpt me me beter over mezelf te voelen. En ik denk dat ik haar ook kan helpen. Ze is eenzaam en ze haat die luiers en zo, en ik weet dat ik haar beter ga laten voelen. Ik vind haar awesome en vind ze heel speciaal en supermoedig en knap. mijn pa zegt dat als ik nu echt al dat engagement kan en wil nemen en ik voel zoveel voor haar, dan ga ik later spijt hebben als ik het niet deed en gaat hij ons steunen, nu en ook later als het lukt; hij zegt van nadat ik dan binnen 4 jaar gedaan heb met school ik dan misschien half bij hem kan werken om alles te leren en half op de unief kan studeren en hij kan zorgen voor een flat voor ons van de zaak. wij hebben echt over alles gepraat, ook over haar handicap en vrijen met een meisje dat verlamd is en alles (ik heb van hem een telefoonnummer gekregen van ergens waar we met twee als stel kunnen uitleg krijgen daarover, hij zei dat we dat zeker moesten doen eerst als het zover was), en na dat alles wou ik nog steeds ermee doorgaan. ik ben geen klein kind meer na alles wat er gebeurd is en ik kan dit echt doen lukken. Ik heb hier echt hard over nagedacht.
en toen ik bij haar was gebeurde er iets ergs voor haar: ze had grote boodschap in de luier terwijl ik er bij was en ze was helemaal over haar toeren dat ik erbij was, ze zei dat ik haar zeker een freak vond. Ik heb dan gezegd hoe ik echt over haar dacht en voelde. ik kon echt niet anders dan dat echt doen. En ik heb haar gewoon gehugd op dat moment om het haar te laten zien. En toen ze daarna terug was hebben we lang gepraat en samen gezeten en gekust, het was leuk met ons twee samen en we zijn nu een stel. ze wou me inderdaad heel graag zien zonder die bril en dat pleister en ze heeft inderdaad een pic genomen met haar gsm. Ik wou die dingen echt niet meer opzetten als ik bij haar was maar na een tijd zei ze dat ik het toch beter kon doen en dat ze nu mijn foto had. Ze vond dat ik er leuk uitzag op de foto zonder die stomme dingen. Maar nu draag ik die stomme dingen dus terug altijd. maar ze ziet er nu echt heel gelukkig uit en ze lacht nu, dat deed ze ervoor nooit. Mijn pa heeft ook met mijn ma gesproken en mijn liefje is nu ook terug bij ons geweest en mijn ma doet heel ok met haar. ze hebben samen gekookt (nu ja mijn liefje heeft geholpen wat ze kon maar mijn ma deed super-ok met haar) en al. ze heeft ook grote boodschap gehad in de luier bij ons maar ik en mijn ma deden daar heel gewoon over en ze was nu echt gerustgesteld en voelde zich thuis dus het ging wel ok. Nu nog zien met mijn vrienden. Ik hou echt van haar en ben trots op haar.
-
Jij bent ernstig verliefd mijn vriend, dat is wel duidelijk. Je zit haar al helemaal te idealiseren en je hebt haar ook al geintegreerd in je vriendengroepje. Of het allemaal zo gemakkelijk zal gaan als jij denkt weet ik niet maar dat zie je vanzelf wel.
Je bent bang dat jouw bril en pleister het voor je verpest, maar dat is natuurlijk onzin. Jij bent toch een coole gast? Dan maakt die bril en de rest niets uit. Dat meisje is ubercool als ik het zo lees en dan kijkt zij daar heus wel doorheen.
Als zij zo beperkt is in haar mogelijkheden dan zal ze wel veel thuis zitten en ik denk dat ze bepaalde liefhebberijen heeft om de tijd leuk te vullen. Vraag daar eens naar, misschien zijn dat dingen die jij ook leuk vindt. In ieder geval is ze handig met de rolstoel, dus daar kan je alvast veel van leren.
Als ik iemand ontmoet dan kijk ik altijd naar het gezicht. Waar het mij om gaat is of ik karakter zie, of iets anders dat mij aanspreekt. Niet of iemand knap is. De rest is van minder belang.
Als je met iemand samen bent dan gaat het er om dat je een klik met elkaar hebt, dat je elkaar begrijpt, verstaat en elkaar iets te vertellen hebt. Het kan zijn dat iemand heel knap is, maar als zo iemand van binnen leeg is dan heb je er niets aan als vriend of vriendin.
Je praat er over je bril en je pleister af en toe af te doen, maar dat zou ik niet verstandig vinden. Als je daar bent dan kun je ze even weg doen zodat ze kan zien hoe jij er uitziet en een foto maken. Die kan ze uitprinten en aan de muur hangen en jij doet hetzelfde met haar. Zij weet dan altijd hoe jij er in het echt uitziet zonder accessoires. Bij het zoenen mag je de bril natuurlijk wel afzetten. Als die tandengast er wat van zegt dan zeg je maar dat je hebt liggen vrijen en dat hij in de weg zat.
Voor de rest ga ik hier geen commentaar op geven. Jullie zijn allebei jong en dit is nu een van die spannende en leuke dingen van het tiener zijn. Je ziet het, voorlopig hoef jij helemaal niets te missen.
Veel plezier samen. We horen het wel hoe het verder gaat!
-
ik vind dat meisje echt heel knap en leuk, helemaal niet zo n soort meisje als mijn zus. Denk er heel de tijd aan en heb echt kriebels. Weet nog niet hoe ik ga omgaan met sommige dingen van wat ze heeft zoals die luiers, ik denk gewoon maar normaal doen en lief zijn en laten merken dat ik haar gewoon heel cool vind zoals ze is. Dat vind ik ook. Ze is echt heel speciaal. Ik denk dat ze niet echt veel vrienden heeft met hoe ze doet en dat ze eenzaam is. We hebben morgen al afgesproken. En zij stelde het voor. Ik ga niet nee zeggen maar ik zal moeten zien wat ze leuk vind. Misschien als ik ze beter ken kan ze mee in ons groepje. Stoere gaat zo n badass meisje ook geweldig vinden, al is het voor een andere reden dan mij lol en mijn vriendin gaat het leuk vinden dat ze niet meer het enige meisje is. Mijn vriendin is nu gewoon ook een vriend, niets anders meer, dus dat is geen probleem. Tussen stoere en mij dat is iets anders, wij zijn jongens en beste vrienden. Dat lukt wel.
Ik hoop echt dat die stomme pleister en bril het niet verknoeien, maar met haar reactie daarstraks heb ik het gevoel dat het ok gaat zijn. ik ga misschien wel die dingen af en toe wat meer moeten aflaten lol, nu ik heb dat er voor over, ook de straf lol. ik hoop dat mijn ma niet over haar gaat zeuren, ze is gelukkig niet zo echt gothic, meer speciaal, ik denk dat mijn ma ze wel ok vond. Dit is echt helemaal niet slecht. Ze gaat mijn meisje worden, ik voel het gewoon en ik wil het ook echt. Voorzichtig doen en dan ga ik ervoor zorgen dat ze zich helemaal goed gaat voelen. Ik ga dit echt ernstig en goed moeten doen want het is wel de zus van ergogast.
-
Dat was een verrassing voor je! Wat je moeder dacht weet ik niet, maar misschien dacht ze dat als jij iemand ontmoet die ook met lichamelijke problemen heeft te maken en ziet hoe die er mee om gaat dat het jou dan ook helpt. Heeft wel goed uitgepakt lijkt mij.
Spina bifida is wat ze gewoonlijk een open rug noemen. Tussen de bevruchting van de eicel en de geboorte kan er heel wat mis gaan en dit is een van die dingen. Ik heb er wat over gelezen en het is helemaal niet leuk en kan allerlei nare gevolgen hebben. (Door jou kom ik heel wat te weten over allerlei afwijkingen en ziektes)
Dat meisje komt heel assertief over, maar jij kan wel begrijpen dat het helemaal niet leuk is als je weet dat je heel je leven in een rolstoel moet doorbrengen en nooit zoals andere meisjes kan zijn.
Jij hebt een gezond jongensleven achter je en je mag verwachten dat het straks over een aantal jaren weer veel beter zal gaan met alles. Zij dus niet.
Daardoor is zij zoals dat heet gaan overcompenseren en heeft ze een bepaalde identiteit aangenomen, Gothic heet dat met al dat zwart, en daardoor ook kwam ze in het begin nog al agressief naar jou over. Toen ze je beter leerde kennen liet ze wat van haar beschermingsschild zakken en werd ze aardiger.
Je weet niet wat ze meegemaakt heeft in haar leven als het om contacten met andere mensen gaat. Daar veranderen mensen door en niet altijd in de goede richting. Jij hebt je vriendin en je stoere vriend en dat heeft jou heel erg geholpen. Je weet niet of zij ook zo iets heeft. Misschien dat jij zo'n soort vriend kan zijn. Je bent alvast behoorlijk onder de indruk. Ik weet zeker dat zij het ook wel leuk vindt om jou als vriend te hebben. Nu zie jij ook zelf eens dat het niet om het lichaam maar om de ziel gaat als je praat over vriendschap en relaties.
Het zou echt leuk zijn als jullie vrienden werden. Wel genoeg aandacht blijven geven aan je andere vrienden natuurlijk, ze moeten niet jaloers worden. Ik zou bijvoorbeeld niet al te enthousiast over haar zijn tegenover je stoere vriend. Hij zou bang kunnen worden dat jij hem gaat verwaarlozen en dat zou hem veel verdriet doen. Tegen meisjes kan hij nu eenmaal niet op als het om jou gaat.
Hij heeft veel over voor jullie vriendschap. Laat hem maar merken dat hij jouw allerbeste vriend blijft.
Je hebt nu weer iets er bij dat je bezig houdt en afleidt van de dingen waar je toch niets aan kan veranderen en dat is heel fijn. Jouw leven is helemaal zo slecht niet, vind je dat zelf ook niet?
Ik wens je weer het beste!
-
nou dit was wel wat we zouden vandaag naar een tentoonstelling gaan over kunst met VR dingen (paasvakantie dus geen scouts) en nu had mijn ma geregeld dat die zus van ergoman meeging i p v mijn zus. Die heeft iets dat spina bifida heet dan ben je erg gehandicapt, ze draagt zefls een luier (mijn ma verwittigde mij dat ik niet raar moest reageren als er iets daarmee gebeurde) ik vond het maar niks dat die zou meegaan zo n gehandicapt meisje.
Heb ik mij wel vergist. Ineens stond die voor de deur, weet zelfs niet hoe ze tot bij ons gekomen is. blingbling rolstoel in zwart en blinkend chroom, zwarte kleren, leren jasje, boots, chinese tattoo bij haar pols, zo van dat opzettelijk warrig zwart haar, helemaal badass en zo knap. net angelina jolie heel jong in een heel oude film die niemand kent maar die ik heel goed vind en die foxfire heet, maar dan in een rolstoel.
niet dat dat voor haar een probleem leek, op de tentoonstelling nam ze gewoon zelf alleen de roltrap in haar stoel i p v de lift te zoeken. wauw. in het begin bekeek ze me alsof ik een plek vogelpoep op haar leren jasje was (vintage bikkenberg of zoiets noemde mijn ma dat jasje)
de tentoonstelling was gaaf met veel computereffecten. nadien aten we een broodje buiten en zaten we bij elkaar met onze stoelen en vroeg ze me niet heel vriendelijk waarom ik de idiootste bril in het universum droeg. Ik heb toen heel het verhaal over dat oog en de odm en die tandengast verteld (wel op een leuke manier) en dat leek ze grappig te vinden. ze wou de bril zien en toen ik hem afzette zei ze dat ik wel te doen was zonder mijn 'nerdcamouflage'. en toen ik zei dat ik dat echt altijd en overal moest dragen floot ze en zei ze dat is moedig groovy (groovy zegt ze blijkbaar altijd als ze iets speciaal vind) daarna deed ze helemaal anders, en was ze veel vriendelijker.
op de terugweg van brussel zaten we samen op de achterbank en hebben we gebabbeld, ze deed veel leuker. ik heb haar gegevens om te texten gekregen, toen ik het zei dat ze leek op die film kende ze die film zelfs (niemand anders kent die ooit) en vond ze dat heel leuk dat ik dat zei; En ze wou ook nog dingen samen gaan doen deze week. Morgen ga ik zelfs naar haar thuis langs. Ik denk dat ze niet veel vrienden heeft met die badass manieren.
Die ergozus is echt wow. Ik heb nog nooit zo n meisje geweten. Die is echt niet gehandicapt maar superknap en heel cool. Zo n lief zou ik wel willen. Denk niet dat ik veel kans maak, maar ze wil wel dingen samen doen.
-
ik heb over alles met mijn ma gesproken en zij zegt hetzelfde. Tegen dan ben ik 18 of 19 en de meeste dingen die je dan doet ga ik gewoon kunnen doen. En als er iets is wat te moeilijk is en de rolstoel is nodig beslis ik dat dan zelf en niet een dokter zoals nu. Dat dat heel soms gaat nodig zijn is niet leuk. Vooral omdat dat dan dingen gaan zijn zoals een dagtrip, wandelen, dingen op vakantie. Maar iedereen, mijn vrienden en zij en ik ook gaat het leuker vinden dat ik meedoe met mijn stoel dan thuiszit. Ze zei die stoel gaat zijn zoals haar fiets. Die staat in de berging en wordt maar heel af en toe gebruikt. Mijn stoel kan er dan naast staan. lol
ze vind wel dat ik echt moet denken over sport. Ik zie dat zo niet zitten met gehandicapten. Mijn ma zei dat is een stom woord dat de meeste heel normale jongens of meisjes zijn die gewoon iets niet goed kunnen door een ongeval of ziekte. En ze zei dat ergoman een zus heeft van 15 die een beperking heeft en dat het misschien goed zou zijn samen eens iets te gaan doen. Wist ik helemaal niets van. Blijkbaar zit die ook in een rolstoel en is die geboren met iets aan haar rug. Mijn ma zei dat ergoman daarom al die dingen zo belangrijk vind. Ik weet niet wat ik daar van vind maar ik kan moeilijk nee zeggen zou onbeleefd zijn en ergoman heeft me veel geholpen.
-
Beste kerel, Gisteren was ik een beetje bang dat wat jij te horen hebt gekregen de definitieve klap voor je zou zijn en je het helemaal niet meer zou zien zitten, maar gelukkig heb jij je herpakt. Je bent al weer plannen aan het maken voor de toekomst.
Die stoere vriend van jou is echt een geweldige kerel. Wat jullie samen hebben is iets heel fijns, ook wat daar in dat souterrain gebeurt. Ik begrijp het allemaal heel goed hoor en het is helemaal prima. Eigenlijk vind ik het wel leuk. Het is niet voor niets dat ik eerder gezegd heb dat als je veertien bent alles kan en mag. Het is een van die dingen die horen bij het volwassen worden en die je tienertijd zo spannend en opwindend maken. Je leert daar heel veel van.
Jouw vriend heeft het er nu zelfs voor over om als het ware gedegradeerd te worden en voor jou weer welp te zijn. Ik denk dat het allemaal veel moeilijker voor jou zou zijn geweest als je die vriend niet had. Het is echt een wonder dat jullie elkaar ontmoet hebben en vrienden zijn geworden. Fijn ook dat blonde langhaar en ergogast zo hun best voor jou doen.
Iedereen die jouw verhaal kent kan wel begrijpen hoe moeilijk het allemaal voor iemand van jouw leeftijd moet zijn en allemaal willen ze je helpen.
Ik denk dat jij je niet te veel in de handicap hoek moet laten duwen. Je bent een gewone leuke intelligente jongen die te maken heeft met uitdagingen. Er komt nu even een vervelende periode maar dat is straks voorbij en dan ga jij je aanpassen aan je beperkingen, en laten we eerlijk zijn, je ziet tijdelijk wat slecht en er is een been dat het niet zo goed doet. Meer is het niet. De rest is prima in orde.
Gehandicaptensport, zitsskieen, speciale zwemclubs voor gehandicapten, je ouders vinden het een goed idee en als jij het leuk vindt moet je het doen, maar praat jezelf niet te veel aan dat je gehandicapt bent. In mijn ogen ben jij dat niet. Zwemmen met je vrienden is toch veel leuker dan met gehandicapten?
Misschien dat niet alles zo wordt zoals bij anderen, maar het gaat op termijn toch een heel stuk beter worden. Volgens mij kan je straks een bijna gewoon leven leiden zoals iedereen.
Je vraagt of ik je een coole gast vind. Toevallig ben ik een boek aan het lezen van een mevrouw die moeders met zonen uitlegt hoe ze met jongens om moeten gaan. Wat zij schreef is dat jongens steeds bezig zijn met te bepalen hoe de pikorde is. Dat doen ze op een lichamelijke manier, door stoeien, soms vechten, harder lopen, harder schreeuwen, beter voetballen, mooiere telefoon, enzovoorts. Door wat jij hebt sta jij in die strijd heel erg op achterstand en nu twijfel jij aan jezelf.
Jij bent een jongen van veertien en zo kijk jij naar jezelf. Oudere mensen doen ook aan een competitie om hoger op te komen maar dat dat gaat op een andere manier dan hoe jongens het doen. Oudere mensen vinden jou moedig zeg je en dat zeggen ze omdat ze op een andere, een volwassener manier naar je kijken. Als ze dat van je zeggen dan kun je dat gerust geloven en trots op jezelf zijn. Als je dat been niet had dan zou je zo bij de mariniers kunnen gaan. Jij bent echt wel een coole gast, daar hoef je niet aan te twijfelen.
Anderen zouden bang zijn de deur uit te gaan met je bril, pleister en rolstoel. Jij bent sterk van binnen, je durft het en je doet het.
Wat er allemaal nog komt, jij kan het aan, samen met je stoere vriend en al die anderen die er voor je zijn.
Morgen weer naar de scouts, maak er een fijne dag van!
-
ja gewoon stappen gaat tegen dan mogen als het niet te ver is heeft hij gezegd, lopen (rennen) denkelijk niet meer. Voor echt lange stukken best toch een rolstoel zei hij maar dat is bij iedereen anders. Hij zei dat ik dan ga moeten zien wat het beste zal werken voor mij, maar dat ik het zeker nooit ga mogen forceren met stappen, geen kilometers lang na elkaar of uren rechtstaan. Het is wel zeker dat ik heel hard ga moeten blijven oppassen en moeten zien wat kan en niet kan en wanneer het pijn doet.
Hij zei tegen dan ben ik ook de rolstoel al een heel aantal jaar gewoon en misschien gebruik ik dan buitenhuis voor iets langere stukken gewoon ook liever de rolstoel. Ik zei dat zal ik zeker niet zo vinden. hij zei nu vind ik dat zeker nog niet zo maar binnen 4 of 5 jaar kan dat anders zijn zoals bij die gast van 19. Het leek wel of die dokter niet graag zou hebben dat ik na mijn 18 terug heel de tijd zou gaan stappen.
Hij zei ook dat te vroeg een kunstheup zetten niet goed is omdat ik dan als ik oud ben een probleem heb dat het niet meer werkt of niet meer kan vervangen worden.
Ik had echt gehoopt dat als ik klaar zou zijn met die perthes dan kon dat karretje voorgoed weg. Maar dus niet. Suckt. Dit is zooo kut. En dan net naar echt leuke dingen zoals een uitstap naar een pretpark of zee of de zoo of wandelen gaat een karretje nodig blijven. Zie ik echt niet zitten.
Die studiekeuze gaat begrijp ik over zware beroepen waar ik lang zou moeten staan of heel veel moet stappen zoals kapper of chirurg of bouwvakker en zo (of danser lol) Denk niet dat het bij journalist en zo n soort jobs een probleem is.
Mijn ouders vinden een speciale sportclub (voor het zwemmen), of rolstoelsport helemaal niet zo n slecht idee maar ik zie dat zeker nog niet zitten. Mijn ma vond het geen slecht idee dat wanneer we na corona terug kunnen gaan skieen (mijn pa blijft dan thuis) ik dan zitski ga leren doen en zo toch nog mee kan doen met haar en zus. ik vind het maar een raar idee. het ziet er ook raar uit. ze was al aan het kijken op welke plaatsen je zo n ding kan huren en les kan hebben. skieen is leuk maar een zitski? ik in zoiets? heb echt twijfels.
Ik ben gisteren al blijven slapen. de sofa en de verkleedkleren zijn ook mee verhuisd van de zolder. meer ga ik niet zeggen lol. je snapt het wel. stoere vriend is echt super, hij had een verrassing hij komt naar mijn scoutstak om mee mijn vaste buddy te worden Ik ga daar door mijn rolstoel nog een hele tijd blijven voor ik kan overgaan. De oudere groepen doen veel op de fiets en dat kan ik niet. Daar is voorlopig geen oplossing voor. Mijn ma dacht al wel aan een handbike voor voorop de rolstoel dan zou ik ook zelf alleen naar school kunnen. maar eerst moet ik dan al mijn eigen rolstoel hebben. En weet niet of dat gaat helpen bij de scouts. Ik denk dat stoere bij iedereen de oren eraf heeft gezeurd om dit te kunnen doen. Ben heel blij want ik was daar nog de enige grote. Ergogast en langhaar zullen het ook wel gesteund hebben. Gaat hij ook een pet moeten dragen nu lol? Dat is ook heel mooi van hem want door de coronaregels mag hij dan die dagen niet naar zijn eigen tak en vrienden daar gaan. Hij doet dat dus echt voor mij. maar alles is echt verpest door die dokter vanmorgen.
Vind je me echt een coole gast ? Ik heb echt altijd twijfels over hoe ik nu ben en door zoiets als vanmorgen ga ik terug de put in. Veel oude mensen vinden me wel moedig maar die zijn oud.
-
Erg rot voor je jongen, ik heb erg met je te doen. Zo jong nog en dan horen dat je nooit helemaal zoals anderen zal kunnen zijn. Ik weet niet wat ik zeggen moet.
Over die Perthes heb ik verschillende dingen gelezen. Ook bijvoorbeeld dat ze stukjes bot transplanteren om weer een voldoende heupkop te krijgen.
Wat oudere mensen vaak overkomt is dat ze vallen en dan een kunstheup ingeplant krijgen. Ik denk dat je niet helemaal de moed moet opgeven. Die dokter praat over vandaag, maar er kan nog van alles gebeuren. Eerst de operatie en dan zien wat dat oplevert. Daarnaast, de dokter praat over de medische mogelijkheden van vandaag. Je weet niet wat er morgen mogelijk is. Als je kijkt naar wat er allemaal uitgevonden is de laatste tientallen jaren dan weet je maar nooit wat er straks allemaal nog kan.
Wat de dokter zei is dus dat je waarschijnlijk wel weer kan gaan lopen, maar dat je een beetje op moet passen. Wat hij met je studiekeuze bedoelt weet ik niet, maar het zal wel zijn dat je geen beroep moet kiezen waarbij je veel moet staan of lopen. Je hebt het wel eens gehad over journalist worden, maar of dat iets is waar je serieus aan denkt weet ik niet. Je hebt nog heel wat tijd om er over na te denken.
Zelf ben ik niet zo'n sportmens, maar ik heb wel en hondje waar ik veel mee loop en ik fiets ook graag. Fietsen heb je met elektrische ondersteuning, mijn buurjongen die net zo oud is als jij heeft er ook een. Je kan ook altijd blijven zwemmen.
Dat je straks misschien niet ver zal mogen lopen is soms wel lastig natuurlijk, maar als je ergens heen moet dan pak je de fiets. Op school, in winkels, bij de scouts, thuis, al dat soort dingen daar zal je best kunnen lopen zonder de zaak te overbelasten.
Nu ben je nog jong en vond je het leuk om te voetballen en zo, maar dat was voorlopig toch al voorbij. Als je straks 17 of 18 bent en je hoeft niet meer in die rolstoel dan ben je met hele andere dingen bezig. Je gaat studeren, je gaat nieuwe mensen ontmoeten, misschien verliefd worden en dan geef je er waarschijnlijk niet zo veel meer om dat je niet mag voetballen of springen.
Jij bent een coole kerel, daarom heb je al die nare dingen tot dusver aangekund. Deze tegenslag ga jij ook aankunnen. Je hebt gehuild in de armen van je moeder en dat mag gewoon. Jouw moeder zal er altijd voor je zijn. Het is de enige vrouw die jou nooit in de steek laat en ze zal er de komende moeilijke jaren ook voor je zijn. Zeg je haar wel eens dat je van haar houdt?
Ben je al wezen logeren bij je vriend? Jullie hebben daar een stapelbed in dat souterrain. Eigenlijk zou het een tweepersoonsbed moeten zijn. Jij hebt op dit moment veel behoefte aan vriendschap en troost. Het was heel fijn denk ik om in de armen van je moeder te liggen. Het is ook heel fijn om in de armen van je vriend te liggen. Je voelt de warmte van de ander en de liefde van de ander. Hij houdt echt van je, dat weet je.
Dat zijn de dingen die altijd zullen zijn, wat er ook gebeurt. Liefde en en vriendschap, dat is het belangrijkste in het leven. Voor die andere dingen bedenken ze wel wat.
Je kan straks misschien niet alles wat je zou willen, maar nog steeds heel veel. Dokters willen je wel hoop geven, maar niet te veel want dan kan het tegen vallen. Maak je vandaag niet te veel zorgen, kijk eerst maar eens naar wat er gebeurt na die operatie. Houd moed kerel, je staat er niet alleen voor!
-
dit suckt heel erg. we zijn op controle geweest voor de heup. Eerst weer onderzoeken dan bij de specialist. Die zei dat het echt wel heel ernstig is. Dat bijna heel mijn heupkop betrokken is en dat dat niet goed is als je al 14 bent. Dat het steunverbod echt heel strikt moet gedaan worden. Ik ga waarschijnlijk nog lang in die rolstoel zitten. Het ziet er helemaal niet goed uit. En hij zei dat ik ook naar de toekomst toe wel altijd niet te zwaar zal mogen belasten. Toen mijn ma uitleg vroeg zei hij dat is bij iedereen verschillend. Dat hij 2 jongens kent vergelijkbaar met mij die hij opvolgt de ene is 20 en stapt altijd behalve bij een dag naar zee of bij shoppen of lang wandelen dan gebruikt hij een rolstoel de andere is 19 die stapt binnen maar buiten gebruikt hij liever zijn rolstoel als het verder dan een paar honderd meter is. ik zal na het aangegroeid is moeten kijken hoe ver en hoe lang ik kan stappen voordat ik te veel pijn krijg en wat ik het beste vind. Hij zei dat ik na de behandeling de meeste dingen wel terug zal kunnen als het niet te ver of te lang is. Hij zei dat ik daar wel rekening ga mee moeten houden bij studiekeuze. Lopen en springen en zo ga ik waarschijnlijk wel nooit meer mogen. En dat sport dan wel terug zal mogen maar zal moeten aangepast zijn. Dat dat mogelijk is. Hij zei ik lees dat je soms gaat skiën dan ga je een zitski kunnen gebruiken, of rolstoelvoetbal als je graag terug wil voetballen en zo.
Ik ga dus nooit echt helemaal terug volledig normaal zijn en het gaat waarschijnlijk een rolstoel voor heel verre of lange stukken en gehandicaptensport blijven. Ik ga fucking gehandicapt blijven. Een zitski stel je voor.
Ik ga kennelijk ook voor mijn operatie een paar dagen in tractie liggen, dat is met gewichten aan mijn been.
Het was echt een koude douche. Ik zie dit echt allemaal niet zitten. Ik heb zitten uithuilen bij mijn ma en daarom schrijf ik het ook hier. telkens het wat beter gaat krijg ik terug slecht nieuws. T is echt allemaal heel heel moeilijk zo. echt kut maar dan compleet.
-
Ja zo is het. Ik heb niet veel keuze en die rolstoel en dat ooggedoe gaan er nog een hele tijd zijn denk ik.
Ik moet echt wel veranderd zijn. Het gaat nu wel heel goed thuis. Ze vinden me nu een straffe gast en zeggen het ook heel de tijd. Soms wat te veel, maar ik hoor het wel graag lol. Zelfs mijn zus zegt zo n dingen nu. Dat ik dat nog meemaak. En ook mijn vrienden van nu zijn heel anders. Dank je voor de steun.
Ik woon niet zo dicht aan de schelde hoor. Wij gaan niet zo veel naar antwerpen stad zelf, behalve mijn zus, ook voor haar school.
Met een rolstoel geraak je niet op een boot en dus is die weg. Kostte ook veel denk ik. Ik heb het gevraagd, met die toren is leeuwarden en met de molens heet dokkum. Het is wel gek dat mijn pa en nu ik ook alle twee in een rolstoel zitten. Als we gaan wandelen met de familie moeten de mensen dat een vreemd zicht vinden. De 2 gasten in een rolstoel en de meisjes die duwen.
-
Het is heel goed te begrijpen dat jij soms boos bent. Iedereen om je heen is gezond en kan doen wat hij of zij wil maar jij zit met een pleister en een rare bril in een rolstoel. Dan ga je jezelf afvragen waarom ik? Je wordt boos, maar op wie moet je boos zijn? Soms reageer je het af op je omgeving en dat is onredelijk en dat weet je zelf ook wel, maar soms wordt het je gewoon te veel.
Gelukkig weten de mensen om je heen het ook wel en vinden ze het niet erg. Je hebt er geen zin in, maar daarom schreef ik eerder dat je misschien eens papier en kwasten moet pakken en wat je voelt op papier smijten. Gematerialiseerde emotie noemde ik kunst en wat jij voelt zijn ook soms heftige emoties die je op een of andere manier moet afreageren. Soms met slaan en smijten, soms met huilen, met boos zijn en dan weer troost vinden in geknuffeld worden. Dit hier is ook een manier van met de stress die het allemaal geeft omgaan. Het helpt allemaal.
Je vraagt je af of je nog steeds dezelfde coole gast bent als vroeger. Natuurlijk ben jij dat nog alleen ben je wijzer geworden. Jongeren zijn van nature egoistisch. Ze moeten voor nageslacht zorgen dus moeten ze volwassen worden. Volwassen worden betekent dat je verantwoordelijkheid voor anderen kan dragen anders kan je niet voor kinderen zorgen. Daarvoor moet je verliefd worden en in staat zijn een ander boven jezelf te stellen, jezelf ondergeschikt leren maken. Dat zijn allemaal veranderingen die in je gebeuren.
Jij hebt nu ervaren dat niets vanzelfsprekend is en dat je niet kan zonder anderen. Dat is een hele belangrijke les en die heeft jouw manier van denken veranderd. Wat het in gang heeft gebracht was heel akelig, maar de verandering zelf is heel waardevol.
De tienertijd is voor iedereen een tijd van grote veranderingen, soms spannend, soms opwindend, soms beangstigend. Voor jou gaat het wat anders dan voor de meesten, maar al die emoties ervaar jij ook, net als iedereen. Je gaat echt niet veel missen!
Er is veel in jouw leven om boos op te zijn, maar nog veel meer om blij mee te zijn. Je hebt nu goede relaties met je ouders en je zus, goede vrienden. De nare dingen die gaan voorbij maar die dingen om blij mee te zijn die blijven. Daar moet jij je aan vast blijven houden.
Je had het over jullie boot vroeger. Een boot hebben lijkt mij heel leuk. Het is een soort wereldje in het klein, een drijvend eilandje en je kan overal naar toe. Nederland is een heel geschikt land om een boot te hebben, maar een boot is als een gat in je portemonnee. Als hij stil ligt kost hij geld en als je vaart kost hij ook geld.
Dat is het probleem in een land zoals Nederland of Belgie. We hebben het heel goed, maar je moet er wel hard voor werken en alles kost veel geld, vooral de leuke dingen.
Dat stadje met die toren in Friesland ken ik niet. Ik woon net als jij aan de Schelde. Als ik soms op het strand loop kan ik in de verte Knokke zien liggen en bij helder weer de haven van Zeebrugge.
Ik wens je weer een fijne dag. Je bent nu veertien en het leuke van veertien zijn is dat alles mag. (Jongens van veertien zijn eigenlijk een beetje smeerlappen, maar dat geeft niet, het is oke). Geniet van wat je hebt van je vriendschappen en van wat de natuur je geeft.
Hier laat ik het voor vandaag bij, we moeten het maar niet te gek maken. Het beste weer.
-
ja iedereen is wel raars gewend van mij nu. er is zoveel gebeurd. Vroeger was ik een 'coole' gast dan dat oogpleister en nu ben ik die gast die in een rolkarretje zit geworden. Alles is anders en ik weet niet of ik nog hetzelfde ben. Vroeger zou ik nooit of nooit in een karretje naar buiten of zelfs naar school gedurfd hebben denk ik. Ik zou zeggen mijn leven is over. Nu spreek ik met mijn vrienden over wat we gaan doen na corona. De efteling of scoutsfuif en zo. In mijn rolkarretje. En ja nog steeds ook dat pleister. Ik schrik echt soms daarvan. Ook mijn van mijn ouders. Die zijn nu echt trots op me vroeger helemaal niet. Zelfs mijn zus.
Veel wat er gebeurd is is echt kut. Maar met hoe mijn ouders en vrienden doen voel ik me minder beschaamd dat ik nu in een rolkarretje zit en dat pleister en misschien hebben ze gelijk en ben ik goed bezig. Ik voel me ook minder ongelukkig dan ik gedacht had. Ik ben soms nog boos en dan zou ik dat rolwagentje tegen de muur willen gooien maar het is ook al veel momenten ok.
-
ik vond die films van harry potter niet allemaal even goed. enkele wel en mijn pa zegt dat juist die door een gast die deltoro heet gemaakt zijn, die maakt altijd griezelige dingen zegt hij. In het nederlands ben ik ook nog niet zo heel ver geraakt met de boeken maar mijn zus heeft ze allemaal in het engels in zo n sjieke box dus... ik denk dat ik die film al eens gezien heb over reacher iets met een zware soort legerjeep en veel schieten op het einde denk ik. tegenwoordig kijk ik wel meer netflix dan tv want ik haat dingen zoals eetprogramma s of datingdingen en dat soort dingen en iets echt goed geven ze bijna niet meer. zal weer wel met corona te maken hebben
toen ik nog klein was gingen we veel in nederland want voor zijn ongeval had mijn pa een boot in nederland en vaarden we veel naar friesland in de zomer. (daar bij die dikke schuine kerktoren en ook op meren en zo) ik had samen met mijn zus een hut voorin met ronde raampjes en houten wanden lol. het was een mooie boot weet ik nog in het wit met hout en een blauwe tent boven het dek. mijn pa kwam dan in de weekend en dan mocht ik zogezegd helpen met sturen lol. in de week bleven we met mijn ma op de boot meestal in een stadje of zo. (bij die toren of in een stadje met windmolens ook veel) die boot hebben we nu niet meer.
-
Dag kerel, Ik waardeer het heel erg dat jij mij als vriend ziet. Dat ik dingen bij de naam noem dat klopt wel, mijn moeder doet dat ook. Ze zegt wat ze denkt en daar maakt ze wel eens mensen boos mee. Ik ook. Het is niet moeilijk om ruzie met mij te krijgen. ;-)
In Australie zeggen ze: Engelsen zijn te beleefd om eerlijk te zijn, Nederlanders zijn te eerlijk om beleefd te zijn.
Net doen of dingen er niet zijn is nooit verstandig. Dat heet verdringen en het kan allerlei vervelende gevolgen hebben. Het is net alsof je een woest dier opsluit in een klein hokje. Het blijft net zo lang wroeten en spartelen totdat het er uit kan komen en maakt daarbij binnen in veel dingen kapot. Als je gewoon praat over wat je te wachten staat, over waar je bang voor bent, over waar je een hekel aan hebt, dan ben je voorbereid en dan valt het meestal wel mee.
Die pijn gaat wel meevallen denk ik. De operatie is misschien ingewikkeld, maar niet echt ingrijpend of risicovol. Jij kan het wel hebben.
Je hebt een ambitieus plan zie ik. Harry Potter in het Engels lezen. Heel goed van jou. Als je volgend schooljaar weer Engelse les krijgt haal je hoge cijfers vermoed ik.
Heb je wel eens van Jack Reacher gehoord? Dat is een hele serie boeken geschreven door Lee Child. Jack Reacher is een gewelddadige bruut die bij de militaire politie heeft gezeten maar ontslag heeft genomen en nu door Amerika zwerft. Overal ontmoet hij onrecht dat hij bestrijdt. In zijn laatste boek heeft hij twee gangsterbendes uitgeroeid. Hij is van niemand bang en wint elk gevecht.
Het ideale boek voor iemand die zoals jij (tijdelijk) aan bed is gekluisterd en niets kan. Kun je even met Jack een held zijn en het onrecht bestrijden. Die boeken lees je in een ruk uit. Je stoere vriend zal het zeker ook spannend vinden. (Wat vindt hij van Harry Potter?)
Er zijn twee films gemaakt met Tom Cruise in de hoofdrol. Laatst waren ze op de Duitse televisie, maar Tom Cruise is echt geen Jack Reacher. Voor de volgende film hebben ze dan ook een ander gezocht. Tom Cruise is meer een mooiboy, geen echte man. Jack Reacher wel.
Straks ga jij dus bij je vriend logeren. Die kelder met ramen noemen ze een souterrain. Praat over alles waar je mee zit met je vriend en laat hem praten over alles waar hij het moeilijk mee heeft. Vrienden hebben geen geheimen voor elkaar en bij vrienden kun je zwak zijn. Samen zijn jullie dan juist sterk. Het gaat heel fijn zijn, dat weet ik zeker.
Over dat er raar bij liggen moet jij je niet druk maken. Ze zijn er snel genoeg aan gewend, ze hebben al zoveel rare dingen van jou gezien. Van binnen ben je nog steeds dezelfde en daar gaat het om.
Je hebt nog een reactie van een lief meisje gehad zag ik. Leuk maar wel erg kort!
Sterkte maar weer en fijne dagen!
-
Sterkte
-
ik hoop het echt dat het zo gaat zijn. Ik denk het wel. ik dacht ook dat alles stopte toen ze zeiden dat ik in een rolstoel moest en je zei dat is niet zo en je had gelijk. Het is niet leuk maar ik geraak het wat gewoon en je kan nog dingen doen. Het is voor heel lang maar ooit is het over.
je zegt de dingen bij hun naam over wat gaat gebeuren en dat is soms wel kut omdat die dingen zoals een luier gaan dragen heel kut zijn. Maar dat is wel beter dan je kop in de grond steken. Dus is het goed dat je het doet. En 8 weken kan je aftellen zoals je zegt. Jij bent ook een vriend en lacht niet uit maar helpt. Bedankt en sorry dat ik kribbig deed. zo doen zal ik wel moeten afleren deze zomer met al die helpers.
Zwijg me wel van regen ik was op straat aan het oefenen met de stoel en het begon te regenen. Dat zeiltje natuurlijk niet bij en ik was zeiknat toen ik thuis kwam. Normaal kan je nog wat lopen maar in een rolstoel zit je gewoon nat te regenen en kou te hebben. Pfff Ik was pissed maar het was eigenlijk wel grappig denk ik nu. Ik ga deze week logeren bij mijn vriend. Er zijn daar ook raampjes dus niet echt zoals een kelder.
Ik ga deze zomer veel lezen. Harry Potter volledig (ga proberen in het engels) dat zal wel een tijd duren. En andere dikke boeken. Ga wel moeten zien hoe het doen om te lezen in die rare houdingen. Ik ga ook een tablet krijgen dat is dan soms handiger als mijn laptop. Ik ga doen als je zegt en zelf niet te veel nadenken hoe alles moet zal de verpleegster en mijn ma wel doen. Het gaat voor me zeker in het begin wel wat lastig zijn om bezoek te krijgen als ik daar zo raar lig denk ik. Hoop ook dat het niet veel pijn gaat doen. In het begin kan dat wel paar dagen zei mijn ma.
-
Zeker bedoel ik dat. Er zijn heel veel mensen die niets hebben, geen geld, soms geen goed huis, geen voorzieningen zoals hier in Belgie of Nederland, maar toch zijn ze gelukkig. Ze hebben vrienden, mensen die van ze houden en er altijd voor ze zijn. Dat is de echte rijkdom. Als je geen vrienden hebt, dan ben je arm, niet als je geen geld hebt. Jij hebt vrienden.
Als je vrienden hebt, echte vrienden, dan heb je alles wat je nodig hebt. Straks ben je helemaal hulpeloos en dat is echt niet leuk. Fysiek zal het nog wel meevallen, maar psychisch is het een andere zaak. Jij moet overal mee geholpen worden en jou op de pot zetten als je moet of een schone luier aandoen, je billen wassen. Het is echt niet leuk, maar ze doen het voor jou, omdat jij het bent, en ze doen het met liefde omdat ze van je houden.
Nu kijk je tegen wat komen gaat op als of het een hele grote berg is die je moet beklimmen. Maar ik denk dat het gaat meevallen. Die operatie daar merk je niets van. Ze brengen je in slaap en als je wakker wordt is het gebeurd. Dan ga je naar huis en lig je daar. Veel kan je niet, maar met je handen kan je nog alles en en je mond zit ook niet dicht geplakt. Het is vakantietijd dus ik denk dat jij heel wat bezoek gaat krijgen. Je kan nog van alles doen om de tijd snel voorbij te laten gaan.
Mijn opmerking over dat breien was wel een grapje. We moeten niet altijd zo serieus zijn! Breien ga jij natuurlijk niet doen. Ik heb een zus die wat jonger is en toen die leerde breien wilde ik het ook doen. Ik kon het ook, maar het gaat mij een beetje te langzaam naar mijn zin en nu kan ik het niet meer.
Acht weken gips lijkt lang, maar hoe lang geleden is het toen het begin februari was? Zo lang geleden is dat niet en zo lang duurt het. Je kan er verder niets aan doen, het komt, het gaat voorbij. Je zorgen maken over dingen waar je niets aan kan doen is zinloos. Het is net als wanneer je een heel eind bent gaan fietsen en het begint opeens te regenen. Gewoon doorfietsen want in de verte zie je al weer blauwe lucht. In jouw leven zie jij ook blauwe lucht in de verte, want het is allemaal maar tijdelijk, het vervelende gaat voorbij. Er ligt nog steeds een mooi leven op je te wachten.
Niet bang zijn stoere kerel! De mensen die van jou houden slepen je er doorheen. Je zegt dat je geen held bent, maar ik vind dat jij wel moedig bent. Je kunt alleen maar moedig zijn als je bang bent want moedig zijn betekent sterker zijn dan je angst en dat ben jij. Alles gaat goed komen!
-
ik ben geen held hoor. ik moet gewoon die dingen doen dat oog afplakken en die rolstoel en dat suckt compleet maar het moet wel om beter te worden. ik haat het maar heel de tijd boos erover zijn dan voel ik me nog erger Dus dat doe ik niet meer en dat voelt beter. En mijn vrienden doen echt veel voor me.
Die operatie en gips is kut en heb ik veel schrik van. Al die mensen die gaan komen. Met de rolstoel is het nu wel helemaal zoals je gezegd had dat het zou zijn dus misschien gaat dat ook zijn met de gips Sorry dat ik dacht dat je lachte. Bedankt, ik heb alles nog eens gelezen, ik snap het nu beter en hoop dat je gelijk hebt. Ik had schrik om zo veel hulp te krijgen maar al die mensen gaan die moeite voor mij doen. Zelfs al is het helemaal niet leuk het is wel heel wat waard. Dat bedoel je hé.
-
mijn feestje was natuurlijk maar gewoon taart thuis want meer mag niet. Die rolstoel is nog moeilijk maar het wordt beter Had nooit gedacht dat ik echt met dat ding zelf alleen ergens geraak, maar dus wel. Het kost wel nog veel moeite. De straten hier lijken wel dubbel zo lang.
Hoe mijn vrienden en de gasten bij de scouts doen helpt wel, en dus wil ik echt niet boos blijven dat is voor niemand goed ook niet voor mij. Die operatie en die gips heb ik veel schrik voor. Daarom wordt ik kribbig als iemand er iets van zegt. Ik ben niet echt boos meer hoor geen bang.
-
Beste jongen, Ik had al het idee dat jij boos op mij was, maar ik zei dat echt niet om jou te plagen. Door alles wat jij meemaakt leer jij hoeveel mensen voor elkaar over hebben. Kijk eens wat ze allemaal voor jou doen. Mensen houden van elkaar en ze houden van jou. Daarom doen ze het allemaal. Dat is de les die jij leert van al die narigheid die jou overkomt. Jij gaat een ander mens worden en op een andere manier naar de mensen om je heen kijken en dat is iets wat alleen mensen die door een dal gaan, zoals jij, kunnen ervaren.
Mensen voor wie het leven altijd gemakkelijk is worden nooit eens uitgedaagd en als er wat is dan zijn ze helemaal van slag. Sneeuwvlokjes noemen ze die mensen. Jij bent geen sneeuwvlokje meer, net als jouw stoere vriend. Hij heeft ook moeten ervaren dat het leven voor hem moeilijker gaat worden dan hij dacht. Daarom verstaan jullie elkaar.
Het is een grote beproeving wat jou allemaal is overkomen. Ik weet niet of ik dat wel aan zou kunnen, maar jij hebt geaccepteerd dat wat gedaan moet worden nodig is en je gaat de uitdaging aan.
Straks kan je niets meer, maar iedereen is er voor jou en dat moet je toch wat zeggen. Ik noem dat liefde.
Nog gefeliciteerd met je verjaardag, weer een stap in je leven. Ik neem aan dat er een leuk feestje is geweest.
Heel leuk dat ze die kelder voor jou hebben ingericht en dat je daar af en toe kan logeren. Als het donker is en jullie liggen daar in bed dan kun je over dingen praten waar je overdag als het licht is niet zo gemakkelijk over praat. Jij en je vriend gaan daar hele fijne en intieme uren beleven en heel close worden.
Ook heel leuk dat die jongen van veertien contact gezocht heeft. Je weet tenminste dat je niet alleen bent.
Het beste voorlopig maar weer en wees gelukkig met wat je hebt en kijk vooruit. Investeer in vriendschap. Met de scouts en met anderen. Wat ze jou vandaag geven kan jij straks teruggeven. Zonder liefde red je het niet en vriendschap is ook liefde!
-
het is slecht weer maar ze hadden gisteren een verrassing. In het huis van mijn stoere vriend is er een soort halve kelder waar vroeger de keuken was . Er is daar zelfs een toilet en al. Er is een deur naar buiten met enkele trapjes en met wat hulp geraak ik er. Ze hebben alles opgeruimd nu veel spullen van de zolder naar daar gebracht, zelfs het stapelbed dat ik kan blijven slapen. Ga ik deze week ook doen. Er is ook een korte binnentrap waar ik op mijn kont naar boven kan als het nodig is. Echt wel ok.
We zijn verleden week toen het weer nog beter was naar de zee geweest, mijn ma en mijn 2 vrienden. Mijn ma had een strandrolstoel gehuurd. Moest ik weer wel heel de tijd geholpen worden, vroeger liep ik daar gewoon rond. Wel ook spelletjes gedaan, met de bal, en mijn vrienden duwden de strandrolstoel klein beetje in het water en trokken me dan terug als de golf kwam lol. Ik bedacht, met mijn heup gaat het helemaal niet goed, een heel groot stuk is betrokken, en ik ga denken ze nog lang in een karretje zitten, en dat is kut. En ik kan blijven altijd boos zijn of gewoon leuk vinden wat mijn vrienden doen, ook als ik hulp moet hebben. Je hebt gelijk jongen van 22 het is anders maar ik kan zo ook toch nog leuke dingen doen dank zij hun. Misschien heb je dan zelfs gelijk over die gips, al dacht ik dat je mij voor de gek hield met dat wonderbaarlijk en houden van verzorgers en was ik er wat boos over. Ik vind dat nog steeds maar een heel raar idee hoor.
-
ik ben net ook 14 geworden dus niet meer 13 lol maar wel de TS; echt goed dat je terug mag voetballen. Ik heb ook al gelezen online dat ze veel strenger zijn met dat steunverbod in België. Pfff Ik ga dus wel geopereerd worden. Ze gaan trachten terug betere doorbloeding te krijgen met kleine gaatjes te boren, zodat het beter kan aangroeien en zo. We zijn alle twee al ouder en dan is het kut want moeilijker. de rolstoel is kut maar ik ben het al wat gewoon en ik begin er mee te kunnen omgaan en zelf al alleen korte stukken te doen naar vrienden en zo, dat helpt. Het gaat wel beteren en ik ga het gewoon worden, en ik denk dat je zeker ok gaat zijn nu je al mag stappen en terug af en toe voetballen. Top is dat. Niet te veel stres en hoop niet te veel pijn. Sterkte gast.
-
Yoo jongen van 13. Ik heb ook de ziekte van perthes sinds dat ik volgens mij 11/12 was. Ik heb het aan mijn rechterbeen. De dokters zeiden dat het bij mij het er niet goed uit zag en dat ik een tijdje op krukken moest lopen. Ik zat toen nog op de basisschool het was wel kut maar ja. Tot eind groep 8 droeg ik de krukken. Daarna ging ik naar de middelbare. Ik droeg ze niet meer, want de dokters hadden ook tegen mij gezegd dat ik rustig aan moest doen en dat ik geen operatie nodig had. Ik ga binnenkort met eigen initiatief naar een fysiotherapeut die gaat mij verder helpen om beter te lopen. Mijn vrienden zeggen al de hele tijd dat ik scheef loop soms voelt het kut om aan te horen . Perthes is verschillend bij de andere is het heel erg bij een ander weer niet. Ik heb dan wel soort van geluk gehad dat ik niet in een rolstoel moet lopen. De dokters zeiden dat operatie en rolstoel en gips dus niet nodig was. Ik speel een keer in de week soms ook nog voetbal met mijn vrienden. Soms heb ik daarna pijn, maar dat gaat weer snel weg. Ik heb ook medicijnen van homeopathie dat zou het herstel van mijn perthes sneller herstellen. Ze heet Jeanine slot. Ik kwam erachter toen ik een keer op mijn bed zat en medicijnen ging opzoeken. Opeens zag ik dat een jongen van 7 sneller was genezen door perthes met homeopathie. Uiteraard gingen we naar die mevrouw ze stelde mij een paar vragen en de volgende week had ik mijn medicijnen al. De medicijnen zouden helpen voor mijn botgroei. Ik weet niet echt of het waar is maar ja je moet het maar proberen. Laatste tijd voel ik opeens weer pijn. Ik denk dat het ook ligt aan als je stress heb dat je opeens meer pijn hebt. Je hoeft je geen zorgen te maken jongen . Je moet zo kijken veel mensen hebben het slechter dan jou sommige hebben geen been zijn blind doof. Dat zou pas erg zijn als je zo kijkt. Trouwens ik zie ook niet zo goed. En volgensmij ben ik die jongen van 14 met perthes jongen van 22. Ik wens niemand deze kutziekte . Veel succes gabber
-
ik vind het vreselijk, niets wonderbaarlijk. Ik wil er zo weinig mogelijk aan denken. Bij de scouts was het even wennen. Heb echt wel veel hulp nodig maar ergoman doet dat op zo n wijze dat het ok is, een soort team. En niemand deed raar. Dus ja na wat wennen was het leuk. We hebben ook nog verder geoefend. Wheelies begint echt te gaan en kleine kanten lukt al wat. Ik ga zelf ook oefenen
-
Als je dit leest dan ben je naar de scouts geweest. Was het gezellig? Toch wel een goed idee die scouts, nu gaan ze dus ook al helpen bij jouw verzorging. Padvinders moeten elke dag een goede daad doen, dus dat ze jou af en toe kunnen omkeren komt wel goed uit.
Als je op je buik ligt dan kun je mooi wat push ups doen om je arm- en borstspieren te trainen. Als je op je rug ligt dan kun je pull ups doen aan de til lift. Dat traint weer andere spieren.
Op je zij liggen met die gespreide benen lijkt mij wel wat lastig, maar hoe dat gaat zie je vanzelf wel.
Als tijdverdrijf zou je ook nog kunnen gaan breien bedacht ik later, of muziek leren spelen, of schilderen. Je hebt van die bloknoten met dik papier om op te schilderen. Je zou abstract kunnen doen. Dan schilder je niet iets wat je ziet maar meer wat je voelt. Je pakt je kwast, je denkt niet na maar kiest een kleur en doe wat in je opkomt. Je moeder kan het resultaat meenemen naar de galerie en aan een deskundige vragen welke emotie die er in herkent.
Voorlopig echter zou ik mij er maar niet te druk over maken, het komt allemaal goed. Met de mensen die jou verzorgen ga je een speciale band krijgen. Ze zijn heel intiem met je lichaam bezig, je moet je letterlijk bloot geven. Daardoor krijg je de neiging om ook je ziel bloot te geven en ze van alles te vertellen over wat je bezig houdt, net zoals je dat hier doet. Misschien ga je ook nog wel heel vertrouwelijk met je zus worden als ze jou samen met die blonde leider met lang haar een schone luier om komt doen en je om komt draaien!
Iemand die je verzorgt en die van je afhankelijk is daar ga je op een speciale manier van houden. Na die acht weken zal jouw relatie met die mensen heel anders zijn dan aan het begin. Je gaat een wonderbaarlijk avontuur beleven. De meesten maken dat pas mee aan het eind van hun leven of misschien wel nooit.
Ik zou zeggen, denk er niet te veel over na, dat doen anderen wel voor je. Geniet nu zoveel van het leven als je kan, je hebt nog drie maanden voordat het zo ver is en je nu al zorgen maken heeft geen zin en is ook helemaal niet nodig! Leef bij het moment!
Volgende week paasvakantie. Tijd voor leuke dingen met je vrienden. Veel plezier!
-
ik heb het besproken met mijn ma. Die is volop bezig met al voorbereidingen tegen dan en ze heeft deze week al een skype met iemand van het ziekenhuis gehad om de verzorging en alles al wat te bespreken. Ze gaat nog verder de verzorging moeten leren. Het gaat zo n gigantisch ding zijn met mijn twee benen heel ver gespreid, en zoals je zegt zo n opening op een rare plek. ziet er niet uit. Daarin komt een luier voor de hygiene, en wanneer mijn ma niet thuis is die luier ook om te gebruiken als ik dan zou moeten (yakkes), want mijn pa kan daar niet bij helpen. als mijn ma thuis is wordt het de bedpan. Af en toe ligrolstoel (ja naar de tuin of het park) als dat lukt met die tillift. Ze gaat nog wel een aantal weken in de voormiddag moeten werken en dan zou er iemand rond 10 uur moeten komen voor de luier en om mij te verleggen (ik ga om de paar uur in een andere houding moeten, op de rug, de buik, of schuin op mijn goede zij met veel kussens). Mijn pa gaat wel thuis zijn maar kan dat allemaal niet met zijn dwarslaesie. Ze zoekt nu mensen voor dat bezoek rond tienen, heeft al een paar: het gaat de oma zijn maar die is al wat oud, , en dan misschien ook wat jongens van de oudste groep bij de scouts om mijn oma te helpen. aantal keer mijn zus en tante (ah dat suckt pas) en ze ziet ook met een meisje dat voor verpleging studeert, en ook een echte verpleegster op sommige dagen. En ze zoekt nog verder mensen die ze vertrouwt. Niet leuk al die mensen, maar het is wel om mij te helpen. Daarom is ze nu al bezig alles in orde te brengen.
pfff dit gaat sucken, maar ik ga me sterk houden. en stijf vermoed ik. Nadat ik eindelijk uit dat ding mag, hopelijk gaat de tijd niet te traag, gaat er normaal fysio volgen, maar wel nog altijd zonder steunen met het been. en van zodra het gaat terug de gewone rolstoel.
-
Gaat heel wat praktische problemen geven die gipsbroek. Als je met Google op gipsbroek zoek dan krijg je heel wat informatie, maar het gaat vooral over heel jonge kinderen en die hebben toch al een luier aan, dus dan is het niet zo'n probleem.
Ik begrijp heel goed dat jij er tegenop ziet en waar je tegenop ziet. Tegen die tijd ben jij veertien denk ik en jongens van veertien willen niet als een baby behandeld worden, en dat je moeder je kont gaat afvegen is helemaal niet leuk. (Maar je moeder doet het met liefde).
Wat kleding betreft heb je weinig keuze. Als je een dwarsbalk krijgt zoals ik gezien heb dan kun je geen normale broek aan. Als je niet acht weken in je blote kont wil liggen dan moet je een aangepaste broek hebben. Misschien bestaan die, maar je kan ze natuurlijk ook zelf (laten) maken. Je neemt een ruime sportbroek, maakt hem open opzij op de zomen en zet er dan klittenband, een rits of drukknopen voor in de plaats. Je tilt jezelf even op, je moeder schuift hem tussen je benen onder je kont en dan de voorkant naar voren over je buik en de zijkanten dicht maken.
Een hemd of t-shirt kan altijd natuurlijk en als je speciale broek in de was is kun je een oude jurk van je zus aantrekken, dan zie je er ook fatsoenlijk uit.
Of je niet veel te doen hebt dat hangt van jezelf af. Je kan lezen, schrijven aan je boek, spelletjes doen met vrienden, je moeder helpen met eten klaar maken, knopen oefenen voor scouting, filmpjes kijken, noem maar op, en misschien zijn er nog wel andere dingen. Misschien heeft die ergogast wel wat voor je dat je kan doen. Hoe meer je doet, hoe sneller het gaat.
Je kan een dagindeling maken, zo van: 's morgens doe ik dit, 's middags doe ik dat en 's avonds gezellig bij de familie of bij vrienden. Als je niet van tevoren hebt bedacht wat je wil gaan doen op die dag dan doe je meestal niets.
Die rolstoel is voor in huis neem ik aan. Je zal niet met je gipsbroek de straat op willen, tenzij je al zo gehard bent dat niets je meer kan schelen.
Het blijft niet leuk, maar je komt er wel doorheen. Er tegenop zien is het vervelendst. Als het eenmaal zover is dan is er maar een ding belangrijk, werken aan je genezing.
-
ja die gips klinkt wel heftig. Mijn ma sprak over een rolstoel om te liggen en een tillift, ze is aan het kijken om uit te lenen bij het ziekenfonds tegen dan, ik ga niet heel de tijd in dat bed moeten liggen. Veel zal ik wel niet kunnen doen. Weet niet of mijn andere been half of helemaal tot beneden in gips moet, maar denk wel gespreid.
Jij weet veel van die dingen? Het klinkt echt vreselijk. Ik ga me beschaamd voelen over bepaalde dingen. Zo verzorgt moeten worden is niets voor mij. Wat te dragen zal van de warmte afhangen denk ik. zo een gips lijkt me keiwarm. Het klinkt wel heel lang 56 dagen. Pffff
-
Het gaat spannend voor je worden. 24 juni de operatie en daarna 8 weken in het gips. Niet echt iets om naar uit te kijken, maar het gaat om het einddoel.
Die gipsbroek (zo noemden ze het ook op een ziekenhuis website) zal de grootste beproeving zijn lijkt mij. Je gaat min of meer mobiel de operatiezaal in en je komt er uit ingepakt als een soort stijve pop. Je kan helemaal niets meer. Waar ze je neerleggen moet je blijven liggen.
Hopen maar dat je benen niet te ver uit elkaar worden gelegd anders moet je dwars door de deuropening.
Moet je die acht weken in dat bed blijven liggen of rijden ze je af en toe naar het park of zo iets? (Zal wel niet)
Ik noemde het een broek, maar wat een broek bedekt dat bedekt dat gipsding nou net niet. Je ligt thuis onder een laken of zo iets neem ik aan, maar als je vriend en je vriendin op bezoek komen dan willen ze natuurlijk zien hoe dat gips er uit ziet en er misschien wat op schrijven. Ik zou maar een zakdoek of zo iets bij de hand houden om wat je liever prive houdt dan even te bedekken. ;-) Je zal toch niet de hele dag een luier moeten dragen, dat is alleen voor de grote boodschappen en misschien kan dat op een andere manier. Lijkt me prettiger.
Vroeger, toen jongens nog in militaire dienst moesten, kochten ze een meetlint zoals je moeder in haar naaidoos heeft. Als ze dan nog 150 dagen moesten dan knipten ze elke dag een centimeter er af, te beginnen bij 150 natuurlijk. Ik heb uitgerekend dat het nog 90 dagen is tot aan je operatie. Daarna 56 dagen voordat het gips er weer af mag.
Je denkt dat het een kutzomer wordt, maar misschien valt het mee. Je hebt nog 90 dagen om goede vrienden te maken bij de scouts en ik weet zeker dat jij elke dag bezoek gaat krijgen. Als het mooi weer is dan nemen ze je even onder de arm, gaat makkelijk, je bent helemaal stijf, en leggen ze je in het zonnetje in de tuin.
Kijk er met een positieve blik naar. Somberen helpt niet, je maakt alleen maar jezelf ongelukkig. Er kan nog zo veel, goed contact met je vrienden en je familie is het belangrijkste. Denk daar aan. Met je mond en je hoofd is niets aan de hand.
-
mijn operatie gaat normaal doorgaan op 24 juni. Mijn ma had het ook al met de school besproken. Normaal ga ik als ik wakker wordt al in de gips zitten, een paar dagen in het ziekenhuis liggen, en de volgende week al naar huis gaan, maar in het gips. Mijn ma is al zoals gek voorbereidingen aan maken voor de huur van allerlei spullen tegen dan: zeker al een ziekenbed voor beneden en zo. Het gaat een kutzomer worden vrees ik.
-
ja ik denk dat ik goed bezig ben. Het is pokkemoeilijk zo n verandering maar geen keuze. Mijn ouders en ergogast vinden dat ik het heel goed doe met oefenen met de rolstoel, mijn nieuwe sport die k mag doen zwemmen, en de scouts Ik ben zo nu en dan heel depressief maar dan gaat dat weer over en ik denk niet aan zulke dingen hoor.
Volgende week gaat de school weeral terug dicht, ga ik nog oefenen met de stoel.
En ja volgende zondag ga ik naar de scouts. In de rolstoel. Een scout in rolstoel dat gaat er zot uitzien lol.
Hoe lang alles gaat duren durf ik niet te veel aan denken. Ik moet alle fasen v d ziekte nog door en de herstelfase kan heel lang duren als ge ouder bent. De operatie kan het misschien een klein beetje sneller laten gaan.
-
Je hebt je netjes gehouden aan de voorschriften van de oogkliniek en kijk, goed nieuws, het gaat beter dan verwacht. Eindelijk weer eens een lichtpuntje.
Je vond dat met het oog al zwaar en Perthes is nog veel zwaarder, maar hou je aan wat de artsen je voorschrijven en wie weet hoeft het geen vier jaar te duren. Het zal nog wel een tijdje moeilijk blijven, maar er komt een keer een eind aan. En, je hoeft het niet allemaal alleen te doen.
Ik denk dat je ouders ook trots op je zijn. Iemand die veel ouder is dan jij zou van al die ellende al diep in de put zitten en jij bent er al uit aan het klimmen. Je gaat het winnen! Je moet wel ophouden met je rot te voelen, dat kun je geen jaren volhouden. ;-)
Op het forum lees je vaak berichten van vooral meisjes die in een depressie zitten en zelfs over zelfmoord beginnen. Als je dan leest hoe het is dan hebben ze aardige ouders, het gaat goed op school, maar toch zien ze het niet meer zitten. Eens heb ik zo iemand een sneeuwvlokje genoemd en toen werd iedereen boos. De redactie heeft het weg moeten halen.
Gelukkig dat jij een echte kerel bent.
Ga je naar de scouts zondag? Zou goed zijn! Zijn ook allemaal echte kerels, dus daar hoor jij bij.
-
het is nu terug donderdag. Raar om te bedenken hoeveel er gebeurt is. Ik zit nu in een rolstoel, ga zelfs mijn eigen rolstoel krijgen. Het stomste is dat ik eigenlijk wel kan stappen maar het niet mag. Echt kut. Ik heb het ook niet gedaan deze week, gestapt of gestaan op dat been. Het is allemaal nog raar, maar ik ben gisteren wel helemaal alleen naar het huis van mijn vriendin gerold. Is niet heel ver maar vind het goed van mezelf. Haar pa heeft me wel binnen moeten helpen op de trapjes, maar ik zei hoe hij het moest doen, dus minder hulpeloos. Misschien gek maar ergens ben ik trots. Hoe alles kan veranderen. Ik voel me rot maar ook trots.
-
ik ga zeker kijken bedankt
was ook op controle voor oog ze schrokken van de rolstoel mijn ma heeft de uitleg gedaan. Er was eigenlijk goed nieuws: weer wat beter en zelfs wat meer dan vorige keer. Nog even geduld en ik zal beter kunnen kijken zeggen ze.
-
Beste kerel, Ik heb wat voor je gezocht op Perthes en een paar dingen gevonden.
Allereerst een werkstuk van een scholier die het zelf ook heeft gehad en er wat over vertelt. https://www.scholieren.com/verslag/werkstuk-verzorging-de-ziekte-van-perthes
Dan een topic in het forum van Fok! https://forum.fok.nl/topic/825707
Het lijkt er op dat de behandeling van die ziekte toch voor iedereen weer heel verschillend is. In een reactie staat een link naar een Perthes pagina, maar die werkt niet meer. Het is wel een oude topic.
Er zijn ook forums in andere talen natuurlijk zoals deze: https://www.diseasemaps.org/legg-calve-perthes-disease/forum/
Wat ik aardig vind is dat er een wereldkaart is waarop je anderen getagd ziet die ook die ziekte hebben.
Als je daar op klikt zie je hoe oud die persoon is en man of vrouw. Met sommigen kun je contact hebben en je kunt ook jezelf er op zetten. In Nederland zag ik een jongen van veertien waar je contact mee kan maken via inloggen op Google, Linkedin of facebook.
In Engeland zag ik heel veel tags, maar communiceren moet dan natuurlijk in het Engels.
Misschien heb je er wat aan, kijk er maar eens naar. Vooral die Nederlandse jongen lijkt mij interessant. Hij is net zo oud als jij (14) en heeft het al vier jaar.
Tenslotte een facebook pagina: https://www.facebook.com/perthes.org/ Het ziet er wel interessant uit maar of je er echt wat aan hebt weet ik niet.
Zoeken met duckduckgo.com en in het Engels (Perthes disease) wil wel eens andere resultaten geven.
-
het is nog heel moeilijk, zo plots heel de tijd in een rolstoel, en het idee van mij en een rolstoel is nog vreemd. Maar ik werk nu heel hard: de school, de kiné, heel veel zwemmen, de rolstoel. Bezig zijn helpt wel wat. Ik kan nu al wat wheelies doen, niets heel groot, en ga ook al alleen oefenen met rollen. Straatkanten zijn nog wat een probleem, ik gebruik zoveel mogelijk lage stukken aan opritten en zo, maar we gaan dat oefenen. Straten lijken wel dubbel zo lang maar dat gaat beteren zegt ergogast, zeker met de nieuwe rolstoel. Die gaat oranje metaalkleur worden, hebben de mensen echt een reden om te staren lol. Ik zwem veel, mijn vrienden gaan ook veel mee dan. Kan ik gewoon bewegen en moet niet zitten, dat is echt fijn. Dat stoelliftje naar het water is stom , maar ik denk er niet te veel aan. Als ik met vrienden of ma ben wordt ik wel altijd geduwd, dat is handiger, rondgereden worden zal ik gewoon moeten worden, is wel slikken. Maar wat ik heb gezien: bij die nieuwe stoel ga ik de handvaten kunnen inklappen. Dat vind ik echt goed. Ik ben aan het denken voor die rondvraag op het forum. Berichten van andere gasten met perthes in een rolstoel zou ik vet vinden.
-
Beste kerel, Het is zeker heel moeilijk dat jij dit op deze leeftijd moet meemaken maar ik merk dat jij het aan kan. Ik heb het al eerder gezegd, maar ik weet zeker dat jij straks als volwassenen een beter mens zal zijn dan wanneer dit allemaal niet was gebeurd.
Je weet nu dat niets zeker is en daardoor zal je meer genieten van het leven. Je weet nu ook wat de waarde van vriendschap is en daardoor zal jij straks een betere vriend zijn.
Je leven de komende jaren gaat anders zijn dan je gedacht had, soms zal het moeilijk zijn, maar ze slepen je er door heen. Je gaat heel goed overweg kunnen met die rolstoel en heus niet altijd afhankelijk zijn.
Het is leuk dat je bij die scouts blijft. Je gaat daar veel leren en dan heb ik het niet over knopen leggen. Er zijn nog heel veel fijne dingen waar je plezier aan kan beleven met je scoutvrienden en met je vriendin en je stoere vriend. De komende jaren gaan zeker geen slechte of moeilijke jaren worden. Het gaan goede jaren worden.
Je zit op school, je weet misschien al wat je wil gaan studeren en daar ga je hard aan werken. Je gaat ook hard werken om weer helemaal gezond te worden en dat gaat gewoon lukken. Straks, als je achttien bent en je rijles gaat nemen voor je rijbewijs dan leer je dat je moet kijken naar waar je heen wilt en dan gaat de auto er als vanzelf naartoe. Jij moet nu ook vooruit blijven kijken naar waar je heen wilt met je lichaam en met je leven, niet naar waar je nu bent, en dan kom je daar.
Dat je geholpen moet worden is niet leuk, maar mensen helpen iemand graag. Het is heel fijn om er voor iemand te kunnen zijn. Je geeft iemand de kans zinvol en nuttig bezig te zijn. Mensen zijn sociale wezens, samen kom je waar je zijn moet. Vraag het maar aan de scouts, die weten dat ook.
Het gaat helemaal de goede kant met jou op. Ik heb vertrouwen in je!
-
het is allemaal heel vlug gebeurd en dat was heel moeilijk/ Ik heb al veel online gekeken, ook in engels, en dan zie je veel over perthes met dezelde dingen als bij mij. Jammer genoeg niet dat je berichten aan die jongens kan laten. Maar ik weet nu wel dat wat er gebeurt 'normaal' is bij perthes en het niet anders kan. Dus moet ik trachten er het beste van te maken. Het is wel een heel grote verandering allemaal. Dat is kut, zeker als ge geholpen moet worden Maar ik probeer het. Wat wel is dat ik mij minder druk maak over dat oog en mij wel wat aanstelde over die bril en zo als ik dit nu zie.
-
Beste kerel, Het blijft moeilijk en je zal nog vaak vragen waarom overkomt mij dat, maar mentaal begin je het te accepteren en na te denken over hoe je de komende jaren gaat invullen. Lichamelijk gaat het nog een tijdje duren voordat je verandering in de goede richting ziet, zowel met je oog als met je heup, maar geestelijk is het genezingsproces al een heel eind op gang gekomen. De confrontatie met je vrienden van vroeger liet je zien hoe kinderachtig zij gebleven zijn terwijl jij zoveel volwassener geworden bent. Je bent ze ontgroeid.
Niet alles wat je zou willen kan, maar er is nog zoveel wat wel kan, dat ga jij ervaren en je vrienden gaan je daar bij helpen. Bij vriendschap gaat het om de ziel, niet om het lichaam.
Je wilt graag gelezen worden en ook graag ervaringen van anderen die met soortgelijke problemen zitten. Jij post dit op Dreamersforum.nl maar je weet misschien dat er ook andere websites zijn waar hetzelfde forum op staat. Alleen, soms houden ze bepaalde topics achter en staan die alleen op Dreamersforum. Jouw Perthes topic is er zo een.
Onderaan deze pagina zie je staan: Waarom naar jongin? Als je daar op klikt krijg je een kaartje met verschillend gekleurde tags. De blauwe wijzen naar een website die dit forum heeft. Je lui oog topics staan er overal op, dit topic niet, dus wordt minder gelezen.
Ik denk dat het is omdat ze vinden dat jouw topic niet helemaal aan de forumregels voldoet, maar ze willen je niet blokkeren omdat het je helpt.
Mijn advies is: Maak een nieuw topic en noem dat bijvoorbeeld "Hoe ik in een rolstoel terecht kwam". Je introduceert jezelf kort, wie je bent, wat je doet, vertelt beknopt over je lui oog en Perthes, hoe moeilijk het was, en dan vraag je of anderen ook zo iets ervaren hebben en daarover willen vertellen. Hou het wel steeds kort, lange verhalen worden niet gelezen. Maak ook alinea's zoals ik dat doe, dat leest makkelijker.
Ik denk dat je dan wel wat meer reacties krijgt, ook van leeftijdsgenoten.
Ik vind jou een leuke jongen en ik wil je graag helpen om wat je is overkomen te leren accepteren, maar zoals het nu is is het teveel een een op een verhaal en dat hebben ze bij Forum liever niet.
Denk er maar eens over na. Ik blijf je natuurlijk volgen.
-
Het was de eerste schooldag in de rolstoel. Het viel wel mee toen we aankwamen; wel veel verbazing en vragen (mijn vriendin heeft me daarbij geholpen) maar enkel mijn vroegere vrienden hadden weer stomme opmerkingen. Ik voel me beschaamd dat ik ooit bij dat stomme kliekje hoorde. Het gaat wel moeten wennen zo 's morgens en tijdens de pauzes en op de middag zitten in een rolstoel. Iedereen is ook veel groter zo, ik moet altijd naar boven kijken. In de klas gebruik ik de krukken. Die lus voor mijn been vind ik kut. Maar het moet nu eenmaal.
Ik had gevraagd aan mijn ma me vanavond niet te komen halen. Mijn vriendin heeft me naar huis gebracht in de stoel en we hebben gepraat. Die perthes en die rolstoel zijn heel rottig , op je 13 is dat iets heel moeilijk, en ik wil het niet en heb het niet gevraagd, maar het is nu zo Blijven kniezen en me altijd vervelen wil ik ook niet. Dat zeggen jullie ook in je reacties. Alles is heel anders, is niet leuk, maar ik kan er niets aan veranderen. Ik heb gezegd tegen mijn vriendin dat ik terug meer met de vrienden wil doen, en sorry gezegd dat ik heel stom deed, maar dat ik heel kribbig wordt dat ik dingen niet meer zelf kan en ze me heel de tijd moeten helpen, dat ik dat nog gewoon moet worden. Ze zei dat ze dat begreep en dat dat niet erg is en dat zij en mijn vriend ook al besproken hebben dat het goed zou zijn terug meer met mij te doen. Dat ze de stoel en zo niet leuk vinden voor mij maar dat ik hun vriend blijf, dat die stoel dat niet verandert Ze gaan alvast mee zwemmen, en we gaan zeker een keer naar de zoo, en we gaan zien wat we nog kunnen doen (jammer dat het corona is anders was die efteling wel een goed idee van mijn vriend, het zou wel slikken zijn om in de attracties geholpen te moeten worden, maar ik ben niet de enige). Mijn vriendin dacht aan een dag naar zee, met mijn ma of haar ouders) Jammer dat de zolder niet meer gaat. Ik heb ook vertelt dat ik ga oefenen om beter mjjn rolstoel te kunnen gebruiken. Ze vond het een heel goed idee. Ik ben echt blij met zo n vrienden. Mijn heupkop kan nog wel niet aangroeien, dat kan enkel maar in de derde fase, de herstelfase. Die begint misschien maar in 2 jaar. Het gaat nog lang duren, hoelang weet ik niet, daarom wil ik niet blijven suffen en terug dingen doen, als het nodig is met hulp. Vanaf nu overal die jongen in de rolstoel zijn is kut, maar mij thuis verstoppen is nog erger.
-
Beste kerel, Het deed mij veel plezier je laatste berichten te lezen. Ik vind het geweldig dat ze bij de scouts zo veel voor je doen en wat komt het goed uit dat een van die leiders ergotherapie studeert. Hij kan ook heel goed met jongens omgaan merk ik, maar dat moet natuurlijk wel als je bij de scouts zit. Ik heb het al eerder gezegd, scouts laten elkaar nooit in de steek, dat zie je nu weer eens.
Het is heel goed dat jij daar toch naar toe blijft gaan en ik denk dat jij daar heel veel plezier aan gaat beleven. Het zijn geweldige kerels en goede vrienden.
De rolstoel die jij straks krijgt is een model dat geschikt is voor een actieve leefstijl zoals je schreef, dus daar zal alles straks wel gemakkelijker mee gaan dan met die rolstoel die je nu hebt. Je moet ook nog rolstoelspieren ontwikkelen natuurlijk.
Je moeder laat het jou natuurlijk niet zo erg merken, het is al moeilijk genoeg voor je, maar ik denk dat zij er ook erg mee zit dat jij al die nare dingen hebt en dat jij zo in de put zit. Daarom was ze zo ontroerd toen ze zag dat er weer wat blijheid en optimisme in je was.
Je zal aan je nieuwe leven moeten wennen, maar dat lukt wel. Als je die krukken hebt en je been in een lus hangt kan je er ook mee lopen. Ook dat vraagt oefening, maar dat leer je nog wel.
Je hebt het over vier jaar in een rolstoel, maar wie weet was je wat pessimistisch. Nu je dat been ontziet kan het genezingsproces ongestoord doorgaan. Wat ik lees is dat het lichaam het afgebroken bot zelf herstelt, dus daar is het nu mee bezig. Hoe jij daar emotioneel mee omgaat is ook belangrijk. Je geest heeft veel invloed op je lichaam.
Het zou leuk zijn als er ook anderen waren die dit lezen en die zelf met ziektes en handicaps te maken hebben en die dat hier met je willen delen. Je weet natuurlijk dat ze er zijn maar je wilt ook wel eens wat van ze horen. Het zou ook leuk zijn als er zijn met lichamelijke beperkingen zoals jij die hebt en die toch meedoen bij de scouts bijvoorbeeld. Misschien laten ze wat van zich horen.
Ik wens je weer het beste en ik hoop dat ik hier veel optimistische berichten ga lezen! Vanaf nu kan het alleen maar beter worden.
-
Die ergogast gaat dus verder oefenen met mij zodat ik meer kan met de rolstoel.
Als dat lukt dat ik ergens alleen naartoe kan in mijn rolstoel. Dat gaat alles anders maken.
We hebben dan nog wa bij de scouts rondgehangen, en daarna terug geoefend en YES het lukte wel nog met hulp maar niet veel hulp Daarna heb ik het nog 5 keer met een klein beetje hulp gedaan. Volgende keer zonder hulp en lage afstapjes. Ik ga hier nog goed in worden. Ik wil meer kunnen.
Hij heeft mij tot thuis gebracht en ik heb hem de folder van de nieuwe rolstoel laten zien. Hij heeft nog een paar dingen die beter zouden kunnen aangeduid en liet het ook aan mijn ma zien. Eigenlijk is nu alles beslist behalve de kleur. Hij zei dat het een superstoel ging worden en dat ik dan ook maar ne superwheeler moest worden. Hij zei dat met een rolstoel rijden soms ook fun kan zijn als ge weet hoe. En hij zei dat ik volgende week terug in uniform moest zijn, want dat ik nog steeds een echte scout ben. Hij komt me halen. Hij zei wel dat ik moest zien voor een legging voor onder mijn scoutsbroek en een regenzeil, want bij slecht weer buiten kan het anders heel nat en koud zijn in een rolstoel
Als alles een beetje gaat lukken gaat het misschien allemaal toch iets minder erg, nee gaat het zelfs iets beter zijn. En dan gaat nog zo lang in die rolstoel zitten mij lukken. Mijn ma kwam daarna en zei tegen mij ik heb u terug zien lachen en pakte mij vast. Ze was aan het bleiten lol.
-
In een rolstoel zitten suckt echt; Ik weet dat het echt nodig is en wil het volhouden, dus zit ik nu zo goed als altijd in mijn rolstoel. Ik verveel me dood. Ik ben net 100 jaar. Ik was dus blij toen de bel ging en er plots een hoop scouts voor de deur. stonden De bruintjes en de oranjes, die blonde gast en nog een andere leider. Ze hadden een grote rol papier bij die ze afrolden en daarop stonden tekeningen en heel groot mijn naam en eronder heel groot “Wanneer kom je terug” Die andere leider is blijkbaar die ergostudent Die ergogast is toen gaan babbelen met mijn ma. (Heel de familie stond ondertussen aan de deur natuurlijk) Toen de andere scouts teruggingen vroeg hij of het OK was voor mij dat wij hen volgden en dat hij mij hielp met de rolstoel. De eerste die ooit heeft gevraagd of hij mij mocht duwen. Was wel fijn dat hij dat zo deed. Hij zei dat het de bedoeling is dat hij me ging helpen meedoen met de activiteiten bij de dingen die ik niet zelf kan als een buddy en dat hij ook ging zien wat ik kon, want daar kunnen ze dan rekening mee houden. Hij zei dat hij het heel belangrijk vind dat jongens zoals ik gewoon bij hun oude scouts verder kunnen blijven en dat mogelijk te maken en dat hij er naar uitziet om mij te helpen, dat kan hij dan ook later gebruiken. Die gast had verstand van hoe een straatkant af en op te gaan, da ging veel vlotter dan bij andere duwers. We hebben een hele tijd gebabbeld onderweg en toen zei hij dat mijn ma had verteld dat ik rijden met de stoel moeilijk vond en vroeg hij hoe het ging. Ik zei dat het niet ging. Dat ik dat erg vind, zeker omdat ik wel nog zou kunnen stappen en dus overal geraken, maar dat ik niet meer mag stappen of staan. Hij zei dat dat niet de bedoeling is, dat ik een jonge gast ben en dat een rolstoel juist dient om terug zelfstandig te zijn, zeker bij iemand jong. Hij vroeg of het ok was dat hij mij tips gaf dat het beter ging. Ik was heel blij. Ik zei dat ik het rottig vond dat ik nergens alleen geraak. we gingen even nog dag zeggen bij de groep. we gaan eens zien wat jij allemaal kan met wat hulp zei hij toen.
Dan zijn we daarna naar een leeg pleintje gegaan in de buurt. Hij zei het eerste wat ik moest leren was op mijn achterste wielen staan. Als ik dat kan komt de rest veel gemakkelijker, stoepranden en zo. Dus gaan we zien hoe goed ge gaat worden met wheelies zei hij. Dat was niet gemakkelijk, zonder hulp zou ik het nooit gedurfd hebben. Na een uur oefenen ging het nog niet. Ik was wat teleurgesteld maar hij zei: we stoppen nu, je wordt moe, maar later gaan we verder doen. Het gaat al veel beter nog even en het gaat lukken volgende keer. En hij zei ik wed voor een ijsje dat jij binnen 2 weken helemaal zelf gewoon naar het scoutsterrein rolt, tot aan het hek. Ik hoop echt dat dat gaat lukken. Ik ben echt wel blij dat hij wil helpen en heb dat gezegd. Hij moest lachen en zei bedankt me maar na al het werk dat ge nog ga moeten doen. We gaan nu een paar keer per week oefenen Hij zei dat ik het al heel goed deed, met wa meer zelfvertrouwen en tips kan ik heel handig worden met mijn rolstoel zei hij, en dat gaat ook gebeuren. Die gast is echt super. Dit is mijn beste dag sinds ik in dat karretje zit. De eerste keer dat ik me terug wat goed voel over mezelf.. Ik ga echt heel blij zijn moest ik zelf alleen naar mijn vrienden, naar de scouts, of de winkelstraat geraken, of de school of de bib. Hij zei dat ik dat allemaal ga kunnen en nog veel meer.
-
ja die rolstoel is kut je zit er heel de tijd in kunt niets doen je verveelt je dood uit de rolstoel komen is gemakkelijk doe ik met het goede been maar wat huppelen op krukken is wat dan kan ik mag niet steunen op het andere mijn ma is aan het kijken voor rolstoeltraining weet nog niets meer over de scouts
-
Beste jongen van 13
Wat je op dit moment mee maakt is zeker niet leuk.
De kracht is nu om je hoofd koel te houden.
En anders naar de de wereld te gaan kijken, hoe moeilijk het ook is.
Kijk in plaats van de dingen nu niet gaan, naar de dingen die wel kunnen en geniet daar extra van. Dat gaat je helpen om positief in het leven te blijven staan. Zeker ook voor de lange termijn
Een ervaren kinderfysiotherapeut kan je helpen om dit vergemakkelijken en ook om handig leren gebruik te maken van de rolstoel. Die kan je ook leren om gemakkelijk transfers te kunnen gaan maken. Dus hoe kom je gemakkelijk de rolstoel in en uit zodat je been minimaal belast. Verder kunnen ze je helpen om actief te blijven en te zoeken naar eventuele alternatieven of manieren om toch deels mee te kunnen met scouting activiteiten als je dat erg leuk vind. Mocht je hier vragen of hebben kun je altijd via deze weg reageren.
-
korte versie: ja zwemmen is voor heup te laten bewegen. Mag alleen in diep, geen belasting v gewicht daar. stoellift is reglement denk ik
wil gewoon behandeling, kijk niet uit naar operatie en zeker niet naar gips. Gipsbroek is raar woord maar het ziet er wel zo uit. het 'andere' lijkt me een heel vieze bedoening te gaan worden
die ergostudent is gewoon 1 van de scoutsleiders. voorlopig geen sport zover ben ik nog niet. ik heb met alles nog veel moeite en schreef daarom wat te veel. alles is nog vreemd en echt een andere wereld het schrijven helpt wel voor mij/
-
Of het je bedoeling is weet ik niet, maar af en toe moet ik wel erg lachen om je verhalen. Ik weet zeker dat jij later absoluut moet gaan schrijven. Wat mij veel plezier doet is dat jij je gevoel voor humor weer terug hebt gekregen. Ook goed dat het leven weer zoveel mogelijk voor je doorgaat met bijvoorbeeld school. Je wordt weer strijdvaardig.
Blijkbaar is dat zwemmen niet slecht voor je heup. Het zal om de belasting gaan als je er op staat. Ik vroeg mij wel af, moet het echt zo moeilijk om jou met een kraan in- en uit het water te takelen? De badmeester kan jou toch wel even uit je rolstoel tillen en in het water gooien?
Straks, als je een tijdje in die rolstoel hebt gerold, dan heb je zo'n krachtige musculatuur in je armen ontwikkeld dat je als een dolfijn omhoog uit het water kan opspringen en je aan de lage duikplank omhoog trekken.
Ik denk dat je het wel fijn vindt dat dat zwemmen tenminste nog kan, moet zelfs. Zo blijven je benen tenminste in conditie en heb je nog het gevoel weer normaal te zijn. Wat ik mij wel afvroeg is hoe de andere bezoekers over jou denken. Ze zien jou met veel moeite in- en uit het water getakeld worden en eenmaal in het water is er opeens niets meer aan de hand.
Die ervaring van jou dat mensen over je hoofd met je begeleider praten over jou alsof je ook geestelijk niet in orde bent hebben meer mensen in een rolstoel.
Waar ik van opkijk is dat je uitkijkt naar je operatie. Het zal zijn omdat je denkt dat het een grote stap is naar genezing, dat is je wel wat offers waard. Die gipsbroek is niet echt leuk natuurlijk, je kan niets meer.
Om te plassen zijn er speciale flessen zodat je het liggend kan doen, dus dat hoef je niet in een luier te doen. Dat andere daar geven ze in het ziekenhuis wel advies over. Het wordt even moeilijk, maar jij kunt het aan.
Je had het over rolstoelsporten en misschien is dat wel beter voor je dan met scouting door blijven gaan. Je zou daar toch altijd een beetje er bij bungelen en niet echt mee kunnen doen. Bij rolstoelsporten ben je gelijkwaardig aan de anderen. Je moet er wel zin in hebben natuurlijk.
Die vriend van je toekomstige aangetrouwde grote broer studeert waarschijnlijk voor ergotherapeut. Die leert mensen zo goed mogelijk omgaan met lichamelijke beperkingen. Heel aardig dat hij die moeite voor je doet. Jij moet wel een hele leuke jongen zijn dat iedereen je zo helpt. (Of hij doet het voor je zus!)
Ik begrijp, wel dat jij nog steeds moeite hebt met zoals het nu is, maar het is nu eenmaal zo en je kan er maar beter het beste van proberen te maken. Je hebt alvast een hele nieuwe wereld ontdekt. Ja, dat bestaat ook en sommigen hebben daar hun hele leven mee te maken. Jij gelukkig maar tijdelijk. Met een beetje geluk heb je straks geen grotere maat rolstoel nodig.
Eigenlijk had ik vandaag geen reactie willen schrijven. Ik ben bang dat de moderators gek worden van die lange verhalen. Ze begrijpen wel dat jij het nodig hebt en ik begrijp dat jij graag een reactie wil dus geef ik die.
Jij wil ook graag reacties van anderen, maar de meesten schrikken als ze zo'n lang verhaal zien. Misschien als alles wat meer routine is geworden dat je dan niet zo veel meer te vertellen hebt en het wat beknopter kan. Nieuw topic misschien.
Persoonlijk vind ik het erg leuk om jouw verhalen te lezen en wat ik vooral leuk vind is hoe jij er tegenaan kijkt. Dat is waar ik om lach.
Hier laat ik het bij, het beste maar weer en slaap lekker. (Dus niet vannacht weer stukjes gaan schrijven!)
-
We zijn naar de school gegaan. De directeur en klassenleraar waren daar. Ze keken maar beteuterd toen ik daar met ma kwam aangerold. We zijn dan gaan zien. Eigenlijk moest er niet veel aangepast worden. Naar toilet gaan of in klas naar mijn plaats gaan kan met de krukken. Van mijn ma moet dat dan wel met de sling aan. Kut We moesten alleen nog juist zien op welke plek in de klas ik veilig mijn karretje uit de weg kan parkeren. En we zullen als we naar een ander lokaal gaan moeten zien of ik daar het karretje ook zo kan parkeren, maar dat zullen we dan moeten zien. Blijkbaar gaat mijn team maandag zijn: ma (chauffeur), vriendin (rolstoelduwster van dienst). Als de scholen nog open gaan zijn tenminste. Het wordt hier de laatste dagen nogal stormachtig met Corona. Ik hoop dat mijn operatie zal kunnen doorgaan. Benieuwd hoe ze gaan reageren op mijn karretje op school. Ben wel stilaan de speelplaats-entertainer. Elke maand heb ik iets nieuws ( oogpleisters, jampotbril, sensordoosjes op oogpleisters, rolkarretjes) Volgende maand vleugels?
Ik krijg wel de indruk dat de meesten, ook mijn ma, behalve ik dan, zich wel verwachtten aan die rolstoel verleden donderdag.
-
We zijn naar het zwembad gegaan voor een eerste test hoe we het gaan doen. Volgende keer nemen we mijn vrienden mee, kunnen we ook samen met hen alles bekijken en dan kan ik daarna afwisselen met wie ik ga, ik moet heel veel gaan zwemmen. Mijn ma gaat ons dan met de auto brengen. Maar vandaag was het dus alleen met mijn ma. Iedereen zit op school nu. Ik mocht in een rolstoelkleedhokje, dat is heel groot. Moet ook wel in een rolstoel. Sorry dat ik er altijd over spreek maar het is nog altijd raar voor mij dat ik nu in een rolstoel zit. Gaat nog lang duren voor het 'normaal' is. Je hebt daar ook banken waarop je kan liggen of zitten om je om te kleden. Mijn ma kwam me dan halen met een rolstoel in witte plastic van het zwembad om me naar het bad te rijden. Daar stonden ze klaar met een soort kleine kraan met een stoeltje aan om mij in het water te laten. Vroeger sprong ik er gewoon in. Wat een gedoe. Ik kon het niet goed zien zonder bril en met oogpleister maar het leek of al de mensen in het bad naar mij keken toen ze me in dat stoeltje naar beneden lieten. Niet fijn. Wel fijn gezwommen. Moest ook wel oefenen met schoolslag om mijn heup te bewegen maar ik wist dat ik het niet te lang na elkaar mocht doen en iets anders moest doen als het te veel pijn deed. Ik heb het zo een aantal keren een paar slagen gedaan. Elke keer bij het zwemmen wat meer en langer. Uit het zwembad komen was terug met dat stoeltje.
Daarna zijn we nog naar de winkelstraat gegaan. Ik vind het echt niet leuk om op die momenten overal rondgereden te worden in mijn rolstoel. Zelfs als is het mijn ma die naar de winkels gaat of gewoon mijn vrienden. Dat voelt rottig. Ook stom is dan mensen die dan komen babbelen met mijn ma over mij, net alsof ik daar niet zit. Of die wel iets zeggen tegen mij maar dan denken dat ik doof en debiel ben geworden i p v iets aan mijn heup heb. Niet zo n vette ervaring. Wat is het leuk om in een rolstoel te zitten. Grrrrr
Mijn ma doet wel heel veel dingen samen met mij vandaag. Ik denk dat ze niet wil dat ik pieker. Sinds ik in mijn rolstoel zit is het anders, doen we heel veel samen .
-
Ik dacht al zoiets. Ik had ook al wat gelezen maar had dit nu niet verwacht, dezelfde dag nog in een rolstoel voor jaren. Je hoopt altijd dat het voor jezelf niet zo n vaart gaat lopen. Toch wel dus. Veel plezier beleef ik niet op dit moment maar ik zal het wel ooit gewoon worden. Niemand kan blijven treuren. Ik hoop echt dat ik minder onhandig wordt met mijn rolstoel en ik dan minder afhang van iedereen
Die periode na de operatie zie ik toch niet zo zitten: als ik het bezie ga ik bijna terug een baby zijn, zelfs met een luier aan, en kan ik dan bijna helemaal niets zelf. Beschaamd en vervelend beats vertrouwelijk. Ik hoop dat die 8 weken vlug voorbij gaan zijn maar dat is meestal niet.
Tekenen kan ik wel maar niet als de beste. Ik schrijf nu heel veel hier over alles, helpt wel wat, ook de reacties. Leuk ook van die jongen van 14, hoop ook dat anderen ook iets schrijven. En ook dank je jongen van 22. Het heeft me echt geholpen gisterenavond toen je zei dat ik de dokters een kans moest geven. Heb ingezien dat ik verkeerd bezig was. Ze zijn niet de vijand. Dat heeft me echt wel alles wat anders laten zien. Die rolstoel is geen straf maar iets dat nodig is. Zo is het ook met die operatie en daarna. Suckt maar het is nodig.
Ik heb die blonde gast nog gisteren nog gezien. Hij kwam dag zeggen tegen mijn zus. En ik zat daar natuurlijk in mijn rolstoel. Gelukkig al wat kalmer. Hij deed heel normaal. Mijn zus zal het al wel gezegd hebben. We hebben wel wat gebabbeld. Ook over de scouts maar niet dat ik kon meedoen. Sprak wel over een gast daar die iets studeert wat ergo heet. Als ik het snap is dat mensen in rolstoelen en zo helpen. Hij zei wel dat hij nog ging langskomen.
-
We gaan nu vanmorgen naar de rolstoelwinkel. Het is maar een vreemd idee, ik kan het nog niet helemaal vatten dat ik nu echt in een rolstoel zit, al weet ik het natuurlijk wel, en zit ik er op deze moment ook echt in. Vanmorgen was ook heftig. Was bijna gewoon uit bed gestapt, bedacht me nog net op tijd. Ben boven dan maar heel de tijd rondgeschoven op mijn kont. Mijn ma heeft gezorgd voor een hoge stoel in de badkamer en een plastic bankje in de douche. Allemaal niet handig je zo klaarmaken maar het lukte me wel. Dan de trappen één voor één afgeschoven. Ze hadden mijn rolstoel gelukkig al klaargezet beneden aan de trap. Mijn ma en ik zijn daarna na het ontbijt samen naar die winkel gereden Een heel groot ding met niets anders dan rolstoelen en andere dingen voor gehandicapten. Dus niets dat je voor je plezier gaat kopen. Die gast deed alsof het doodnormaal is dat je op je 13 komt shoppen voor een rolstoel. Nu ik zat natuurlijk al in één. Ik moest eerst op een bank en dan heeft hij mij gemeten met een lintmeter lol. Benen, hoe breed, eigenlijk zowat alles behalve mijn kop. Hij zei dat de grootste kinderstoelen nu nog wel goed zouden zijn maar niet meer in 2 jaar. Gewone stoelen voor grote mensen gaan groot zijn (en ook vreselijk ouderwets vergeleken bij die kinderstoelen zag ik) Dus we gingen zien bij iets dat actiefstoelen heet. Dat zijn zo n sportieve rolstoelen met grote wielen, ziet er wel heel wat beter uit. Die heb je ook in heel veel maten maar zijn heel duur Ik heb gelukkig een goed voorschrift dat zegt dat ik volledig moet de rolstoel gebruiken (tja als ik niet op mijn kont wil rondschuiven klopt dat wel). Mijn ma zei direct dat zelf meer opleggen voor haar geen enkel probleem is (met mijn pa weet ze veel van al die dingen) en ze keek weer met die blik. Sinds ik in dat karretje zit kijkt ze altijd met een blik alsof ik een soort engel ben. Hij heeft dan wat bekeken wat de beste breedte zou zijn, nu niet te breed, maar ook niet te smal zodat ik de stoel in 3 jaar nog in kan. Ik heb een aantal van die stoelen bekeken en gezien welke ik de beste vond. Was wel moeilijk, ik ga toch 4 jaar alle dagen in dat ding zitten. Heb gekozen voor een hele mooie, wel wat show. Blijkt dat je dan nog honderd dingen moet kiezen. Sommige dingen hebben we samen bekeken met die gast zoals voetsteunen en zo. Maar de dingen voor uitzicht moet ik zelf zien zoals wielen en kleuren. We kregen de folder mee. We gaan wel vlug moeten beslissen want de aanvraag duurt nog een hele tijd en ik zal blij zijn dat ik mijn eigen rolstoel heb (eerst klonk dat heel kut) en niet meer die huurstoel. Dan hebben we nog krukken gekocht. Een paar van die lange tot onder je armen, die gast zei dan kan je dingen doen met je handen en er toch op steunen als je rechtstaat en ook een paar gewone korte om mee te nemen met de rolstoel. Dan ook nog iets dat een sling heet das een brede band rond je middel met achteraan een lange lus met onderaan een soort draagzak, daar moet ik dan de voet van mijn slechte been in hangen als ik met krukken loop zodat ik er niet per ongeluk mee stap of op steun. Vind ik kut maar het moet van de dokters. Was nog net op tijd binnengekomen, mijn ma had ervoor gebeld. En ook een zak voor achterop de rolstoel waar je ook je krukken aan kan vastmaken om mee te nemen. Pff met die perthes heb ik veel stuff nodig dat ik liever niet zou hebben.
-
Dank je jongen van 14. ja het suckt echt zo van de ene dag op de andere in een rolstoel. Ik heb al veel online gezocht, en operaties en 3 of 4 jaar in een rolstoel is heel normaal. Sukt echt. Er zijn ook veel jongens met perthes die heel goed zijn in rolstoelsporten heb ik al gezien. Je bent ook niet echt ziek, alleen je heup is kapot.
-
Mijn jonge vriend, Toen jij vertelde wat jij voor aandoening had heb ik natuurlijk opgezocht wat dat was en toen las ik hoe lang dat ging duren en wat de gevolgen waren voor de komende tijd toen begreep ik wel dat ik dat niet zo moest gaan zeggen in mijn reactie. Tenslotte ben ik geen dokter en wist ik niet hoe het er met jou voorstond. Ik begreep heel goed wat het allemaal voor je zou betekenen en ik had heel erg met je te doen.
Jij ziet nu de komende jaren als een zwart gat vol ellende, maar ik zie dat anders. Waar het om gaat in het leven zijn de dingen die je kan doen waar je plezier aan beleefd en de mensen om je heen waar jij een relatie mee hebt.
Straks als die operatie er komt dan ga jij een hele tijd heel veel zorg nodig hebben. Je moeder en je vrienden gaan er voor je zijn. De band tussen moeder en zoon is een van de sterkste en intiemste die er bestaan. Jij en je moeder gaan heel vertrouwelijk met elkaar worden en dat blijft zo de rest van jullie leven. Ook jij en je vrienden komen dichter bij elkaar, je gaat ze nodig hebben en zij vinden jou de moeite waard om er voor je te zijn. Dat zijn allemaal mooie dingen.
Of die scouting voorgoed van de baan moet zijn dat weet ik niet. Elke week komt de groep bij elkaar en dan doen ze toch niet alleen dingen waarvoor je moet kunnen lopen. Ik denk dat het goed voor je is om daar bij te zijn en er bij te horen, ook al kan je niet in alles meedoen. Bespreek dat maar met die blonde leider met lang haar die jouw zus zo leuk vindt. Dan heeft hij weer een reden om eens langs te komen. ;-)
Jij schrijft goed en wil misschien journalist worden. Kun jij misschien ook goed tekenen? Jouw moeder is met kunst bezig dus waarschijnlijk heeft zij wel iets artistieks in zich. Misschien heb jij wat van haar geerfd. Denk er eens over na of schilderen iets voor je is. Zie jij de schoonheid van de natuur, van de oude huizen waar je woont, van andere dingen?
Je hebt natuurlijk je schoolwerk en gelukkig kan je ook nog gaan zwemmen. Dat is heel fijn want dan ben je weer even vrij. Maar dan hou je toch nog wel een hoop tijd over die je moet vullen. Denk er eens over na. Misschien dat je vriend en je vriendin het ook wel leuk vinden, dan kunnen jullie samen wat doen.
Die jaren die voor je liggen gaan niet altijd leuk zijn, maar het hoeft geen verloren tijd te zijn. Geen jaren waarin jij zit te wachten totdat je oog en je been weer normaal zijn, maar jaren waarin jij je ontwikkeld. Studeert, vriendschappen hebt, nieuwe dingen leert, een rijker en beter mens wordt. Vandaag is het rot, straks ben jij een veel beter en rijker mens dan je zou zijn geworden als je al die narigheid niet had gehad.
Misschien dat jij straks zelf kinderen hebt en ik weet zeker dat jij dan een hele goede man voor je vrouw en een hele goede vader voor je kinderen zal zijn. Je hebt geleerd hoe belangrijk het is om er voor elkaar te zijn. En je stoere vriend is dan nog steeds je beste vriend, al heeft hij dan misschien ook iemand gevonden waar hij heel veel van houdt en jij gunt hem dat. Soms wil een mens wat meer dan alleen vriendschap.
Ik weet zeker dat jij er doorheen komt. Jij bent een gelukkig mens met wat je allemaal wel hebt. Je kan een tijdje niet lopen en wat minder zien, nou en?
@ J14, Bedankt voor je compliment en leuk dat je ook even een reactie schrijft. TS heeft het echt nodig!
-
jongen van 22 mag ik je iets vragen: toen jij een tijd geleden, lang voor donderdag, ook al zei dat mijn probleem een heel grote invloed zou hebben op de volgende jaren en dat mijn tienerjaren anders zouden worden vermoedde jij dat ik in een rolstoel zou moeten, en wou je me niet overstuur maken? Als dat zo is was dat heel slim.
Gisteren heeft mijn leven wel helemaal veranderd. Het gaat heel anders zijn. Het gaat geen leuke tijd worden.
-
wow dat lijkt me wel echt iets heel kuts om die ziekte te hebben. ik weet niet of ik dat zou overleven. echt respect dat jij er zo goed mee om kan gaan ga zo door. @jongen 22 ook respect voor jou man jij helpt hem hier echt goed doorheen
-
Het was gisteren een verschrikkelijk heftige dag. Ik was gisteren zo heel erg onder de indruk en geschrokken van wat er gezegd is, dat ik gewoon boos was en niet meer verder luisterde naar alles. Ik was pissed op die dokters en op iedereen. Ik denk dat ook mijn ma met veel vragen zat want zij heeft denk ik achteraf heel wat rondgebeld voor info en zo. Zij kent heel veel mensen en zit in heel veel verenigingen en dingen. Ik heb gisteravond nog lang gesproken met mijn ouders nadat iedereen naar huis was. Het is wel goed dat dat kan, is niet altijd zo geweest. Mijn ma zei dat die specialist echt wel goed is zeggen ze. We hebben verder besproken wat er allemaal gezegd is. Het behandelplan is natuurlijk maar een eerste stap, wat mijn heupkop gaat doen beslist voor wat er gaat gebeuren en de termijnen. Omdat ik al bijna 14 ben gaat dat niet zo eenvoudig zijn. We zullen ook moeten zien wat de operatie gaat opbrengen. Op mijn leeftijd is dat wel wat afwachten. Ze verwachten vooral dat die kleine gaatjes gaan helpen voor betere bloeding wat veel goed kan doen. Die gips achteraf gaat niet makkelijk zijn. Het gaat zeker de eerste dagen pijnlijk zijn. Ik ga wel naar huis mogen in dat ding. Het gaat wel veel verzorging vragen, gaat ook niet makkelijk zijn voor mijn ma. Ik ga zelf niet veel kunnen in dat ding. Ik hoop dat het geen hete zomer wordt. 8 weken is lang. Hoe ga je in hemelsnaam naar de wc in zoiets? Luiers zei mijn ma. Yakkes. Het enige dat zeker is is dat ik lange tijd in een rolstoel zal zitten. En dat alle dingen samen nodig zijn om er iets aan te doen: de rolstoel en het steunverbod zodat de heupkop het minder zwaar heeft, de operatie voor betere bloeding zodat het ook beter aangroeit, en ook in vorm door een betere stand, de juiste beweging voor mijn benen zonder mijn heupkop te belasten om geen verstijfde heup te krijgen (speciale oefeningen en heel veel zwemmen) Het gaat niet gemakkelijk zijn maar we hebben samen besloten om het behandelplan een kans te geven.
Mijn ma zei dat te horen krijgen dat je voor jaren in een rolstoel moet natuurlijk heftig is, en dat ik me moedig en volwassen heb gedragen en dat ze heel trots is. Ik heb het er heel moeilijk mee. Zo rondgereden worden in een rolstoel laat je heel afhankelijk voelen. Ik zal er aan moeten werken om dat minder erg te vinden, want ik ben nog een echte kluns met mijn rolstoel, meer zelf kunnen doen zal nog een tijd duren. Mijn ma heeft nagezien: rolstoellessen gebeuren hier enkel in het ziekenhuis en kan je dus niet zomaar gaan volgen, wat het moeilijker maakt. Mijn ma is daar boos over, zonder corona zou ze zeker iets gaan organiseren met een van haar verenigingen.
Ik begin stilaan te beseffen dat ik nu echt in een rolstoel ga zitten voor lang. Het is raar hoe vlug iets kan veranderen. Tot een paar dagen geleden liep en sprong en kon ik alles. Nu zit ik de hele tijd in een rolstoel. Ik ga dat heel erg missen. Ik hoop dat het ok gaat zijn met de vrienden en op school. De scouts kan ik maar beter vergeten.
-
Dag kerel, Ik heb nog steeds heel erg met je te doen. Als ik nog eens lees wat er allemaal gaat gebeuren en hoe lang het gaat duren dan kan ik mij bijna niet voorstellen dat iemand zoals jij dat kan overkomen en dat het voor jou vol te houden is. Voordat je er over schreef wist ik niet eens van het bestaan van die ziekte af. Jij ook niet natuurlijk.
Zo zie je hoe kwetsbaar een mens is maar ook hoe belangrijk vriendschap is. Jouw stoere vriend en je vriendin zijn natuurlijk ook heel erg geschrokken. Jouw stoere vriend wist niet eens hoe hij zich tegenover jou moest gedragen. Volgens mij is hij eigenlijk een hele lieve zachte jongen. Hij voelde jouw verdriet en hij wist niet wat hij daarmee aan moest.
Laat hem maar zien dat jij nog steeds dezelfde bent en dat jij ook stoer kan zijn, maar dan van binnen. Laat hem voelen dat jij heel blij bent met zijn vriendschap. Je vrienden moeten er net zo goed aan wennen als jij er aan moet wennen. Ze zullen er nog wel even wat verlegen mee zijn, ze begrijpen hoe erg het is. Jouw vriendin is een flinke meid. Wees maar blij met haar. Ze weet wat jij nodig hebt.
Praat je met hen over hoe jij je voelt en hoe wanhopig je soms bent? Doe dat maar gerust, ze begrijpen je en troosten je. Niet alleen jij leert omgaan met wat je overkomt, ook zij leren er van. Het zijn levenslessen. Ook zij worden er betere mensen van.
Met je rolstoel ga je al gauw heel goed overweg kunnen. Nu moet je alles met je handen doen en daardoor ga je een gespierd bovenlichaam krijgen. Dat is nooit slecht natuurlijk, maar met je benen gaat het de andere kant op. Misschien dat je er oefeningen mee kan doen om ze een beetje in vorm te laten blijven.
Die gipsbroek voor na de operatie lijkt mij een hele uitdaging. Je moet maar denken, in september als je weer naar school gaat dan is het akeligste achter de rug en gaat het vanaf die tijd de goede kant op.
Het zal niet meevallen afhankelijk te zijn en rondgereden te worden. Het is niet anders en het went wel. Waar het om gaat in de omgang met anderen is de binnenkant en die is nog steeds dezelfde als je was, beter zelfs dan eerder denk ik. Je moeder vindt ook dat jij je volwassen gedraagt en ze heeft gelijk. Je bent wel nog steeds af en toe opstandig, maar wat wil je met al die beproevingen! Je wordt uitgedaagd en je gaat de uitdaging aan als een man. Als ik je ouders was zou ik trots op je zijn! Jij gaat de komende tijd veel leren over het leven, over vriendschap en over wat echt belangrijk is in het leven. De jaren die gaan komen worden anders dan je had gedacht en had gewild, maar het hoeven geen slechte jaren te zijn, integendeel! Jij gaat leren wat jij waard bent!
-
jongen van 22 je hebt gelijk. Ik was heel boos op die dokters, en eigenlijk op iedereen, omdat de behandeling mij niet beviel, en dat is niet slim. Mijn ma heeft er met een vriend die er iets van kent over gesproken en die zegt dat de dokters geen gemakkelijke maar goede beslissingen hebben genomen. Ze zegt ook dat die vriend zei dat het eigenlijk goed is dat er nu een behandelingsplan is en dat er zo vlug beslist is mij in de rolstoel te zetten, zelfs al is het niet leuk, het is nodig voor mijn gezondheid. Ik ga het een kans geven, zelfs al is het heel moeilijk. Ik heb er met mijn ouders ook over gesproken en we gaan normaal ook kiezen voor de operatie in juni. Gewoon worden aan de rolstoel gaat wel echt heel moeilijk worden.
-
Ach lieve jongen, wat verschrikkelijk allemaal. Ik denk dat het in jouw bangste dromen niet erger was dan het nu lijkt te zijn. Ik weet niet wat ik zeggen moet, er gaat heel wat van jouw moed en doorzettingsvermogen gevraagd worden.
De vraag is wat het alternatief is. Dat is er niet. Het is of de behandeling van de dokter volgen of voor de rest van je leven invalide zijn. Dit forum is anoniem, maar ik denk dat ik nu weinig moeite zal hebben om jou te herkennen als ik door Antwerpen loop en je tegen kom.
Ik kan mij voorstellen dat zoals je er nu tegen aan kijkt de wanhoop je overvalt. Een heel stuk van je jeugd wordt heel anders dan je gedacht had en je had het al zo moeilijk.
Jouw ouders en je vrienden gaan er alles aan doen om je er doorheen te helpen, dat weet ik zeker. Op dit moment is dat geen troost voor je en ik begrijp best dat je ze op dit moment even niet hoeft te zien, maar ze geven om je en misschien dat jij nu even geen vriend voor ze kan zijn, maar zij zijn er wel voor jou. Op een gegeven moment ga je het accepteren en leer je te leven met wat je nog hebt en daar je momenten van plezier uit te halen.
Geef je ouders een kans, geef de dokters een kans en geef je vrienden een kans. Ze doen hun best voor je. Dat jij boos bent en niet leuk of gezellig kan zijn dat begrijpen ze best. Nu zie je dat nog niet, maar het gaat wel weer beter voor je worden. Jouw vader heeft ook moeten accepteren dat het is zoals het is en voor hem is geen uitzicht op verbetering. Voor jou wel.
Blijf hier posten, ik blijf het lezen en terugschrijven. Hier kijk ik niet naar je uiterlijk, alleen naar je binnenkant en dan zie ik een leuke intelligente jongen met humor en relativeringsvermogen. Mensen die jou elke dag zien en met je omgaan zien op het laatst ook die buitenkant niet meer. Uiteindelijk is het alleen je binnenkant die telt. Als dat oke is dan is alles oke.
-
Toen mijn vrienden kwamen deden ze ook wel raar met mij in dat karretje. Mijn vriend bleef een eindje weg staan, wist niet wat te doen en te zeggen. Mijn vriendin kwam bij mij, ik zag dat ze natte ogen had, ze gaf me een hele straffe hug met kus en ging naast me zitten op een stoel. Na een tijdje ben ik tot bij mijn vriend gerold, heel onhandig; als ik vanaf nu op die manier voor zo lang zal moeten rondrollen (of hoe je het ook noemt) gaat dat heel de tijd een stuntelige vertoning worden. Ik gaf hem een nepstomp. We deden een onhandig nepgevecht, ik alleen met mijn armen, en dan was hij net de oude en begon al weer met zijn flauwe jokes: hij zei dat zodra het mocht van corona we zeker naar de efteling moesten, dat hij dankzij mij dan niet meer in de gewone rij zou moeten wachten maar mij begeleid en dat ik daarom zijn held ben lol. Dan zijn we met drie bij elkaar gaan zitten. Nu ja eerder zij bij mij want ik zit gewoon heel de tijd nu ik in dat karretje zit natuurlijk. Ik heb dan wel tegen ze gezegd dat nu ik zo lang in dat karretje ga moeten zitten ik eigenlijk wel bij niets meer ga kunnen meedoen. Mijn vriendin zei dat dat nonsens was dat het enige verschil is dat ik vroeger stond en stapte en nu zit en ga rijden en dat we gewoon nog alles gaan samen blijven doen. We zijn dan ook nog even gaan wandelen. Ik wandelde natuurlijk niet maar zat in die rolstoel. Het was een heel raar gevoel zo op de straat al zittend vooruit te worden geduwd. Ik ga dat echt nog gewoon moeten worden. Het hobbelde nogal, en ik moest heel de tijd naar boven kijken om mijn vrienden te kunnen zien. Mijn vriend duwde mij, mijn vriendin liep naast me. Het is niet zo n leuk gevoel geduwd te worden, je rijdt zomaar ergens zonder dat je er zelf over beslist, zo voelt het toch. Mijn eerste straatkant was heel akelig, het voelde of ik elk moment uit die stoel kon vallen wanneer we er afreden, mijn pa zei toen ik het later thuis vertelde dat ik toch weet dat bij randen en zo je dat toch met de achterwielen moet doen. Ik had er niet zo op gelet, ik wist dat eigenlijk wel, maar weten is niet hetzelfde als kunnen. Daarna was mijn vriend heel voorzichtig, vermeed kanten en ging over de lage stukken bij opritten om de straat over te steken. Ik voelde me vreemd: wel blij om mijn vrienden, maar ook hulpeloos en heel afhankelijk in dat rolwagentje. De volgende 4 jaren gaan echt compleet sucken. Mijn leven is echt helemaal verknoeid met die perthes.
-
Toen ik terug wakker werd was het bijna middag, voelde ik me iets beter tot ik aan het gesprek van vanmorgen dacht en mijn maag samenkromp. Mijn ma had spaghetti gemaakt, mijn lievelingseten. Ik dacht dat ik niets kon eten maar dat viel mee. Daarna zei mijn ma we moeten hierover spreken en kwam ook mijn pa. Ik zei dat ik niet in een rotkarretje wil gaan zitten. Mijn ma zei dat ze dat heel goed begreep maar dat we dan moesten zien wat dan te doen. Ze zei ik zie maar 3 dingen: of gewoon verder doen maar dan ga je na een paar dagen zoveel pijn hebben dat je terug naar het ziekenhuis moet, of je blijft verder in de zetel en je bed liggen voor heel lang, of dan toch maar die rolstoel. Ze zei dat ze die rolstoel zelf het minst erge van de 3 vond en ik moest haar gelijk geven. We gaan het dan maar proberen en zien wat het wordt. Ze zei dat ze dat al had bedacht en al een paar dingen had voorbereid, en dat ik heel moedig en slim en volwassen was. Ze had al een huurrolstoel gereserveerd en een afspraak gemaakt en ging hem nu afhalen. Ze zei dat ze had moeten zoeken om een kinderrolstoel (kind echt niet) te vinden zodat het niet zo n veel te grote ouwerwetse ziekenhuisstoel zou worden en ze hoopte dat de maat ok was. Ze had voor morgen ook al een afspraak gemaakt in de zaak waar mijn pa klant is (hij heeft een dwarsleasie door een ongeval maar werkt nog, het gelijkvloers van ons huis is dus toegankelijk)) voor krukken en zo en om te zien naar een eigen rolstoel, want zo n aanvraag voor een eigen rolstoel duurt maanden. En morgenavond gaan we naar de school om te zien hoe terug te beginnen. Toch niet in die rolstoel naar school probeerde ik maar ze zei daar ken je het antwoord al op schat. Ze was wel niet boos, eender heel lief en leek echt wel trots op mij. Ze zei ik ben bang dat die rolstoel er voorlopig overal bij zal zijn schat en ik kreeg een hug. Wat een rotdag. Andere jongens krijgen een fiets of een bromfiets, ik ga een eigen rolstoel krijgen. Echt niet eerlijk. Na een klein uur was mijn ma terug met dat stomme rolwagentje en moest ik er in om te passen. Het was wel de goede maat. Ik vond het maar een stom ding zo blauwpaarsachtig , een meisjeskleur, en een stomme stoel. Mijn ma zei dat al die kinderstoelen om te huren overal dezelfde waren en in dezelfde kleur en dat we morgen gingen zien om een mooiere stoel te kiezen voor op de aanvraag in te dienen. En het is altijd beter dan op mijn achterste te moeten rondschuiven. Dat is waar maar ik voelde me heel stom nu ik echt in een rolkarretje zat. Het is nu niet enkel meer de dokter die het zegt, ik zit hier vanaf nu ook echt in een rolwagen. Pfff Het is voor mij heel vreemd. En heel ècht nu.
Mijn ma had gezegd dat mijn vrienden straks nog kwamen (ik denk dat ze het gevraagd heeft) en ik hoop dat ze heel die ellende hun uitlegt, want ik heb geen zin om erover te praten. Ze zullen het wel zien dat ik in dat rotkarretje zit. Ik kan zo toch met niets meer meedoen. Ze kunnen me beter hier laten zitten in dat ding en me met rust laten.
-
Dat behandelplan is echt vreselijk. 4 jaar in een rolstoel. Die dokter zei dus eigenlijk dat ik voor buiten op straat , dus ook voor naar de school te gaan of naar mijn vrienden en zo, tot mijn 18 in een rolkarretje ga zitten. Die gast woont zeker op een andere planeet. Ik voelde me helemaal overstuur, en kon niet meer goed het gesprek volgen, het was net of ik onder water zat. Die specialist was nog aan het spreken met mijn ma en toen ik terug luisterde ging het dan ook nog over een operatie. Iets van milimetergaatjes in mijn heupkop maken voor betere doorbloeding (perthes komt door te weinig bloed in de heupkop) en de heupkop zo zetten dat hij goed rond gaat aangroeien. Het was nog niet zeker blijkbaar en moest nog verder besproken worden met mijn pa en ma, maar ze hadden begreep ik al besproken dat als mijn ouders akkoord gaan met de operatie het dan waarschijnlijk eind juni ging gebeuren omdat ik na de operatie 8 weken in de gips moet liggen en zo dan geen school zou missen. Ik hoorde die gast zeggen dat dat nog door ouders wordt gevraagd en dat wel gaat lukken als het op tijd wordt gepland. en natuurlijk als corona niet alles uitstelt. Ik vroeg of het zo n heel grote gips was van boven uw middel tot uw tenen met uw benen ver uit elkaar gespreid zoals ik al een paar keer had gezien bij het googlen over perthes en die dokter zei dat ik inderdaad in zo n soort gips zal worden geplaatst (zo zei hij het), dus mijn zomervakantie is dan zo wie zo helemaal verpest. Dat ziet er gruwelijk ongemakkelijk en lastig uit om er voor 8 weken in te zitten. Anders was de vakantie nu ook wel verpest met mij in dat rolkarretje. Of beter rotkarretje. Ik bedacht dat al die vreselijke dingen die ik online had gevonden over perthes dus nu wel in het echt aan het gebeuren zijn met mij. Ik was kapot na dat gesprek, een soort zombie. Ik kan niet veel zeggen over de terugweg, mijn ma was wel heel lief en heeft me een paar keer een hug gegeven, maar we hebben niets gezegd. Thuis heeft mijn ma me in de zetel geholpen en is ze bij mij komen zitten en lag ik in haar arm, en heb ik daar liggen huilen als een kind en ben in slaap gevallen.
-
Mijn ma en ik zijn dan deze voormiddag naar het hospitaal gegaan, bij de kinderortopedie. Ik had heel slecht geslapen van de zenuwen. We moesten eerst bij een dokter die zei dat hij de assistent was. Die heeft dan gevraagd alles te vertellen, wanneer ik pijn gehad had, hoe lang geleden en zo. Hij schreef alles op. Dan heeft hij me onderzocht, met bewegingen doen. Dat deed echt pijn. Daarna moesten we nog onderzoeken laten doen, weer onder allerlei apparaten, en daarna terug wachten. Na een hele tijd wachten kwam er een gast die zei goeiedag en dat hij de specialist was en vroeg om mee te komen. We gingen naar zijn buro en die assistent was daar ook. Die specialist heeft mij dan ook nog eens onderzocht. Dan heeft hij eventjes gebabbeld over wat ik graag deed en of het veel pijn deed. Hij vroeg of ik wist wat ik had en heeft het nog eens kort uitgelegd. Hij zei dat het goed was dat we zo vroeg gezien hadden dat ik perthes heb maar dat we toch heel hard moesten oppassen en het heel ernstig is omdat ik al 13 ben en dat een groot stuk van mijn heupkop betrokken is. We moeten die nu beschermen en er voor zorgen dat die niet van vorm verandert of kapot gaat. Daarom moet ik dat been minder gebruiken. Hij zei we leggen je vanaf vandaag een volledig steunverbod op, dat wil zeggen dat ik niet meer mag staan, steunen of stappen met dat been. Hij zei dat het nodig is dat ik voor een hele tijd in een rolstoel ga zitten, zo vlug mogelijk, en dat mijn ma best nu eerst voorlopig al een rolstoel huurt en dat ze de papieren voor de aanvraag van mijn eigen (yuk) rolstoel gingen meegeven. Hij zei dat ik mijn best moest doen om mee te zorgen dat mijn heupen niet stijver werden, en zelfs minder stijf, en daarom moet ik 3 keer per week gaan zwemmen, en oefeningen leren die ik elke dag moet doen (maar niet steunen op mijn been). Dat gaat de kine mij leren en daar moet ik dan elke week een keer naartoe dat die het kan opvolgen. Ik was zo geschrokken van die rolstoel, want daar was ik nu juist heel bang voor, waardoor ik heel hard mijn best moest doen om te kunnen volgen wat hij zei en ik kon echt niks zeggen. Mijn ma stelde de vragen, over zwemoefeningen, en hoe lang de rolstoel moest. Hij zei normaal is de rolstoel nodig tot de heupkop sterk genoeg is om erop te steunen maar dat is bij iedereen anders. Hij denkt dat de rolstoel met volledig steunverbod 2 jaar gaat duren, dat ik dan helemaal niet mag stappen, op plaatsen waar de rolstoel niet kan komen mag het voor korte stukjes binnen met krukken, maar dan moet ik wel dat been omhoog houden en niet op de grond zetten (voor naar wc te gaan of op mijn kamer en zo). En zonder krukken, op de trap en zo moest ik op mijn kont (zo zei hij het niet) over de grond of de tredes schuiven. Bovendien hebben ze dan ook nog voor de duur dat ik in de rolstoel moet zitten in totaal 4 jaar gepland dus nog eens 2 jaar extra bovenop na het steunverbod. Pff Hopeloos. Hij zei dat ze mijn botleeftijd (das iets om te zien hoeveel ge nog kunt groeien) getest hadden en dat er zo nog genoeg tijd is voor de heupkop om te kunnen herstellen. Maar ze hopen dat ik tijdens die laatste 2 jaren al terug kan leren om voorzichtig kleine stukjes binnenhuis te stappen, met krukken en misschien zelfs al zonder, en de rolstoel is dan voor de iets langere stukken buitenhuis. Dat is hun plan voor mijn behandeling maar alles hangt nog af van hoe de heupkop daarop reageert. Het allerergste plan dat ik me kan bedenken
-
ah nee hé hij heeft gelukkig gewone kleren aan dan lol. Ik zal eerst moeten weten hoe en wat dan kan ik er misschien wel over praten. De school is al lang uit, het is woensdag. Maar ik ben niet in de stemming. De opdrachten komen online tegenwoordig hoor.
-
Beste vriend, ik ga geen groot verhaal schrijven. Eigenlijk vind ik dat ik al te veel schrijf, er moeten ook anderen eens wat schrijven. Het probleem is dat ik inmiddels precies weet wie jij bent, ik ken je geschiedenis, je familie en zo voorts. Anderen die hier toevallig komen weten dat niet en dan weten ze niet goed wat ze je moeten vertellen.
Dat jij je verveelt snap ik heel goed. Misschien dat je stoere vriend of je vriendin straks langs komen als de school uit is? Met nieuwe opdrachten.
Ophouden doet het nooit, het leven gaat verder, je oog wordt steeds beter, je been gaat ook steeds beter worden en je groeit op tot een leuke kerel die uitgaat, spannende dingen doet en allerlei mensen leert kennen.
Morgen is het donderdag en misschien dat je dan meer weet, maar het kan best dat de dokter nog onderzoeken wil doen om te zien hoe het er precies voor staat. Reken daar ook maar op.
Je denkt dat scouting niet meer kan, maar ik denk dat ze echt wel wat voor jou weten te vinden om mee te kunnen doen. Niet met alles, maar genoeg om het leuk te vinden. Praat er eens over met die blonde leider met lang haar als hij weer eens langs komt. Heeft hij dan zijn korte broek aan? Zal je zus wel leuk vinden ;-)
Niet bang zijn voor morgen, scouts zijn nergens bang voor want ze zijn nooit alleen!
-
ik verveel me dood. Heb mijn opdrachten gedaan. Mijn vrienden zijn op school. Ik heb terug weer veel pijn omdat ik zelf zonder hulp naar boven ben gegaan om dingen te gaan halen en mijn ma is niet thuis. Was niet zo slim. Wanneer houdt dit op.
Donderdag komt nu wel echt dichtbij.
-
ja als ik rust is de pijn beter. Maar als ik terug beweeg krijg ik na een tijdje terug last, en dan doet het terug hard pijn. Ik denk wel niet dat dat rustig aan doen goed samengaat met scouts. Ik vrees er voor. Sorry zus. Zelf kan ze er ook zelf niet bijgaan t' is een jongensgroep hihi. Ik hoop echt dat donderdag meevalt. Mijn ma zegt op voorhand schrik hebben voor iets dat je zelf niet kan veranderen heeft geen zin. Ze zegt we gaan samen luisteren en dan maken we er het beste van. mijn gezondheid is normaal ok. Ik heb nu van die stomme dingen, waar je niet echt ziek van bent maar die echt heel erg sucken .
-
Ik vind jou geen mietje hoor. Dat ik dat schreef was alleen maar om de vechter in jou wakker te maken. Ik heb ook geschreven dat jij sterk bent.
Voor nu zou ik die donderdag maar afwachten, dan weet je misschien meer.
Je moet bedenken dat wat jij hebt jonge kinderen treft. Jij bent wat dat betreft al van seniore leeftijd. Omdat het dus altijd om kinderen gaat bij jouw ziekte zullen ze daar heel goed rekening mee houden bij de behandeling. Ze gaan heel aardig voor je zijn.
Je zal in ieder geval rustiger aan moeten doen als het om lichamelijke activiteiten gaat. Omdat je zegt dat je been al minder pijn doet denk ik dat de behandeling mee zal gaan vallen. Die gymnastiek daar ben je wel van af, maar dat vond je toch al niet zo leuk. Weer een voordeel bij een nadeel. Jij bent dus meer het intellectuele type, dat dacht ik al. Ik was zelf altijd heel slecht in sport maar ik kon wel hard lopen.
Misschien dat het een kwestie wordt van voorzichtig zijn met wat je doet. Het lichaam herstelt het zelf, maar dat moet wel goed gebeuren. Heb vertrouwen dat het goed komt.
Zoals ik al eerder zei, doorgaan met je leven. Alles doen wat je anders ook zou doen en ook doorgaan met die scouting. Dat zijn dingen die je afleiden en je er doorheen helpen. Vertrouw op de dokters, je ouders, je vrienden. Die heb jij allemaal en ze gaan je allemaal steunen en helpen waar dat maar nodig is.
Met je gezondheid heb jij veel pech en ik heb heel erg met je te doen, maar met de mensen om je heen heb jij veel geluk. Het gaat echt goed komen en de toekomst is heus niet zo zwart als waar je nu bang voor bent. Geloof dat maar!
-
ja ik heb die dingen ook gelezen, wel 100 keer, en ik heb heel veel schrik voor wat ze gaan zeggen. Het klinkt heel erg. Ik hoop echt dat het gaat meevallen. Misschien geen gymnastiek of zo. Doe ik toch niet graag.
Ik vind me geen mietje maar dit is echte gruwel.
Mijn ma zegt dat we wel zullen zien donderdag.
-
Ik durfde er zelf gewoon niet over beginnen of het zeggen. Die dingen zijn te erg om gewoon nog maar erover te spreken: rolstoelen, beenbeugels, operaties. Ik kan niet geloven dat zoiets echt gaat gebeuren met mij. Maar ik ben er ook niet gerust in en echt heel bang. Jongen van 22 ik hoop dat je mij daarom geen mietje vind.
-
Geef het niet op jonge vriend, het gaat echt allemaal op een dag voorbij zijn! Wat je donderdag te horen gaat krijgen weet ik natuurlijk niet, maar het kan zijn dat de specialist de onderzoeken die jij al gehad hebt nog eens over wil doen. Hij (of zij) heeft natuurlijk de resultaten van het hospitaal al gekregen maar specialisten willen nog wel eens eigenwijs zijn en het allemaal zelf onderzoeken.
Wat de behandeling betreft, dat heb jij natuurlijk zelf al zitten bekijken en wat je gelezen hebt klinkt niet echt uitnodigend. Veel rust is niet wat een jongen van dertien wil, en rolstoelen, beugels en operaties al helemaal niet. De vraag is hoe het er voorstaat met je gewricht. Misschien valt het mee, maar een zekere beperking zal er toch zijn.
Het is niet leuk natuurlijk maar bedenk dat je goede vrienden hebt en dat iedereen er alles aan gaat doen om het leven voor jou zo aangenaam mogelijk te maken en je zoveel mogelijk een jongen van dertien te laten zijn.
Zoals ik al eerder zei, jij moet zo snel mogelijk weer naar school. Thuis zitten is niets voor jou, jij moet contact hebben met je leeftijdsgenoten. Je hebt je vriendin en je stoere vriend wel, maar je moet ook anderen zien.
Ook die scouting daar moet je mee doorgaan. Vraag het maar aan je zus, zij wil ook heel graag dat jij bij de scouting blijft ;-).
De afgelopen tijd is er veel veranderd in je leven. Je hebt de ene klap na de andere gehad en nu weet je dat niets in het leven vanzelfsprekend is. Dat heeft jou ook van binnen veranderd en ik denk dat jij een beter iemand bent geworden.
Dat is het goede wat er van gekomen is en dat gaat blijven. De nare dingen zijn heel moeilijk om te dragen, maar ze gaan voorbij. Hou die gedachte vast en misschien helpt het je om het te dragen. Het leven kan voor jou nog steeds heel leuk zijn.
In de politiek hebben ze het altijd over de sterkste schouders die de zwaarste lasten moeten dragen. Jij hebt ook een zware last om te dragen en ik denk dat jij sterke schouders hebt. Je hoeft het ook niet alleen te dragen! Hou vol, stel mij niet teleur, wees geen mietje!
-
ja we zitten in dezelfde klas. Normaal zit mijn vriendin naast me en helpt met dingen die ik niet goed zie. Ik vrees dat ik op dit moment niet zo'n leuke vriend ben. Ik maak me te veel zorgen. Ik heb ook al veel gezocht en gelezen online en dat was niks leuk. Het doet wel al minder pijn dus ik hoop dat die behandeling dan misschien niet te erg gaat zijn. Mijn ma zegt ook dat ik me niet te veel zorgen nu moet maken, dat we gaan zien wat hij zegt en er het beste van gaan maken wat het ook gaat zijn.
Maar ik heb toch veel schrik voor wat ze gaan zeggen en wat er moet gaan gebeuren. Met dat oog was alles ook veel strenger omdat ik al 13 ben. En bovendien ga ik ook nog die stomme pleister en bril moeten blijven dragen. Ik heb het er echt moeilijk mee en zie het niet meer zitten. Ik zou willen dat we al donderdag zijn, maar ook willen dat donderdag altijd wegblijft, ik heb nog nooit voor iets zoveel schrik gehad.
-
Dag Belgische vriend! Het valt je allemaal niet mee en dat is te begrijpen. Ik heb even gewacht met reageren in je nieuwe topic omdat er misschien anderen zouden zijn die wilden reageren, maar ze moeten er nog over nadenken. Het wordt wel gelezen, dus dat is alvast wat.
Wat de dokter gaat zeggen is afwachten, maar je been moet genezen en wel op de juiste manier. Het moet weer een mooie ronde knop worden zodat je er weer alles mee kan doen. Dat vraagt bepaalde voorzieningen, dat snap je zelf ook wel. In ieder geval mag je de boel niet forceren, dus je moeder heeft wel gelijk dat ze jou niet naar school laat gaan. Je weet niet of je daar schade mee aanricht.
Wat ik denk is dat je toch moet proberen om zoveel mogelijk te blijven doen wat je deed en wilde gaan doen. Dus naar school gaan en kijken wat mogelijk is om mee te doen met scouting. Die blonde leider wil er vast en zeker alles aan doen om jou, het broertje van het meisje dat hij zo leuk vindt, er bij te houden in zijn groep. Misschien wordt hij straks wel familie van je, je weet het maar nooit!
Je kan bang zijn van wat je te horen gaat krijgen, maar dat maakt niets uit, het is voorbeschikt. Net als met je luie oog ben je er nog al laat bij. Ik las dat het kinderen treft tussen de drie en de dertien jaar. Je zal het moeten accepteren.
Je hebt nu bepaalde handicaps. De Engelsen spreken dan over challenges. Die zijn nog al sportief ingesteld en maken overal een wedstrijd van. Jij hebt dus volgens hen een visuele uitdaging en een fysieke uitdaging. Het wordt een gevecht, maar je gaat het winnen.
Tegen de tijd dat jij net zo oud bent als je zus nu is ga jij hetzelfde doen als die blonde leider met je zus, en tegen die tijd heb je die bril niet meer en is het met je been ook voorbij.
Zit je vriendin in dezelfde klas als jij en je stoere vriend? Dan kunnen jullie samen studeren. Al zullen zij wel niet zo veel thuiswerk krijgen.
Na donderdag weet je meer, maar misschien moeten er nog allerlei onderzoeken gedaan worden om precies te kunnen weten hoe het er voor staat. Dus of jij donderdag al te weten komt wat de behandeling gaat zijn is nog maar de vraag. Ik wens je in ieder geval sterkte en ik hoop voor je dat je toch nog zoveel mogelijk normaal kan leven zoals dat bij een jongen van jouw leeftijd past.
Het beste maar!
-
ik verveel me dood. Ik doe niet veel meer dan wat rondhangen in de zetel. Ben zondag natuurlijk niet naar de scouts geweest. Nu dat wist die blonde leider al, die hangt hier heel te tijd aan de voordeur met mijn zus lol. mijn vriend en vriendin zijn langs geweest, maar ik had er echt geen zin in. Ik ben bang voor donderdag, ik hoop dat die specialist niet te veel erge dingen gaat uitvinden.
Ik ga opdrachten voor schoolwerk krijgen voor deze week. Misschien niet zo erg, ik verveel me anders toch maar. Ik zou misschien beter naar school gaan in een dag of zo, het doet al veel minder pijn. Maar mijn ma zegt van niet, dat ik moet blijven rusten tot donderdag.
.png)
.jpg)