-
Beste jongen, Uit je laatste bericht krijg ik de indruk dat je al weer aan de toekomst zit te denken, je geeft het niet op. Je nieuwe probleem zal zeker een hele grote invloed hebben op je komende jaren, maar net als met dat luie oog, jij gaat het winnen.
Die scouting is misschien even van de baan, maar ik vind dat ji daarmee moet doorgaan. Het hangt er van af hoe de behandeling van je been gaat zijn maar ik weet zeker dat het mogelijk is om op de ene of de andere manier mee te doen. Zoals ik al eerder zei, scouts laten elkaar nooit in de steek en jij bent nu een van hen. Ze gaan er voor jou zijn en ze gaan iets bedenken waardoor het voor jou ook leuk is. Je hebt al kennis met ze gemaakt, het zijn goede jongens en het kunnen allemaal goede vrienden van je worden. Die heb jij nodig!
Dat jij een nieuw topic gaat starten is leuk. Ik hoop dat er dan ook anderen komen kijken en af en toe wat reacties plaatsen. Je zal het wel waarderen dat ik regelmatig reageer maar ik kan mij voorstellen dat jij ook wel eens een reactie van anderen wil zien, bijvoorbeeld van leeftijdsgenoten.
Wat ik nu ga zeggen daar hoef jij je niets van aan te trekken want het is jouw topic, maar ik wil het je toch als suggestie meegeven.
Om te beginnen zou ik een titel bedenken die interesse wekt, een click byte zoals ze dat op internet noemen. Bijvoorbeeld: Mijn leuke en spannende tienerjaren en Perthes. Ziekte in een titel nodigt niet uit, mensen houden niet van ziektes.
Dat intrigeert en is ironisch tegelijk. Ik ken jou natuurlijk nu wel aardig goed, maar dat geldt niet voor iedereen. Ik denk dus dat jij je in dat eerste bericht even moet voorstellen. Je vertelt wie jij bent, hoe het gegaan is met dat luie oog, hoe je leven veranderd is, hoe jij nieuwe vrienden hebt gekregen en oude bent kwijtgeraakt, over scouting, over je nieuwe aandoening en wat dat met je doet. Dan kennen ze je gelijk en worden ze misschien nieuwsgierig naar hoe het verder met je gaat.
Jij bent een slimme jongen, misschien had jij dat allemaal zelf al bedacht, ik hoop dus dat ik je niet beledigd heb.
Door jouw verhalen ben jij iemand voor mij geworden en ben ik met je mee gaan leven. Het zou leuk zijn als dat ook voor anderen zo gaat worden als ze jouw verhalen lezen.
Ik wens je veel sterkte en bedenk, je lichaam is druk bezig de fouten te herstellen, je oog en dat been. De dokter kan je vertellen wat je moet doen om het te helpen en dan komt alles goed. Jij hebt nog steeds een mooie toekomst waar je met vertrouwen naar uit kan kijken. Blijf volhouden en heb moed! Tot ziens in je nieuwe topic!
-
Dat dit er nu nog moest bijkomen is vreselijk. Dat is echt heel erg. Mijn been doet nu wel al terug wat minder pijn vind ik. Ik heb vreselijk schrik voor donderdag. Thuis zijn ze wel heel lief zelfs mijn zus.
Ik ga morgen mijn nieuw topic starten, dit wordt opnieuw te groot. Ik ga het ziekte van perthes noemen want dit zit heel de tijd in mijn hoofd.
Nu zondag mag ik al zeker niet naar de scouts. Wat er nog allemaal gaat volgen weet ik niet. Misschien donderdag. Ik weet niet of ik het wel zal willen weten.
-
ik maak me wel heel ongerust en heb wel schrik voor donderdag. Wat ik heb gevonden op internet stelt me niet gerust. Ik denk dat dit 10 keer zo erg is als dat lui oog. Het is echt het ene na het andere.
Gelukkig dat het thuis wat beter is. Ze zijn allemaal heel lief maar ook ongerust. Dat zondag afplakken is maar na de volgende controle binnen twee weken. Misschien dat het dan vlugger gaat. Ik weet niet goed wat dat nu gaat worden met die perthes en zo.
wat ik allemaal las over perthes en wat dat is met behandeling lijkt me heel erg. Mijn ma zegt dat ik eerst moet zien wat de dokter zegt en niet te veel moet zien naar internet maar ik heb veel schrik.
Ik ga een nieuwe topic starten. Denk dat ik het ziekte van perthes gaar noemen. Dit ding overvalt me wel. Ik voel me terug heel slecht.
-
Hoe gaat het nu met je? Ik heb mijn bericht van hier boven nog eens doorgelezen en ik vind het te veel babbel babbel. De afgelopen dag heb ik over jou nagedacht en ik realiseer mij dat wat jou is overkomen iets heel vreselijks voor je is. Er is een beroemd schilderij van Edvard Munch, dat heet: De schreeuw. Jouw moeder kent het vast wel. Dat geeft een beetje weer hoe jij je nu moet voelen.
Voordat je dat luie oog had (de bril) was je een vlotte populaire jongen die er goed uitzag. Met die bril was dat opeens allemaal weg, je zag er vreemd uit en je vroegere vrienden lachten je uit. Dat deed pijn, maar je bent er overheen gekomen en je hebt nieuwe, betere vrienden gekregen.
Je bent ook bij de scouts gegaan en je kreeg weer zin in het leven en nu opeens dat met je been. Opeens stort weer je hele wereld in. Je schreef dat je moeder regelmatig bij je kwam kijken en ik begrijp wel waarom. Ze is bang dat jij jezelf iets aan doet.
Voor jouw gevoel is je hele toekomst kapot. Weg leuke en spannende tienerjaren. Met je verstand weet je wel dat het allemaal goed gaat komen, maar hoe lang gaat dat duren en hoe gaan de komende jaren er uit zien?
Volgende week ga je naar de specialist en dan weet je meer denk ik. Hij gaat een behandelplan opstellen. Het gaat lang duren, maar jij kan het aan, dat weet ik zeker. Er staan mensen om je heen die van je houden en je gaan helpen, op alle manieren die mogelijk zijn en die jij nodig hebt.
Je hebt je ouders, je vriendin, je stoere vriend, allemaal houden ze echt van je en ze gaan er voor je zijn.
Met die scouting lijkt het afgelopen te zijn maar ik denk dat ze gaan zoeken naar mogelijkheden voor jou om mee te kunnen doen. Scouts laten je nooit in de steek en jij bent nu een van hen. Jij gaat straks gewoon weer meedoen en ze gaan er voor zorgen dat het ook kan. Ze zijn jouw vrienden en ze gaan je er doorheen slepen.
Je tienerjaren worden anders dan je gedacht had, maar niet slechter. Jij gaat ervaren wat echte vriendschap en ook wat echte liefde is. Je zal niet altijd gelukkig zijn maar je zal wel altijd je gelukkige momenten hebben. Hier op dit forum kun je af en toe lezen hoe eenzaam sommige leeftijdsgenoten zijn omdat ze niemand hebben die naar ze luistert, omdat ze gepest worden, omdat ze anders zijn en niet weten wat ze er mee moeten. Jij bent niet eenzaam, naar jou wordt geluisterd en er zijn armen die jou willen vasthouden als jij het moeilijk hebt. Heb vertrouwen, er is veel om voor te leven en veel om naar uit te kijken. Jij gaat het redden want jij bent sterk!
-
Beste jongen, Het zit jou echt allemaal niet mee. Ik heb het hele verhaal gelezen en je bent er nog niet klaar mee. Het positieve is dat het kan genezen en er is veel aan te doen. Ik denk dat het uiteindelijk helemaal over zal gaan maar de vraag is hoelang dit nu weer duurt.
Die scouting zal voorlopig ook wel even voorbij zijn en dat is erg jammer. Het had mij nu juist zo leuk geleken als afleiding. Nu kun je niet eens meer lopen. Het is wel erg allemaal.
In Wikipedia staat ook een interessante beschrijving van je ziekte. Het komt ook bij honden voor lees ik daar. De oorzaak ligt misschien in je genen maar dat is niet zeker. Je bent er wel een tijdje mee zoet, maar uiteindelijk gaat het over. Je moet het al een tijdje gehad hebben.
Het gaat wel weer een heel traject worden. Het lichaam herstelt de schade zelf, maar er moet wel voor gezorgd worden dat het op de juiste manier gebeurt en daar kan de dokter voor zorgen.
Ik weet niet wat ik zeggen moet om je te troosten, Ik heb erg met je te doen.
Ik begrijp verder dat je goede oog nu continu afgeplakt moet worden omdat het beter is voor je slechte oog en omdat het goede oog daar geen last van lijkt te hebben. Het leek mij zo'n opluchting voor je dat je tenminste een dag in de week goed kon zien maar ik merk dat je het moedig accepteert. Omdat je hoopt dat je er dan eerder van af bent?
Het is goed om te lezen dat het nu zoveel beter gaat thuis in de omgang met je ouders en je zus. Je bent echt een stuk volwassener geworden. Joodse jongens doen hun Bar Mitswa als ze dertien zijn. Ze zijn vanaf die tijd geen kind meer maar treden toe tot de mannenwereld. Om nu te zeggen dat je al een man bent is wat overdreven, maar het gaat wel die kant op.
Het is fijn dat het thuis nu zo goed gaat en dat je zulke goede vrienden hebt. Je hebt ze nodig de komende tijd.
Ik wens je veel sterkte en schrijf het maar van je af. De knuffels van je ouders en van je stoere vriend heb je nu echt nodig en ik vind dat je dan best even mag huilen. Daarna weer flink zijn, jij gaat ook dit winnen!
-
hier is de uitleg van wat ik zou hebben:De ziekte van Legg-Calvé-Perthes (LCP) is een aandoening van het heupgewricht die optreedt bij kinderen tussen de 3 en 13 jaar. De aandoening wordt ook wel juveniele osteochondritis of juveniele avasculaire necrose van de heupkop genoemd. De ziekte van Legg-Calvé-Perthes wordt genoemd naar drie orthopedisch chirurgen die bijna gelijktijdig in 1910 de ziekte ontdekten. Het is een aandoening die zich kenmerkt door een verstoorde bloedvoorziening naar de kop van de heup waardoor er een misvorming van de heupkop en de heupnek ontstaat. Hierbij is de bloedvoorziening een tijdje gestopt waarbij door afwezigheid van bloedvaten de heupkop volledig of gedeeltelijk afsterft. Het lichaam reageert hierop door nieuwe bloedvaten en cellen aan te maken. Het dode bot wordt afgebroken en opgenomen door het lichaam en tegelijkertijd wordt nieuw bot weer opgebouwd. Het bot is in deze fase erg afgezwakt waardoor kan het inzakken en er een misvorming optreedt. De mooie ronde vorm kan hierdoor verloren gaan. De aandoening duurt 2 tot 5 jaar. Meestal is maar één heup aangetast maar bij 10% van de patiënten treft de ziekte beide heupen. De ziekte komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes, in een verhouding van 4 tot 1.
De eerste klachten zijn pijn in de lies en verstijving van de heup maar ook vaak pijn in de knie. De symptomen nemen toe bij belasting (springen, hurken, hardlopen, fietsen …). De patiënt zal meestal ook manken. De presentatie is sterk wisselend en hangt af van de ernst van de aantasting. De diagnose wordt gesteld aan de hand van een lichamelijk onderzoek, röntgenfoto’s van de heupen en een MRI-scan waarop in een vroegtijdig stadium de uitgebreidheid reeds kan vastgesteld worden.
De behandeling in de acute fase bestaat uit rust en ontlasting van de heup door het gebruik van een rolstoel en krukken. Door de ontlasting hoopt men het inzakken van het bot te voorkomen waardoor de heupkop zich kan herstellen. Bij de behandeling wordt meestal ook gebruik gemaakt van tijdelijke tractie, kinesitherapie en een spreidbeugel. Sommige patiënten dienen een operatie te ondergaan waarbij de heupkop gekanteld wordt en zo beter in de kom past of een operatie waarbij de heupkom vergroot wordt door het aanbrengen van een extra stuk bot.
De prognose is wisselend en hangt af van hoe goed de heupkop en heupkom in elkaar passen na de genezing. Hoe jonger het kind is, hoe groter de kans dat de heup zich helemaal kan herstellen. Verder is de uitgebreidheid van de misvorming met het al dan niet bewaren van een natuurlijke overdekking van de heupkop in de kom een belangrijke prognostische factor.
-
het is echt hopeloos. Eerst dat lui oog en nu dit. Ik zie het even helemaal niet meer zitten.
Vanmorgen had ik heel veel pijn vanboven aan mijn been en aan mijn knie en kon er bijna niet op staan. Mijn ma wou naar de spoed in het ziekenhuis omdat het zo pijn deed; ben dan naar de auto gepikkeld, en in het ziekenhuis heeft ze een rolstoel gehaald en zijn we naar de spoed gegaan. Gelukkig was het niet al te lang wachten tot de dokter kwam. Die onderzocht me en dat deed echt wel pijn. Hij zei dat ze radio's gingen maken. Dan was het lang wachten en kon ik onder zo'n machine. Daarna weer een eeuwigheid wachten en dan mochten we met de dokter naar een burootje. Hij zei we hebben het onderzocht en zei dat ik kennelijk de ziekte van Perthes heb. Ik had er nog nooit van gehoord. Dan heeft hij uitgelegd wat dat is, heel ingewikkeld om uit te leggen. Iets aan mijn heup. Het klonk niet goed. Ik ga straks de info op de site van het ziekenhuis gebruiken voor de uitleg, het is heel ingewikkeld en echt niet goed. Hij heeft dan gezegd dat we naar een speciale dokter moesten voor verder te zien, en heeft zelf gezien voor wanneer, als we het zelf deden zou het veel te lang duren voor een afspraak te krijgen. Zo kon het al volgende week donderdag. Hij heeft nu een briefje tot dan geschreven, ik moet thuis blijven en rusten en mijn been zo weinig mogelijk gebruiken tot donderdag, en pijnstillers nemen. ik ben nu terug thuis lig op de zetel. Het doet nog wel pijn. Ik ben heel ongerust en bang want het klonk allemaal niet goed. Mijn ma zei niet panikeren en zeker niet te veel op internet zien, we zullen zien wat ze donderdag zeggen. Maar ze ziet er ook bezorgd uit en komt heel de tijd kijken bij mij.
-
jongen van 22 met mijn stoere vriend en met mijn vriendin is het helemaal zo: sommige dingen zijn anders met mijn vriendin dan met mijn vriend zoals je zegt. Het is echt zo tussen ons zoals je vertelde.
Ik vind heel dat ooggedoe heel rottig maar ik kan er nu echt wel beter mee om. Vroeger was ik altijd boos, nu snap ik beter waarom het echt gaat moeten. T ga moeilijk zijn maar ik denk echt dat ik het kan doen met de hulp van thuis en mijn vrienden.
Dat afplakken van mijn slechte oog was niet voor dat luie oog, maar om te zorgen dat mijn goede oog niet lui zou worden door het altijd afplakken. Dus normaal als de controle van mijn goede oog nu opnieuw goed is, moet mijn goede oog terug 24/7 afgeplakt worden zodat er terug heel de tijd geen licht of beeld meer inkomt. Niet leuk maar dat is beter voor mijn lui oog voor het contact met de hersenen. Ik snap nu ook waarom die buddy s bij de scouts gaan nodig zijn.
Het gaat ook veel beter thuis. Ik was in het begin heel boos op mijn ma omdat ik van haar die pleisters moest dragen, nu snap ik dat beter en ben niet meer boos, en is het veel prettiger samen iets te doen. Ze is echt cool soms. Die grulijke tandengast was woensdag weer bezig dat er beter een klein plekje (klein in zijn ogen dan wel ik vond wat hij aanwees nogal groot) achter mijn oor wordt kaalgeschoren voor beter contact met de sensor en ze zei dat gaat niet gebeuren de rapporten zijn duidelijk en we gaan geen gat in het haar van mijn zoon scheren omdat er heel af en toe 15 minuten geen contact met de sensor was. Hihihi Afgang voor die gast.
We praten thuis veel meer en zitten ook meer samen s'avonds en knuffelen en zo nu ik niet meer altijd boos ben.
Dat been is minder. Mijn vriend was juist hier, t is veel wind maar we liepen toch wat in een rondje in de tuin en opeens kreeg ik heel veel pijn en hij moest me naar binnen helpen. Mijn ma wil naar de dokter één van de volgende dagen omdat ik het ervoor ook al eens een paar keer gehad heb. Het was een hele tijd gedaan maar nu heb ik het terug. De pijn is gelukkig al terug wat minder.
-
Beste jongen, In het begin schreef je elke dag een bericht, soms wel meer dan een, en de laatste tijd deed je dat veel minder. Ik dacht bij mijzelf, het gaat de goede kant met hem uit, het drukt minder zwaar op hem. Nu merk ik dat je weer elke dag berichten schrijft. Is dat omdat je het er weer moeilijker mee hebt?
Ik kan mij dat voorstellen. Nog jaren er mee te moeten lopen en voor jou is dat bijna een eeuwigheid. En nu ook nog misschien niet meer op zondag met je goede oog mogen kijken, dat maakt het allemaal wel heel erg moeilijk.
Als ik zo lees over hoe het is bij jou thuis dan krijg ik de indruk dat jouw ouders erg rationeel zijn ingesteld. Jouw vader is de hele tijd bezig met regels, wetten, cijfers, en je moeder heeft die moderne kunst als passie. Met jou praten ze nu op een hele verstandige, rationele manier over hoe het is en wat nodig is en ze zorgen goed voor je.
Wat ik mij dan af ga vragen is, wordt jij wel eens beetgepakt en geknuffeld? Mensen hebben dat soms nodig. Ze willen de warmte van een ander voelen en voelen dat er van ze gehouden wordt. Je knuffelt alleen iemand waar je echt van houdt, dus als je geknuffeld wordt dan houdt iemand van je.
Bij jongensvragen schreef een jongen dat hij graag in de armen van een andere jongen wilde liggen. Er waren veel reacties van andere jongens die schreven dat ze dat ook zo fijn vonden.
In het begin had je alleen die vrienden die fake vrienden bleken en toen kreeg je die vriendin en je stoere vriend die wel echte vrienden waren. Bij je vriendin in elkaars armen liggen dat durven jullie nog niet zo maar ik heb het gevoel dat jij en je stoere vriend dat wel doen. Dat is goed en dat is fijn.
Jij en je stoere vriend hebben allebei een kruis dat jullie moeten dragen. Het is heel fijn als je dan wat warmte en troost bij elkaar kan vinden. Ik denk dat het vooral jouw stoere vriend heel gelukkig maakt en dat hij die tijd met jou nooit zal vergeten.
Een andere zaak is die pijn in je been. Hoe dat komt en hoe dat voelt weet ik natuurlijk niet, maar je hebt al eens de fout gemaakt om een probleem te verzwijgen. Het kan iets onbelangrijks zijn, een verrekt spiertje of zo iets, maar dat weet je nooit. Als het niet over gaat of erger wordt dan moet je er echt even naar laten kijken.
Soms ben ik bang dat ik niet zo veel te vertellen hebt als jij zo vaak een bericht plaatst maar het is weer gelukt. Ik wens je weer fijne dagen. Het is bijna zondag en dan mag je goede oog weer kijken. Ik hoop dat het niet voor het laatst is. Sterkte en veel plezier straks bij je scouting vrienden (met dat leuke petje)!
-
ja ik weet dat ik nog heel lang die dingen zal moeten dragen maar het is nodig. Ik heb het besproken met mijn ouders en het gaat de bril blijven want die bij lenzen al die dingen goed doen is echt nog niets voor mij. En we zijn ook overeengekomen dat er geen uitzonderingen gaan zijn en dat ik mijn pleister en die bril ook draag bij speciale dingen zoals een feestje of naar een pretpark of een fuif. Nu dat is wel voor later want nu kan dat niet. Het gaat doorbijten zijn maar we hebben het zo afgesproken en ik snap waarom het zo moet. Verstoppertje spelen heeft geen zin.
Nee ik was s nachts niet stout; Net voor zulke zaken bij het wakker worden, naar het toilet en zo, moet ik 24/7 afplakken. En mijn bril licht op het nachttafeltje In het begin was dat lastig maar ik ben het gewoon. Dat pleister is lastiger met je oog open want dan wrijven je wimpers tegen de binnenkant van het pleister en dat voelt niet altijd ok.
Er is veel kans dat ik na de volgende controle ook terug op zondag mijn goede oog moet afplakken. Het is echt een stom idee je goede oog altijd afplakken en dan heel slecht zien maar zo werkt het nu eenmaal. Dat snap ik wel.
ja die welpenpet is wat dom, niemand van de grootste jongens in de tak die niet zo heel veel jonger zijn dan mij dragen dat graag, maar het is uniform, en de leiders hadden duidelijk gezegd dat ik het ook moest dragen, dus doe ik het gewoon lol. Eigenlijk ook wel grappig zo n uniform.
Ik heb terug wat last van pijn in mijn been. Dat was een hele tijd over maar nu terug; ik ga er nog niets van zeggen (mijn ma wou vorige keer al naar de dokter) en zie wel of het opnieuw over gaat. Geen erg.
we zitten veel op de zolder, soms met 3, soms met 2, en we doen af en toe samen terug zo een verkleedpartijtje met ons twee lol, dat is helemaal ok vind ik.
-
Beste jongen, Ik begrijp heel goed dat jij het moeilijk hebt met die bril en alles er omheen. Het lijkt mij ook niet echt leuk dat je de hele dag zo wazig ziet terwijl je weet dat je ook scherp kan zien, al is het dan maar met een oog. Het is een groot offer dat jij moet brengen en net als je ouders en die anderen vind ik het moedig dat je het doet.
Jouw stoere vriend lijkt stoer vanwege de kleren die hij draagt maar eigenlijk denk ik dat het van binnen een hele lieve jongen is. Stoerheid zit van binnen, niet van buiten. Het heeft te maken met doen wat nodig is al is het moeilijk. Met eerlijk zijn al geeft het je problemen. Met er zijn voor anderen al is dat soms lastig voor jezelf. Zo bekeken ben jij een stoere jongen. Je wil het niet, het moet, je begrijpt het en je doet het.
Jij hebt als mens een grote stap gedaan. Jij bent aan het groeien naar volwassenheid. Jouw zus doet niet aardiger omdat zij veranderd is, ze doet aardiger omdat jij veranderd bent.
Die bril, daar zal je nog wel een tijdje mee moeten blijven lopen maar ik weet dat jij het aankan. Ik denk dat je hersenen in de gaten moeten krijgen dat het luie oog ook belangrijk is. Ze moeten zich aanpassen en dat gaat altijd langzaam. Misschien, als ze het eenmaal in de gaten hebben dat het dan steeds sneller zal gaan. Vraag dat maar eens als je weer naar de oogkliniek gaat.
Je schreef eens dat je niet kon slapen en dat je toen een berichtje bent gaan schrijven. In bed heb je natuurlijk geen bril en geen pleister, dus ik vroeg mij af of je toen stout geweest bent en zonder bril hebt zitten typen. (Ik zal het niet verklappen).
Als je pet draagt met een grote klep dan kan je die zo opdoen dat ze je bril niet goed zien. Misschien scheelt dat. Je welpen pet heeft maar een klein klepje, maar het leidt wel af van je bril.
Ga in het weekend maar weer eens logeren bij je vriend. Dan kan je op zolder weer naar oude series kijken en verkleedpartijtjes houden. Kijken waar je de straat mee op durft.
Eerst weer naar school en dan weer vrije dagen. Maak er wat van!
Heb een gezellige week en kijk maar uit naar zondag als je weer scherp kan zien.
-
en ja er zijn ook wel goede dingen hoor al geef ik dat moeilijk toe. Mijn vrienden die me vroeger een eikel vonden. En het gaat thuis nu ook al wat beter. En zonder dat oog had ik zeker niet aan scouts gedacht. Benieuwd hoe dat nu gaat lopen. Zelfs mijn zus doet eigenlijk minder naar. En ik weet nu wie de echte eikels op school zijn. Op school valt het intussen mee. Sinds ik die taststok gebruik, ook daar tegen het vallen, durft niemand meer onnozel te doen of uit te lachen. Ik hoop dat dat oog nu ook echt beter wordt, ik merk er nog niet veel van zelfs al zeggen ze dat het altijd iets beter is.
-
ik vind hoe je er uitziet toch wel heel belangrijk. Maar het is jammer genoeg nodig. Online zie je al die kinderen een pleister hebben en ook veel een dik brilglas. En ik dus ook. Maar ik ben natuurlijk een stuk ouder. Ik vind dat heel moeilijk maar het gaat al wel wat beter. Tot voor kort praatte ik er alleen hier over en begon ik thuis te roepen gewoon, en nu niet meer. En ik durf al wel meer en meer, en misschien ga ik het zo gewoon worden dat ik alles ga meedoen zoals mijn ma zegt. Paar weken geleden zou ik heel boos geworden zijn als ze dat zeiden, ik was heel veel boos, en nu veel minder. Het blijft heel moeilijk dat wel, er zo uitzien. Maar ervoor wou ik die dingen gewoon weg, nu hoop ik gewoon dat ik me er wat beter bij ga voelen dat ik die dingen nog heel lang moet dragen. Het gaat dus wel al iets beter.
En ik hoop ook dat ik binnen een paar maanden iets beter ziet, want dat is lastig. Ik zie de dingen wel staan hoor, wel heel wazig, maar zie niet putten en bultjes en heel slecht kanten en afstapjes, en ben een paar keer gevallen, dus gebruik ik nu zo n taststok en dat is lastig en valt op. De les zelf is wel leuk. Nu meestal loop ik met mijn vriendin of mijn vriend en dan is het niet nodig.
Het leuke van dat scoutsuniform is dat dat opvalt en mijn oog dan minder opvalt vind ik lol. Misschien moet ik altijd maar rare kleren en petten dragen. Grapje.
-
Beste jongen, Ik begrijp dat je af en toe nog wel eens in de put zit en een hekel hebt aan dat gedoe met dat oog, maar ik vind toch dat je vooruit gaat. Wat ik heel mooi vind is dat jij zo'n volwassen gesprek hebt gehad met je ouders.
Het ging niet meer van jij moet dit en jij moet dat, maar jullie hebben redelijk met elkaar gepraat en ze hebben je uitgelegd waarom het allemaal is. Ze nemen je dus heel serieus, niet meer als een kind. Wees maar blij met zulke zorgzame en verstandige ouders.
Het is niet dat petje, maar de rest van het uniform wat ik wel stoer vind. Misschien dat dat petje jou wel heel schattig staat, maar dat bederft het stoere misschien een beetje. ;-) Nog even volhouden en dan mag je straks naar de verkenners en dan kan je het petje aan de muur hangen op je kamer.
Je vindt jezelf er stom uitzien, maar daar gaat het niet in de eerste plaats om in het leven. Als ik jouw verhalen lees dan krijg ik de indruk dat jij een leuke slimme jongen bent. Dat is wat blijft en die bril dat is maar tijdelijk. Dat moet je in gedachten houden. Als je zestien bent dan beginnen de meesten pas serieus op zoek te gaan naar verkering en fuiven. Misschien ben je er dan al van af.
Kijk naar al die mooie en leuke dingen die je nu hebt. Zou je die zonder die bril ook gehad hebben? Leg het mooie en het vervelende op een weegschaal en kijk wat het zwaarste weegt.
Die bril wil je kwijt en die gaat ook weg, maar die andere dingen die blijven.
-
Stoer is zo n welpenpet nu niet bepaald. Is donkergroen met gele biesjes, wel wat kinderachtig, en de meeste derdejaars dragen het tegen hun zin. Maar het moet, en ze hadden het ook op voorhand gezegd dat ik het ook moest dragen, dus ga ik me niet aanstellen. Het leuke is dat ik daar niet meer heel anders voel dan de rest ook dankzij dat rare uniform. vroeger wou ik anders zijn maar nu helemaal niet meer.
Blij ben ik niet. Zeker niet maandag want dan is het terug slecht zien met mijn goede oog afgeplakt. Maar ik heb lang gepraat met mijn ma en pa gistermiddag. Mijn ma heeft uitgelegd wat er allemaal moest met contactlenzen en dat is echt nog niets voor mij. Maar die bril is ook echt afschuwelijk. Maar wel nodig zei mijn ma en ze zei herinner je in het begin durfde je bijna niet buiten met dat pleister en nu doe je al heel veel met die dikke bril (de eerste keer dat ze 'dikke' toegeeft) en pleister en zelfs een witte stok. Binnen een paar maanden gaat het nog meer gewoon zijn en ga je ook beginnen wat beter te zien. Dat gaat traag zijn maar wel komen. En je gaat meer en meer gewoon worden aan die pleister en dat grote oog, en de anderen ook. En mijn ouders hebben uitgelegd waarom uitzonderingen geen goed idee zijn als je die dingen nog lang moet dragen. Want wat de dagen nadien of als je terug afspreekt? Ze zeiden het gaat soms nog lastig zijn want er gaan nog domme reacties zijn maar dat ik sterker ga zijn. Ik moet wel zeggen dat het feit dat gasten zoals die leider van de scouts het sterk vinden zoals ik het doe wel helpt om mezelf niet enkel een stomme idioot te vinden. Het blijft er natuurlijk stom uitzien. Mijn ouders zeggen niet stom, wel anders, en je gaat dat helemaal gewoon worden. De ODM en die sensor gaat nog wel een hele tijd blijven, want het vroeg veel gedoe om het te gaan doen, en dat kan niet zo maar stoppen, en ze vinden dat het goed is om me te helpen het zo lang te laten volhouden. Ik hoop het want ik heb het nog heel moeilijk hoe ik eruitzie met dat pleister en dat ene afschuwelijk dikke glas met reuzenoog. Ik kan het me nu nog niet voostellen zo naar een fuif of afspreken. Raar idee dat dat normaal zou gaan voelen. Maar ik voel me wel al minder onnozel nu zovelen vinden dat ik juist moedig ben, en ik ben zelfs een klein beetje trots op mezelf.
-
Wat een verhaal heb je weer geschreven. Sinds je luie oog ben je in een wonderbaarlijke wereld terechtgekomen met allerlei interessante mensen en spannende dingen. In het begin van je verhalen was je boos en zat je in de put maar nu lees ik allerlei leuke dingen en ben je optimistisch en gelukkiger. Het gaat echt de goede kant op en ik vind nog steeds dat jij deze verhalen moet bewaren voor als je volwassen bent. Er zit een boek in en misschien ook nog wel een film. Je verhaal is heel authentiek zoals dat heet. Zoals je nu, als iemand van dertien, bijna veertien, er tegenaan kijkt, zo kijk je er straks als je volwassen bent niet mee naar. Ik vind het prachtig.
Dat je de dingen die je bij de scouts doet soms wat kinderachtig vind begrijp ik wel, eigenlijk ben jij er iets te oud voor en ik denk dat jij ook wat voorlijk bent voor je leeftijd. Gewoon meedoen en dan hebben jullie allemaal plezier. Mooi dat het op zondag is, dan kun je tenminste alles goed zien omdat je goede oog weer zijn vrije dag heeft. Volgens mij zou je die bril dus wel thuis kunnen laten maar ik denk dat je moeder dat niet goed vindt, bang dat er iets gebeurt.
Iedereen waar jij mee te maken hebt lijkt wel blij met hoe het nu gaat. Je ouders zijn blij, jouw stoere vriend en je vriendin zijn blij, en zelfs je nuffige zus is blij met die jongen met die lange haren die jouw leider is, en jij bent ook al blij met alles.
Toen je schreef dat je zus naar jullie toe kwam om eens gezellig met "die gast met lange haren" te babbelen moest ik erg lachen. Cupido heeft zijn pijl afgeschoten blijkbaar. Volgens mij heb jij nu best een leuk leven.
Je schrijft dat je in de oranje groep bent ingedeeld en niet in de bruine. Gelukkig maar, "ik zit in de bruine groep" klinkt toch een beetje raar. Die pet die je daar draagt lijkt die op de petjes die de neefjes van Donald Duck dragen? Zo ken ik ze van hier. Ik heb eens gegoogled op scouting uniform en volgens mij staat het best goed. Het ziet er wel stoer uit vind ik.
Was weer heel leuk om te lezen. Doe je best en wees gelukkig met al die leuke en aardige mensen die jij nu je vrienden mag noemen. Je gaat leuke dingen met ze doen en een heleboel nuttige dingen leren.
-
al bij al een goeie dag. En we gaan ook wel andere dingen doen dan spelletjes. Naar het bos, ook dingen leren sjorren, en van die dingen. Het uniform dragen valt ook wel mee, iedereen draagt bij deze scouts een korte broek, ook de oudere gasten. Die pet is wel wat heftig maar bijna alle jongens hier bij onze tak droegen er 1, het zou stom zijn dat ik het niet draag en het moet eigenlijk ook. Past bij mijn kapsel lol. Dus volgende week opnieuw naar de scouts.
-
vanmorgen wel wat zenuwachtig, heel vroeg wakker. Ik bedacht wel dat het zien niet echt een probleem zou zijn want vandaag plak ik mijn slechte oog af. Ik zie natuurlijk maar aan 1 kant maar wel de goeie, en je ziet door het dikke glas gewoon een groot uitgevallen ODM maar geen reuzenoog lol. Het uniform voelde raar: korte broek, t shirt, trui (jeukt wel wat), de groepsdas (mijn vriend had laten zien hoe te plooien, met een punt achteraan), de kousen (twee paar) en die hoge stappers, natuurlijk die pet. Mijn ma had ook nog een legerachtige canvasjas met camoprint gekocht 'om mijn goede jas niet te verknoeien'. Zag er wel raar uit, mijn pijpen kwamen amper onder die jas uit, zodat het soms leek of ik geen broek aanhad lol. Dat uniform valt wel op. Wat stoer en kinderachtig tegelijk. Het zag er vreemd uit, net of ik een ander was. Mijn vriend ging mee tot bij het terrein, hij had wel geen scouts want met die kleine groepjes was alles in stukken verdeeld en hij ging op een andere moment. De leider met het lange haar stond al klaar niet ver van het terrein en we moesten wachten tot we er allen tien waren en dan gingen we naar een stuk achter op het terrein. Daar moesten we op een rij staan, hij zei normaal is het nu vlaggengroet, maar wij houden nu onder ons 10 formatie. Hij zei wat we gingen doen, ook nog eens de regels met corona, en dan kregen we een bladje en moesten we een ochtendlied zingen, iets stoms over de zon die opkomt. Gelukkig was die zon er want in het begin zo vroeg had ik koude benen met die korte broek lol. Dan moesten we in een kring zitten en onszelf voorstellen. Er waren wel weer vragen over het pleister en zo. Ik had er geen zin in maar die blonde leider zag het en gaf uitleg (hij wist het wel heel goed) en zoals hij het uitlegde begon ik me bijna trots te voelen hoe ik het deed met dat oog, en helemaal geen freak. Die gast is echt OK. En de meeste gasten waren onder de indruk, wel nieuwsgierig maar geen venijnige vragen. Dan zijn we in 2 groepjes van 5 jongens verdeeld, een oranje (ik ook) en een bruine, en we kregen kleurdriehoekjes die we na de vergaderingen mochten meenemen om op onze trui te laten naaien; Daarna kreeg ik een buddy (veel wilden het doen) voor vandaag, maar het was niet zielig of zo. Dan waren het spelletjes, een paar tussen oranje en bruin, wel wat stom maar ook wel ok. Had geen hulp nodig hoor. Het duurde maar tot net voor de middag. Dan was er nog een formatie (op een rij) met zo'n stom lied en moesten we iets over een wolf nazeggen. Volgende week is het een tocht naar het bos. Die gast ging dan zien voor mijn groeps t shirt en tja, daar kwam mijn zus langs lol. Met dat oeverloos gebabbel van haar met die gast heb ik niet op haar gewacht om naar huis te gaan.
-
mijn pa vroeg hoe het was geweest. Ja sommige dingen waren wat stom, die liedjes, zo in formatie staan; de spelletjes waren tegelijk wat stom en leuk, het leuke was dat je niet moest nadenken , of denken wat gaan de anderen denken, gewoon meedoen. Ik haat normaal uniformen, maar het voelde wel ok, ik voelde me zo minder anders omdat iedereen hetzelfde droeg. En toen die gast het uitlegde over dat oog voelde ik me eindelijk eens niet als een freak met die bril en pleister, was ik min of meer trots op mezelf. Mijn pa zei dat ik dat moest zijn , dat hij ook trots is. Dat ik er misschien wat anders uitzie, maar dat ik best trots kan zijn, en zeker niet beschaamd moet zijn over mezelf zoals ik nu ben en uitzie. Hij zei we willen geen uitzondering wanneer ik ergens naartoe ga, gewoon altijd met bril en pleister , want ik moet geen verstoppertje spelen, en gewoon kunnen laten zien hoe ik ben, want ik ga dat nog een hele tijd moeten doe, en hij zei dat ik trots op mezelf mag zijn. Hij zei ik snap het is niet gemakkelijk, maar als je het zo doet ben je het het vlugste gewoon en ben je het binnen een paar maanden gewend en zal ik er heel wat minder verlegen om zijn. En hij leek het echt wel te menen toen hij zei dat hij trots was. Vandaag voelt wel goed.
-
Dag padvindertje! Je bent weer heel druk bezig geweest zie ik. Een heel verhaal weer.
Die scouting in Belgie is een serieuze zaak merk ik. Voor je ouders een hele geruststelling dat ze jouw begeleiding daar zo goed aanpakken. Misschien dat het wat minder is dat je de eerste maanden met de jongere jongens moet meedoen, maar je hebt al zo veel moeten slikken de laatste tijd dat je daar ook wel mee kan leren leven.
Ik denk dat je door die ervaringen van binnen ook een ander mens bent geworden en ik denk een beter mens. Je hebt nu ook echte vrienden en echte vriendschap leren kennen. Dat zijn de goede dingen die dat oog je gebracht heeft. Daar heb je denk ik de rest van je leven voordeel van. De mensen waar jij straks mee omgaat als je volwassen bent zullen jou aardiger vinden dan wanneer jij dat haantje was gebleven.
Het lijkt er op dat ze je daar een beetje als een gehandicapte behandelen, maar dat ben je natuurlijk niet. Als je die bril en die pleister afdoet ben je weer die gewone knappe bijdehante jongen van vroeger. Misschien dat je wat onhandiger bent als het om scoutingsactiviteiten gaat, maar je bent natuurlijk wel een paar jaar voor op de andere welpen als het om de rest gaat en dat zullen ze heus wel zien en respecteren.
Ik vond het leuk om te lezen dat die scoutingleider van jou zoveel indruk heeft gemaakt op je zus. Als die leider echt geinteresseerd is dan heb jij daar voordeel van moet je maar denken. Hij gaat geen ruzie maken met de broer van het meisje waar hij belangstelling voor heeft, integendeel! Misschien dat jouw zus ook aardiger tegen jou gaat doen. Allemaal mooie dingen.
Veel plezier maar bij de scouts, we horen het allemaal vast wel! Was weer plezant om te lezen!
-
toen ik dan in mijn uniform thuis kwam weer hetzelfde: iedereen kwam kijken. Mijn ma en pa zijn heel tevreden dat ik bij de scouts ga en vonden het dus leuk. Mijn pa zei dat het goed is dat ik eens met iets anders zal bezig zijn dan met het oog. Mijn ma begon wel over de veiligheid: dat ik altijd mijn bril moet ophouden, dat ik s morgens altijd een buddy krijg die moet helpen als ik iets niet goed ziet of waar er grond met putten en zo is tegen het vallen, dat ik bij spelletjes geen witte stok mag maar wel als we stappen. Mijn zus deed natuurlijk belachelijk over het uniform. Die welpenpet is wel heftig maar die leider had dinsdag al mijn gedachten gelezen denk ik en gezegd dat ik het ook moest dragen zelfs al was ik ouder. Ik vind het wel grappig en we dragen het dus allemaal (behalve hij dan lol dat zou pas grappig zijn) Ze hadden ze ook in mijn maat. Ik was goed gezind en zei tegen mijn zus moet ik hem zeggen dat je het stom vind of hem de groeten doen en hem zeggen dat we na de vergadering zondag hebben afgesproken en je dan hem even dag komt zeggen. (ik moet toch nog gaan zien voor een groeps- t shirt zondagmiddag) Haar gezicht veranderde helemaal, ik ga nog haar favoriete (en enige) broer worden op die manier lol. Strak wordt mijn leider nog haar vriendje. Weet niet of dat een goede zaak zou zijn.
-
we zijn dan woensdagmiddag gaan zien voor dat scoutsuniform want mijn ma vond het beter dat ik mijn eigen kleren niet verknoeide. Mijn vriend is meegereden want die weet natuurlijk wat ik nodig heb. Eerst naar de scoutswinkel, voor een korte broek, kousen en stapschoenen, een pet en een waslijst van kentekens, mijn vriend had opgeschreven welke ik nodig had, welke nog niet mochten, en welke ik bij de groep zelf moest halen. Dan zijn we nog naar een andere winkel gemoeten omdat de uniformtruien die ik moet dragen niet verkocht worden bij die eerste winkel. Van mijn vriend kreeg ik daar een scoutsbroeksriem. De ma van mijn vriend heeft alle kentekens op mijn trui genaaid en ik ben vanavond langs geweest en heb mijn uniform eens aangedaan, helemaal zoals het moet ( van mijn vriend moest ik 2 paar kousen over elkaar, eerst lange en dan dikke sokken) Het zag er vreemd uit, net echt. Ook wel wat kinderachtig met dat petje en die korte broek, ik vond het wel grappig. Iedereen in huis is komen zien alsof het iets speciaal was. En mijn ma had ook gevraagd het thuis te laten zien dus ben ik zo naar huis gestapt. Voelde wel raar.
-
Het was al een drukke week. Deze zondag ga ik voor het eerst naar de scouts. Ze hadden gebeld en dinsdagavond zijn er 2 gasten van de leiding langsgekomen, zelfs helemaal in uniform (met korte broek lol) Wegens Corona kwam er maar 1 binnen om alles te bekijken met mijn ouders. Ze komen terug samen maar het moet allemaal wel in klein groepjes van 10. Dus het is moeilijk plek te maken en te begeleiden. Ze hebben nu een groepje waar er plek is voor een paar. Een aantal jongere gasten, ik en een gast van 12, en een paar jongens die er al een tijd bij zijn; T is wel bij de welpen en ik ben wel al ouder maar ze willen dat ik de eerste maanden daar dichtbij begeleid wordt zodat ze kunnen zien wat veilig kan met mijn slecht zicht en zo en als alles ok is kan ik dan na 6 maanden naar de tak van mijn vriend, maar ze moeten dat dan wel zien want nu met die kleine groepjes gaat dat nog niet lukken. Die gast praatte dan met mijn ouders voor de veiligheidsdingen bespreken en vroeg mij naar de andere gast aan de deur te gaan want dat is dus mijn leider. Die stond te babbelen met mijn zus, maar hij leek wel ok want hij begon direct me mij te spreken, en ik ben geen knap meisje van 17 lol. We hebben dan wat gebabbeld, hij zei welkom, ik heb een kado voor je en dat was de groepsdas die iedereen draagt. Ik moet wel heel de tijd een mondmasker dragen en alles gebeurt buiten. Hij zei wel met een grappig gezicht dat het niet is omdat ik ouder ben dat ik meer ga mogen dan de anderen, voor mij ben je een welp zoals de ander zei hij. En dat het de bedoeling is dat ik samen met de anderen dingen doe en niet alleen met die jongen van 12 ga rondhangen, dat mijn nestleider een heel stuk jonger gaat zijn. Hij heeft ook nog gezegd dat alles gesplitst is in kleine groepjes en dat we bij hem moesten gaan staan zondagmorgen. En over de uniform dat ze dat heel belangrijk vinden, dat het wel 1 of 2 keren nu voor het eerst zonder mag maar daarna altijd uniform, en ook nu zonder uniform zeker met groepsdas en in een korte broek. Hij zei dat hij heel blij is dat ik ga komen en dat het zeker leuk ging zijn en dat ik een buddy kreeg om mij te helpen bv om niet te vallen in het bos en zo. Hij leek wel in orde die gast en mijn zus zag die gast wel heel erg zitten want ze heeft er daarna nog een hele tijd mee gebabbeld. (het is een blonde gast met heel lang haar) Dus ga ik nu zondag voor de eerste keer.
-
ja ik kan er niet veel aan veranderen en het moet dus doe ik maar. Het valt wel heel erg op , en dat suckt, want ik merk wel dat er mensen kijken zelfs als zie ik niet goed. Ze kijken zeker als ik mijn witte stok bij heb, op straat of in de winkel. Op de school zijn ze mij nu zo gewoon. Het is wel een afgang. Vroeger was ik een haantje, nu zien ze me als één van de ergste nerds. Dus moet ik me wel heel anders gedragen, zit ik aan de andere kant zeg maar. Dat is soms slikken. Mijn paar vrienden vinden wel dat ik ervoor een eikel was.
Mijn ouders zijn tevreden, ook tandenvent en de kliniek denk ik. Ik vrees wel dat ik nog lang met die ODM zit, en zeker met dat pleister en die dikke bril. Zien is nog heel wazig. Maar ik hou goed vol, draag altijd een pleister, en echt bijna altijd heel de tijd de bril. Ik hoop echt dat ik wat zeker wordt over mijn nieuwe look, het voelt lastig en onzeker.
-
Beste jongen, Het is aan je posts te merken dat je er aan begint te wennen, gelukkig maar. Het blijft niet leuk maar het is maar tijdelijk al duurt het lang. Sommigen van jouw leeftijd zitten met naardere dingen die nooit over gaan. Je valt natuurlijk op met die bril en die pleister, maar de mensen die jou kennen en regelmatig zien zijn er inmiddels ook wel aan gewend.
Jouw vriendin is een verstandig meisje. Wees maar blij met haar. Je kan haar meenemen naar een fuif als de gelegenheid er weer is.
Ik merk dat jij soms een beetje te slim bent voor je eigen bestwil. Dokters voor de gek houden moet je nooit doen, maar dat heb je nu wel geleerd.
Misschien als het goed blijft gaan met je oog discipline en die meneer met die rare tanden is tevreden dat het ODM dan weer weg mag, dat scheelt alvast wat. En heel misschien, als jij netter wordt, dat jouw moeder nog eens wil nadenken over die contactlenzen. Misschien dat er zwarte contactlenzen bestaan die je doordeweeks op je goede oog kan doen en op zondag andersom. Er zijn contactlenzen die je een andere oogkleur kunnen geven dan lijkt het helemaal net echt, zolang ze maar geen licht doorlaten.
Er zijn mogelijkheden en het is niet voor altijd, daar moet je maar aan blijven vasthouden. Zolang er uitzicht is hou je moed en kun je volhouden.
-
misschien ben ik wel meegaand geworden, ik draag nu heel braaf mijn pleister en al, heb zelf wat uitgevonden hoe ik het beste die ODM vastmaak dat hij goed vast zit, let op mijn sensor. Heb ook gisteren lang gebabbeld met mijn vriendin. Die zei hoe beter ik het meedoen hoe minder lang het zal duren. Het gaat al zeker lang genoeg duren. Ze zei ook je ziet er anders uit en je vind dat niet leuk maar je kan je niet gaan opsluiten na corona moet je gewoon dingen doen, en ja dat anders uitzien ga je wel gewoon worden. Ze zei dit is niet jou schuld, ook niet die van de dokter of je ouders, het moet gewoon en je kan er toch niets aan veranderen. Misschien heeft ze wel gelijk. Twee maand geleden zou ik zo amper buiten durven gaan. Nu ga ik zo naar school of naar de bakker en op straat. Misschien in 6 maanden durf ik wel naar een fuif. Vroeger dan dat is die coronashit zeker niet gedaan. Ik denk er nog wel heel de tijd aan dat ik er raar uitzie en dat sucks.
-
ja ik weet niet of ik in een jaar of zo naar een fuif durf. Het is maar een raar idee met die dingen op mijn kop naar een fuif gaan of een meisje krijgen.
cheaten op schoolonderzoek gaat gemakkelijk hoor, je kan dat bord heel de tijd zien staan met je goede oog wanneer je daar voor het medisch onderzoek bent en dan leer je zoveel mogelijk rijen lol. En je vind die dingen ook online op je phone. Gaat moeilijker bij een oogarts natuurlijk, daar mag je het vergeten, met al die machientjes die ze gebruiken. Veel te ingewikkeld.
-
Beste jongen, Dat woord komplaant wat jij verstaan hebt was compliant. Het is Engels en betekent: Soepel ; meegaand ; gewillig ; toegeeflijk ; inschikkelijk ; gedwee ; toegevend ; meegevend ; conform ; medewerkend ; onderdanig ; voldoend aan.
Je moet zelf maar uitmaken of je daar blij mee bent. Ik zei al dat Belgische kinderen mij zo braaf leken.
Het is mooi dat er verbetering is op te merken aan je oog. Dat betekent dat het niet allemaal voor niets is. Het duurt je natuurlijk veel te lang, maar misschien dat je moeder toch wil toestaan dat jij wat eerder dan op je zeventiende contactlenzen mag hebben. Zij begrijpt nog niet helemaal wat zo'n bril betekent voor iemand die naar volwassenheid aan het groeien is en misschien straks een vriendinnetje krijgt.
Blijkbaar heeft die man van het kastje niets gezegd over dat je even je bril af had gezet. Je kan altijd zeggen dat hij in de weg zat bij het zoenen :-).
Ik hoop wel voor jou dat dat controlekastje maar voor een paar weken of maanden is. Eigenlijk is het gewoon te gek dat jij zo in de gaten wordt gehouden en daar mee moet rondlopen, maar daar mag ik mij natuurlijk niet mee bemoeien.
Het was inderdaad niet verstandig om je oogproblemen te verzwijgen. Mensen doen zulke dingen nu eenmaal, ook als ze volwassen zijn. Jij hebt er van geleerd zoals je volgens mij de afgelopen maanden een heleboel geleerd hebt. Dat van die meisjes zal best meevallen, je hebt nu toch ook je vriend en je vriendin die om je geven!
Bij die oogtest van vroeger hebben ze toch wat over het hoofd gezien. Ik dacht dat je ogen elk apart getest werden. Ik heb zelf ook een bril (die mijn ogen kleiner maakt) maar daar werden de ogen een voor een getest en kon je niet vals spelen. Gelukkig maar dat je vader jou naar de oogkliniek heeft gestuurd.
Bij autorijden (en fietsen) is zien met maar een oog heel gevaarlijk omdat je dan geen diepte kan zien. Als je voor je rijbewijs gaat dan is het misschien voorbij met brillen met dikke glazen en oogpleisters. Dan ben je blij dat je het gedaan hebt.
Het beste maar weer, hou vol!
-
tandengast is langsgekomen. Hij leek heel tevreden dat mijn haar zo kort was en dat de sensor goed tegen mijn hoofd zat (had ik extra op gelet) en ook voor de OMD. Hij heeft dan die dingen weer opgeladen in zijn laptop en daarna sprak hij een aantal dingen in zijn pc in, letters, percenten en patient is komplaant met monitoring, wat dat ook wil zeggen. Daarna slijmen bij mijn ma, een voorlopig rapport komt op mail in een uurtje, en het volledig verslag volgt vrijdag, en dan was hij gelukkig weer weg. We moesten ook naar de oogkliniek voor maandelijkse controle. Na heel veel onderzoeken weer hetzelfde: er is verbetering maar niet heel veel. Dat het heel goed is telkens een verbetering maar dat het traag gaat en we dus het moeten volhouden en zeker niet te vroeg stoppen. Dat het langer gaat zijn dan een jaar denken ze. Geen echte datums maar ze spraken opvallend veel over 2 jaar. Als ik reken 2 jaar en dan nog een bijna een jaar afbouw en onderhoudsplakken ben ik bijna 17 en dan nog die stomme bril dragen. Mijn ma moet hetzelfde gedacht hebben want ze zei opeens dat zij en pa dachten aan contactlenzen vanaf 17 maar niet jonger. Toch al dat. Het ergste is dat veel mijn eigen stomme fout is. ik heb denkelijk die verziendheid al lang maar niet gemerkt doordat ik ok zag met goede oog en ze testen vooral op bijziendheid, en dan is het denk ik veel erger geworden (meestal wordt het beter suckt echt) en kreeg ik een lui oog en ze hebben dat nu maar gezien maar ik weet nog dat ik cheatte bij die testen op school en zo op dat plaatje letters lezen, ik wilde geen bril en vond me heel slim maar ik denk nu dat het dom was. En dan stuurde mijn pa me nu voor een nieuwe bril nu naar zijn oogarts i p v de brillenwinkel, en die zag wat en stuurde me door naar de oogkliniek. en nu kan ik misschien tot 17 al die spullen op mijn kop dragen, dus geen fuiven, geen meisjes, alleen een rare gast, mezelf. Mijn eigen domme schuld. mijn leven is gedaan, op mijn kamer zitten kan nog. ik denk er beter niet te veel aan.
Ze waren wel tevreden over het verslag, goed gedaan, alleen nog wat meer de bril. Oef ik heb als een braaf jongetje gezegd dat ik zeker mijn best ging doen. Thuis heb ik nog eens geprobeerd over de lenzen maar njet dus, maar mijn ma zei dat ik het goed deed en ze niet meer s morgens ging nazien ze zei ik reken op je en ben trots op je en ik kreeg 50 euro;
-
Mijn zus is de jongste met 11 haha lol. Neen ik draag geen kleren zoals mijn vriend. Die draagt altijd korte broeken en van die kisten aan zijn voeten. Zo ga ik niet naar school. In de weekend zou het gaan maar ik heb zulke kleren niet lol. Hij gaat morgen proberen een foto van tandenfreek te maken. Kan ik ze afdrukken en op mijn prikbord pinnen. Darting lol.
-
Beste jongen, Ik zal je eens een geheimpje vertellen. De meeste mannen en jongens die gay zijn zijn heel gewone gasten. Het enige verschil is dat ze jongens en mannen leuker vinden dan meisjes en vrouwen, meer niet. Er zijn er wel die wat vrouwelijker zijn ingesteld maar wat geeft dat. Soms kan je daar best mee lachen.
Ik vind echt dat jij heel fijne vrienden hebt. Daar heb jij veel geluk mee gehad. Ze doen zoveel moeite voor je omdat ze echt veel om je geven. Ik denk dat jouw stoere vriend het ook heel fijn vindt dat jij en je vriendin hem zo geaccepteerd hebben en waarom niet? Het is een goeie kerel krijg ik de indruk.
Ik hoop dat je het vol kan houden met je bril en de rest. In je korte bericht boven het vorige van mij ging je even door een dal. Daar werd ik wat ongerust van en ik begreep het ook heel goed. Fijn dat je vrienden je er weer doorheen geholpen hebben. Straks komt die mevrouw van de signaalstok weer en daar kun er ook mee over praten. Zij lijkt mij heel geschikt als een soort lieve oma voor jou.
Ik ben blij dat alles weer beter met je gaat. Die kleren die jouw vriend je wil laten dragen dat zou ik maar niet doen, misschien bij hem op zolder, maar verder niet. Daar moet hij dan maar tevreden mee zijn. Voor de rest, doe gewoon wat je fijn vindt en trek je verder nergens wat van aan. Ik denk dat je vriend aardige ouders heeft en dat die blij zijn dat hij goede vrienden heeft. Als je kind anders is dan maak je je toch zorgen en jullie maken niet alleen je vriend maar ook zijn ouders gelukkiger.
Blijven logeren moet je meer doen, helemaal niet slecht om eens ergens anders te zijn dan thuis. Je hebt alleen een zus waar jij lelijk tegen doet. Je vriend is als een soort broer, weet je ook eens hoe dat is, en je bent daar ook niet meer de jongste, zoals thuis. ook wel eens leuk.
Nog even en je hebt het niet meer zo erg nodig om hier je hart uit te storten omdat je gelukkiger met jezelf begint te worden. Je praat er gewoon over met je vrienden. Het gaat de goede kant uit!
Fijne dag verder! H
-
ik ken de ouders van mijn vriend nog niet zo heel goed ze lijken wel ok. Ik denk dat ze het zo half wel weten van hem maar hij is ook niet echt gay, niet zoals op tv of zo. Hij is echt een gewone gast en we doen veel samen, ook knuffelen nu en hij is echt ok. IK voel me al heel wat beter dank zij hem en mijn vriendin. mijn vriendin zit naast me in de klas en had begrepen dat ik heel erg baalde en na school zijn we allemaal naar de zolder gegaan en dan deden ze een gek kort toneeltje echt niet heel goed maar ik snap wat ze wilden zeggen. Dat hun vriend niet die jongen van vroeger is maar die gast met zijn dom haar en dikke bril en pleister en dat ze vinden dat hij helemaal juist en ok is zoals hij nu is en zeker niet moet veranderen. ik had echt niet verwacht dat ze dat zouden doen voor mij. En dan heeft mijn vriendin er ook nog bij mijn ma voor gezorgd dat ik mocht blijven slapen hier. Ik kreeg ook mijn vriends oude welpenpet en dat is blijkbaar iets speciaals want we mochten ook blijven eten en 1 van zijn broertjes zei dat niemand daar normaal zelfs maar mag aankomen. Die broertjes waren wel nieuwgierig naar mijn pleister en vroegen of ik dat nu altijd moest dragen maar ik vond dat niet erg van hen. mijn vriendin ging daarna naar huis en zei dag met een raar glimlachje. Ik denk dat ze denkt dat mijn vriend en ik iets met elkaar hebben. Nu als dat misschien zo is is het niet gay maar beste vrienden. En er is niets aan de hand met de grootouders, ze wonen nu gewoon op een flat zonder trappen.
-
mij klaargemaakt zonder dat mijn ma er was om de lui oogdingen te controleren, ze had enkel gisteren een zak met alles voor vannacht en zo langsgebracht. Wel fijn. ik heb wel goed nagezien dat die ODM goed vastzat. Een nieuwe schooldag, er worden nog altijd veel opmerkingen gemaakt over dat dikke glas met het oog, dat valt ook heel erg op, en ik ga proberen er me niets van aan te trekken, maar bijna niemand zei gisteren iets over mijn haar. Er zijn nog jongens die zo n soort haar hebben en ik geraak het gewoon. Mijn vriend wil dat ik het zo hou. Misschien doe ik dat wel. Mijn kleren vind hij maar niks. Hij zou willen dat ik van die dingen als van lang geleden draag die hij cool en stoer vind. En zeker niks draag van mode.
-
heb het vandaag echt moeilijk met al wat er is gebeurd door dat stomme oog, hoe ik er uit zie. en al die dingen. Het is net of er ergens iemand iets ergs tegen me heeft. Wat volgt er nog? Een reuzenbeugel met buitenboord? In mijn broek plassen en pampers? Jeugdgevangenis? Een rots die op mijn hoofd valt? Ik zie alles niet meer zo zitten. Mijn vriend zag het en tekste na school langs te gaan bij hem. pffff ga ik doen denk ik.
-
Beste jongen, Als jij denkt aan wat voor je ligt dan krijg je de aandrang om te huilen. Dat is helemaal niet erg, dat mag best. Praat je daar wel eens over met je stoere vriend of je vriendin? Ik denk dat ze jou best willen troosten. Het is ook helemaal niet leuk.
Je schreef dat jij nog al slordig bent en dat jouw moeder zich daar aan ergert. Ze vertrouwt je ook niet helemaal als het om je houden aan de regels gaat. Wat je volgens mij nu moet gaan doen is proberen wat netter te worden en je goed aan de regels te houden. Misschien dat je moeder dan vertrouwen in je gaat krijgen en uiteindelijk contactlenzen bespreekbaar worden. Zij moet toch ook begrijpen dat het zoals het nu is heel zwaar is voor een jongen van jouw leeftijd.
Vandaag ben je dus weer naar school gegaan en als je dit leest dan ben je weer thuis. Jij dacht dat je klasgenoten er wel wat van zouden zeggen met dat nieuwe glas, maar ik denk dat het wel meegevallen is. Voor jou is het verschil groter dan voor hen. Bovendien, als je iemand goed kent dan kijk je niet meer zo naar het uiterlijk.
Jij vindt dat haar ook niets, maar wat ik lees is dat iedereen het leuk vindt. Gewoon maar een beetje flink zijn.
Je schreef over dat huis van je stoere vriend. Dat lijkt mij best een leuk huis. Ik denk ook dat jij best mag vragen of het van zijn oma en opa is geweest. Als hij daar verdriet van heeft gehad toen ze zijn overleden dan is hij er nu wel overheen hoor. Met vrienden kun je over alles praten.
Zijn ouders zijn erg voor het milieu schreef je. Dat kan twee kanten op gaan, obsessief, dan zijn het vervelende mensen, of een beetje hippie achtig en dan zijn het leuke mensen, zoals die mevrouw van de signaalstokken. Mensen die anders durven zijn dat zijn mensen met karakter en vaak accepteren ze ook anderen zoals ze zijn. Weten zijn ouders hoe het zit met je stoere vriend?
Die ouders hebben een passie, het milieu, net zoals je moeder een passie heeft voor kunst. Dat van die emotie waar ik over schreef is niet goed overgekomen heb ik het gevoel, maar dat geeft niet. Misschien ben je daar nog te jong voor en misschien komt het nooit. Ook niet erg.
Die moderne schilderijen dat is abstracte kunst. Bij een landschapje kun je denken wat mooi en wat mooi geschilderd en verder niets. Bij abstracte kunst moet je wat voelen. Heb je wel eens aan je moeder gevraagd wat ze voelt bij een schilderij dat bij jullie aan de muur hangt?
Jeroen Krabbe is een Nederlandse acteur die ook schildert. Voor de televisie heeft hij series gemaakt over schilders zoals Vincent van Gogh, Pablo Picasso, Paul Gauguin en Marc Chagall. Hij gaf uitleg over wat die schilderijen betekenen en hoe je er naar moet kijken. Dat was heel interessant. Als jullie de Nederlandse tv kunnen ontvangen heeft je moeder misschien wel gekeken.
Jouw vader is weer een heel ander iemand dan je moeder. Ik denk dat hij een avontuurlijke natuur heeft, vandaar die Landrover. Verdrietig dat hij dat ongeluk heeft gehad. Misschien lijk jij wel op hem wat je karakter betreft.
Jou zus is heel anders en je zegt lelijke dingen over haar en je doet lelijk. Dat is niet aardig. Als je ouder wordt, volwassen zeg maar, dan gaat alles veel beter tussen jullie worden verwacht ik. Nu hebben jullie je ouders nodig, straks hebben je ouders jullie nodig en dan komen jullie dichter bij elkaar. Ze zal er je hele leven voor je zijn.
Hier laat ik het weer bij, je hebt weer wat te lezen en misschien ook wat om over na te denken. Gezellige dag verder, H
-
terug naar de school. Heb nog even getracht mijn haar anders te doen maar dat lukt niet, het is echt zo geknipt. Dan toch maar zo recht over mijn voorhoofd kammen, zo n kinderlook. Mijn ma is alles grondig komen nakijken, of de pleister en de OMD en al de rest goed vastzat. Ik ga mee met mijn vriendin zodat ik de drukke kruispunten niet alleen over moet met dat slechte zicht, en met signaalstok. Ik voel me heel lastig, net of ik voor de eerste keer met de pleister en dat dikke glas naar de school ga. Hoop dat het straks beter gaat.
-
ik ben nooit een braaf jongetje geweest vroeger. Altijd dingen gedaan lol. Na het oog veel minder met zo n pleister ben je heel wat minder zeker en de oude vrienden vielen weg. Nu lijk ik een braaf jongetje met dat 'klassieke jongenskapsel' en die kutbril en pleister.
Ik heb geen eigen badkamer hoor, gebruik de gewone grote badkamer. Mijn zus heeft dat. Maar omdat mijn ouders beneden die studio hebben door mijn pa gebruik ik die badkamer nu veel dagen nog alleen lol Mijn ma gebruikt ze soms ook wel want beneden heeft ze alleen een douche. En buiten dat mijn moeder natuurlijk heel de tijd komt om na te zien voor mijn oogpleister, de ODM, de bril, wat gaat het volgende zijn.
ik doe nu altijd tegen iedereen of mijn zus 11 of zo is. Als ze dat hoort wordt ze woest lol. Je hebt er ook niet veel aan als zus. In de lagere school ging ik naar dezelfde school verder weg. Maar dat was zo n school met uniformen en zo, wou ik echt niet meer en na de lagere school ben ik naar een school hier veranderd. Mijn zus gaat daar nog steeds, haar keuze, dus ik hoef haar echt niet veel te zien. ze lijkt heel erg op mijn ma van uitzicht en is heel bazig en poepsjiek. Pffff
Mijn ma werkt daar maar hoor, die zaak is niet van haar maar van iemand die ze kent. ze kan wel rare dingen over stomme schilderijen zeggen, je snapt er dan niets van. Ik denk niet dat we heel rijk zijn en zeker ook niet arm lol.
Ik kan echt nog wel genoeg zien om te zien of een meisje leuk is hoor (als de tv groot genoeg is en ik moet wel altijd even zien van waar ik het beste zie). Toen ik begon met afplakken deed mijn oog pijn bij tv kijken maar dat is niet meer. Maar met mijn goede oog afgeplakt zie ik wel heel wazig dat is juist. Dat moet nu juist verbeteren dat mijn hersenen terug leren dat oog te gebruiken dat is nu nog niet daarom moet ik afplakken en dan zie ik wazig ook daardoor. een gekkenspel. En ook doordat ik met dat sterke glas nu ver nog waziger zie dat gaat ook verbeteren. Ik heb nu wel een probleem. Ik zie nu echt heel slecht op straat en ben al gevallen. Maar ik heb ook geen zin om als een blinde op de straat met zo n lange stok rond te tappen. Dus weet ik niet goed wat ik ga doen met die lessen van de stokmevrouw. ik zal er goed moeten over nadenken. Maar ik vond dat meisje van dat paard dus wel knap de rest was vervelend. En het is nu een oude vrouw jak. Heel erg. Lol
-
en ik wil ook nog iets heel ernstig zeggen. Ik heb echt heel veel schrik dat ik in die 'spannende tienerjaren' zoals hier gepost heel de tijd zal moeten rondlopen met oogpleisters en jampotbrillen. En wat ik al heb gehoord in de oogkliniek laat me niet veel anders denken. Ik probeer er niet te veel aan te denken maar soms spookt het wel in mijn hoofd en krijg ik het bijna echt benauwd en heb ik zin om te huilen.
-
mijn vriend is langsgekomen, tijd in de tuin geweest. Hij schrok wel heel hard toen hij mijn zus zag, die had hij nog niet gezien. Ik doe net altijd tegen vrienden of ze nog een klein kind zou zijn als weerwraak omdat ze zo bazig is, net een jonge versie van mijn ma. Dus toen hij haar zag schrok hij natuurlijk. Ze heeft eens als kado van een moeder van een vriend een teddybeer gekregen, vond ik toen echt heel grappig. Ik en mijn zus zijn echt geen goede vrienden; Zij doet of ik nog een klein kind ben en ik doe gewoon hetzelfde lol. hoe minder we elkaar zien hoe beter.
-
Beste jongen, Een jongen van jouw leeftijd mag best wel eens stout zijn, dat hoort er bij. Als je nooit stout zou zijn dan zou ik mij zorgen maken. Ik vind toch al dat Belgische kinderen zo braaf zijn.
Zo te lezen heb jij het thuis goed voor elkaar, eigen kamer en eigen badkamer, dat kan niet iedereen zeggen.
Waar jouw moeder werkt dat heet een galerie. Als je een kunstenaar bent dan kun je naar een galerie gaan en vragen of ze een verkooptentoonstelling voor je willen organiseren. De galerie krijgt dan een percentage van wat de kunstwerken opbrengen. Galeriehouders zijn altijd hele rijke mensen.
Ik kan mij voorstellen dat jij of je vader niet zo veel zien in die moderne schilderijen. Een kunstenaar, of hij nu boeken schrijft, muziek, beelden maakt of schilderijen, wil emotie over brengen. Wat hij voelt wil hij vastleggen in dat kunstwerk. Het is de bedoeling dat de persoon die die muziek hoort, of het schilderij of het beeldhouwwerk ziet die emotie herkent. Ik noem een kunstwerk "gematerialiseerde emotie". Laat die term maar eens vallen als jullie het er thuis over hebben, je ouders zullen verbluft zijn.
De meeste mensen zullen er wel moeite mee hebben om in een modern schilderij de emotie te herkennen, maar toch, als je er naar kijkt dan moet je wat voelen. Hoe beter de kunstenaar is, hoe meer je voelt. Dat is de vaardigheid die de galeriehouder, en misschien ook wel je moeder, moet hebben als hij naar kunstwerken van een onbekende kunstenaar kijkt. Als hij de emotie voelt is het een goede kunstenaar.
Kijk thuis eens naar die schilderijen en vraag je af of je wat voelt. Vraag desnoods aan je moeder of zij weet wat de emotie is.
Bij muziek lukt het de meeste mensen veel beter om de emotie te voelen. Een lied met emotie is een chanson, zonder emotie een liedje. Een boek met emotie is literatuur, zonder emotie een verhaal, dat is het verschil. Als jij in staat bent die emoties te voelen en te herkennen dan maakt jou dat rijker van binnen.
Ik heb je al eens gezegd dat het mij een goed idee lijkt om de dingen die jij hier schrijft te bewaren. Het wordt een document van je jeugd. Het ziet er naar uit dat je nog wel een tijdje met die bril moet lopen en als je zo doorgaat moet je over een paar weken weer een nieuw vervolg topic openen.
Je kan het als een soort dagboek zien. Dingen die je te prive vindt voor hier kun je daar ook bij schrijven. Later, als je volwassen bent en misschien een journalist bent geworden en eens een boek wil gaan schrijven dan heb je veel aan dat dagboek. Je herbeleeft als het ware je tienerjaren, de belangrijkste en spannendste jaren van je leven. De jaren waarin je het leven en de liefde leert kennen.
De meeste schrijvers beginnen met zo'n soort boek. In het Engels noemen ze dat "coming of age" literatuur. Er zijn heel wat van die boeken geschreven en ook heel wat films over gemaakt. Voor je school zul je ook wel boeken moeten lezen. Zoek eens zo'n boek uit, kijk of je dingen herkent.
Die serie Starsky en Hutch ken ik wel maar ik heb er nooit naar gekeken. Die serie met dat paard heet Black Beauty. Dat is meer iets voor meisjes. Dat paard zal je niet erg interesseren maar misschien vind je dat meisje wel leuk om te zien. Het is natuurlijk de vraag of jij met die bril wel kan zien of ze knap is. Hebben ze bij die oogkliniek ook gezegd of je met de tijd scherper gaat zien? Heel die tijd in een soort mist lopen lijkt mij niets.
Hier laat ik het dan maar weer bij, ik hoop dat je het leuk vond.
-
het is helemaal ok met mijn vriend hoor. Ik heb hem veel gezien gisteren en ik was heel duidelijk dat af en toe een verkleedpartij met gekke kleren en wat erbij hoort ok is en dat ik dat ook leuk vond, dus hij is heel blij dat ik dat vind.
Die serie was niet Magnum, dat komt nog op tv en ken ik goed, het heette starski en hutch, en dat heel oude ding met dat meisje was black iets. Je moest die TV zien, zo groot en dik als een klein hondenhok. Ik denk dat de grootouders vroeger in dat huis woonden, heb niet durven vragen of ze nu dood zijn. Met dat luie oog naar tv zien is wel goed om engels te leren, ik kan de ondertitels amper zien en helemaal niet lezen, en ik versta al heel veel.
die mevrouw van de stokken is al oud hoor, ze heeft kort grijs haar en een grote bril met paarse randen en draagt brede truien met veel kleuren en rare halskettingen die mijn ma 'artistiek' noemt. Een signaalstok heb ik al en ze zou me leren een echte lange stok te gebruiken en ik ben niet zeker of ik het wil want dan moet je hem ook willen gebruiken, we gaan het dus 1 keer doen en dan moet ik zien. ze is wel heel vriendelijk en je kan er goed mee praten en alles tegen zeggen.
Mijn ma wil dat alles op zijn plaats is ja, bij mij is het veel een rommeltje, ik deel de verdieping met mijn zus maar die is 17 en is onzichtbaar in haar kamer of weg, gelukkig maar lol. Ze heeft gelukkig ook haar eigen badkamer lol. Mijn ma werkt maar een 2 tal dagen in de week omdat mijn pa hulp nodig heeft met die rolstoel en zo, en ze denkt ook dat ik nog een klein kind ben. Ze werkt ergens waar ze schilderijen verkopen veel van die moderne. Mijn pa zegt altijd hoe minder er op die dingen opstaat hoe duurder ze zijn, en dan begint mijn ma altijd een hele uitleg van niet, trapt er elke keer in lol. We hebben een paar van die dingen thuis ook maar geen dure.
Echt wel stom dat je bril 20 minuten afzetten nu iets stout geworden is. Maar het was misschien wel opzettelijk als stout bedoelt lol. Ik zal zeker wel op mijn kop krijgen maar dat was het waard om stout te doen. Erg voor mijn oog zal dat toch niet zijn. Ik heb wel mijn pleister opgehouden. Mijn goede oog mag helemaal nooit iets zien, zelfs geen licht of niets. Het is al niet zo goed dat ik het gebruik op zondag denk ik, maar dat moet omdat het anders ook lui zou worden als ik het heel lang helemaal nooit gebruik; Ik ga wel de raad van de stokkenmevrouw opvolgen en meespelen met dat sensorgedoe, zelfs al haat ik het eigenlijk. Zie er wel op tegen er mee naar school te gaan, die ODM zit midden op mijn afgeplakte oog en zie je heel goed, en met dat haar zo heel kort geschoren rond mijn oren en in mijn nek zie je de andere ook wel, is zo groot als een eurostuk op de brilpoot achter mijn oor op een soort haakje zodat het tegen mijn hoofd komt. Ik ga gewoon zeggen dat het is om te testen hoe goed mijn oog er mee beter wordt, niets over mij controleren of zo. Mijn blauwe bril heeft mijn ma ergens denk ik. Woensdag komt die tand-oen opmeten en we gaan ook naar de oogkliniek, en mijn ma heb ik horen vragen of hij al een kort rapport voor die namiddag wil maken. Pfff wat een controle. In elk geval moeten ze zien of het verbetert is en of ik dat dikke glas nu verdraag. Ik vrees van wel, ik heb maar 1 keer of zo hoofdpijn gehad en niet dubbel gezien of zo, ga daar maar beter eerlijk in zijn. Ik haat dat dikke glas met dat grote oog. ik overdrijf niet, mijn vriend heeft het gemeten: bijna 4 cm lang en 2 hoog dat oog.
-
Beste jongen, Ik heb weer met veel plezier jouw verhalen gelezen en bij dat stuk over die dame die jou gaat leren lopen met de signaalstok heb ik wel moeten lachen. Die dame weet precies hoe ze jongens van bijna veertien moet aanpakken. Je klonk zelfs een beetje verliefd.
Jouw moeder houdt van orde en netheid krijg ik de indruk en ze wil graag dat alles precies volgens de regels gaat. Is natuurlijk soms wel een beetje moeilijk voor een jongen van jouw leeftijd maar dat heb je nu eenmaal als je nog bij je ouders woont, je moet je aanpassen aan de regels van het huis en het is je moeder die thuis de baas is. Een beetje discipline is ook helemaal niet slecht.
Jouw vader is blijkbaar een heel ander iemand. Wat hij doet is voor jou niet helemaal duidelijk maar het is wel profijtelijk begrijp ik. Bij internationale handel komen heel wat regels kijken en als je iets niet goed doet dan kunnen daar grote problemen van komen. Jouw vader doet moeilijk en verantwoordelijk werk.
Die serie met die rode sportwagen die heet Magnum en die speelt op Hawaii. Magnum is die man met die snor, zijn vriend heet Rick en dan is er nog een oudere man die een landgoed beheert voor een rijke man en die heet Higgins. Die van die kinderen met het paard die ken ik niet. Magnum is wel spannend maar misschien een beetje te moeilijk voor jullie.
Jouw stoere vriend kon zijn verlangens even niet onder controle houden las ik. Je schrok er van maar achteraf vond je het niet zo erg. Toen je vriend daarna bij je langs kwam leek hij verlegen en dat begrijp ik wel. Hij is er zelf ook van geschrokken en hij schaamde zich. Ik denk dat hij ook bang was dat jij boos zou zijn of hem niet meer vertrouwt.
Het is iets wat jongens wel meer doen. Op jullie leeftijd heb je meestal nog geen vriendin maar je wilt toch wel eens wat en het komt vaker voor dat hele goede vrienden met elkaar experimenteren en dingen doen waar ze later niet meer over zouden peinzen. Het is iets waar jullie samen uit moeten komen. Dat gaat verder niemand wat aan.
Je bent wel een beetje stout geweest met je bril, ik hoop dat het geen gevolgen heeft. Persoonlijk kan ik mij niet voorstellen dat het slecht is voor je oog, zolang je die pleister maar laat zitten.
Je schrijft dat je wat je meemaakt kwijt moet en daarom schrijf je zo veel. Ik vind het leuk om te lezen en ik vind jou ook wel een leuke jongen en daarom reageer op je verhalen. Ik hoop toch dat ik je daar een plezier mee doe al hoeft het van jou dus niet.
Sterkte maar weer en hou vol. Wees ook een beetje lief voor je stoere vriend, hij heeft het moeilijk. Van buiten is hij misschien wel stoer maar volgens mij is hij van binnen een zachte jongen. Wees heel eerlijk naar elkaar. Echte vrienden kunnen over alles met elkaar praten, ook over moeilijke dingen zoals gevoelens.
-
mijn vriend is ook langsgekomen; we hebben wat rondgehangen met een bal in de tuin. Het was grappig, hij leek wel verlegen, dat is nieuw; vanmiddag ga ik terug bij hem langs. Hij heeft een cool huis heel goot en hoog met balkonnetjes en hoekjes en een grote hoge trap met veel hout en gekleurde raampjes; en die grote zolder met veel uitkijkjes en zo (niet echt een zolder, meer grote kamers met schuine muren) Je kan niet veel met hun tuin, die is vol perkjes en paadjes; bij ons is het net andersom, heel veel gras en open plek in de tuin, en heel strak en modern met heel veel glas waar je geen rommel mag maken (nu mijn ouders slapen nu altijd beneden dus ik maak wel rommel boven tot mijn moeder wil dat ik het opruim); het huis is echt zoals mijn moeder , alles strak, ook haar auto (met open dak) en zij zelf, dat valt wel op en er zijn gasten in de school die mijn ma knap vinden (beuh), ze lijkt nog jong als je niet goed oplet, ze is in het echt helemaal niet meer zo jong. Mijn pa is anders, is heel slim met een bril met hoekjes en een bruine rand, en hij doet ingewikkelde dingen voor zijn werk. Hij zegt altijd dat hij vraagstukken oplost voor bedrijven dat ze in orde zijn overal voor de wet, en hij zegt dat boris jonson hem veel geld laat verdienen met die brexit lol. Zijn werkkamer is helemaal niet strak, het enige strakke is een groot modern schilderij met veel gekleurde vlekken dat achter zijn bureau hangt (iets van mijn ma omdat hij veel online meetings doet met veel mensen overal en dat staat sjiek) hij heeft helemaal geen strakke auto maar een heel oude, zo n landrover ding maar hij laat dan altijd mijn ma rijden en rijdt niet zelf meer; mijn vriend vind die auto heel cool bij hem thuis hebben ze zo n kleine elektrische japanse auto, heel lelijk, mijn ma zegt dat zijn ouders heel groen zijn en dan trekt ze net hetzelfde gezicht als wanneer ze ordinair zegt lol. De zon schijnt en ik stop met schrijven en ga naar mijn vriend; ik ga doen zoals die mevrouw zei en er een spelletje van maken met die sensors. net goed voor die tandenkobold. ik moet alleen zien op tijd thuis te zijn, want in de weekend willen mijn ouders dat we allemaal samen eten aan de grote tafel.
-
die mevrouw van de witte stokken is net nog eens langs geweest. Dat is een heel vriendelijke; ze is al oud maar ik vind haar echt helemaal ok en je kan er heel goed mee praten. Ik moet haar bij haar voornaam noemen (maar namen mag hier niet dacht ik, is ook wel goed) ze zei als ik wilde kon ze me laten zien hoe zo n lange stok werkte, maar enkel als ik echt wilde want dat neemt tijd. Ik zei dat ik niet zeker was dat mijn ma vooral bang is dat ik val of een ongeval zou hebben. We gaan het één keer proberen volgende week en dan moet ik zien of ik het wil of niet. Ze heeft dan gemeten hoe lang de stok moest zijn (hangt af van hoe groot je bent) en daarna hebben we nog over van alles gesproken. Ook over de sensors en mijn bril. Mijn ma bleef uit de buurt, bleef in een ander stuk van het huis, dus ik kon fijn praten wat ik wou. Ze zei je vind die sensors echt heel erg hé en vroeg of ik wist waarom ik ze had gekregen, ik heb dan ook gezegd dat het mijn eigen stommiteit was dat ik domme dingen heb gezegd, je kan zo n dingen echt gewoon aan ze zeggen; ze vroeg of ik nu mijn pleister en bril met die sensors meer droeg en ik zei dat dat wel zeker zo was. nu zei ze dat is niet slecht voor je oog dan en dat is natuurlijk wel zo. Ze zei ik begrijp het heel goed dat je die dingen haat omdat je gecontroleerd wordt maar misschien kan je die dingen en de opmerkingen op de rapporten gebruiken om het nog beter te doen, zelfs als zijn zo n opmerkingen niet leuk en vind je die man maar stom, en na een tijd ga ik het dan zo goed doen dat die dingen enkel maar dienen zodat ik kan laten zien hoe sterk ik ben, kan die man op zijn mooie tanden bijten (ik had die idioot mooi beschreven) Misschien moet je het zo maar bekijken zei ze, die dingen gewoon zelf gebruiken, en er zelfs mee op letten dat alles werkt, dat je ODM goed blijft kleven en dat je sensor goed tegen je hoofd zit achter je oor en gewoon het spel meespelen maar zorgen dat ik win en die gast niks kan zeggen. hihi. het zien als een spel. Daar ben ik zeker beter in dan die gast. We hebben het ook over die afschuwelijke bril gehad. Ze zei dat het natuurlijk moeilijk is zo n sterk glas (het is dus toch + 14 dat is heel sterk) maar voor dat lui oog is op dit moment de volledige sterkte nu nodig, ja en dat heb je zo n groot oog (gelukkig maar zei ze anders wil dat zeggen dat je in het echt lelijke kleine oogjes hebt, maar je hebt juist mooie grote blauwe ogen, en dan lijkt dat met dat glas natuurlijk heel groot en valt dat op) en ze zei je moet maar denken stomme dingen gebeuren nu eenmaal en dit gaat ooit terug voorbij zijn. Ze zei dat ze veel met jongeren werkt ook van mijn leeftijd en die zien niets meer of nog veel slechter dan ik en dat gaat nooit meer over, en ze zei dat ze snapt dat ik liever laat zien dat ik een mooie jongen ben (ze kent me wel goed) en ik het haat nu met dat pleister en dat dikke glas en dat klassieke jongenskapsel (ik zou het anders noemen maar misschien is klassiek ook een goed woord, zo afschuwelijk als die muziek waar mijn pa altijd naar luistert dat is ook klassiek) maar dat gaat wel over en ze zei dat ik misschien maar al eens moet bedenken wat ik wel wil doen met mijn haar volgende keer, dat als het kort is achter mijn oren mijn ma voor de rest zeker niet moeilijk gaat doen als het niet te gek is...mijn ma noemt dat dan ordinair en dan trekt ze een heel vieze grimas als ze dat zegt. Die mevrouw is echt ok, ze voelt je echt beter achteraf als ze komt.
-
sorry dat ik veel schrijf maar er is veel gebeurd en ik moet het kwijt. Niemand moet hier antwoorden hoor. Mensen die berichten om het vol te houden helpt soms wel. Ik heb het wel echt moeilijk met die sensors, die meten enkel temperatuur maar het geeft mij het gevoel dat ik nu altijd gecontroleerd wordt en dat is een heel naar gevoel. Ik heb een nieuwe haatfiguur lol, koning computertandenstoker. Ik zou graag een foto van die lelijkaard op een prikbord op mijn kamer kon ik er van alles naar werpen.
het was leuk en raar bij mijn vriend. Hij heeft een zolder met allemaal oude spullen van de grootouders of zo denk ik. Oude zetels om te zitten zelfs een oude tv met zo n bak waar je oude opnames in kan afspelen. We hebben gezien naar zo n oude serie van 2 politiegasten met een rode sportwagen (heb er al eens een film over gezien maar dit was heel oud) en naar een heel oude serie (het zag allemaal nogal bruin) over kinderen met een paard, vervelend want er gebeurde niks in, maar er deed een heel mooi meisje in mee, moest zelfs mijn gay vriend toegeven. Wel afgang, opgezocht op phone, is nu een rimpelbomma. Er lagen ook verkleedkleren omdat denk ik de opa in een toneelclub vroeger was, mijn vriend verklede zich in een mummiejager en ik had het al gezien hij zei van zo n kleren van een jongen van vroeger aan te doen, zo n hemd zonder kraag, een zwarte korte broek met lange brede pijpen en slobberkousen en ik kreeg ook een paar van mijn vriends legerkisten aan mijn voeten. Het zag er heel echt uit met dat haar van me ik heb dan ook mijn bril afgedaan never mind tandenmonster het was heel grappig mijn vriend vond het super en we hebben gestoeid. En dan voelde ik zijn hand in die korte broekspijp... Ik zeg er niet veel meer over even schrok ik maar het was heel fijn zo en het mocht van mij; is heel anders dan bij jezelf doen, ik voelde me erna wat lastig maar dat was vlug over. Ik val nog steeds op meisjes hoor maar ik zou nog niets echt durven met meisjes. Mijn vriend was heel blij, het was nieuw voor ons alle twee. het was een leuke namiddag; ik heb wel zeker 15 of 20 minuten mijn bril afgehad, hoop dat er geen boel komt door tandenkoboldnert.
-
Beste jongen, Het is gewoon niet bij te houden zoveel als jij schrijft. Het geeft niet want het is goed voor je dat je dat doet. Zo kan je de problemen die hebt met dat oog gedoe van je af schrijven en er mee om gaan zonder dat je helemaal in een depressie raakt.
Jij zelf vindt dat kapsel helemaal niets, maar blijkbaar vinden anderen het jou wel schattig staan. Ik begrijp wel dat jij als jongen van dertien niet schattig wil zijn, maar daar is niets aan te doen. Als je ouder wordt dan gaat het vanzelf over, net als dat oog (hopelijk).
Jouw vriend is op de jongens heb je verteld en hij is gewoon een beetje verliefd op jou. Ook hij vindt dat nieuwe kapsel van jou heel leuk staan en daardoor werd hij een beetje extra verliefd op je en zocht hij wat meer lichamelijk contact. Jij hebt die gevoelens niet, dus je kan hem niet geven wat hij graag wil, knuffelen met hem, maar jullie vriendschap maakt hem vast al heel blij.
Het is niet echt leuk om op de jongens te zijn als je zelf een jongen bent. Praten jullie daar wel eens over of vind je dat te ongemakkelijk?
Wat je vertelt over je vader is niet zo leuk. Je kan best gelijk hebben als jij denkt dat je moeder daarom zo bezorgd is om jou. Ze houdt gewoon heel veel van je en daar moet je blij mee zijn, maar het is wel eens benauwend. Toon haar dat jij verantwoordelijkheid aan kan en dan gaat ze meer vertrouwen in je krijgen en je misschien meer vrijheid geven. Voorlopig moet je het maar nemen zoals het is.
Het is fijn dat het met je vriendin ook weer beter gaat. Ik weet niet wat jullie gevoelens voor elkaar zijn maar voor serieuze verliefdheid zijn jullie natuurlijk nog wat aan de jonge kant. Wie weet wat er nog komt.
Als ik het allemaal zo lees dan ben jij omringt door vriendschap en liefde. Je moeder houdt van je, je vriend houdt van je (misschien een klein beetje teveel) en je vriendin houdt van je. Eigenlijk zou jij een hele gelukkige jongen moeten zijn.
Nu ik die aardige dingen heb gezegd durf ik wel te zeggen dat ik soms heel hard moet lachen om wat jij allemaal schrijft. Jij kan je emoties echt heel goed over brengen.
Ga daar mee door, al hoop ik wel dat je niet verwacht dat ik ook vijf reacties per dag ga schrijven. Met deze moet je vandaag maar tevreden zijn.
Het beste maar weer en tot de volgende keer.
-
jongen van 22 een paar maanden geleden zou ik mij opsluiten in mijn kamer. Maar er is al zo veel gebeurt en ik loop al een paar maand voor oen met dat pleister en bril gedoe, dat dat nu niet meer gebeurt. Ik ben wel beschaamd om als iemand het vraagt te moeten zeggen dat die ODM controleert of ik mijn pleister wel draag, vind ik erg om te zeggen. Maar zeggen dat het een cyberoog is gelooft niemand.
Mijn stoere vriend deed raar. Hij vindt natuurlijk de ODM heel scyfy maar hij keek altijd maar naar mijn haar maar zei er niets over; hij zei helemaal niet veel en tackelde me een paar keer dat we op het gras lagen. Ik vroeg waarom hij zo raar deed, eerst wou hij het niet zeggen, daarna wel: hij vindt de look uit zo n films over vroeger met gasten met zo n haar als ik nu heb en korte broeken in dikke stof tot hun 17 jaar met lange kousen en van die zware kisten aan hun voeten hot, en hij zei dat hij me nu met dat haar zo echt heel hot vond, dat ik alleen nog zo n kleren moest aandoen. Rare gast is mijn vriend. Ik heb maar wat gelachen en gezegd dat een scyfybril er niet echt bij past. Hij wou dat ik hem afdeed maar ik heb uitgelegd dat ik dat echt niet meer kon doen met die sensor en die walg computergast met zijn scheve grafzerken in zijn mond. Iedereen wil maar dat ik dat ding uitdoe, ik zelf ook, behalve mijn ma en de dokter dan. Mijn rare vriend deed verder heel lief, in het begin vond ik het wat lastig maar daarna was het ok en was het terug fun. Ik ga vanmiddag nog langs hem.
-
mijn ma kan soms echt wel bazig zijn en dat haat ik. Over sommige dingen dan weer niet, ik mag gaan waar ik wil als ze het weet (nu is ze wel ongeruster omdat ik slecht zie en paar keer gestruikeld en gevallen ben en onder de schrammen thuiskwam en nu zit ze te zeuren over een echte blindenstok pfff), ik mag zien op tv en gamen wat ik wil als het niet te veel lawaai maakt, heb mijn eigen laptop (en nu ook die van school), in de vakantie geen bed-uur en anders niet echt streng, en normaal moeit ze zich niet met de kapper maar vind nooit goed wat ik laat doen lol. Maar ze wil wel altijd alles weten en met dat oog is het echt heel erg. Ik denk dat ze echt niet wil dat het oog slecht blijft. Misschien ook omdat mijn pa niet meer kan stappen en zo wil ze dat bij mij alles ok komt denk ik.
-
dag mijn pa heeft een hele tijd geleden een ongeluk gehad en werkt nu van thuis uit maar moeit zich heel weinig met de rest. De garage is omgebouwd tot een woon werk studio voor de toegankelijkheid maar hij komt natuurlijk nooit boven waar ik slaap en zo;. Dat ding achter op de bril is klein je ziet het enkel maar als je er op let. Die ODM zie je wel heel goed. Ik ben langs mijn vriendin geweest en eigenlijk was dat ok; ze begon te proesten en zei je ziet er nu zo oncool uit dat je gewoon reuzeschattig bent (vond ik minder) maar dan kreeg ik een hug en een dikke kus op de mond en zei ze dat ze lelijk had gedaan dat dat oog wel creepy is maar niet mijn schuld. Nu als de school terug zou beginnen (altijd afwachten) ga ik haar terug meer zien. Niet echt wat ik wil terug naar school met mijn look. Ik weet niet wat het is met dit jommekes/ciske de ratkapsel: iedereen wrijft over mijn hoofd, mijn pa, mijn tante, zelfs mijn vriendin. Ben echt geen klein kind.
-
Naar de kapper geweest. Het is me een raadsel hoe ze het kunnen zonder de elastieken van je mondmasker door te knippen. Ze vroegen helemaal niet hoe ik het wou hebben maar begonnen gewoon. Mijn ma is soms echt verschrikkelijk. En dan wat het geworden is soort jommeke meets ciske de rat. zo n stom jongenskapsel alles plat gekamt ook plat over mijn voorhoofd en dan zo recht afgeknipt een paar centimeter boven mijn ogen heel stom. Ik ken nog wel gasten zo maar vond dat altijd kinderachtig en stom uitzien en nu heb ik het ook, En bij mij is het in mijn nek en achter mijn oren dan ook nog heel kort geschoren voor die sensor. Ik heb het al een aantal keren proberen anders te kammen maar het valt altijd gewoon terug in vorm. Mijn ma vind het natuurlijk heel goed. Het is net zo n kapsel als alle jongens van 13 dragen in films die afspelen net voor of in de tweede wereldoorlog. Die sensors zijn ook een heel gedoe. Er moet iedere keer opgeschreven worden wanneer ik mijn bril opzet of mijn pleister vervang, mijn ma wil er dan bij zijn en staat dan al klaar met haar tape om de ODM op het nieuwe pleister te plakken. Pfff dit gaat fijn worden. Ik ga straks langs bij mijn vriendin. Zie er wel wat tegenop. En wat gaat ze zeggen over de jommekes/ciske de rat look? en die ODM? Ben er niet trots op dat ik die nu moet dragen en ze vinden dat ik moet gecontroleerd worden.
-
Beste jongen, Ik krijg steeds meer met jou te doen. Blijkbaar heb je helemaal niets meer te vertellen over je leven. Je moet jezelf natuurlijk blijven voorhouden dat het allemaal met de beste bedoelingen is, maar dat gaat steeds minder meevallen denk ik zo.
Ik heb geprobeerd mij voor te stellen hoe jij er nu uitziet met die bril. Eerst op je ene oog een pleister met een doosje er op geplakt. Dan die bril met dat ene dikke glas dat je een groot oog geeft en dan zit daar nog een zijscherm op en weer een ander doosje om te controleren of jij wel een brave jongen bent.
Tot slot moest je ook nog je haar laten knippen omdat die man dat nodig vond. Ik hoop voor je dat het een goede kapper was en dat je er nog een beetje leuk uitziet (Als je die bril wegdenkt).
Als je mij vertelt dat je van plan bent om in bed te kruipen en er niet meer uit te komen dan kan ik dat begrijpen.
Gelukkig maar dat je die stoere vriend hebt die dat allemaal niet erg vindt.
Ik denk dat je maar in gedachte moet houden dat er ook een contactlens mogelijk is en dat jij je dan voorlopig maar braaf aan de regels van je moeder moet houden zodat ze misschien het vertrouwen gaat krijgen dat een contactlens misschien wel mogelijk is, ook met jouw karakter en misschien slordigheid.
Is je andere bril al omgebouwd? Als dat nog niet gebeurd is maar wel gaat gebeuren, misschien dat er dan een zonnebril van gemaakt kan worden, dan zien ze je ogen en de pleister niet meer.
Wat ik mij afvraag, ik lees steeds over je moeder dit en je moeder dat, wat vindt je vader er van? Laat hij dat soort dingen allemaal aan je moeder over?
Ik wens je maar veel sterkte, anders kan ik niet doen.
-
dit was weer 1 van die dagen. Mijn ma had gezegd dat ik zeker rond enen thuis moest zijn Kwam er rond die tijd een kerel met een grote tas langs en dat bleek voor die ODM te zijn. In zijn tas zat een laptop en allerlei elektronica. De ODM was een plat doosje, een soort computerchip. Hij plakte een stuk speciale tape die kleeft aan 2 kanten op het oogpleister en plakte daarop het doosje vast op het pleister. Hij zei dat vanaf nu dat altijd heel de tijd zo op het oogpleister dat ik draag moest gekleefd worden met die tape. En dan keek hij naar mijn bril nam een soort klein rond plat ding, bekeek alles , moest ik hem terug afzetten en maakte hij dat ding vast op een van de poten van de bril, ergens achter de plaats waar mijn oor is. Hij moest wel zoeken want er zit zo n band tussen de poten voor als ik sport doe. Ze meten dus ook wanneer ik mijn bril draag. mijn ma is zot geworden. Dan moest ik terug mijn bril opzetten en friemelde hij nog wat aan dat ding en mijn haar en zei hij dat ik een half uur gewoon dingen moest doen tot hij terugkwam maar niet aan mijn bril of pleister mocht komen en dat mijn ma erbij moest blijven om erop te letten. Die ODM ziet er raar uit, het plakt van buiten op de pleister en is zo groot als een klein oog dus is het net of ik een elektronisch oog op dat pleister heb zitten. Toen hij terugkwam moest ik mijn bril en het oogpleister teruggeven en ging hij iets opladen op zijn laptop. Daarna kreeg ik een nieuw pleister met de ODM er terug op en mijn bril met dat ding vanachter erop. Hij zei dat die dingen de temperatuur meten en dat zo kan gezien worden of en wanneer ik ze draag. En dan zei met een venijnig lachje (hij had scheve tanden) je bril of je pleister in je broekzak of op de verwarming leggen werkt niet want dat geeft andere resultaten. Dan moest mijn ma nog dingen tekenen en gaf hij ook papieren waarop moest ingevuld worden wanneer ik mijn bril afdeed of mijn pleister verving en zo. Hij gaat nu elke woensdagmiddag langskomen om de alle resultaten op te laden en voor de papieren en dan krijgt mijn ma (en ik denk de oogkliniek) elke vrijdag een verslagje gemaild. Ik vind het maar een akelige gast vooral toen hij met een lachje zei dat mijn haar opzij achter mijn oor te dik en lang was en de sensor hinderde om de huidtemperatuur te meten en dat het beter korter moest. Gaat die big brother gast zich nu ook met mijn haar moeien? En die tanden brrr. Nu ik dacht big chance nu de kappers net terug open zijn vlug een afspraak krijgen gaat niet gebeuren. Tot mijn ma vanavond zei dat ik morgenvroeg om 7 u 15 een afspraak heb bij de kapper, dat ze heeft uitgelegd waarom het dringend is en dat ze me voor hun eerste klant heel vroeg hebben gezet. Echt niemand durft nee zeggen tegen mijn ma. En wat helemaal erg was, toen ik zei dat ik helemaal nog niet wist wat ik wou laten doen aan mijn haar zei ze dat is geen probleem dat ze goed had uitgelegd wat ze wou en dat de kapper wist wat hij moest doen. Ze is weer in een heel bazige bui. Dit gaat erg worden.
-
maar even reageren ben toch wakker want slaap slecht. ja de ODM moet nog komen ten vroegste volgende week. Zie er niet naar uit. Zogezegd is het niet om me in de gaten te houden maar om te meten en te motiveren; ik weet wel beter. mijn eigen stommiteit zeg maar. Mijn vriendin: echt heel veel dingen deden we niet behalve gewoon samen wat praten of rondhangen dat is nu veel minder. Ze vind het niet meer zo leuk rondhangen omdat ze het moeilijk babbelen vind met enkel dat grote starende oog achter een glazen muur (haar woorden) bij mij. Ze vind het creepy aanstaren en ze wil ook dat ik de bril afdoe maar dan zie ik geen steek en krijg ik nog meer boel thuis (mijn ma komt toch overal achter) Mijn oog ziet er ook echt wel heeeel erg groot en raar uit met dat superdikke glas maar ik moet het nu eenmaal altijd dragen en mijn ma let nu nog meer op. Misschien is het ook dat we enkel rondhingen en niet veel anders deden dan dat. We zien elkaar soms nog maar gewoon niet lang en heel wat minder. (zondags plak ik mijn lui oog af dus dan is het boze oog weg lol) Ik heb het zelf al moeilijk genoeg om me een beetje ok te voelen met hoe ik er nu uitzie dus wil ik niet nog meer ellende en geef er niet zo veel om. Mijn stoere vriend vind het ok. Hij pikt graag de bril in om op te zetten en dan in de spiegel naar zijn reusachtig linkeroog te zien; vind hij grappig. En ja ik ben van plan gewoon te doen wat moet en niet te veel te zeuren want dat maakt het allemaal maar erger. ik ben nu net een braaf jongetje past bij mijn nieuwe look zeg maar.
-
Beste jongen, Jammer dat ik moet lezen dat het een beetje voorbij is met je vriendin. Misschien dat je te veel met je bril bezig bent geweest en dat ze daar genoeg van had. Denk je dat het weer goed kan worden of geef je er niet zo veel om?
Ik weet niet of jullie dingen samen deden, maar dan zou je die bril af en toe af kunnen doen, dan zie je er afgezien van die pleister weer normaal uit. Eigenlijk denk ik dat het niet dat glas was, maar dat weet jij beter.
Gelukkig dat je die stoere vriend nog hebt, die geeft er blijkbaar niet om. Een echte vriend lijkt me.
Je moeder vertrouwt je niet helemaal meer dus nu wordt je de hele dag in de gaten gehouden door dat ODM kastje. Het wordt steeds erger voor je. Het is echt niet leuk allemaal, maar draag het als een man, wat moet je anders?
Veel sterkte maar.
-
mijn ma heeft met me alles besproken; ze zegt dat uitzonderingen echt niet kunnen, zondag zie ik met mijn goed oog, maar dan moet ik de rest van de week mijn andere oog gebruiken en mag ik zeker mijn goede oog niet gebruiken om het andere oog alle kans te geven zelfs al is dit lastig, en het zou ook dom zijn want dan ontmoet ik mensen zonder pleister en wat dan de volgende keer als ik wel mijn bril en pleister draag, een uitzondering begint met 1 keer en gaat niet meer ophouden. Ik moet het gewoon worden en echt altijd dragen zei ze. Volgende week moet ik op controle in de oogkliniek en ga ik waarschijnlijk als hij al binnen is een ODM krijgen das een soort klein doosje dat dan altijd op mijn oogpleister wordt geplakt en dat meet wanneer en hoeveel ik het pleister draag. Niet echt leuk ziet er stom uit (heb het gegoogeld) maar ik heb me niet boos gemaakt, het is mijn eigen schuld met wat ik gezegd heb dat ik het pleister afdoe en zo. ze kunnen dan uitrekenen hoeveel uur ik het echt draag met welke verbetering als gevolg en mijn ma wil natuurlijk alles controleren. Pleisterspijbelen gaat er dan helemaal niet meer inzitten mijn ma kennend. Ik deed het de laatste paar dagen wel, ook wel omdat ik heel slecht zie op straat, echt lastig. Stom dat ik mijn mond niet heb gehouden.
-
sorry ik ga proberen minder te zeuren. Mijn stoere vriend zei het ook. Het moet nu eenmaal dus zeuren helpt niet.
-
wat ook heel stom is is dat ik ook slechter zie met dat superdikke glas. Mijn luie oog moet wennen aan zo n sterk glas. Vooral verder zien is veel waziger. Ik moet nu bijna altijd die signaalstok gebruiken voor de veiligheid en ik moet heel voorzichtig zijn voor auto's en paaltjes en drempels en zo. ik ben al een paar keer gestruikeld. Mijn ma was al aan het zeuren over lessen stoklopen maar dat vind ik er ver over, ik ben niet blind en ik wil niet lopen met zo een lange stok. Maar ze ging toch informatie vragen bij die mevrouw van de vorige keer.
-
ja nu ik weet dat ik zo nog lang ga rondlopen heb ik het er heel moeilijk mee. Vreemd genoeg nu ik niet naar school moet voelt het nog moeilijker. Het is moeilijk om nu te denken dat pleister en dat dikke jampotglas hoort bij mij, het voelt niet als mezelf. Maar het zal moeten hé. Ik hoop dat het lukt me wat normaler te voelen en gewoon te worden dat ik er nu zo uitzie.
Ik zie wel mijn vriend uit de school nog veel maar mijn vriendin heel wat minder, we zijn eigenlijk niet meer samen. Ze vind mijn oog met dat jampotglas creepy, het ziet er zo reuzegroot uit en het lijkt of ik ze altijd aanstaar en dat vind ze akelig. Met dat dikke glas ziet dat oog er ook heel raar uit, alsof mijn oog 3 keer groter is dan normaal.
Ik weet niet of ik dat zou durven zo naar een fuif gaan of zo. Er zijn er gelukkig geen. Ik hoop dat ik kan leren toch gewoon alles mee te doen zonder me lastig te voelen nu kan ik dat echt niet, het is zelfs moeilijker omdat ik nu zeker weet dat het zo lang gaat duren. Dank je wel voor de steun.
-
Yuww, ik ben j15. Balen dat je thuis ruzie hebt bro. Het is je familie maar. Zij begrijpen dat wel. Je grootouders zullen het sws ook leuker vinden als je gwn je zelf bent. Ik denk ook dat je wat te ver in de toekomst kijkt. Als je je al die dingen bedenkt van bv die fuiven enz. dan lijkt het uitzichtloos. Gewoon in het nu leven en als je naar een fuif gaat met die dingen is dat toch niet zo’n probleem. Als je bv de sticker aanpast naar de sfeer ziet het er denk ik wel nog goed uit.
-
dikke ruzie thuis. Er was een google meet met heel veel volk voor de verjaardag van mijn opa en ik vroeg om zonder oogpleister en bril mee te doen en mijn ma wou dat niet. Veel hadden me nog niet zo gezien dat suckt. Vroeg ik ook wat als ik na corona naar een fuif ga of een feest, echt ze is gek. ze zei: Dan draag je natuurlijk je oogpleister en je bril, geen uitzondering en het is wel de bedoeling dat je zelf en iedereen er gewoon aan went , dat ik dat vanaf nu gewoon draag, dat dat nu gewoon normaal is voor mij. Dat wil ik nu echt net niet. Ik zie dan ook nog waziger met dat stomme dikke glas. ik baal echt
-
ik baal echt heel de tijd zo n stom oogpleister en dat superjampotglas dat is bij kleine kinderen toch niet op 13. En misschien nog heel lang. Het is echt niet normaal. Gelukkig les online . Maar ik moet me altijd verplichten om gewoon te doen en te spreken maar zo voel ik me niet. Mijn ma zegt dat ik het gewoon moet worden dat het na een tijd wel normaal gaat voelen. Ik weet niet of ik dat wil dat dit normaal is.
-
omdat dan mijn goed oog niet beschermd is. Suckt. Later kan het wel
-
Ik ben j15, heee j13, ik had vroeger een leerkracht en die had nrm ook heel dikke glazen. Maar zij had haar glazen speciaal laten bewerken dat ze veel dunner waren ofzo. En wrm mag je geen lenzen?
-
ik moet nu die stomme dikke bril dragen, mag niet zo maar zelf mijn vorige bril gebruiken , als het echt niet gaat moeten we het eerst bezien met de oogkliniek. Het valt echt heel hard op dat dikke glas en reuzenoog. Mijn vriendin schrok er ook heel hard van. Zij vond dat ik staarde met dat grote oog, lijkt maar zo maar ja. Ze vond het creepy. En dat ik net met mijn enige niet afgedekte oog achter een glazen muur was. Echt niet leuk. Ook veel stomme reacties vandaag op school. Boze oog en zo van die stomme dingen. Er is veel veranderd. Twee maanden geleden zou ik met deze bril niet buiten zijn gekomen, nu ga ik met dat ding en pleister op naar de school. Pfff ik haat dat luie oog.
-
gisterenmiddag naar de oogkliniek, mijn ma wachtte me al op daar met de bril. Binnen kreeg ik hem op, mijn pleister mocht even af (testen doen ze niet met pleisters maar met zo n soort platte lepels voor je oog°. Ik zag direct dat het glas links vreselijk dik was. Ben naar een spiegel gaan zoeken om te zien. Het glas links is veel veel dikker dan rechts, misschien wel 4 keer pf meer, heel dik en bol en blinkt daarom veel harder dan het glas rechts. Mijn oog links ziet er ook heel groot uit, meer dan dubbel zo groot als normaal, meer dan half het glas is een heel groot oog dat even lang als het brilglas lijkt en als ik beweeg of mijn hoofd schuin hou shift alles en wordt het oog nog reusachtiger door dat dikke glas. Het valt echt hard op. Mijn ma zag het ook ze wreef op mijn haar dat doet ze als er iets is dat ze erg vind voor mij. Bovendien is er weer zo n zijscherm rechts. Ik heb met de mevrouw gepraat. Zei het van de bril. Ze zei het is een mooie bril maar het is een heel groot verschil tussen de twee glazen dat zie je wel, ook omdat er dan vergroting is van mijn oog. Ja da wist ik al. Ze zei dat het toch de bedoeling is dat ik deze bril nu altijd ging dragen tijdens de behandeling en ik zeker altijd moest afplakken anders kreeg ik last door dat grote verschil in sterkte. Als er geen verbetering meer was (maar zeker niet te vlug zei ze) gaan ze heel stil afbouwen met afplakken , altijd klein beetje minder afplakken, dan nog een tijd zo met de bril als ik het gewoon ben, en als alles niet meer slechter wordt kunnen ze stoppen en ander oplossing zoals veel minder sterke bril of lenzen of zo. Hoe lang alles te samen weet ze niet maar kan tussen 3 of 4 jaar zijn voor alles. Pffff Afplakken alleen gaan we zien, een jaar maar kan ook nog een stuk langer. En het ergste met da dikke glas zie ik waziger dan ervoor. Dat is omdat ik door da ding ver weg waziger ziet, gaat na een tijd verbeteren. Maar nu zie ik dus gewoon slechter. Op weg naar huis nog eens begonnen over contacts maar dat was geen succes.
-
Beste jongen, Weet je wat de sterkte is van het glas wat je nu hebt? Als dat bijvoorbeeld +12 is dan maakt het toch niet zo veel verschil. Je moet maar denken, je loopt er nu ook al mee, dus zullen de meeste mensen het verschil waarschijnlijk niet eens zien.
Je hebt je nieuwe topic "vervolg lui oog" genoemd, maar misschien was een titel zoals bijvoorbeeld: "Lui oog deel 2, mijn stoere vriend, en scouting" beter geweest. Jij wil veel bezoek en zo'n titel trekt meer belangstelling. Bezoekers vinden het vast wel leuk om ook over je vriend en over scouting te lezen.
-
Succes met de nieuwe bril, later komt de profijt van je inzet nu dan kan je bijvoorbeeld wel autorijden en met uitgaan beter zien!
Dat overbezorgde is lastig van je moeder maar doet ze uit liefde, probeer haar aan te geven welke specifieke voorbeelden je verdreven vind op een rustig moment en dat je niet alle gecontroleerd hoeft te hebben op jouw leeftijd.
-
maandag was moeilijk. zondag plak ik mijn slechte oog af en zie ik ok, wel maar aan 1 kant maar eigenlijk goed. vanaf maandag is het terug het goede oog afplakken en is alles terug heel wazig. je goede oog bedekken en dus met opzet heel slecht zien en er op je 13 stom uitzien met zon pleister is heel raar. Dat moet ik dus altijd. Normaal dragen heel kleine kinderen dat. Nu klagen helpt niet, mijn ma stond zoals altijd klaar om na te zien. Doet ze altijd vandaag ook dan ook nog eens extra voelen of de randen goed aangedrukt zijn. grrr haat ik. Ook schrik voor morgen dan komt de nieuwe bril we zullen zien
-
Ik ben j15. Tuurlijk wennen ze er aan en maak je er niet al te druk in. Gewoon er in stappen en komt wel goed.
-
j15 dank je ik heb wel veel opgezocht en bij heel dikke glazen zie je het heel goed en ziet je oog er heel groot uit door dat dikke glas dat was een klein beetje met deze bril maar gaat nu heel veer erger zijn met dat heel dikke glas en natuurlijk is het maar aan 1 kant een dik glas dus ik ben wel bang hoe raar het er uitziet. na een tijd zullen ze het wel gewoon zijn hoop ik
-
Ik ben j15. Als je zelf je montuur en kleur hebt kunnen kiezen is het toch al een stuk leuker en rood is een goed kleur. Ik denk wel niet dat ze gaan spreken op een dik glas. Het zou mij helemaal niet opvallen haha en als ze er iets van zeggen is dat heel sneu. Maar dat komt ook wel goed.