Beste meid, Als ik in mijn reacties vragen stel dan zijn dat in de eerste plaats vragen die jij voor jezelf moet proberen te beantwoorden zodat je een duidelijk beeld krijgt van wat je problemen zijn. Hoe jij het je ouders moet vertellen is voor mij moeilijk te zeggen. Zoals ik hierboven al zei, ga met iets concreets naar ze toe en zeg ze dat jij daar mee zit. Daar vanuit kan er dan een gesprek volgen.
Misschien zit ik er helemaal naast, maar ik begin het gevoel te krijgen dat het iets met je geaardheid te maken heeft. Hoe het ook is, zaken zijn zoals ze zijn en als het dingen zijn die je alleen maar kan accepteren en er het beste van maken dan moet je dat ook accepteren en dat geldt ook voor je ouders. Ze houden van je en zullen er voor je zijn, daar kun je zeker op rekenen. Wees moedig! Sterkte!

Heyy bedankt voor de reactie, ik weet wel wat voor angsten maar dat deel ik liever niet op het forum. Ik vind het gewoon lastig om te vertellen aan mijn ouders, hoe kan ik dit dan het beste aanpakken?

Beste meid, Je zegt dat je psychische klachten hebt, je hebt angsten. De vraag is, waar ben jij zo bang voor? Zijn dat concrete zaken zoals ziekte, angst voor het verlies van geliefden, bang om slechte resultaten op school te halen, bang dat er geen toekomst voor je is, dat niemand verliefd op jou wordt, of voel jij je in het algemeen onzeker en angstig?
Je zou er graag over willen praten, maar je durft niet. Waarom niet? Is het allemaal te vaag en weet je niet wat en hoe je het verwoorden moet of wil jij je ouders niet ongerust maken?

Angsten kunnen heel reeel zijn of heel irrationeel. Dan noemen we het fobieën. Als jij concrete angsten hebt voor bepaalde zaken dan kun je best naar je ouders gaan en zeggen dat je daar of daar bang voor bent. Als jij bijvoorbeeld bang bent om besmet te worden met corona dan zeg je gewoon dat jij je daar zenuwachtig over maakt. Je ouders zullen dat begrijpen en er met je over praten.

Wat je dus moet doen is goed nadenken over waar jij zo'n angst voor hebt en je dan afvragen of dat waar jij zo bang voor bent werkelijkheid kan worden of dat die kans misschien maar heel klein is. Het leven is nooit zonder risico. Misschien heb je meegemaakt dat iemand die jij kent een akelige ziekte heeft gekregen of onder een auto is gekomen. Dat kan jou of iemand waar je van houdt ook gebeuren maar die kans is maar heel klein.

Probeer te genieten van wat er is en niet te veel te piekeren over dingen die misschien kunnen gebeuren maar waarschijnlijk nooit zullen gebeuren. Mijn moeder zei altijd: De mens lijdt dikwijls het meest onder het lijden dat hij vreest.
Het is nu winter maar als ik door de tuin loop zie ik toch bloemetjes bloeien zoals primula's. Ik zie dat de knoppen in de kerstrozen aan het groeien zijn, dat de knoppen in bomen en struiken aan het dikker worden zijn. Alles lijkt dood grauw en somber, maar de natuur is zich al aan het voorbereiden op de lente.

In jouw leven is de lente ook al begonnen. Je kindertijd vol onschuld en zorgeloosheid ligt achter je. De volwassenheid komt er aan met nieuwe verlangens en gevoelens die je onzeker maken. Wees daar niet bang voor. Iedereen maakt dat door en meestal gaat het wel goed.

Geniet van je jeugd wees blij met je jonge gezonde leven, met je toekomst die jij in eigen handen hebt, met je vriendschappen, met de liefdes die jij gaat beleven en met je lieve ouders die van je houden. Je leven is nooit zonder zorgen, maar je bent nooit alleen. Er zijn altijd mensen die wel een stukje van jouw zorgen willen helpen dragen en je af en toe bij de hand willen nemen en meelopen op je reis door het leven. Heb vertrouwen en wees gelukkig met wat je hebt!

Misschien erover spreken met je mentor?