Jouw verhaal voelt erg close to home. Ik kreeg efkes een traantje in mijn oog wat niet vaak gebeurt. Mijn vader komt ook uit Nigeria, nooit contact met hem gehad, nooit in mijn leven geweest. Het is altijd erg duidelijk geweest dat niet wil dat ik hem ontmoet, hoewel ik dit erg graag zou willen. Toch probeer ik er niet veel over na te denken want ik weet niks over hem en als ik hem wil opzoeken zou ik informatie aan mam moeten vragen. Als ik jouw verhaal zo lees beeld ik me in dat mijn vader tegen mijn moeder deed zoals jouw vader tegen jouw moeder deed. Zelfs het naar Nigeria sturen van jou lijkt overeen te komen van wat mijn moeder altijd zei tegen me dat als ik me niet gedroeg dat zij "stuur je naar jouw vader die je dan naar de bananenrepubliek stuurt." Én mijn opa was ook als een vader voor mij en ik hou hem het allerdiepst in mijn hart sinds hij 8 jaar geleden is overleden. Er is een whatsapp groep met vreemde mensen waar ik inzit waarin ik vorig jaar in een verdrietige bui schreef "mijn opa is vandaag 89 geworden". Dit wou ik opvolgen door een "hij is al 7 jaar dood", maar ik kreeg allerlei felicitaties waardoor ik het niet meer kon. Dit jaar schreef ik ook dat hij 90 is geworden en volgend jaar ga ik schrijven dat hij 91 is geworden. Dankjewel opa voor de prachtige jaren! Maar om terug te komen op jouw verhaal. Ik denk dat het goed is om hierover te praten met iemand. Wellicht een vertrouwelijke vriend (in), of anders een begeleidend figuur uit jouw leven. In mijn ervaring is het zo dat doordat ik simpelweg mijn gedachtes moet vertalen in coherente zinnen zodat iemand anders het begrijpt, dat ik mezelf beter leer te begrijpen. Praten helpt écht om je gevoelens beter te leren begrijpen. Hoewel deze problemen zich niet gewoon oplossen door besproken te worden, krijg je wel meer inzicht waardoor jij er beter mee om kunt gaan. Succes met alles!

Dag TS, Ik vind het fijn dat je wat aan mijn reactie hebt gehad. Het was inderdaad ongepast om dat dagboek te lezen, maar nu weet je tenminste wat er speelt. Ik ben blij dat jouw moeder een keuze heeft gemaakt en ik hoop dat het wat wordt. Misschien is haar date een aardige kerel en kunnen jullie vrienden worden. Misschien ook moet je nog eens praten met je opa. Soms weten volwassenen meer dan ze tegen kinderen laten blijken, om jou te beschermen tegen nare dingen. Je wilt je halfbroers/zusters niet zien, maar misschien verandert dat nog als je ouder wordt. Zoals ik al zei, het is toch familie. Het is altijd fijn familie te hebben, dan ben je nooit alleen. Het beste!

Het klinkt mss lullig maar dit is dus wat er gebeurd als je dingen gaat lezen of gaat doen waarvan je weet dat het niet goed is om te doen. Laat dit een les zijn voor jou en alle anderen die dit willen gaan doen. En on topic: in een dagboek schrijf je gevoelens die ook niet altijd helemaal de waarheid hoeven te zijn. ik zou het opbiechten bij je moeder dat je het gelezen hebt. wie weet kunnen jullie er daarna goed samen over praten...

M23, dank je wel voor je reactie, ik weet wel dat mijn moeder weer normaal praat met haar date, en ze praat niet echt meer met mijn vader, ze is verliefd op haar date, niet op mijn vader, mijn opa is inderdaad de vader van mijn moeder, en hij weet hiervan niks. Volgens mij is het wel serieus, ik heb haar date nog niet in het echt gezien, ik weet wel dat mijn vaders familie christelijk is, ik heb mijn opa van mijn vaders kant nooit kunnen ontmoeten want voordat het kon, is hij dood gegaan. Of ik mijn vaders familie wil ontmoeten, ik denk het niet. Want ik zie niet echt hun als familie, mijn vaders familie vraagt nooit over mij aan mijn vader, wat ik weet.
Dus ja.

Dag meisje, Zoals M22 al zegt, het is voor ons forumbezoekers moeilijk om jou een goed advies te geven. Je hebt hier nu het hele verhaal verteld en misschien lucht je dat al wat op.

Je vader komt uit Nigeria en daar heb je een christelijk deel en een islamitisch deel. In de islam is het heel gewoon om meerdere vrouwen te hebben, dus jouw vader zag daar niet zo veel kwaad in. Hij heeft drie kinderen bij die andere vrouw dus die relatie is er al een hele tijd. In Afrika doen mannen en misschien ook wel vrouwen wat minder moeilijk over het hebben van relaties met meerdere partners. In Suriname, onder de afro-surinamers is het hebben van een buitenvrouw, zoals ze dat noemen, ook heel gewoon. De vraag is, is jouw moeder die buitenvrouw of die andere?

Het probleem zijn de emoties. Blijkbaar is jouw moeder nog steeds verliefd op je vader. Vrouwen willen nog wel eens verliefd worden op de verkeerde man en als de emotie de hoofdrol speelt dan wordt het verstand uitgeschakeld.
Die kinderen van die andere vrouw zijn trouwens je halfzusters/broers. Jullie zijn familie, of je dat nu wilt of niet. Weet je hoe oud ze zijn? Die kinderen kunnen er ook niets aan doen en misschien zouden jullie best goede vrienden kunnen zijn. Jullie zitten met dezelfde problemen.

Naar westerse normen kan je er als man niet zomaar twee vrouwen op nahouden, vooral niet als het je vader alleen maar te doen is om de pleziertjes en de voordelen. Hij zal een keuze moeten maken en eigenlijk heeft hij dat al gedaan als hij wil trouwen met die andere vrouw. Alleen, je moeder wil hem niet loslaten en hij je moeder misschien ook wel niet.

Je hebt een hele goede band met je opa, de vader van je moeder neem ik aan. Weet hij van die hele toestand? Hij is erg beschermend naar jou begrijp ik. Als je er met iemand over wilt praten dan lijkt hij mij de juiste persoon.
Je hoeft hem niet te vertellen dat jij in dat dagboek hebt zitten lezen. Vertel hem dat jij weet van die andere vrouw en dat jij je zorgen maakt over je moeder.

Op zich is het niet zo vreemd dat jouw moeder contact onderhoudt met je vader, tenslotte is hij de vader van haar kind. De onderlinge relaties moeten dan wel duidelijk zijn. Jouw moeder heeft dus nu een relatie met een andere man, maar die wordt verpest door de problemen met jouw vader. Hoe serieus die relatie met die andere man is weet ik natuurlijk niet en jij ook niet denk ik. Hebben jullie al eens kennis gemaakt?

Jouw moeder moet voor zichzelf duidelijk maken wat ze nu eigenlijk wil. Opnieuw beginnen met iemand die echt om haar geeft of doormodderen met je vader die ze niet los wil laten, en daarnaast een andere relatie die zo ook nooit wat kan worden. Misschien dat jouw opa met haar kan praten en genoeg invloed heeft om je moeder een goede keuze te laten maken.
Weet jouw moeder dat jij van die ander vrouw weet? Dan kan je er met haar over praten en vertellen dat jij het er heel moeilijk mee hebt zoals het nu gaat.

Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat dingen beter worden. Je zou denken dat volwassenen zich verstandig zullen gedragen, maar jammer genoeg doen ze dat niet altijd, vaak niet zelfs.

Dat is een lastige. Ik zou ook niet goed weten wat te doen.

Ik weet niet of het een goed idee is om je moeder zeggen dat je haar dagboek gelezen hebt? Het kan meevallen, maar het kan ook verkeerd uitpakken, want het is eigenlijk een inbreuk op haar privacy.

Naar Nigeria gaan zou ik ook nooit doen, te gevaarlijk, en te groot risico op gedwongen besnijdenis (=zware verminking van je clitoris en schaamlippen), of gedwongen huwelijk, of op tropische ziektes. Ik heb een hekel aan insecten en ik zou als de dood zijn voor malaria en al die andere enge tropische ziektes.

Moest ik zo'n vader hebben, dan zou ik hem wellicht niet graag in mijn huis hebben. Dus ik zou het niet erg vinden dat hij niet op bezoek komt. Stel dat hij zich zou komen opdringen, krijg hem dan maar eens terug buiten.

Nu ja, het voordeel is: je hebt nu meer inzicht over hun leven, je snapt beter vanwaar hun gevoelens komen. Dus je kan zelf emotioneel stabieler zijn omdat je alles beter begrijpt. Dat alleen al kan helpen om hen ook stabieler en gelukkiger te maken. In een stabiele omgeving ploppen de mensen makkelijker uit hun dramatisaties, ze komen makkelijker terug tot hun nuchtere zelf.