Dag meisje, Wat jij ervaart lijkt op iets wat ze een dwangneurose noemen. Je wordt mijn of meer gedwongen dingen te doen zonder dat daar een noodzaak voor is. Je zegt dat je er wel drie uur per dag mee bezig bent en dat is toch wel veel en ook heel vervelend.

De vraag is, hoe is het gekomen en belangrijker, hoe kom je er van af? Om te beginnen kan je er zelf tegen vechten. Als een stem je iets opdraagt dan kan je denken, waarom moet ik dat doen? Gebeurt er echt iets ergs als ik het niet doe?
Als rationeel nadenkt dan moet je wel begrijpen dat er helemaal niets ergs gebeurt als je niet doet wat die stemmen zeggen. Je kan proberen ze te negeren en tegen die stem zeggen Ga weg!
Wat ik ook lees is dat jij je moet inbeelden dat je in een mooie groene omgeving bent. Je hebt een volumeknop en daarmee draai je dan die stemmen langzaam weg.

Het kan zijn dat jij in je leven, nu of vroeger, vervelende dingen ervaart of hebt meegemaakt. Hoe is de relatie met je ouders? Hoe gaat het op school? Heb je vriendinnen? Doe je aan sport? Ga je op tijd naar bed en slaap je goed?
Dat zijn allemaal dingen die van invloed kunnen zijn.

Wordt het niet minder, praat er over met je ouders en ga naar je huisarts. Die kan je verwijzen voor therapie die het jou makkelijker maakt om er mee om te gaan.

Blijf er niet mee lopen. Lukt het jou zelf niet om er van af te komen, zoek dan hulp! Sterkte!

Ik heb dit ook gehad. Dit heet Dwangneurose. Ik zou het echt met je huisarts bespreken want dit wordt steeds erger. Ik moest nadenken over welke handeling ik misschien kon laten en welke belangrijk waren. Ik deed bijvoorbeeld altijd een deur 3x dicht. Het lukte me om dat 1x te doen en toen gebeurde er niks ergs dus toen werd het ook gemakkelijker die andere dingen te laten. Ik sla alleen na bepaalde treden over op de trap en zeg als ik ga slapen altijd hetzelfde tegen mijn ouders. Verder gaat het nu heel goed.

Er zijn volgens mij best wel veel mensen die dit soort dingen hebben en doen.
Alleen bijna niemand gaat dat zomaar vertellen.
Maar misschien kan het je wel helpen om erover te praten met iemand.
Bijvoorbeeld je ouders of een vriendin.
En anders de huisarts daar kun jij ook gewoon heen zonder dat je ouders het hoeven te weten.
En de huisarts mag het niet eens doorvertellen aan wie dan ook.
Als je er echt last van hebt kan de huisarts je doorverwijzen naar een deskundige.

Je kunt ook zelf proberen om ermee te stoppen.
Gewoon een keer proberen om dat stemmetje te negeren. En dan kijken of er iets mis gaat.
Zeer waarschijnlijk gebeurt er gewoon niks ergs.

Succes