J21, graag gedaan. Maar naar aanleiding van jouw reactie wil ik nog wel wat verder gaan. Je geeft nu toe dat je wat voor haar voelt. Het is dus geen vraag meer. Je denkt ook dat zij jouw aandacht wil trekken. Natuurlijk kan dat zo zijn, maar het kan ook dat jij je dat inbeeldt omdat je dat graag wilt zien. Of het is gewoon wie ze is en bedoelt ze er verder niets mee. Ik denk dan: probeer eens een poosje geen aandacht op die manier voor haar te hebben. Als er bij haar iets is gaat ze misschien wel meer doen om je aandacht te trekken. Dan weet je iets. Het gaan vertellen is lastig. Stel je voor dat zij het afwijst. Jullie kunnen het nu goed met elkaar vinden, de droom in ieder samengesteld gezin, maar dat kan dan helemaal over zijn. Dat kan natuurlijk ook als het wel iets is en later gaat het fout. Dat met aftrekken zou ik zeker niet doen. Je maakt jezelf volkomen belachelijk als het bij haar niets blijkt te zijn. Naar mijn idee heb je 2 mogelijkheden. De eerste, een beetje negeren heb ik al genoemd. Je kunt ook kleine dingetjes doen. Wat dichter naast haar op de bank gaan zitten, haar heel enthousiast van alles vertellen, enzovoort. Kijken of en hoe ze reageert. Nog een vraagje: je woont ook met een van je ouders en een stiefouder. Zoals jij het beschrijft hebben die waarschijnlijk allang opgemerkt hoe jij naar haar kijkt. Is daar al eens op gereageerd?

M20 en M21 bedankt voor jullie fijne reacties. Het probleem is dat ik deze gevoelens al een tijdje heb ze niet weggaan maar alleen maar erger worden. Zeker omdat ik haar iedere dag zie. Zie haar ook vaker in ondergoed als ze van de badkamer komt. Ze is zo verschrikkelijk mooi! Ik denk dat ze mij ook een beetje probeerrt gek te maken en dat lukt heel goed. Ik weet nu wel waar ik rekening mee moet houden en overwegen als het wederzijds zou zijn en ik het tegen haar zou vertellen. Ik vind het wel heel lastig allemaal. Ik zou mezelf wel willen aftrekken zodat zij het kan zien of mij "per ongeluk" laat betrappen. Hoe ze dan reageert.

Een paar jaar verschil is geen probleem, vooral niet omdat meisjes dikwijls een paar jaar voorlopen op jongens in het volwassen worden. Dus dat is perfect normaal.

Elkaar graag zien en echt veel van elkaar houden, is ook perfect normaal, dat is toch heel goed? Dus knuffelen en in elkaar's armen liggen, kan best, vind ik. Dat is toch 1000x beter dan ruzie hebben? Je kan alles met elkaar doen wat ook kleine kinderen doen, zolang het met wederzijdse toestemming is.

Alleen echte sex zou ik niet doen. Als je opgewonden zou raken, wat ook normaal is, geniet dan van dat gevoel, laat het er zijn (=niet ontkennen, niet onderdrukken), maar ga er niet op in. Dus doe er niets mee, behalve het gevoel er laten zijn en ervan genieten. Wettelijk mogen jullie sex hebben, want jullie zijn biologisch geen familie, maar het zou door de buitenwereld te raar gevonden worden. Dat zie je al aan een reactie hierboven. Sommige mensen zitten mentaal vast in hun idee-fixes, door een minder ruimdenkende opvoeding, of door negatieve ervaringen. Je wilt in je buurt niet bekend staan als die marginalen van de familie Flodder, uit die oude film. Anders riskeer je kapotgepest te worden.

Als je allebei 18+ bent, en je hebt allebei die gevoelens nog altijd, dan zou je wel een echte relatie kunnen beginnen.

@m19

g 2 jaartjes kan prima dat is niet gatver, zolang je maar niet als 19 jarige aan 13 jarigen zit, dat is raar, maar 15 en 17 kan prima

-j

J17, in tegenstelling tot de eerste reactie wil ik je juist een compliment geven. Wat er in je gevoel gebeurt vind je ongepast en je denkt er over na. Het is best lastig. Feitelijk zijn jullie natuurlijk helemaal geen familie van elkaar dus kun en mag je er net zulke gevoelens voor hebben als voor ieder ander meisje. Maar jullie zijn nu wel onderdeel van hetzelfde gezin. Dan is het fijn als je het goed met elkaar kunt vinden, maar je kunt elkaar ook niet ontlopen. Je ziet en hoort haar steeds weer. Niet handig als je van je gevoelens af zou willen komen. Een oplossing heb ik ook niet. Wat ik wel vind is dat je je er niet voor hoeft te schamen. Laat het dus zo zijn, maar doe er niets mee, misschien wordt het op den duur minder. Nog wel een vraag: als die gevoelens wederzijds zouden blijken te zijn, zou je ze dan nog steeds willen ontlopen? En dan voor anderen die reageren: laat ongepaste reacties alsjeblieft weg. Daar heeft deze jongen niets aan, hij zit er echt mee.

Paar jaar jonger echt niet oké het is een kindje vergeleken met jou gatver doe normaal