Beste meid, Je vraagt je af of jouw behoefte aan zekerheid en duidelijkheid misschien iets te maken heeft met autisme. Dat zou best kunnen, maar het kan ook te maken met onzekerheid en het gebrek aan controle dat je ervaart.
Het kan ook zijn dat jij een faalangstig iemand bent. Je twijfelt aan jezelf, misschien door negatieve opmerkingen die jij bij het opgroeien hebt ervaren. Vooral als dat door je ouders gedaan is kan dat heel diep in je gaan zitten. Je hele leven probeer je dan te bewijzen dat jij heus wel dingen kan. Positieve faalangst heet dat.
Jezelf kan je moeilijk veranderen, maar misschien kan je strategieen ontwikkelen om er mee om te gaan. Die stress die jij ervaart is iets emotioneels. Je zou dat kunnen proberen te compenseren door daar rationaliteit tegenover te zetten.

Je hebt het over je vriendin die misschien zou komen en de onzekerheid daar over maakt dat je onrustig wordt. Misschien komt ze, misschien komt ze niet. Als ze komt dan wil jij je daar blijkbaar op voorbereiden. Maakt het echt zoveel verschil als ze niet komt? Heb je echt zoveel werk aan voorbereiding nodig? Kan je niet van te voren bedenken van: Als ze komt dan doe ik dit en als ze niet komt doe ik dat, en verder zie ik vanzelf wel hoe het gaat?
Wat zou er gebeuren als je vriendin onaangekondigd lang komt? Ben je dan helemaal in de war?
Die aanpak is ook van toepassing op andere dingen die jou onzeker maken. Bedenk wat voor problemen het zou kunnen geven als iets wel/niet plaatsvindt en bedenk van tevoren wat je in het ene geval gaat doen en wat in het andere geval. Dan heb jij voor jezelf zekerheid.

Morgen gaan jullie misschien naar het strand. Het is mooi weer, dus waarschijnlijk zitten jullie daar nu. Dat is een wat meer omvattend probleem want dat is het verschil tussen een leuk dagje uit en thuis zitten als het niet door gaat.
Ook dan kan je van te voren maatregelen nemen. Je legt alvast alles klaar wat je mee wilt nemen als het doorgaat. Dan heb jij je voorbereid en hoef je daar geen zorgen over te hebben. Je bedenkt ook wat je kan gaan doen als het niet door gaat. De avond van tevoren bel je de persoon die de beslissing neemt en vraagt hoe het er voor staat. Is het antwoord dat hij of zij het nog niet weet, misschien zegt waar het van afhangt of het doorgaat, dan kan je zeggen dat je het nu moet weten omdat je anders andere afspraken hebt. Krijg je geen uitsluitsel, dan neem je aan dat het nee is. Misschien dat sommigen uit de groep altijd wel willen, dan ga je met hen als je dat leuk vindt.

Jij moet er voor zorgen dat de controle over jouw leven bij jou zelf ligt. Laat jouw agenda niet bepalen door anderen. Jij wilt duidelijkheid, maar wees natuurlijk wel redelijk. Twee dagen van tevoren overstuur raken omdat je vriendin misschien langskomt is overdreven. Als ze weer zo iets zegt dan zeg je dat je de avond of de ochtend tevoren belt en als ze dan niet zeker is heb jij andere afspraken. Zo simpel moet je het maken. Soms moet je laten merken dat jij ook een mening hebt.

Doe je best!

Dat herken ik. Ik denk niet dat je autistisch bent want die sluiten zich af voor hun omgeving en dat doe jij niet. Nee, je bent (net als ik) een onverbeterlijke controle-freak. Je wil alles onder controle hebben, niets aan het toeval over laten, je haat onduidelijkheid en onzekerheden. Alles om je heen moet vooraf tot in de puntjes geregeld zijn en je wil alleen maar heldere, onomkeerbare afspraken. Je kan je behoorlijk opwinden in nonchalante mensen en maybe yes/maybe no-toestanden. Je wil vooraf over alles weten waar je aan toe bent.
Daar valt maar weinig aan te doen. Het is je karakter. Je moet leren leven met de stress die dat met zich meebrengt. En er zit ook een positieve kant aan. Wanneer zaken in het honderd lopen, ben jij de enige die het hoofd koel weet te houden. Want jij hebt allang nagedacht over vervelende situaties en hoe deze aan te pakken. Dat maakt jou de 'rots in de branding' voor de mensen rondom jou en die zullen jou daar voor respecteren.