“Een meisje bijvoorbeeld moet letterlijk handtastelijk worden voordat jij begrijpt wat ze wil.” Dat is ook heel erg van toepassing bij mij. Op de middelbare school zat er een erg leuk meisje bij mij in de klas. Ik was te verlegen om met haar te praten. Toen ik niet meer op die school zat kwam ik er via de broer van een vriend achter dat ze mij ook leuk vond. Te laat helaas, op dat moment had ze al een vriend.
@J17: ik heb nooit problemen gehad met droog blijven. Wel allerlei andere dingen: wapperen met mijn handen toen ik klein was (typisch kenmerk van autisme), mijn moeder heeft me dat afgeleerd want het hoorde niet (net zoals bijvoorbeeld in je neus peuteren). Overgevoelig voor lichtflitsen, geluid en trillingen. Ongevoelig voor kou, overgevoelig voor schurende kleding, daarom heb ik altijd een hele korte broek aan (ik maak ze zo kort dat mijn benen helemaal bloot zijn) ook in de winter. Zeer veel moeite met concentreren op de les en moeite met stil blijven zitten.
Maar uiteindelijk kan ik er redelijk mee leven.

Beste TS, De problemen die jij ondervindt in je sociale leven zijn een gevolg van jouw beperkte empathische vermogen. In je hoofd zitten zogenaamde spiegelneuronen die jou dezelfde emoties laten voelen als de persoon waar jij op dat moment contact mee hebt. Dat maakt het mogelijk om daar goed op in te spelen en emoties bij de ander te herkennen. Dat heet emotionele empathie.
Als je dat minder hebt dan moet je dat compenseren met rationele empathie. Je ziet en hoort de problemen van anderen en dan vraag jij jezelf af, als mij dat zou overkomen, hoe zou ik mij dan voelen?
In liefde en vriendschap kan dat wel eens een probleem zijn. Een meisje bijvoorbeeld moet letterlijk handtastelijk worden voordat jij begrijpt wat ze wil. Maar er zijn hele assertieve meisjes!

Je hebt het er ook over dat sociale interactie jou heel veel energie kost vanwege de mentale voorbereiding die jij nodig hebt. Ik denk dat dat vooral een kwestie is van gebrek aan zelfvertrouwen. Jij wilt alles perfect doen en als je, zoals bij een sociale ontmoeting, niet alles in de hand hebt dan wordt je onzeker en probeer je voor jezelf alle scenario's door te nemen.
Dat is iets wat je zou moeten afleren, al dan niet met hulp. Jij maakt die ontmoetingen gewichtiger dan ze meestal zijn. Probeer eens om er niet van tevoren over te gaan zitten piekeren. Vraag je af wat er verkeerd zou kunnen gaan en of dat erg is.
Je hoeft ook niet steeds krampachtig te proberen normaal te lijken. Je bent niet abnormaal, je bent speciaal en jij hebt eigenschappen die anderen niet of minder hebben. Anderen hebben weer dingen die jij niet hebt. Zo is het leven gewoon. Diversiteit heet dat. Accepteer hoe je bent en verwacht van anderen dat ze dat ook doen!

Dan je studie. Je noemt een heleboel mogelijkheden, maar waar ligt jouw grootste belangstelling? Voor welk soort werk? Je noemt economie, gezondheid en technisch. Voor iemand met weinig empathische vermogens is gezondheidszorg misschien niet de meest voor de hand liggende keuze, maar jouw vermogen je te concentreren en nauwkeurig te werken komen wel van pas in die andere vakgebieden. Bijvoorbeeld als accountant of als software ontwikkelaar. Wat trekt jou aan?

Zie je autisme niet in de eerste plaats als een beperking maar eerder als een uitdaging en als een set extra kwaliteiten die anderen niet- of minder hebben.

Ik heb de diagnose autisme altijd vervelend gevonden want het is opgedrongen door mijn moeder en het gaf me het gevoel waardeloos te zijn. Ik ben vaker getest op dingen wat ik niet wilde zoals een IQ test. Die test was positief
want ik zou zeer hoogbegaafd zijn maar ik wilde helemaal niet zijn waar ik was en ik voelde me veraden want ik zou zogenaamd naar een speciale dokter gaan. Mijn moeder had zelfs de nare gewoonte om over me te praten waar ik bij zat. Ze praate bijvoorbeeld met haar vriendin over als ik later een vriendin zou krijgen dat we moesten uitkijken voor kinderen want die zouden hetzelfde krijgen. Terwijl ik mezelf als 1 van de liefste kinderen beschouw die er is. Voor de rest had ik altijd een slechte hygiëne en mijn moeder begreep me niet. Ik heb minstens tot mijn 13e bijna dagelijks in mijn broek geplast of alleen lekken. Alle keren voelde ik wel dat ik moest plassen alleen 8x op een dag en kon het zeer kort ophouden. Ik zag er dus altijd wel verzorgd uit maar ik lekte dus ga je stinken. Op de lagere school wist ik het van mezelf dus ging ik express niet te dicht bij anderen in de buurt staan. Voor mij stond het altijd al vast dat ik luiers nodig had maar mijn moeder dacht er anders over, die dacht dan leerd hij wel op tijd naar de wc gaan als hij nat is maar werkte dus niet. Ik mocht pas in luiers in de 1e middelbaar daardoor is het misgegaan op de basisschool, klasgenoten vonden me niet leuk omdat ik niet fris rook soms en zagen me nat lopen. Luiers onderdrukken alle geurtjes en blijven altijd wel droog voelen. Dus sinds 1e middelbaar heb ik daar geen last meer van. Dat heeft wel het volledige eigen risico gekost van de zorgverzekering. Mijn moeder gebruikt nog welleens het woord autisme maar ik maak er in mijn hoofd incontinentie van of overactieve blaas, kleine blaas want ik vind dat het dat is waar ik echt last van heb. Dat is ook wat ik zeg tegen andere kinderen.

Nou weet ik niet of autisme hoort bij luiers gebruiken na je 12e of sinds je 12e, Want dat is in feite het meest apparte wat ik heb. Mijn moeder heeft het in ieder geval nooit zoo gezegd of iemand anders. Het is zeker wel appart en die probeer ik droog te houden.

@ts: Voor mij heeft het niet echt voor veranderingen gezorgd. Eigenlijk een bevestiging van wat ik al wist. Het traject bestond uit ca. 10 gesprekken, ook werd er met familie gesproken.
Nadelen heb ik niet ondervonden (rijbewijs had ik al voor de diagnose), wel kost het je eigen risico van €385 bij je zorgverzekeraar.

Ts hier, bedankt voor alle reacties.


@j21

Wat je in je ena laatste alinea vertelt herken ik me maar al te goed in. Ik heb ook het gevoel dat ik anders ben dan anderen. Maar op welke manier ik anders ben dat heb ik nooit geweten.
Ik heb wel een paar vragen over het diagnose traject als je het niet erg vind.
Heeft het voor bepaalde veranderingen gezorgd? En zo ja, welke? Hoeveel uur heeft alles bij elkaar geduurd?

Ik wil zelf vooral de diagnose om validiteit te krijgen. Om zeker te zijn dat ik niet een gestoord mens ben. Daarnaast wil ik het ook krijgen voor hulp van het 'maskeren', zodat ik minder vermoeid ben.
Ik las ook dat er nadelen zijn, zoals extra kosten bij het rijbewijs voor de onderzoeken die gedaan moeten worden door het CBR en de extra rijtest die dan afgenomen moet worden. Heb je andere nadelen ondervonden door de diagnose, buitenom dat het traject veel geld kost.


@j17

De boswandeling in de natuur moet wel goedkomen. Momenteel ben ik op vakantie in Noorwegen. Nu ben ik heel vaak buiten, de natuur is hier heel erg mooi. Er zijn watervallen, fjorden en heel veel dieren. Eergisteren ben ik jammer genoeg de verkeerde insecten tegengekomen )-:
Als je met de auto rijdt lijkt het alsof er alleen maar iets te zien is in het dal. Maar wanneer je op de top van een berg staat zie je dat er nog zo veel meer te zien is. Dan zie je heel veel laagjes, stukje berg stukje dal en ga zo nog maar een tijdje door, dat ziet er heel indrukwekkend uit.

Ik heb voor 2 (vakantie)bijbaantjes gesolliciteerd, voor het baantje bij de lokale bakkerij ben ik gisteren afgewezen, en van het andere baantje heb ik nog niks gehoord. Het baantje is voor als ik weer terug ben in Nederland.
Ik speel zelf al heel lang volleybal, de meeste spelers uit mijn team ken ik al 4 jaar ongeveer en sommige daarvan ken ik al wel 7-8-9 jaar. Ze doen wel aardig tegen mij ik ook naar hen. Maar vrienden zijn we niet. Dit is hetzelfde met klasgenoten. Soms wordt ik wel uitgenodigd om naar de film te gaan, maar als ik op dat moment niet aanwezig was geweest zouden ze het niet aan mij gevraagd hebben. Ik moet ook toegeven dat ik (bijna) nooit iemand vraag om iets te doen daar heb ik dan vaak ook geen behoefte aan.


@j23

Over het algemeen kan ik wel redelijk omgaan met de dingen die ik tegenkom in het leven. Maar ik merk wel dat sociale interactie energie kost. Niet zo zeer de interactie, maar de mentale voorbereiding die daarbij nodig is. De mentale voorbereiding die nodig zijn voor opvullende gesprekken, het anticiperen op de benadering van mensen en het constante zelfbewustzijn om normaal te lijken. Hierbij zou ik vooral hulp willen, zodat ik er beter mee om kan gaan en minder vermoeid ben.
Social clues en grappen begrijp ik best vaak niet en dan moet ik best vaak in mijn hersenen graven om de grap (misschien) te begrijpen.

Ik ben een beetje angstig dat ik ga vastlopen bij de studie, over een jaar begint dat voor mij. Op de middelbare school is best wel veel nog volgens een bepaalde structuur, maar straks is het allemaal vrijer. Wanneer er minder wordt gezegd doe dit, los dit op, dan kan ik vastlopen. Daar zit een grote angst bij mij in.
Ik weet zelf ook nog niet wat ik wil studeren. Ik ben bij best een aantal opendagen geweest met verschillende richtingen; economische kant, gezondheid en technische kant. Maar er was niet een richting die er bij mij uitsprong, te veel keus.
Over een half jaar moet ik de beslissing al hebben gemaakt als ik een numerus fixus opleiding wil doen. Op een tussenjaar zit ik in ieder geval niet te wachten.

Ik heb best vaak om een kampvuur gezeten, maar mensen die klappen heb ik nog nooit gezien wel mensen die gingen zingen. Dat zou ik ook heel raar vinden. Net als mensen die gaan zingen als je er bijna bent, bijvoorbeeld bij de avondvierdaagse of bij een schoolreisje.


Hartelijke groet van mij

Beste TS, Heel veel van wat jij vertelt herken ik ook bij mijzelf. Niemand heeft mij ooit als autistisch gediagnosticeerd, tot die conclusie ben ik zelf gekomen.
Nu spreekt men tegenwoordig over een autistisch spectrum en iemand heeft bepaalde kenmerken die op autisme wijzen. Een neefje van mij heeft het in ernstige mate, zodanig dat hij thuis niet meer te handhaven was. In mijn geval kon ik vrij normaal functioneren, er zijn alleen wat dingen die anders zijn. Situaties die ik niet prettig vind vermijd ik gewoon.

Autisten hebben moeite met empathie waardoor sociale contacten lastig zijn. Sommige mensen hebben aan een half woord genoeg, ze voelen aan wat de ander wil, autisten moeten het duidelijk uitgelegd worden. Vooral als het om vriendschap en liefde gaat geeft dat wel eens misverstanden en mis je soms kansen. Het onvermogen om te veinzen en oneerlijk te zijn geeft daarbij ook soms problemen. Je maakt mensen boos en je begrijpt niet waarom. Ja, je zei wat je dacht en dat komt niet altijd goed aan.

Jij hebt voor jezelf het gevoel dat jij geen echte vrienden hebt. Dat kan er dus aan liggen dat jij de ander niet goed aanvoelt. Dat er dus geen echte connectie is. Zelf heb ik geen behoefte aan vrienden, ik ben graag alleen en dat is wat anders dan eenzaam zijn. Voor jou kan dat anders liggen en maakt jouw anders zijn jou wel eenzaam hoewel je misschien niet echt alleen bent.

Als anders bent dan is dat nooit leuk, vooral als het je beperkt in je mogelijkheden. Nu is het zo dat mensen met autistische kenmerken bepaalde vaardigheden hebben die gewone mensen niet hebben. Dat maakt dat ze bij sommige bedrijven voor bepaalde functies heel gewild zijn.

Het komt er op neer dat je voor jezelf moet accepteren dat jij nu eenmaal bent zoals je bent en dat je met jezelf en je beperkingen moet leren leven en de specifieke vaardigheden en eigenschappen die jij hebt moet leren gebruiken om de kansen die het leven je geeft te leren benutten. Feitelijk geldt dat natuurlijk voor iedereen. Er is therapie voor mensen met autistische kenmerken, zoals cognitieve gedragstherapie, om te leren relaties met anderen te onderhouden en te leren omgaan met andere dingen die voor jou nu misschien moeilijk zijn. Het helpt ook om de symptomen te verminderen zodat jouw leven in sociaal opzicht zo normaal mogelijk kan zijn.

Wat belangrijk is dat is dat jij jezelf leert kennen, je zwakke punten, je sterke punten, je mogelijkheden, je onmogelijkheden, en dat je technieken leert om daar mee om te gaan. Veel kan je zelf doen, soms kan je hulp gebruiken. Zelf heb ik nooit hulp gehad of gezocht, ik ben gewoon mijn eigen weg gegaan.
Waar jij voor kiest, dat bepaal jij zelf. Zit je erg met hoe het is of kan je redelijk met de dingen en wat je tegenkomt in je leven omgaan?

Ik kwam ergens een lijstje tegen met kenmerken van autisme. Daar staan veel positieve punten bij, reden zoals ik al eerder zei, voor sommige bedrijven om op zoek te gaan naar autisten voor sommige functies. Ik plaats het in een nieuwe reactie anders past het er niet bij in dit venster.

Ik wens je veel sterkte en bedenk, je bent lang niet de enige. Je kan hulp krijgen en je kan ook een heel goed leven krijgen. Alleen een beetje anders misschien. Je bent nu eenmaal een beetje bijzonder!

Kenmerken die vaak in verband worden gebracht met autisme zijn:

Problemen op sociaal gebied/minder goed ontwikkelde sociale intuïtie
Moeite met (onverwachte) verandering
Dingen heel letterlijk nemen
Eerlijk en recht door zee
Uitstekende detailwaarneming
Goed in analyseren
Niet graag over koetjes en kalfjes praten
Goed in het herkennen van patronen
Moeite met het bewaren van overzicht
Loyaal
Buiten vaste kaders kunnen denken
Perfectionistisch
(Ogenschijnlijk) geen interesse voor anderen tonen
Nauwkeurig
Over- of juist ongevoelig voor zintuiglijke prikkels
Heel intensief bezig zijn met een beperkt aantal onderwerpen
Hyperfocus
Talent voor specialisatie
Voorkeur voor 1 op 1 -contact
Tragere informatieverwerking

Autismekenmerken komen bij alle mensen in meer of mindere mate voor. Zo vinden veel mensen het prettig om vaste routines aan te houden of om zich langere tijd intensief met één onderwerp bezig te houden. Ook problemen op sociaal gebied zijn veel mensen niet vreemd. Een diagnose autisme krijg je pas als deze kenmerken zorgen voor serieuze lijdensdruk of voor grote problemen op levensgebieden als werk, vrije tijd en relaties.

Ik noem om af te sluiten nog wat bekende mensen met autistische kenmerken, dan weet je in wiens gezelschap jij je bevindt: Isaac Newton (natuurwetenschapper), Bill Gates (oprichter Microsoft), Vincent van Gogh (kunstenaar) , Marilyn Monroe (actrice), Albert Einstein (natuurwetenschapper), Steve Jobs (oprichter Apple), Elon Musk (Tesla), Wolfgang Amadeus Mozart (componist), George Washington (1e president van de Verenigde Staten), en er zijn er nog veel meer!

Het punt is, mensen met autisme zijn individualistischer en laten zich niet zo snel meeslepen met de massa. Heb jij nooit eens gehad dat je rond een kampvuur zat en dat mensen gingen zingen en dat iedereen toen ritmisch in hun handen gingen klappen klappen? En dat jij toen dacht, waarom gaat iedereen in zijn handen klappen? Ik wel.

Jij bent iemand en niet iedereen is iemand!

Dag TS,

er bestaan vele vormen van autisme, maar veel weet ik er niet van af. Bij het zwemmen was er een jongen in de groep die autistisch was. Dat tekende zich helemaal anders af als wat gij verteld. Vrienden had hij echter meer dan genoeg. Altijd eerlijk en behulpzaam en iedereen vond hem aardig.
Ongeveer twee jaartjes geleden heeft hij een andere sport gekozen en dat vonden we jammer.

De meeste punten die ge opsomt hoeven niet perse een teken te zijn van autisme. Maar een diagnose, als gij dat wilt, kan daar wel duidelijkheid in brengen.

De zomervakantie is inderdaad de beste tijd van het jaar! Gaat eens in het bos wandelen en let op de beestjes en de vogels, naar hoe de zon door de dennen schijnt. De geur van de dennenbomen. Pakt de fiets en ga het bos in. Geniet van de zon. Voel de zon op uw lichaam, dat is echt genieten! (niet verbranden natuurlijk he...) . Van het bos en de zon kikkert een mens helemaal op. En dan een ijsje eten als ge terug zijt en iets leuks gaan doen. Bouw een doos lego. En zo langzaam opbouwen.
Hebt ge een vakantiejobke? Als ge er eentje vind die ge ook nog eens echt leuk vind, dan wordt het een plezier om te gaan en vrolijkt ge sowieso op.
Sporten! Gezond en altijd bij dezelfde mensen (als ge het in een vereniging doet). Ge maakt er vrienden voor het leven, en die zijn dan niet alleen maar vriend om beleefd te zijn.

Het zijn maar een paar ideetjes.
Gijzelf kent u het beste :-) .

Dit had zomaar mijn verhaal kunnen zijn. Heel herkenbaar.
Ik heb zelf de diagnose ongeveer 1 1/2 jaar geleden gekregen, na testen op mijn verzoek. In totaal ging daar wel een jaar overheen, inclusief wachttijd.
Ik heb dus ook dat ik moeite heb met veranderingen, en overgevoelig voor prikkels. Ik kan niet tegen teveel geluid, lichtflitsen en trillingen. Je zal me niet gauw op een kermis vinden (het is al de hele dag kermis in mijn hoofd!). Ook kan ik niet tegen warmte, ik heb altijd een korte broek aan, ook in de winter. De therapeut waarmee ik het intake gesprek voor de autismetest had vond het niet raar dat ik daar in de winter met blote benen kwam (ze vond het wel sportief), blijkbaar zijn er meer mensen die dat doen.
Verder had ik op de middelbare school altijd het gevoel dat ik anders was als de rest, gelukkig had ik wel mensen waarmee ik optrok (die hoorden ook niet tot het populaire groepje). Maar ik heb wel erg veel moeite met sociaal gedrag. Vooral als er van je verwacht wordt dat je iets moet aanvoelen zonder dat het gezegd is.

Overigens vind ik wel dat het goed gekomen is met me, ik voel me niet mislukt of zo.