Dat je fantasiewerelden bouwt in je gedachten is niet zo abnormaal. Alle grote kunstenaars, schilders, schrijvers, filmmakers, en zo, hebben dat. Immers, dat is hoe ze hun kunst kunnen verzinnen. Grote uitvinders en ontwerpers hebben dat ook: ze maken hun uitvindingen eerst in hun gedachten, en daarna een flauwe afspiegeling ervan in realiteit, want beperkt door de wetten van de fysica en materialenleer die niet gelden in hun fantasie. Idem voor programmeurs van computerspelletjes: daar vind je echt schitterende fantasiewerelden, want die zijn niet beperkt door de natuurwetten. Soms zijn het verlichte spelletjes, soms donkere. Zonder fantasie zouden die mensen dat nooit kunnen bedenken.

Dus zolang je onderscheid kan maken tussen wat jouw fantasie is, en wat (de andere mensen vinden dat) de realiteit is, is er geen probleem.

Laat je fantasie niet kapotmaken door psychiatrische medicatie, want dat is wat die pillen doen: je hersenen, gevoelens en fantasie kapotmaken, tot je een zombie bent. Wij woonden vroeger in de buurt van een psychiatrische instelling, en ik heb zo honderden zombies voorbij zien schuifelen.

Leer richting geven aan je fantasie, en leer ze gebruiken om daar boeiende verhalen of kunst mee te bedenken. Zelfs al is het alleen maar voor jezelf.

Nu ja, dit is mijn mening, maar jij mag het natuurlijk anders zien.

Hey meisje

Ik heb ook autisme.
Ten eerste, maak je geen zorgen over die gedachten ofz. Dat is volledig normaal. Ik had en heb dat ook vaak, zo rare gedachten en moeilijke vragen stellen. Toen ik deze tekst aan het lezen was, herkende ik mezelf hierin. Bij mij is het zo dat niemand behalve mijn gezin weet dat ik autisme heb. Heb geen flauw idee of ik dat ooit zou delen met anderen.
Als ik met iemand wil afspreken, dan wilt nooit iemand of kunnen ze niet. Ik weet niet of ze dat bewust doen omdat ik 'anders' ben. Idk
Eigenlijk heb ik geen vrienden of mensen die om mij geven. Dit maakt mij heel onzeker. Maar tegelijk laat ik het leven gewoon komen zoals het is.

Ik verveel mij ook altijd op school. En dan vooral tijdens de middagpauze. Dan loop ik gewoon wat rond. Ik probeer continu contacten te leggen en telkens bots ik tegen dezelfde muur aan. Hoe en waarom is een groot vraagteken. Ik ben iemand heel sociaal en leer graag mensen kennen. Maar ik zit al meer dan 2 jaar te zoeken en te puzzelen en het lukt maar niet.

Wat jij vertelt is volledig ok en normaal. Je bent in volle ontwikkeling en groei. Je hoeft je hiervoor echt niet te schamen. Trouwens een fantasiewereld of 'rare gedachten' kan juist heel boeiend zijn.

Je mag vooral niet twijfelen over jezelf. Ik vind het jammer dat we elkaar niet kennen, want we zouden denk ik nog veel van elkaar kunnen leren. ;)

Ik ben trots op mijn 'beperking'. Maar het is moeilijk, om net zoals jou, mij te integreren in de wereld van anderen zonder autisme.

Grts x

Beste meid, Jij hebt een behoorlijk rugzakje mee te dragen zoals dat heet, met je Autisme en je ADHD. Zoals anderen ben je dus niet, maar waarom zou jij niet oke zijn? Je hebt een kat waarvan je zegt dat het een lief beest is, maar katten zijn helemaal niet zo lief. Er is een kat van buren die heel graag in mijn tuin komt. Regelmatig vind ik een dood vogeltje. Meestal een pimpelmeesje, maar ook wel eens een duif en laatst een jonge merel. Ook hele lieve diertjes, maar de kat vindt het heerlijk om op ze te jagen en ze dood te bijten. Is de kat dan slecht? Nee, hij is gewoon zoals de natuur hem gemaakt heeft. Dieren kunnen nooit slecht zijn, ze volgen hun natuur.

Zoals de kat niet slecht is en af en toe best lief ben jij ook zoals je geboren bent en af en toe ook best lief denk ik. Het verschil tussen jou en de kat is dat jij weet wat goed en wat slecht is. Andere mensen pijn of verdriet doen is slecht. Dat weet jij best.
Je bent autistisch zeg je. De ene autist is de andere niet maar wat ze gemeen hebben dat het ze ontbreekt aan sociale vaardigheden. De meeste mensen zijn deelnemers in de samenleving, jij bent meer een waarnemer. Je kijkt naar de mensen en denkt, wat willen ze? Waarom doen ze wat ze doen?
De oorzaak is dat jouw empathisch vermogen niet goed ontwikkeld is. Mensen (ook dieren) hebben in hun hoofd wat men noemt spiegelneuronen. Dat geeft mensen het vermogen daadwerkelijk emoties van andere mensen mee te voelen en dus te begrijpen wat die emoties voor de ander betekent. Jij hebt daar moeite mee en misschien is het ook wel daardoor dat jij niet veel behoefte hebt aan sociale contacten, vrienden en dergelijke.

Jij denkt veel na over dingen omdat alles zo vreemd voor jou is. Je moet leren hoe je omgaat met andere mensen. Je schrijft dit topic, dus je hebt behoefte aan contact. Door om te gaan met anderen, op school of op andere plaatsen, leer je wat de spelregels zijn en wat je wel en wat je niet kan doen.
Je slaat jezelf zeg je, je praat in jezelf en je hebt denkbeeldige vrienden. Hoe denk jij over jouw leven zoals het nu is. Heb jij het gevoel dat jij de controle hebt over wat je doet en wat je meemaakt of heb je het gevoel dat je als het ware geen eigen leven hebt, dat je niet te vertellen hebt en dingen moet?
Van jongeren die zich snijden wordt gezegd dat hun lichaam het enige is waar ze nog de controle over hebben. Misschien doen ze het ook om andere pijn niet te hoeven voelen. Misschien is dat slaan ook zo iets en is dat praten en die denkbeeldige vrienden een verlangen naar contact.

Het is al een heel verhaal geworden en de toegestane tekst is beperkt dus ik ga op weg naar het einde, maar je kan altijd terugkomen natuurlijk. Wat ik mij afvraag is, Hoe zie jij je toekomst? Heb je er vertrouwen in dat jij wel een goed leven gaat krijgen en doe jij je best op school? Weet je al wat je wilt gaan doen later?
Je hebt wat dingen die alles moeilijker maken, maar dat wil niet zeggen dat jij geen goed leven kan krijgen. Belangrijk is dat jij jezelf begrijpt en weet wat je wel en wat je niet kan. Krijg je begeleiding? Wordt er op school rekening gehouden met hoe jij bent? Werk aan jezelf en probeer jezelf te begrijpen dan komt het wel goed. Gewone mensen zijn zo saai, jij bent bijzonder.