Dag meisje van 11. Het gaat niet zo goed op school begrijp ik en nu denk je dat je niets kunt en ben je bang voor de toekomst.
Om te beginnen, als je slechte cijfers haalt op school dan wil dat niet zeggen dat je niets kan. Misschien is leren niet iets waar jij goed in bent en misschien zijn er andere dingen waardoor jij die problemen hebt.
Hebben je leraar of lerares er wel eens met jou over gesproken dat het zo slecht gaat? Dat zouden ze wel moeten doen. Als zij er niet over beginnen kan je altijd zelf naar ze toegaan en vertellen dat jij je zo slecht voelt. Misschien zijn er dingen waar ze je mee kunnen helpen.
Ten tweede, je kan het heel lang verbergen voor je ouders, maar uiteindelijk komen ze er toch achter. Beter is het dat jij maar naar ze toe gaat en vertelt dat het niet goed gaat op school. Heb je geen kerstrapport gehad? Dat zou ze toch hebben moeten laten zien hoe jij er voorstaat?

Hoe is het verder thuis? Voel jij je daar veilig en op je gemak of is het daar ook wel eens moeilijk.
Heb je vriendinnen op school of in de buurt waar je woont of is dat ook een probleem?
Er kunnen allerlei dingen zijn die iemand het leven moeilijk maken, maar je moet nooit van jezelf gaan denken dat je niets waard bent. Altijd zijn er wel mensen die jou willen helpen. Probeer een beetje vertrouwen in jezelf en in de toekomst te hebben. Voor iedereen is een plaats in de wereld waar je kan zijn zoals je bent. Iedereen kan vrienden hebben en iemand die van ze houdt. Geloof daar in!

Probeer er over te praten. Met iemand op school, met je ouders, misschien is er een lieve oma of tante, probeer het! Hier heb je het al gezegd, dat was een begin. Ga nu verder.

Veel sterkte en het beste er mee!

ja ik b en ook zo ik heb het goevoel dat ik echt niks kan en ....op school bne ik aan het buizen in alle vakken ik ben bang voor wat er gaat gebeuren in de toekomst en ik wil echt niet dat lijn ouders dervan weten echt.. ik weet niet wat ik moet doen :( ik kan niks

Beste jongen, Natuurlijk leest iemand je verhaal en natuurlijk krijg jij reacties.
Op dit moment heb jij het moeilijk. Wat dat precies is kan ik natuurlijk niet zeggen, maar ik krijg de indruk dat het je op dit moment allemaal te veel wordt. Je hebt het over de druk die je voelt, van je school en van je ouders.
Je maakt de indruk een bescheiden iemand te zijn. Denk je een onbelangrijk iemand te zijn? Heb je er niet veel vertrouwen dat je een goed leven krijgt?

Hoe gaat het op school? Hoe zijn je prestaties? Moet je heel erg op je tenen lopen om voldoende te kunnen blijven presteren? Voel je druk van je ouders om prestaties te leveren die eigenlijk iets te veel gevraagd zijn? Is dat de reden dat jij er niet met je ouders over wil praten? Dat je ze niet wil teleurstellen?

Dat snijden is echt niet goed hoor! Doe jij dat om de pijn die je niet voelen wilt te onderdrukken met de pijn van het snijden? Het helpt niet! Het enige wat helpt is praten met iemand die jij vertrouwt en er op die manier achter komen wat jou kwelt.
Het kunnen ook persoonlijke gevoelens zijn waar je niet goed raad mee weet. Als je veertien bent veranderen er zoveel dingen in je leven! Je laat je kindertijd achter je en je wordt een tiener met alle emoties en nieuwe gevoelens en uitdagingen die daar bij horen. Dat kan wel eens anders uitpakken dan je gedacht had. Opeens is het leven niet zo simpel meer. Weglopen helpt niet want je neemt altijd jezelf mee, waar je ook heen gaat.

Is er niet een volwassen iemand waar jij mee kan praten? Volwassen mensen willen een jong iemand met problemen altijd helpen. Je kan wel met je vrienden praten, maar die willen het liever niet over dat soort dingen hebben. Het is te moeilijk voor ze.
Op school is er vast wel iemand die er voor is als leerlingen problemen hebben en misschien is er een familielid, grootouders, een lieve tante of misschien een wat ouder nichtje waar je een goede band mee hebt. Uiteindelijk zou je professionele hulp kunnen zoeken, maar dat gaat natuurlijk niet zonder dat je ouders er bij betrokken worden en voorlopig wil je dat niet. Zijn zij misschien onderdeel van jouw probleem?

Blijf er niet mee lopen. Je kan hier terug komen en er verder over praten (zo noem ik dit hier). Misschien kan dat je helpen om je gedachten op een rijtje te krijgen en een idee geven van wat je zou kunnen doen.
Denk er aan, je bent nooit echt alleen, er is altijd wel iemand die jou hand pakt als je die uitsteekt. Je hebt de eerste stap gezet, durf nu verder te gaan. Heb moed en een beetje vertrouwen!