Ik had dezelfde gedachten toen ik 11/12/13 was. Het ging bij mij zo ver dat ik op een gegeven moment zelfs een touw, locatie en afscheidsbrief had gemaakt om zelfmoord te plegen. Mij heeft externe hulp wel heel erg geholpen. Ik wist wel waar mijn gemis in aandacht vandaan kwam, maar voelde me machteloos. Je bent niet machteloos en kunt zelf en samen met bijvoorbeeld de huisarts in gesprek gaan over je gedachten. Een huisarts kan namelijk wel inschatten wat dan verstandig is

@ m23, hier jongen van de opmerking narcisme, neen ik ben geen psycholoog of id, ben een gewone gymnasium scholier maar heb wel hiermee te maken (gehad). Wat TS omschrijft herken ik erg bij mijn oudere broer, er sneu en niet zomaar weg te nemen. Bij ons heeft het wel ons gezin ontwricht. Ouders die niet eens waren over de weg die ze hierin wilden bewandelen, externe (proffesionele) hulp die gefaald heeft, resultaat een totaal ontspoorde broer en gescheiden ouders. Wat ik hiermee wil zeggen, TS is zich bewust van wat hij doet, is hij zich ook bewust wat het teweeg kan brengen in zijn omgeving? Laat hem daar eens goed over nadenken!

Krijg je weinig aandacht van je ouders of vroeger te weinig aandacht dan zal dit het gevolg zijn

Phoe vind dit nog wel heftige reacties hoor.
Narcisme? Ben jij psycholoog dat je dat zomaar vast kan stellen jongen 17? Heb je een DSM? Heb je alle persoonlijkheidstesten afgenomen? MMPI bijvoorbeeld? Met meer dan 300 vragen? Alle profielen naast elkaar gehouden? Anamnese alles gedaan?
Nee dacht ik ook niet. Alsjeblieft niet zomaar met diagnoses van persoonlijkheidsstoornissen smijten, is niet handig
(Ik ben wel bijna afgestudeerd als psycholoog).

Knap dat je hiervoor uit komt TS! Ga inderdaad bij jezelf eens na waarom je dit doet en waar deze impuls vandaan komt. Ga dan eens proberen deze te onderdrukken, er bewust mee bezig gaan. Vooral leren waarom voordat je dingen wilt veranderen is de gouden tip

Ik zou eens zeggen, zoek het woord narcisme eens op en kijk of dit van toepassing is voor jou,! Ga daarmee dan aan de slag want dit “soort” mensen zijn niet erg geliefd!

Het natuurlijk wel een beetje extreem dat jij een ongeluk zou willen krijgen zodat je aandacht krijgt. Ik kende een jongen die met zijn vingers tussen de deur kwam en voor zijn gekneusde vinger naar het ziekenhuis is gegaan. Toen hij terug kwam was hij helemaal opgewonden over hoe aardig de verpleegsters voor hem geweest waren. Hij was toen vijftien.
Die jongen had drie zusters een een moeder die wat moeite met hem had en meer met andere dingen bezig was dan de kinderen en het huishouden. Het was eigenlijk niet echt een aardige jongen, dus ik kon mij er wel iets bij voorstellen.

Wat ik mij kan voorstellen is dat jouw ouders allebei een druk leven hebben. Ze werken misschien en het huishouden kost ook de nodige tijd. 's Avonds willen ze dan ontspannen en liever geen gezeur. Praat jij wel eens met je ouders over school en andere dingen die jou bezig houden? Tonen ze belangstelling voor jouw schoolprestaties?
Misschien denken ze van, hij is nu veertien, hij heeft vrienden, hij heeft school, hij heeft ons niet meer zo veel nodig zoals toen je nog jonger was. Dat kan een verkeerde gedachte zijn.

De vraag is, is er iets waarom jij graag die aandacht wilt? Zit jij met dingen zoals school, vrienden, gevoelens, waar je graag over zou willen praten? Of mis jij die tijd toen jij een kleine jongen was en lekker bij je moeder op schoot zat en geknuffeld werd? Heb je een vriendin? Niet direct voor de seks, maar iemand die blij is jou te zien, waar je graag mee samen bent en waarmee je over dingen kan praten?

Dat extra gaan hoesten om aandacht te krijgen daar moet je mee stoppen hoor! Dat is nogal kinderachtig. Je speelt met de gevoelens van mensen die om je geven en dat noemt men manipuleren. Niemand houdt van manipulerende mensen.
Vraag jezelf eens af wat voor soort aandacht jij wilt. Wil je praten over dingen? Wil je af en toe fysiek contact, even lekker geknuffeld worden? Zeg het gewoon eens. Dat je graag ergens over wil praten. Dat je even wilt voelen dat je ouders van je houden. Dat is veel beter dan gaan hoesten of onder een auto lopen.
Probeer ook eens anderen aandacht te geven, dan krijg je misschien aandacht terug.

Zo, je hebt aandacht gekregen. Had je er wat aan of zou je nog wat meer willen? Kom maar gerust terug hoor ik wil jou nog wel wat aandacht geven.
Beterschap voor die vriendin van je zus. Je zegt dat het goed met haar gaat, maar in coma liggen klinkt naar mijn idee niet als goed gaan. Misschien is het kunstmatig om haar herstel te bespoedigen. Hoop maar het beste.
Zij krijgt nu misschien wel veel aandacht, maar in coma merk je daar niets van.

Jij dus ook veel liefde en aandacht gewenst!