Beste jongen, Er zijn een aantal dingen die ik bij jou zie. Jij lijkt mij iemand voor wie het glas altijd half leeg is in plaats van half vol.
Je durft geen relatie aan te gaan omdat je denkt dat het niet aan kunt als het uit gaat. Wat wil je dan? Verder maar alleen door het leven gaan omdat je niet tegen teleurstelling kan? Een recept voor een ongelukkig leven.
Die instelling gaat natuurlijk verder dan alleen maar een relatie, het strekt zich ook uit naar de rest van je leven. Je loopt stage, je hebt je scouting met je vrienden waar je voldoening vindt, straks heb jij je diploma en ga je werken aan je carriere, maar je weet nu al, dat gaat allemaal straks toch mis, het kan gewoon niet goed gaan.
Toen je het druk had met werken ging alles wel redelijk, maar nu het wat rustiger is wordt je weer geconfronteerd met jezelf en zit je weer in de put. Sommige mensen die moeite hebben met het leven grijpen naar de drank of de drugs. Jou drug is werken want dan hoef je niet na te denken.

Het is moeilijk om een instelling zoals jij die hebt te veranderen. Dat jouw ouders uit elkaar zijn helpt ook al niet natuurlijk. Het bevestigt jou in je negatieve kijk op het leven.
Hierboven wordt je meerdere keren aangeraden om naar je huisarts te gaan om professionele hulp te zoeken. Persoonlijk denk ik nu ook dat jij er op eigen kracht niet gemakkelijk uit gaat komen. De dokter kan je verwijzen naar een psycholoog (geen psychiater, je bent niet ziek). Een psycholoog kan jouw persoonlijkheid doorgronden en kent therapien om jou weer de goed richting op te krijgen.

Eigenlijk denk ik dat jij zelf ook al veel kan doen. Je bent bang voor allerlei narigheden die zouden kunnen gebeuren en tekortkomingen van jouzelf die jouw het leven moeilijk maken. Begin eens met rationeel te denken over jouw mogelijkheden en capaciteiten. Eigenlijk ben jij toch gewoon best goed!
Je doet ook moeilijk over relaties, maar is dat nou echt nodig? Jongens zoeken meisjes op, ze flirten, gaan uit, rommelen een beetje met elkaar en soms mondt dat uit in een serieuze relatie. Heel vaak dus ook niet. Het was leuk, maar zij was gewoon een leuke meid waar je een plezierige tijd mee hebt gehad, maar op een gegeven moment raak je op elkaar uitgekeken. Geen ramp, alleen het probleem is dat jij al wat ouder bent voor gescharrel zonder consequenties.

Je bent erg zwaar op de hand. Kijk eens naar kinderen, die leven bij het moment, voor hen is het glas altijd half vol. Probeer ook wat meer te leven in het hier en nu. Vandaag schijnt de zon en dat het morgen misschien regent dat zien we dan morgen wel. Regent het vandaag? Misschien dat morgen de zon er weer is. Zo moet je proberen te leven. Het leven is niet altijd gemakkelijk en geeft je soms klappen, maar jij bent sterk genoeg om daar tegen te kunnen en weer verder te gaan. Er zijn mensen om je heen die jij vrienden mag noemen en mensen die naar je willen luisteren. Je bent niet alleen. Er is zeker ook ergens iemand die samen met jou door het leven wil gaan. Vindt die persoon. Samen kun je veel aan, meer dan in je eentje!

Er is een nieuw jaar begonnen, laat dat het jaar zijn waarop jij een nieuwe weg in slaat. Wees moedig! Je bent bang, maar juist daarom moet je moedig zijn. Zonder angst heb je geen moed nodig. Je zegt dat je heel gevoelig bent. Dat betekent dat jij iemand bent die mensen jong of ouder kan aanvoelen, begrijpen en helpen. Wees dankbaar dat jij zo bent. De wereld heeft zulke mensen nodig! Jij bent nodig!

H

TS hier, Ik heb de berichten gelezen en snap dat jullie je afvragen waarom ik geen vriendin heb. Zelf heb ik het gevoel dat ik het niet aan kan. Wanneer het uit zal gaan ben ik gewoon bang dat ik mezelf verwond. Ik zou graag een vriendin willen, maar ik durf het gewoon niet. Daarnaast ging het een moment goed met mij. Nu is mijn laatste drukke dag voorbij en voel ik mij weer niet lekker. Wanneer ik op Netflix zit voel ik me daarna rot, want die tijd zou ik ook nuttig kunnen besteden. Terwijl ik zelf weet dat ontspanning ook erg belangrijk is. Zelf heb ik het idee dat het bij rustige momenten slechter gaat dan bij drukke momenten. Ik kan mij ook niet voorstellen dat ik in een half jaar zo erg ben afgegleden. In juli en augustus ging het nog heel erg goed met mij. Heeft iemand enig idee wat ik nu moet doen? Ik ben zelf bang dat wanneer ik negatieve gevoelens heb, mijzelf pijn doe of wat anders. Het feit dat ik zo erg in de knup zit is omdat het heel erg schommelt. Sommige dagen/momenten voel ik mij heel goed en andere dagen voel ik me zeer depressief. Heeft iemand advies? Ik wil graag door met mijn leven zonder problemen! Met vriendelijke groet, J20

Beste TS, Het zit nog steeds niet helemaal goed met jou en dat is erg vervelend. Je werkt erg hard op je stageplek en je doet veel bij de scouting maar er blijft iets bij jou knagen.
Wat mij daarbij in het oog springt is dat jij 20 bent, geen relatie hebt en ook niet de indruk wekt daar mee bezig te zijn. Je zegt er van overtuigt te zijn dat je op vrouwen valt, maar blijkbaar doe je daar niets mee.

Mensen die ongewenste gevoelens hebben proberen die vaak te negeren, te verdringen, zo ver dat ze zelf op een gegeven moment niet meer beseffen dat ze die gevoelens en verlangens hebben. Toch blijven die gevoelens aanwezig en wroeten. Mensen proberen dat dan te onderdrukken door hard te werken en en hun energie op andere dingen te richten om te voorkomen dat die gevoelens naar boven komen. Dat geeft innerlijke conflicten die je het leven moeilijk maken.
Wat psychiaters doen is die onderdrukte gevoelens tevoorschijn laten komen en jou die te laten accepteren zodat je in harmonie met jezelf komt. Zelfdestructie, waar jij het over hebt, is je ongewenste zelf kapot proberen te maken. Je doet jezelf veel pijn, en het lost niets op.

Ik wil je niets aanpraten, maar ik zou je willen adviseren om eens goed over jezelf na te gaan denken. Wat zijn je diepste verlangens? Hoe zit het met jouw omgeving, is dat een omgeving waarin "anders zijn" wordt geaccepteerd, of weet men precies wat goed en wat slecht is en oordeelt men over mensen alsof men Onze Lieve Heer zelf is?
Probeer heel erg eerlijk naar jezelf te zijn, ook als jouw conclusie dan is dat jij een slecht en verwerpelijk mens bent.
De volgende stap is dan je afvragen wat slechtheid en verwerpelijk zijn echt inhoudt. Er zijn verlangens die door gelovigen als zondig worden gezien, zoals het verlangen seks te hebben om de seks.
De mens is een seksueel wezen. Verlangen naar seks is iets wat in elk mens zit en nooit onderdrukt kan worden. Onderdrukken van gevoelens leidt tot ongelukkige mensen, vraag het maar aan Freud.

Als je naar een psychiater gaat dan moet jij je helemaal bloot geven. Al je gevoelens, al je diepste verlangens komen tevoorschijn. De psychiater blijft net zo lang vragen en wroeten totdat hij al je geheime gevoelens kent. Medische dokters doet dat met je lichaam, de psychiater doet het met je ziel. Je kan naar de huisarts gaan en er eens over praten, hij kan je door verwijzen, maar wees om te beginnen eens heel eerlijk naar jezelf. Duik diep in je ziel en wees niet bang of laf.

Ik wens je veel moed en kracht en kom maar zoveel terug als je wilt, H

TS hier, Bedankt voor de tips! Maar helaas is het makkelijker gezegd dan gedaan. Vind het lastig en heb geen idee waar het vandaan komt. Zelf denk ik dat het van alles door elkaar is. Op dit moment gaat het redelijk met mij. Het schommelt alleen nog wel, maar heb het idee dat het wel minder is. Wat mij wel zorgen baarde is dat ik laatst 1x aan zelfbeschadiging dacht. (Jullie weten wat ik bedoel....). Dit durf ik niemand te vertellen en wil dit niemand aandoen. Toch begin ik te twijfelen of ik en psychiater moet spreken. Ik zet wel stappen vooruit en ben een doorzetter, maar weet niet of het genoeg is. Tips zijn welkom, want ik wil nog zo graag verder! Groeten J20

Mijn tips

-Meer gezonder gaan eten.
-Gaan mediteren en een positieve dingen denken.
- Je afvragen waarom je die negatieve gedachtes hebt
- Het wat rustiger aandoen en gaan ontspannen.
- Uit je gevoelens uit. Het maakt niet uit of je het aan iemand verteld, je gevoelens schrijft of door hobby's.

Super om te horen, TS! Klinkt als een goed plan om meer rust te nemen en te oefenen met nee zeggen - ik hoop dat het je helpt. Veel succes met alles!

TS hier, Ik heb al jullie berichten gelezen en het doet me erg goed! Bedankt! Afgelopen vrijdag heb ik weer gepraat met mijn stagebegeleidster en sinds dat ik mijn problemen heb gedeeld voel ik me een stuk beter. Zij vond ook dat ik trots op mezelf moest zijn dat ik de stap durfde te nemen om erover te praten. Dit maakt dan wel weer dat ik toch sterker ben dan ik zelf denk. Wanneer ik nog problemen had, mag ik altijd terugkomen dus dit is wel erg fijn. Ik ga mezelf eerst de tijd geven om tot rust te komen, dus niet extra werken of dingen organiseren voor de vereniging. Wat ik ga doen is leren om ook eens nee te zeggen tegen dingen. Dit adviseerde mijn stagebegeleidster ook. Als tip geef ik mee: Blijf aub zelf niet met problemen zitten, maar deel deze. Dit zal erg helpen geloof mij maar. Ik hou jullie nog op de hoogte als ik weer heb gepraat. Groetjes J20

Beste TS, Aan wat J21 hier boven zegt heb ik niet zo veel toe te voegen, maar ik wil even laten weten dat ik je volg en sympathie voor je heb. Praten over je problemen is altijd goed en er zijn altijd wel mensen die naar je willen luisteren. Je ziet dat die er hier zijn, dus ook wel waar jij werkt en leeft.

Wat ik mij wel afvraag is wat voor negatieve gedachten jij hebt. Denk je dat je tekort komt in je werk en wat je doet? Twijfel je er aan of het later wel goed zal gaan met je leven?

Als je dat soort gedachten hebt moet je jezelf misschien eens afvragen of het wel realistisch is om zo aan je zelf te twijfelen. Je stagebegeleidster is tevreden, ze vindt jou een sympathieke jongen. Bij scouting heb je vrienden en doe je van alles waar ze zeker blij mee zijn. Je studie gaat ook goed denk ik en straks heb jij je diploma en vind je zo werk.

Het is in ieder geval fijn dat je met je stagebegeleidster kan praten. Alles zal niet in een uurtje praten opgelost kunnen worden, maar geloof in jezelf en denk aan wat J21 zegt, neem niet meer hooi op je vork dan je aankan. Jij hoeft er niet altijd voor iedereen te zijn.

De situatie met je ouders is vervelend, niet alleen voor jou, maar ook voor hen zelf. Heb je nog broers of zusters die misschien steun kunnen geven? Misschien zijn er grootouders of ooms, tantes, waar je wel eens mee kan praten. Oudere mensen kunnen heel begripvol zijn en goed luisteren.

Wat jij allemaal met je vrienden doet weet ik niet en ik kan mij voorstellen dat je hen niet lastig wil vallen met gezeur, maar misschien kun je toch eens peilen hoe zij in het leven staan. Misschien hebben zij ook wel eens hun twijfels en onzekerheden. Misschien zitten ze met hun studie of relatieproblemen of hebben ze het ook lastig thuis. Daar met elkaar over kunnen praten is altijd goed, vooral als het een goede vriend is.

Nu heb ik toch weer meer geschreven dan ik van plan was, maar ik hoop dat je er wat aan hebt. Sterkte!

Goed om te horen dat je met je stagebegeleidster hebt gepraat, en dat dat - zo te horen - een goede ervaring was. En super dat je je gemotiveerd voelt om die gedachten aan te pakken.

Mijn situatie is anders dan de jouwe, dus ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik heb misschien een tip voor je. Toen ik zelf last had van depressieve klachten, voelden mijn problemen vaak heel 'groot' en daarmee ongrijpbaar: ik miste een bepaalde zin in mijn leven, ik voelde me eenzaam, ik voelde me machteloos enzovoort. Juist omdat die problemen zo groot voelden, wist ik niet wat ik kon doen om er iets aan te veranderen. Wat voor mij hielp was om het voor mezelf concreter te maken. Wat zijn concrete dingen waar je tegenaan loopt in het leven? In mijn geval was een deel van mijn probleem bijvoorbeeld werkstress. Vervolgens ben ik gaan kijken of ik kleine stappen kon zetten, niet om die problemen in één klap helemaal op te lossen, maar om mijn situatie wel iets te verbeteren. Om bij het voorbeeld van mijn werkstress te blijven: ik heb een vak laten vallen bij mijn studie, mijn werkdagen verkort en ik ben strakker gaan plannen, waarbij ik ook bewust vrije tijd inplan. Dat hielp me meer dan ik verwacht had, niet alleen omdat ik er meer rust door kreeg, maar ook omdat ik voor mijn gevoel meer zeggenschap had over mijn leven. Samengevat: probeer van 'grote' gedachten toe te werken naar kleinere, concrete stappen die je in je leven kunt zetten.

Dat laatste is trouwens iets om in gedachten te houden: je leven is van jou! Je lijkt me een behulpzame jongen en dat is hartstikke tof, maar zoals je zelf ook aangeeft: soms gaat dat ten koste van jezelf. Ik herken dat wel. Het volgende besef heeft mij wat geholpen: je kunt anderen het beste helpen als het goed met je gaat. Het is niet egoïstisch om je grenzen te bewaken en voor jezelf op te komen.

Veel succes bij je volgende gesprek!

TS hier, Vandaag heb ik eindelijk een stap gezet om te praten met mijn stagebegeleidster. Afgelopen dagen kreeg ik weer negatieve gedachten en haalde mezelf keihard onderuit. Zelf dacht ik gewoon dat ik niets goeds deed. Mijn stagebegeleidster stelde me hierin gerust en ze vond dat ik iets meer aan mezelf moet denken. Morgen ga ik nog even verder praten over bepaalde dingen. Het praten deed me erg goed en het luchtte me op. Eerst durfde ik het nog niet zo, omdat ik ze niet lastig wil vallen. De afgelopen maanden waren al druk genoeg geweest voor haar. Ze had gezegd dat ik het niet moet verbergen, want van buiten leek ik een vrolijke jongen. Dit betekent dus dat ik al mijn problemen goed kan verbergen. Mijn ouders weten hier niets van dat ik weleens met deze gedachten rondloop. Sinds de scheiding is de band tussen mij en mijn ouders flink verslechterd. Dus ik zou het niet snel vertellen aan ze. Als iemand nog tips heeft zijn ze altijd welkom! Ik ga met volle inzet deze gedachten verslaan, want eigenlijk hoor ik gewoon een gelukkige jongen te zijn. Helaas heb ik me nog nooit zo slecht gevoeld als in de afgelopen periode. Misschien dat het allemaal gewoon te veel is geworden. Groetjes J20

Beste TS, Er is een Chinees spreekwoord dat zegt: Als je een fles wijn hebt ben je een dag gelukkig, als je een vrouw hebt ben je een jaar gelukkig, als je een tuin hebt dan ben je een leven lang gelukkig. Toen ik dat tegen iemand zei antwoordde hij: Dan drink ik wel elke dag een fles wijn.
Jij voelt je goed als je iets gepresteerd hebt of leuke dingen hebt gedaan met vrienden. Dan zou ik hetzelfde tegen je kunnen zeggen, doe elke dag iets leuks, maar dat is een grapje.

Ik heb het gevoel dat jij een mannen man bent. Dat betekent niet dat je homo bent maar dat jij je het prettig vindt om in mannengezelschap te zijn en samen dingen te doen. Vrouwen praten graag met elkaar, mannen doen graag dingen met elkaar. jij dus ook.
Je mist je vader en je vindt een contact van eens in de twee weken te weinig. Blijkbaar heb je een goede band met je vader dus het is jammer dat het zo is. Je moet ook bedenken dat je groeit naar een zelfstandig bestaan en dat je ouders dan wat meer naar de achtergrond verdwijnen. Eens in de twee weken elkaar zien is weinig, maar het is niet niets. De kwaliteit van het contact met je vader kan misschien het gebrek aan kwantiteit compenseren. Praten jullie veel met elkaar, bijvoorbeeld over je problemen?

Je besluit om eens te gaan praten met je stagebegeleider lijkt mij een goed besluit. Hier berichten plaatsen helpt misschien ook al, maar een gesprek met iemand die wat ervaring heeft op dat gebied is beter.
Je zegt dat je niets hebt om naar uit te kijken. Is dat echt waar? Je hebt nog minstens een jaar of zestig voor je en je kunt nog van alles doen en worden. Je gaat nog heel veel spannende dingen meemaken in je leven. Er is van alles om naar uit te kijken.
Die corona van nu is maar tijdelijk, voor alles komt altijd weer een oplossing. Je bent nu nog single, maar onvermijdelijk komt er een heel speciaal iemand in je leven en dan ziet alles er opeens heel anders uit. Vind jij niemand dan vindt iemand jou wel.
Misschien dat jij een neiging hebt tot depressiviteit. Vecht daar tegen. Je hebt een taak in het leven, je bent nodig. Jij wil meer contact met je vader. Straks zijn er misschien kinderen die jou nodig hebben als vader, vandaag zijn er anderen die jou nodig hebben. Het leven is een reis, een spannende en soms moeilijke reis en je staat pas aan het begin. Niet nu al opgeven! H

TS hier, Allereerst bedankt voor jullie reacties! Als ik een goede prestatie heb verricht of wat leuks heb gedaan met mijn vrienden, dan voel ik me een paar dagen goed. Maar soms gaat het daarna al snel meer achteruit. Het grote probleem bij mij is op dit moment ook dat ik niets heb om naar uit te kijken. Inderdaad ik heb niets verteld over mijn relaties. Op dit moment ben ik inderdaad single. Ik weet van mezelf dat ik hetero ben en dus op vrouwen val. Ik zeg dit niet om mezelf beter te voelen oid. Ook voel ik me er niet goed bij dat ik mn vader maar twee keer per maand zie. Door mijn stage en werk, woon ik op dit moment bij mijn moeder. Ik heb besloten dat ik er toch maar eens over ga praten met iemand. Zelf denk ik dat het ook deels aan corona ligt. Ik had een heel sociaal leven en dat is ineens bijna weggevaagd. Ik denk dat ik eens ga praten met mijn stagebegeleidster in het ziekenhuis. Ik vind het erg fijn dat jullie het lezen en reageren. Dit waardeer ik echt! Groeten J20

Beste TS, In je verhaal lees ik niets over een relatie. Ik ga er dus van uit dat je die niet hebt. Je hebt wel een vriendengroep waarmee jij je gelukkig voelt, maar er is blijkbaar geen speciaal iemand.
Voor iemand van jouw leeftijd is dat ongewoon.
Ik hoop niet dat je schrikt van wat ik nu gaan vragen, maar hoe zit het met jouw seksuele gevoelens? Val jij op meisjes of voel jij je misschien meer aangetrokken tot jongens? Dat zijn geen vragen die je hier hoeft te beantwoorden, maar misschien zijn dat zaken waar je eens over moet nadenken.

Misschien zit ik helemaal op een verkeerd spoor, mijn excuses dan, maar als jij met die sombere buien zit dan moet er een oorzaak zijn.
Een oorzaak kan dus zijn gevoelens, verlangens, die je niet wilt voelen en niet wilt accepteren.
Gelukkig zijn heeft te maken met zijn wie je bent, met relaties met andere mensen, met eerlijkheid naar je omgeving over wie je bent. Dan heb je echte vrienden en weet je dat wat er ook gebeurt er altijd wel iemand voor je zal zijn. Bij die scouting heb je ook al een soort van thuis en ik denk dat je daar ook kameraadschap vindt.

Denk eens goed na over je leven. Wat je hebt, waar je heen wil, hoe jij je toekomst ziet, hoe jij je relaties met andere mensen ziet en wat je diepste verlangens zijn. Als er liefde in je leven is hoef je niet ongelukkig te zijn. Zelfs een hond kan mensen al blij maken.

Ik wens je sterkte en je mag nier natuurlijk zoveel terugkomen als je wilt. H

Bedoel je dat je op betere dagen geneigd bent te denken dat het allemaal wel meevalt, maar dat je later toch weer een dip krijgt? Dat herken ik namelijk wel vanuit mijn eigen ervaringen met depressieve gevoelens. Het kan gemakkelijk zijn om te denken dat je het zelf moet oplossen of dat je je zelfs zit aan te stellen. Maar dat je je niet iedere minuut van iedere dag rot zit te voelen, neemt niet weg dat je je vaak gewoon wel slecht voelt, en dat je daar best hulp bij mag vragen.

Echte vrienden zullen je niet laten vallen omdat je in een dip zit. Dat gezegd hebbende: als je het te persoonlijk vindt om hier met vrienden over te praten of je daar gewoon niet prettig bij voelt, dan is dat natuurlijk oké. Ik raad je dan wel aan om echt met je huisarts te gaan praten hierover, zodat je er niet helemaal alleen voor staat. Je huisarts heeft geheimhoudingsplicht, dus daar kun je in vertrouwen spreken.

Hallo ben TS, Sorry dat ik nog niet had gereageerd. Bij de Scouting in mijn woonplaats doe ik al veel vrijwilligerswerk. Ik heb het gevoel dat ik altijd en iedereen tevreden wil houden. Dit gaat soms ten kostte van mij zelf. Afgelopen dagen voelde ik me redelijk goed. Vandaag heb ik weer een dip en denk dan steeds aan nare dingen. Ik durf het eigenlijk niemand te vertellen. Ik heb een hele sterke vriendengroep, maar ik wil ze niet kwijt. Zelf vind ik het ook maar vreemd, want op sommige momenten voel ik me weer gelukkig. Zoals jullie lezen zit ik erg in de knoop met mezelf. Groeten J20

Hey J20, zwaar voor je dat je met dit soort gevoelens rondloopt. Jongen 22 geeft wat goede adviezen. Wat ik daaraan wil toevoegen is dat het ook een goed idee is om je huisarts te vertellen over je gevoelens. Weinig plezier hebben aan het leven en erover nadenken om jezelf iets aan te doen klinkt depressie-achtig, al kan ik natuurlijk geen diagnose stellen. In ieder geval zijn het wel klachten om serieus te nemen, en je hoeft er zeker niet alleen mee rond te blijven lopen. Je huisarts kan je doorverwijzen naar de juiste hulp om je weer beter te gaan voelen en je zin in het leven weer terug te krijgen.

Heel veel sterkte!

Beste jongen, Je zegt dat je gevoelig bent en soms nare gedachten hebt. Je bent bang om teleur te stellen.
Wat bedoel je met teleurstellen? Gaat het om je persoonlijkheid, vind jij jezelf niet interessant of succesvol genoeg? Denk je dat je ouders niet tevreden zijn met jou?
Je zegt dat je goede vrienden hebt. Die zijn dus blijkbaar wel blij met jou. Je praat niet over een relatie. Heb je geen relatie of ben je misschien homo en is dat het probleem?

De meeste mensen willen toch wel graag een zinvol leven. Er zijn natuurlijk mensen die alleen maar op zoek zijn naar genot en dat vinden in seks, drank en drugs. Uiteindelijk loop je dan tegen een muur.
Naar mijn idee ligt de zin in het leven in wat je voor anderen kan zijn. Als je een relatie hebt dan ben je er voor die ander. Als je kinderen hebt dan ben je er voor je kinderen. Zelfs het zorgen voor een dier of planten geeft al wat voldoening.
Kijk jij eens goed naar jezelf. Eerlijk zijn naar jezelf en erkennen wat je zwakke punten zijn, eigenschappen waar je niet zo blij mee bent maar waar je mee moet leven, accepteer ze. Kijk ook vooral naar je sterke punten. Wat kun je goed, wat bevalt je aan jezelf?

Je bent op dit moment vooral bezig met jezelf. Misschien zit je nog op school, misschien werk je. Dat doe je allemaal voor jezelf. Kijk eens of je ook eens iets voor anderen kan doen. Vrijwilligerswerk, studiehulp, iets bij een sportclub, kortom iets waar je anderen mee helpt en gelukkiger maakt. Je zult zien dat jij daar zelf ook gelukkiger van wordt.