Hé C, wat zwaar voor je. Heb je al hulp gezocht? Je staat er niet alleen voor.

In middels 13. Het is alleen maar erger vind mijzelf nu ecgt zwaar depressief ik snij nu ook.... Sorry C

hoi! Dit is zeker niet raar. iedereen reageert op zijn of haar eigen manier op zulke dingen. Ik snap dat het niet leuk is als mensen dan steeds aan je vragen of het gaat, dan voel je je misschien zielig gevonden en aangekeken. Maar laat die mensen kletsen. God heeft iedereen gemaakt naar Zijn beeld. Je bent goed, mooi, leuk. Later als jij een man hebt, een paar leuke kinderen en gelukkig bent, hebben de pesters spijt van hoe ze gedaan hebben. Misschien zie je ze later nooit meer en moeten ze met hun schuldgevoel leven. Blijf altijd denken, ze doen zichzelf een lol. En soms doen woorden echt zo veel pijn, meer dan ze kunnen bedenken. Maar ooit zullen ze zelf in een situatie komen waarin zij zich net zo voelen als jij je voelt wanneer zij stom tegen jou doen. Heel vaak hebben mensen die pesten ook een probleem. Misschien in de thuissituatie. Dit reageren ze dan af op andere mensen. Misschien zijn ze wel helemaal niet gelukkig thuis, maar lijkt dat maar zo op school. Je bent leuk. Je bent mooi. Kijk in de spiegel en vind het mooie in jouw. Het mooie ligt natuurlijk niet alleen in het uiterlijk maar ook in karakter. Populaire mensen kunnen wel mooi zijn, maar meestal zijn die vriendschappen niet echt, en voelen ze zich meer alleen dan mensen denken. Blijf altijd aardig doen, dan maak je echte vrienden voor het leven! Niks is mooier dan dat. Als het echt niet gaat, ga dan naar je ouders of zoek hulp. Dit is natuurlijk ook heel goed van je om hier je gevoelens te uiten, zelfs al zijn het maar mensen die je niet kent. :) Ik hoop dat je hier iets aan had! Zet hem op! Ik weet zeker dat je het kunt!

Niet als je het niet wilt. Psychologen hebben beroepsgeheim, en als je het anoniem online doet, hoeft helemaal niemand erachter te komen. Bij mij zijn mijn medeleerlingen er ook niet achter gekomen.

Misschien maar dan komt iedereen er alsnog achter C

Wat naar dat die vriendin nu niets meer met je wil. Ik herken het wel een beetje van mijn eigen schooltijd: ik ben ook gepest en buitengesloten. Mijn ervaring is gelukkig wel dat er hoop is: hoe ouder de mensen om je heen worden, hoe minder er over het algemeen gepest wordt. Na je schooltijd hoef je al die mensen sowieso niet meer te zien als je dat niet wilt. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het nu niet erg is, maar wel dat het niet altijd zo zal blijven.

Niets voelen is juist bij heel veel mensen een belangrijk teken van depressie. Je klinkt dus echt niet als een klein kind: in feite heb je gewoon een ziekte, maar dan speelt die zich in je hoofd af. Je hoeft het ook echt niet met je hele klas te delen - dat heb ik ook niet gedaan. Maar je kunt het er misschien met je ouders over hebben. Daarnaast zijn er ook plaatsen waar je anoniem over je problemen kunt praten, bijvoorbeeld de Kindertelefoon. Op de website www.korrelatie.nl kun je zelfs gratis online professionele hulp krijgen. Ik kan je in ieder geval echt aanbevelen om hulp te zoeken, want het kan enorm helpen: ik beloof je bovendien dat je door psychologen serieus genomen zult worden.

Tnx ik klink nu echt als een klein kind maar is niks voelen echt iets wat bij een depressie kan horen. Het word namelkijk alleenmaar erger. Mijn bff vanaf groep 3 die voor mij als een zus was en waar ik meer omgeef dan om mijzelf (maar dat weet ik niet meer zeker want ik voel er niks meer bij ) heeft mij simpelweg vervangen nu zij op een andere school zit heeft ze natuurlijk andere vriwndinnen gekregen en dat mag en kan ook natuurlijk maar ze doet niks meer met mij ze appt me niet we bellen niet meer we zouden gisteren afspreken maar ze zij dat ze veel huiswerk had en daardoor het huis niet uit mocht zie ik een uur later dat ze naar haar nieuwe beste vriendinnen gaat op snap. Nu is het enige wat ik nog constand voel leegte zonder maar een sprankje vriendschap of geluk. Maar morgen weer lekker acteeren dat alles super met mij gaat op school en dan komt alles vast weer "goed" Liefs c

En nee ik vertel het aan niemand want niemand zal mij begrijpen of nog normaal tegen mij doen als ik het vertel ik weet dat er een jongen in mijn nieuwe klas zit die vroeger een beetje depressief was maar ga het alsnog niet zeggen. Dat kan ik gewoon niet.

Heftig dat je zo gepest bent en het ook nu op de middelbare meemaakt. Weten je ouders en leraren er al van? Niets voelen kan juist een teken van depressie zijn. Ik kan je aanraden om er eens over te praten met iemand die je vertrouwt: dat kan een ouder zijn, maar ook bijvoorbeeld je mentor of een vertrouwenspersoon op school. Daarnaast kan ik je uit eigen ervaring met depressie echt aanraden om professionele hulp te zoeken bij een psycholoog. Je kunt daar leren hoe je gedachten je depressief maken en hoe je die gedachten zelf kunt beïnvloeden om weer gelukkiger te worden. Het is erg zwaar om dat helemaal alleen te doen; een psycholoog snapt hoe een depressie in je hoofd werkt en kan je dus helpen.

Heel veel sterkte; laat maar weten als ik nog iets voor je kan doen.