Ik week het niet meer...

Heyy, ik heb een nogal raar probleem, of nou ja veel van jullie zullen het niet begrijpen maar het zit zo: Ik haat slapen. Ja dat dus. Ik vertel nu wel ff het hele verhaal. Ik denk ongeveer rond m'n 9e is het begonne, op deze leeftijd wilde ik niet slapen en ging ik altijd rechtop in m'n bed zitten om niet in slaap te vallen (wat uiteindelijk natuurlijk wel gebeurde). Nu zul je denken dat het op deze leeftijd niet zo raar was dat kinderen niet wilden slapen maar bij mij bleef het langer. Rond m'n tiende probeerde ik altijd gewoon de hele nacht wakker te blijven, ik vroeg bijna elke avond aan m'n vader of hij dat wel eens was geweest en hoe dat dan was. Ook ging ik telkens mijn wekker zetten om de 10 minuten maar uiteindelijk sliep ik daar door heen. Ik stelde me ook altijd gewoon een leven voor waarin je niet hoefde te slapen. Op m'n elfde besloot ik het tegen m'n ouders te vertellen hoe erg ik hier mee zat en die zijn met mij naar de dokter geweest, die heeft mij uitgelegd dat ik waarschijnlijk niet moe genoeg was en dat ik daarom niet wilde slapen. Ze vertelde mij dat ik s'avonds voor het slapen gaan moest gaan lezen want dan zelf dat vanzelf wel goed komen. En ja dat deed het, ik ben best wel een poos van mijn slaapproblemen afgeweest maar toch kwam het uiteindelijk weer terug. Mijn ouders zijn toen met mij naar een psycholoog geweest en voor haar moest ik elke dag een slaap logboek bijhouden en die zouden wij dan 1 keer in de week samen doornemen. Ook hierdoor zijn mijn slaap problemen een lange tijd weggeweest. Maar toch kwam het helaas weer terug. Op mijn 12e ging ik dus maar weer naar een psycholoog, zij dacht dat ik misschien wel adhd had en dat het daar dus door kwam. Na veel testjes te hebben gedaan kwam er uit dat ik geen adhd had, maar eigenlijk hebben ze me ook na die tijd niet meer verder geholpen. In de loop dr tijd heb ik periodes gehad dat het beter ging en ook weer dat het slechter ging. Op mijn 13e kwam ik met het idee dat als ik mijn wekker s'nachts om de 2 uur zou zetten dat het dan wel goed zou gaan. En dat ging het ook, omdat ik wist dat ik niet erg lang sliep durfde ik wel te gaan slapen, maar na een tijdje kregen m'n ouders last van de wekker en mocht ik hem eigenlijk niet meer aanzetten. Dit was ongeveer 3 weken geleden. Ik heb toen besloten dat ik hem nog maar 1 keer in de nacht af laat gaan en ook dit werkte. Maar helaas nu sinds gisteravond heb ik er weer heel veel kast van en ik ben er nu wel echt een keer klaar mee maar ik weet miet meer wat ik moet doen. Als ik er met mijn ouders over praat dan weten zij het ook niet en ik heb gewoon het gevoel dat nie and mij begrijpt. Op de een of andere manier wil ik heel graag slapen maar als ik dan in bed ligt dan glipt er weer zo'n gedachte naar binnen zodat ik het niet meer wil. Alsjeblieft weet iemand wat ik moet doen?