Drang om "andere" meisjes te verkennen

Hey allemaal,

Alvast bedankt voor het lezen en hopelijk je reactie. Voordat ik begin met mijn verhaaltje wil ik even kwijt dat ik een ontzettend erge denker ben. Daarmee bedoel ik dat ik heel veel dingen snel "overthink", vaak denk over de zin van het leven, wat de beste keuze of handeling is bij alles dat ik doe, ben programmeur, etc. beetje filosofisch ingesteld dus, probeer hier rekening mee te houden in mijn verhaal. Ik weet niet tegen wie ik dit zou moeten zeggen en ik moet dit gewoon even voor iemand neerleggen, dus dankje wel :)

Oke, ik ben dus een jongen van 19 jaar en heb al 2 jaar een vriendin. Zij gaf mijn eerste tongzoen en we zijn "samen" ontmaagd zegmaar. Je kan dus zeggen dat ik niet veel ervaring heb met andere meisjes.

Mijn relatie is stabiel en ik heb het gevoel dat ik nog steeds verliefd ben op haar. Het probleem is, hoe weet ik dat dit verliefd is? Ik weet dat ze een top meid is en als ik zo naar anderen mensen relaties kijk en hoor dan denk ik altijd dat ik maar, ik bof met z'n vriendin als ik heb. We hebben natuurlijk wel eens meningsverschillen ofzo maar nooit heftige ruzies of problemen die mijn relatie tot twijfel denken.

De enige twijfel die ik heb is dus: "Is dit echte liefde? Of mis ik nu iets?"

Ik ben nog jong en heb dus in me achterhoofd de gedachte dat ik nooit met haar zou trouwen of samenwonen want dat gebeurt nooit bij een eerste vriendin. Ik heb het gevoel dat ik nog zoveel meisjes te "verkennen" heb en ervaringen voor me liggen die ik nu niet kan pakken omdat ik een relatie heb.

Soms als ik uit ga dan denk ik wel eens "wauw ik wou dat ik zo los kon gaan" maar ik ben geen cheater dus dat doe ik niet natuurlijk.

Maar ze voelt ook als een deel van mijn leven. Iets dat ik niet zomaar weg kan gooien. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, ik kan me gewoon niet voorstellen dat ze niet van mij is, of haar niet meer zie.

Ik heb een half jaar geleden dit gevoel aan haar verteld, dat ik ook andere meisjes wil leren kennen en proberen omdat ik eigenlijk geen ervaring heb om een mening te hebben op "verliefd zijn" of "ware liefde". Toen heb ik tegen haar gezegd dat ik haar een week niet wilde zien om te kijken of ik haar ging missen. Zij heel erg huilen en verdrietig natuurlijk, en ik eigenlijk ook :(
De dag erna voelde ik me zo rot en had ik het gevoel dat ik iets ontzettend moois en waardevols zomaar heb weggegooit omdat ik "greedy" (hebzuchtig) ben geweest. Ik voelde me super rot dat ik haar zo verdrietig heb gemaakt. Toen heb ik haar dat verteld en sorry gezegd en dat ik haar toch echt heel erg mis en een super grote fout heb gemaakt. Heb ik dit uit schuldgevoel gedaan? Waarschijnlijk wel deels, maar een ander deel van mij was ontzettend blij dat ik dit heb kunnen vertellen en nu snapte hoeveel ze voor mij betekend. Daarna heb ik tot nu toe eigenlijk geen last meer gehad van deze gevoelens.

Ik heb dus de drang in alles wat ik doe in mijn leven om het beter te doen. Dingen verbeteren aan mijzelf of mijn levensituatie. Nu heb ik de vraag of mijn relatieleven "beter" zou kunnen zijn met iemand anders. Of spannender? Of gewoon alleen al de ervaring van contact met andere meisjes.

Waarschijnlijk denk je nu iets van "Maak het gewoon uit! Je bent nog jong! Zoveel vissen in de zee!", maar wat nou als het echt de verkeerde keuze is en ik het gewoon weer "overthink" en ik later na 5 relaties terugdenk van: "Damn, die eerste meid was toch wel de beste, waarom heb ik dat weggegooit"