Ik heb een hele goede vriendin waarvan haar ouders aziatisch zijn maar zijzelf in Nl is geboren. De laatste tijd merk ik aan haar dat ze ergens mee zit en ik weet dat ze zich graag groot wilt houden en liever een glimlach opzet dan een traan. Moet ik hiermee dealen vanwege haar aziatische opvoeding die ze misschien heeft meegekregen of moet ik dit doorbreken voor haar eigen bestwil, aangezien jezelf groothouden en wegstoppen niet heel gezond voor je is..?

Hollanders eten kaas en lopen op klompen :)
Het is een cultuur die wij misschien niet snappen maar dat doen hun ook niet.
Maar als je dagelijks er mee te maken krijgt dan accepteer je dat en om eerlijk te zijn heb ik liever te maken met een Aziaat dan met een Nederlander of een in Nederland wonende noord afrikaan uit Amsterdam die zijn echt niet beleeft te noemen.
Maar culturen zoals noord Korea waar mensen worden onder drukt die plotseling hun "vrijheid" krijgen dan pas heb je echte ellende en mensen die niet weten of ze gelukkig zijn of niet.
De criminaliteit rijst dan de pan uit omdat ze teveel vrijheid hebben gekregen.
Zie het maar als een stuk elastiek dat onder spanning staat en dan los wordt gelaten.
Maar of die mensen nu ook gelukkig zijn of niet als je niet weet wat vrijheid betekend dan kan je het ook niet missen.
En je kan je ook afvragen of jezelf wel gelukkig bent.
Zo zal als jij je telefoon kwijt raakt ook de wereld te klein zijn terwijl als je geen telefoon zou hebben deze ook niet zal missen.
Dan is de vraag wel in welke geval jij een stuk gelukkiger zal zijn.
Immers zal je nooit het gevoel hebben dat je net een telefoon gesprek hebt gemist of een bericht van Facebook.
Ik kan je verklappen dat ik zelf niet eens een telefoon heb, als ze me nodig hebben dan wachten ze maar tot ik thuis ben en het scheelt ook weer dat ik niet nog even naar de winkel moet gaan omdat me zus weer eens wat vergeten is mee te nemen :)
Oké ben ik thuis dan ga ik wel ben er echt niet te lui voor maar als ik aan het fietsen ben hoef ik niet een stuk om te rijden er voor.

Ik heb me er zelf niet in verdiept maar ik heb ook gelezen dat dat in bijvoorbeeld japan heel erg is, je hoort verlegen en afstandelijk te zijn, en je emoties bij jezelf te houden, helemaal als man. Veel mensen zijn daardoor depressief, isoleren zichzelf of plegen zelfs zelfmoord doordat ze onbegrepen en eenzaam zijn. Dus het is zeker wel schadelijk.
Je ziet ook hier dat wanneer ouders niet juist reageren op emoties en een behoefte aan contact van een kind, dat die later veel meer kans heeft op depressie en persoonlijkheidsstoornissen.
Er zou wel wat aan gedaan moeten worden, maar hoe doe je dat.. Een heel land dat zo formeel en "sterk"opgevoed is zal niet ineens hun zwakte laten zien.