het heftige overlijden van mijn pony

hoi dit gaat over mijn pony. ik schrijf dit huilend maar ik wou een week geleden mijn pony choco poetsen en rijden. en toen wou toen ik klaar was mijn zusje sanne hem borstelen. dat vond ik goed maar ze kwam terug en ik wou die avond haar nog even eten geven. maar toen zag ik haar niet! en maandag vonden we hem. door een ouderen mevrouw. ze zij dat ze een pony hat gezien bij de weg en hij was aan gereden! ze wist het door de briefjes die we hadden op gehangen. ik wist zeker dat het choco was! maar een dag daar na kwam hij thuis en ik zag de wond. ik schrok zo erg dat ik moest gillen en huilen. toen moest ik naar bed. maar ik kon niet slapen. maar toen ik sliep dromden over choco die dood ging. ik schrok waker en renden naar beneden en pakten het voer voor choco. mar toen ik aan kwam bij zijn box schrok ik zo erg dat ik het eten uit mijn handen liet vallen en ik renden naar mijn ouders en ik zij huilend: er is iets met choco ik denk dat hij dood gaat! ze renden mee en we belden de dieren arts en nog geen uur later werd choco in laten slapen. ik kom niet over mijn verdriet heen en ik huil nog steeds elke dag help me