@jongen 23 Ik kan me wel iets voorstellen bij wat je schrijft. Als je je ellendig voelt, is het laatste wat je wilt horen dat het leven zo leuk zou zijn en dat je problemen niets voorstellen. Terwijl je jezelf gewoon slecht voelt en het nut van het leven niet inziet.

Wel kan ik je aanraden om hulp te zoeken van bijvoorbeeld een pyscholoog: iemand die écht weet hoe de hersenen van mensen werken. Het kan zijn - als je het leven inderdaad als nutteloos ervaart - dat je een depressie hebt. En daar kun je echt uitkomen, en echt gelukkig worden.

Ik ben zelf depressief geweest. Ik zat enorm in de put en zag geen uitwegen. Maar ik heb hulp gehad, en nu ben ik, tegen de verwachtingen in, serieus blij dat ik leef. Het is echt mogelijk om gelukkig te worden in dit leven, ook bij jou.

Het is in ieder geval een kans op geluk en een leuk leven, en die kans heb je niet als je doodgaat.

Hopelijk heb je hier iets aan. Heel veel sterkte!

jongen 23 leven is ook niet altijd leuk. het leven is een bordspel als monopoly. en we zijn alemaal spelers op weg naar de volgende stap.
je hoeft niet altijd te denken dat het leven om lol moet gaan het gaat om mee doen met ons leuke spel! doe je mee? ook aan meisje 17.

Ik wil ook graag dood iedereen zegt wel van leven is zo leuk dan wil ik weten wat er precies leuk aan is

Meisje, ik weet niet hoe het nu met je gaat, want deze thread is al wat ouder, maar ik wil dit toch even gezegd hebben.
Weet je, ik herken wel iets aan je verhaal. Ik ben zelf in het verleden depressief geweest. Ik zat met ernstige schuldobsessies en heb een tijdje rondgelopen met de gedachte dat ik zo'n beetje de slechtste persoon op aarde was, dat ik de wereld min of meer 'bevuilde' door mijn bestaan. Dit overdrijf ik niet. Echt, ik weet hoe het is om je waardeloos te voelen, ook al lijkt alles in je leven goed te gaan.
Toen ik met die problemen zat, hoorde ik ook steeds van anderen dat ik echt niet waardeloos en slecht was, dat ik echt wel een goed mens was. Maar dat geloofde ik niet, want mijn aandoening zei iets anders.
Maar weet je wat het is? Langzaamaan, met hulp van een psycholoog, ben ik onderscheid gaan maken tussen mijn eigen gedachten en de obsessies die mij als het ware in mijn hoofd 'aanvielen'. Zo heb ik geleerd boven die gedachten uit te stijgen, ze niet meer te geloven. En zo zijn ze uiteindelijk verdwenen.
Ik sta nu denk ik gelukkiger in het leven dan voordat ik die obsessies kreeg en ik zie nu dat al die mensen die me zeiden dat ik het leven verdiende, gelijk hadden. Ik ben genezen.
En dat kun jij ook.
Want zal ik je eens wat vertellen? Als jij echt een slecht en waardeloos mens bent, als jij echt niets anders kunt dan mensen pijn doen, waarom vind je het dan zo erg om mensen pijn te doen? Denk je echt dat een in en in slecht persoon zich er zorgen over maakt dat mensen last van hem of haar hebben? Je bent echt niet waardeloos, meisje, ook al geloof je dat nu misschien niet.
Zoals de anderen al hebben gezegd: ga op zoek naar hulp! Als je niet 'in het echt' op iemand af durft te stappen, bel of chat dan bijvoorbeeld met de Kindertelefoon. En echt, je wilt het nu misschien niet, maar een psycholoog kan je zó helpen! Geef niet op! Je kunt gelukkig worden!
Heel veel sterkte gewenst! Ik hoop echt dat het snel beter met je gaat!

 ga naar je ouder, mentor , leerlingcoördinator een docent die je vertrouwt of een voetbal hockey tennis etc trainer... Vertel het een volwassene al is het iemand die je nauwelijks kent ze gaan sws stappen ondernemen want dat zouden ze haar voor een mooie, aardige meid als jij wel doen Iedereen heeft ooit hulp nodig GL girl :)

Ik heb ook pogingen gedaan voor zelfmoord. 2x. Maar bij mij ligt het anders. Ik heb veel problemen waar ik niet meer tegen kan. Jou leven zou ik wel willen hebben. Denk er alsjeblieft niet meer aan om zelfmoord te plegen. Je hebt een goed leven en dat verdien je ook. Wees blij dat je het hebt en dat je het kunt leven.

Lief meisje,

Het klinkt alsof je vooral een last bent voor jezelf. Je zegt dat er eigenlijk geen reden is voor je depressieve gevoel. Meestal is dat er toch wel (alleen denk je zelf dat je door iets relatief kleins je niet rot mag voelen), en soms komt het inderdaad nergens door, is het een stofje in je lijf dat er teveel of te weinig is. Maar iedereen die ik ken die zo in de put zit mist ergens iets of iemand. Verbinding, aandacht, liefde. Jij lijkt het te vermijden omdat je denkt het niet waard te zijn, of dat niemand op je zit te wachten. Ik kan er niet voor zorgen dat dat gevoel weg gaat. Maar ik weet wel zeker dat het niet terecht is.

Je zegt dat volwassenen en hulpverleners niet de mensen zijn om mee te praten, ook omdat je ze weer tegenkomt. Wat als je een keer met een jongere kan praten die je niet kent en niet veroordeelt? Bijvoorbeeld chat/bellen met de kindertelefoon. Lekker anoniem. Niemand met vooroordelen, en jij kan je verhaal doen, alleen dat al lucht op. En wie weet ga je je daar al beter door voelen. Je kunt ook hier weer posten, hier ben je ook anoniem en kun je alles vertellen wat je dwars zit.

Pff. Het is een heel verhaal geworden. Ik hoop dat je even lekker kunt huilen en dan actie onderneemt. Ik ken je niet, maar een mens is niet gemaakt om helemaal alleen in de put te zitten. En jij dus ook niet!

Take care
XXX

@Meisje 21
Er is niemand met wie ik echt kan praten want ze zeggen dat ze niet weten hoe ze ermee om moeten gaan of als ik met een volwassene praat voel ik dat het niet echt een persoon is aan wie ik kwijt kan hoe ik denk. Ik durf niet vertrouw personen te zoeken op mijn opleiding omdat je ze nog vaak tegenkomt en ze dan heel raar gaan doen tegen mij (alsof ze je kennen, dat was op de middelbare zo). Het spijt me dat ik dit tegen je zeg, omdat je er totaal niets aan hebt. En het eerste wat je zei klopt helaas niet eens bij mij, ik heb niet veel meegemaakt maar ik ben juist de persoon die mensen pijn doet en teleur stelt.
Toch bedankt voor je lieve reactie!

@Meisje 12
Ik probeer dat al ene tijdje maar ik zie het hele nut van leven niet zo in, want het maakt me allemaal niets uit wat er ook gebeurd. Er zullen waarschijnlijk mensen zijn die van me houden maar in mijn hoofd zit dat als ik dood ben ze gelukkiger zijn omdat ik een last ben.
Bedankt voor je reactie!

Xx S.

Leef ondes het motto YOLO (your only liv once) en alles komt goed
K ben wel mog jong ma er zijn mensen die van je houde en als je die mense verlaat dan hebbe ze heel veel verdriet dus denk er goed over na !!!

Lief meisje,

Ik ken je niet maar dit verhaal doet me veel pijn. Ik weet niet wat er allemaal is gebeurd in je leven. Het klinkt alsof mensen je heel veel pijn hebben gedaan.

Jij bent het waard om echt te leven, om het leven weer fijn te vinden. Wat goed dat je wel met je vrienden hebt gepraat en zelfs met een docent. Echt vreselijk dat die gesprekken zo stroef verliepen. je zegt dat je nu studeert. Is er geen vertrouwenspersoon waar je terecht kunt? Of heb je een lieve oom of tante of buurvrouw die je vertrouwt? Je hoeft geen hulpverleners op te zoeken, maar blijf wel je gevoel uiten naar anderen. Dat is DE manier om eruit te komen. Jij hoeft deze eenzaamheid niet alleen te dragen. En blijf hier posten, dan kan ik je ook steunen!
xxx

Wat als ik niet wil praten met een psycholoog of hulpverlener? Dan verdien ik toch ook niet om te leven, ik wil niet beter worden als je dit kan opvatten als een ziekte. Ik wil gewoon weg
Gr. S

Hoi meisje van 17. Wat er om te horen dat je zo in het leven staat. NIET nodig! Je bent pas 17 en je hebt nog alle tijd om gelukkig te worden. Natuurlijk gaat dat niet van de één op de andere dag, dat heeft tijd nodig, maar er is altijd een oplossing vind ik. Wanneer je die oplossing zelf niet kunt vinden, zoals ze hierboven ook al zeggen, dan is het slim met professionele hulpverleners te praten. Deze mensen zijn opgeleid mensen te helpen die het moeilijk hebben en er zelf niet uitkomen. Ze helpen jou bij het zoeken naar de oorzaak en de oplossing van je problemen! Dit doen ze omdat ze dit leuk vinden en anderen graag willen helpen en jou dus ook. Ga niet zelf lopen malen en denken hoe slecht het allemaal is, maar praat erover! Gr. A

Zoek echte hulpverlening! praat hierover met je dokter en krijg een doorverwijzing van de psycholoog. Jij bent het namelijk wel waard om te blijven leven! En je bent het waard om een gelukkig leven te kunnen krijgen. Zij kunnen je daarbij helpen. En nee dat je naar de psycholoog gaat betekend niet dat je gek bent. In Amerika is het zelfs een hip om je eigen psycholoog te hebben. Het is ook gezond voor je en zeker om gelukkig en gezond te denken! Praat erover en laat je helpen door hun.. het hoeft niet zo somber te zijn! Groetje L.