Mijn 2e verhaal

Als klein meisje had ik al problemen. Ik was/ben niet zoals elk meisje ''normaal''. Ik heb ook mijn fouten gemaakt. Ik heb ook mijn verleden. En ik heb ook een verhaal. Als klein meisje, heb ik veel meegemaakt. Vervelende dingen, die ik maar NIET kan vergeten. Ik zag mijn ouders vechten, ze maakte steeds meer ruzie. Samen met mijn zus belde ik de politie als ze weer aan het vechten waren. Mijn zus en ik konden het niet meer aan. Samen stonden we sterk, maar we waren nog jong, we hadden geen idee tot hoever dit zou kunnen lopen. Straks viel er nog een dode.. Mijn moeder leefde in 1 leugen, en mijn zus en ik uiteindelijk natuurlijk ook. Toen mijn moeder geboren was, en mijn oma een nieuwe vriend had, hebben ze jarenlang tegen mijn moeder gezegd dat ''mijn oma haar nieuwe vriend'' mijn moeders vader is. Iedereen behalve mijn moeder wist dat het niet zo was, dat het 1 grote leugen was. Toen iedereen tegen mijn oma zei dat ze het wel moest vertellen, duurde het nog een tijd voordat ze het mijn moeder eindelijk eerlijk vertelde. Want toen mijn moeder zwanger was van mijn zus, vertelde ze het pas. ’’M is je vader niet’’. Mijn moeder was er kapot van. Jarenlang hebben mijn zus en ik ook met die leugen geleefd. Toen mijn zus en ik allebei groter waren, leefde we nog in die leugen. Het is ons pas een tijd geleden verteld. Mijn moeder is een paar jaar geleden opzoek gegaan naar haar echte vader, haar echte familie, haar echte broers en zussen. Daar heeft ze nu contact mee. Maar een tijd geleden viel mijn ‘echte’ opa, mijn moeder bij de keel. Hij dreigde haar dat hij haar zal steken met een mes. Waar ik bij was. Dit zou ik hem nooit kunnen vergeven, maar dat heeft mijn moeder al gedaan. Ik wil hem nooit meer zien, hij is geen opa meer van mij. Hij zal altijd voor mij degene zijn die mijn moeder pijn deed. Ik was overstuur, en ik rende naar buiten. Ik gilde en riep mensen om hulp. Maar niemand kwam naar me toe. Ik belde de politie uit angst. Maar drukte weg toen mijn moeder ook naar buiten liep. Ze trok de deur keihard achter haar dicht, en we stapte de auto in. Samen helemaal overstuur reden we richting huis. Ik zal het hem nooit vergeven, en ik zal dit nooit vergeten. Ik wil niks meer met die kant van de familie te maken hebben, voor mij bestaan ze niet meer. Mijn oom had een relatie met W, mijn ‘tante’. Zij raakte zwanger, maar mijn oom wou er niks te maken mee hebben. Hij zou haar kind doodslaan, die langzaam in haar buik aan het groeien was. Hij zou haar vermoorden. Gelukkig is er niks gebeurd. Maar hij heeft haar laten vallen. Hij wou niks te maken hebben met ‘dat kind’. Hij wou geen vader worden van haar. De familie wist dat mijn oom een kind zou krijgen. Maar toen hij ons dat vertelde, waren zij al uitelkaar. Hij liet haar de hele zwangerschap alleen doen. Toen mijn moeder en ik moesten horen van mijn tante, dat W was bevallen, zochten mijn moeder en ik haar op. Het kind van mijn oom, is natuurlijk wel ons nichtje, ondanks W geen familie van ons was, omdat mijn oom en zij uit elkaar waren. Nu hebben mijn zus, ik, mijn moeder, en mijn stiefvader wel contact met haar. En daarom is onze familie boos op ons. Dat wij wel contact hebben met W en ons nichtje D, hoe ze haar heeft genoemd. Ze hebben ons laten vallen. Daarom hebben we nu ook geen contact meer. Ik heb dus geen familie meer.