Niet voor de dood, wel voor extreme pijn. Stel dat je ergens gewond raakt, en eindeloos ligt te creperen van de pijn. Bijvoorbeeld op het slagveld in een oorlog (bijna schreef ik slachtveld). Of als je in een diepe gracht rijdt, vanalles breekt, en er niet meer uit geraakt. Of als je kanker krijgt en een jaar lang ligt af te zien. Of als je bewusteloos raakt, maar dan een lock-in, waarbij je alles voelt, ook de pijn, maar niets meer kan zeggen of doen. Dat lijkt mij pure horror. Dan lijkt de dood mij misschien wel een verlossing; een permanente pijnstiller, bij wijze van spreken.

Ik ben niet bang om dood te gaan wel HOE ik dood zal gaan

Ik sluit me helemaal bij m19 aan

Nee, ik ben niet bang voor de dood. Maar ik hoop dat, als ik ooit doodga, dat zo pijnloos mogelijk gebeurd. Bijvoorbeeld in mijn slaap of zo.
En verder zie ik het daarna wel. Ik geloof niet in een hel of een hemel (hopelijk niet zelfs, lijkt me dodelijk saai (no pun intended)). Ik denk eerder dat er simpelweg niets is. Maar dat heb ik dan toch niet door, aangezien ik dan dood ben.

De dood is voor mij iets om makkelijk over te denken als christen zijnde. Ja, ik ben soms wel bang om dood te gaan en dan vooral dat ik niet genoeg zou geloven om in de hemel te komen. Maar het beeld van wat er na de dood is, geeft me erg veel rust en daar heb ik wel zin in! Niet dat ik dood wil haha, maar het is een mooi vooruitzicht.

Dag TS,

Ik hoop dat 'de dood' een ver-van-mijn-bed show is. Misschien over een jaar of zestig dat ik me zorgen moet gaan maken ...
Nu is het leven veel te leuk. Een plezante studie (wel moeilijk, maar de interesse maakt het dat waard), een vriend die voor mij het einde van de wereld betekend (niet letterlijk), en een mama en broer die er altijd zullen zijn en bij wie ik altijd terecht kan.
Dus waarom schrik hebben voor de dood? Dat betekend niet dat ik ga parachutespringen, bungee-springen of andere gekke dingen. Beide voeten stevig op de grond en een goede dosis gezond verstand.
Leuke dingen doen in het leven, ook al vraagt het veel moeite om daar te geraken; eens daar, zijn die leuke dingen dan echt de moeite waard voor gestreden te hebben.
Ik wil deze zomer naar de Efteling. Awel, dan ga ik :-) ! De leuke dingen niet uitstellen tot we zestig jaar verder zijn ...

Groetjes,
S