Zo te lezen ontbreekt het jou aan zelfvertrouwen. Je wilt je leven laten leiden door wat anderen of jijzelf uitgestippeld hebben. Loopt het anders dan wordt je onzeker en raak je de kluts kwijt.

Het is duidelijk dat die houding het leven niet gemakkelijker maakt. Je bent zestien, wat voor moeilijke dingen zijn er in jouw leven die jij niet kan hanteren als je niet alles van tevoren doordacht hebt? Niet veel toch?
Dat steeds maar weer naar de plannen vragen terwijl je het allang weet klinkt als een obsessie. Dat is het eerste waar je van af moet zien te komen. Heb gewoon een beetje vertrouwen in de ander en in jezelf.

Wat je dus als eerste moet proberen is meer zelfvertrouwen te krijgen. Stel jezelf uitdagingen zoals iets doen zonder van tevoren er over na te denken. Als weer de neiging krijgt om weer naar de bekende weg te vragen dan zeg je in jezelf dat dat niet nodig is. Je weet alles al en als het anders verloopt dan je verwachtte, nou, dan zie je wel!

Heb je vriendinnen? Kijk hoe die met dat soort zaken omgaan en pas je daar wat bij aan. Ze zijn misschien wat flinker dan jij op dit moment bent, maar heb jij geen dingen waar je goed in bent? Hoe gaat het op school? Als het daar goed gaat dan moet dat jou toch vertrouwen in je kunnen geven?

Probeer wat minder te plannen en wat meer in je eigen vermogen tot improviseren te gaan geloven. Waag het er op of af en toe iets te doen omdat je er op dat moment zin in hebt. Kijk naar de jongens, die doen niets anders en kijk hoe vrolijk ze zijn!

Als je smoorverliefd wordt op een jongen klopt er niets meer van je planning en gaat het (meestal) vanuit je gevoel. Ben benieuwd of dat bij jou ook gaat gebeuren.

Je lijkt wel op mijn moeder.
Die wil eigenlijk alles op de minuut af exact weten.
Dat is ongelooflijk irritant voor iedereen om haar heen.
Probeer er vanaf te komen.
En anders er hulp voor te zoeken.