Verliefd op O

Ik begin gewoon echt verliefd op O te worden.. terwijl ik het helemaal niet wil, omdat het toch nooit zal lukken om wat met hem te krijgen ofzo.. Ik kan gewoon echt niet meer zonder hem. Hij is gewoon zoveel voor mij gaan betekenen. Zegmaar O is eigenlijk nog de enige die nog een lach op mijn gezicht kan toveren, mij blij kan maken en waar ik mezelf kan zijn. Als ik bij hem ben voel ik me gewoon zo fijn. Ik was dus een keer bij zijn deur, om precies te zijn 77 dagen geleden op 13 februari. Dat deed me echt zo goed! Hij was ook gewoon heel erg lief en ook die schattige lach van hem, en die knuffel. Op een gegeven moment moest O weg en mijn ouders stonden te wachten. Ik stapte in de auto en O liep nog in een straatje waar wij nog met de auto door heen moesten, dus ik deed het raam van de auto open en zei nog tegen O dat ik van hem hou, en toen lachte hij heel lief! En toen zat ik weer in de auto zachtjes te huilen.. zonder dat mijn ouders het hoorde, met de gedachte dat het weer heel lang gaat duren totdat ik hem weer zal zien. Hij is gewoon een belangrijk deel van mijn leven geworden en heeft ook een speciale plek in mijn hart.