mijn leven

mijn leven zag er normaal uit, tot dat ik 2 werdt. mijn vader vertrok terug naar mijn vaderland Ghana. Mijn moeder was niet al te prettig. ze was/is niet zo goed in der hoofd. steeds iemand anders om te wippen tot dat ze mijn stief pa leerde kennen. ik mocht van hem niet daar wonen. ik was bruin en hij wilde geen bruine kinderen maar blanke. nu heb ik ook een halfbroertje van hun. hij is 6 en super cute. hij weet niet dat ik besta. toen op een gegeven moment toen ik 6 werd werd ik uit huis geplaats naar een pleeggezin. hier woon ik al 7 jaar. het voelt anders en ik wil gewoon terug een normaal gezin. maar dat kan niet. en dat haat ik. ik heb het hier ook wel leuk maar het is niet echt mijn thuis. sins dien heb ik hier mijn bestaan op gebouwd en veel vrienden gekregen. veel gepest en vooral gediscrimineerd. ik hou der niet van daardoor ben ik onzekerder geworden van me zelf. een jaar geleden is een van mijn beste vriend overleden aan zm. niemand geloofd het. ik schuil me vaak achter me pockerface. veel mensen vertrouw ik nu minder. mensen laten mij kei hard vallen of doen mee met de pesters. voor mijn gevoel heb ik nu alleen nog maar i. hulp met de pycholoog werkt voor geen meter. help