ik heb mijn beste vriendin verloren maar mijn ouders weten het niet.

Ik had een vriendinnetje L ik had het super gezellig met haar we maakte grapjes en gingen in onze pyjamas naar school. Ze zei: ' lekker boeiend wat mensen van ons vinden of zeggen' ze deed net alsof er niks aan de hand was, maar later toen het te laat was wist iedereen dat het er wel pijn deed. Ik mis haar ontzettend, ik ben nog geen eens naar haar begrafenis geweest omdat mijn ouders niet wisten dat ik met haar bevriend was. Dat kwam omdat ik bang was dat ik niet met haar om mocht gaan omdat ze gepest werd, me moeder was dan bang dat ik nog meer gepest werd dan voor heen. Ik ga vaak nog stiekem na school naar het plekje waar ze zich zelf heeft opgehangen, er liggen bloemen en knuffels. We gingen vaak stiekem dat zelfde bos in, nu durf ik er amper naar te kijken of ik voel de tranen in mijn ogen branden. Toen ik haar laatste tweet las: ik hield van jullie echt maar het is al te laat doegxx, wist ik niet goed wat ze bedoelde. ik kwam thuis en hoorde dat er een trauma helikopter was geland in onze speeltuin & dat alles was afgezet. Toen besefte ik wat er was gebeurd: L heeft een einde aan haar leven gemaakt. Ik mis je Livia, en het erge is dat mijn ouders nog steeds niks van je weten. xx een maniac