Hey, ik ben de jongen van de topic.
Bedankt voor jullie reacties, dit geeft me meer hoop en zelfvertrouwen!

Beste TS, Ik wil nog wat toevoegen aan mijn reactie. Je vertelde over je vader en hoe hij dacht over jouw naar zijn mening tekort komen. Ik noemde dat al eerder negatief.
Voor een jong iemand is het heel belangrijk welke rol je ouders spelen in je leven. Als ze je stimuleren en positief reageren op je prestaties dan ga je zelfvertrouwen ontwikkelen. Dat helpt je om je doelen te bereiken in je leven.

Jouw vader had veel kritiek op jouw gedrag en inzet, al dan niet terecht, maar het heeft jou gekwetst, zeker om een loser genoemd te worden.
Die benadering maakt je zelfvertrouwen kapot en maakt je faalangstig. Je gaat het gevoel krijgen dat wat je ook doet het je toch niet gaat lukken.
Aan de andere kant zie ik een verlangen in jou om je vader te bewijzen dat je het toch wel kan. Je hebt het gevoel hem teleurgesteld te hebben en je wilt zijn waardering verdienen.

Hoe je er nu emotioneel voorstaat weet ik niet, maar dat jij dit topic geplaatst hebt zegt eigenlijk al genoeg. Je zit nog steeds met twijfel en bent bang dat het weer fout gaat.

Ik weet niet of jij zelf al zover gedacht hebt over die dingen, maar misschien is het goed om hier eens met je vader over te praten. Hem te vertellen wat zijn kritiek en gebrek aan vertrouwen met jou gedaan hebben.
Het zou fijn zijn als hij jou steunt in je nieuwe studie en uitspreekt dat hij jou wil helpen en in je gelooft.

Wat jij de afgelopen jaren ervaren hebt kan heel je leven een rem zijn op je mogelijkheden en je ambities. Probeer dus weer in jezelf te gaan geloven. Zet op een rij wat je kwaliteiten zijn en wat je kunt. Door rationeel naar jezelf te kijken en jezelf ervan te overtuigen dat jij de kwaliteiten hebt om een succes te maken van je nieuwe studie kan je zelfvertrouwen krijgen en er wat van maken.
Probeer straks vrienden te vinden waarmee je samen kan studeren zodat je gestimuleerd wordt en gemotiveerd blijft. Je hebt je Havo diploma, dus dom kan jij niet zijn. Met Havo is je logische studietraject HBO. Dat moet jij dus gewoon kunnen.

Geloof in jezelf en maak er wat van. Succes!

Beste TS, Zoals de andere reageerders al hebben gezegd, die jaren zijn geen verloren tijd geweest. Je was nog onvolwassen, je wist niet wat je wilde en je hebt maar wat aangerommeld. Dingen gedaan niet omdat jij dat wilde maar omdat je vader dat wilde en om de verkeerde redenen.
Je hebt het steeds maar over dat cv, maar is dat echt zo belangrijk op dit moment? Je praat over werkgevers, maar heb je op dit moment een startkwalificatie? Dit is niet het moment om over je cv te gaan nadenken. Je moet ook nooit dingen gaan doen omdat ze mooi staan op je cv.

Je hebt dus niet veel bereikt in die laatste jaren maar je hebt wel ervaringen opgedaan en als het meezit ben je ook een stuk volwassener geworden.
De vraag is wat je nu wilt gaan doen? Je zegt dat je met een nieuwe studie begint, maar op grond waarvan heb jij die studie gekozen?
Omdat het gaat om een opleiding die jou interessant lijkt en waarvan je denkt dat je met dat diploma een baan kan vinden die jou bevrediging geeft? Die past bij jouw ambities?

Succes bij een studie wordt sterk bepaald door je motivatie. Het mooiste is motivatie die van binnenuit komt, die is het sterkst.
Jij praat over je vader en een mooi cv, dat is ook een motivatie, maar geen sterke. Gaat het niet helemaal goed of sluit je opleiding niet aan bij jouw belangstelling, capaciteiten en talenten, dan kan het gemakkelijk weer mis gaan.

Je kijkt met een schuldgevoel terug op die afgelopen jaren en je bent volwassener geworden. Drie jaar lijkt heel wat als je twintig bent, maar op een mensenleven is het niets. Vraag jezelf af of je nu anders in het leven staat dan drie jaar geleden. Probeer je ook wat minder aan te trekken van wat je vader wil of denkt. Zijn intenties zijn wel goed, hij wil een goed leven voor jou, maar zijn methoden zijn negatief.
Focus ook niet zo op dat cv. Je volgt een opleiding, je loopt stage, je haalt je diploma en dan vind je gemakkelijk een baan. Dan bouw je vanzelf dat cv op. Niet met dingen die aardig klinken, maar niets voorstellen, maar met echte prestaties en ervaringen.

Kijk nog eens naar jezelf, naar je ambities en naar je motivaties. Past de studie die je nu wilt gaan doen daar bij? Ga door en doe je best. Heb je twijfels? Denk er dan nog eens over na.
Word een flinke kerel! Heb ik de neiging om te zeggen.

Heel bot maar je ouders met name je bqder veroorzaakt dit gevoel. Je moet jezelf trots maken en dat doe je door iets te vindeh waar je gelukkig mee kan leven en dat kan best even duren. Je eerste studiekeuzes zijn niet altijd raak en vergelijken met anderen doe je niks goed aan.

Ik had ook moeite op z'n jonge leeftijd een studie te kiezen. Heb mbo 4 op mijn 19e afgerond. Jaar gewerkt. Weer andere studie. Nu totaal ander beroep waarvoor ik geen diploma nodig heb waar ik het wel naar mijn zin heb. Dus ik zie de eerdere tijd niet als weggegooid maar als lessen en een ontdekkingsreis naar wie je dan wel bent. Geen zorgen zou ik zeggen en loopt allemaal vanzelf wel. En je bent nooit te oud om te studeren

Best TS, jij vind het verloren tijd, maar bekijk het anders, je hebt veel geleerd en gedaan. Hierdoor heb je op een cruciale leeftijd, waarin je voor een groot deel persoonlijk wordt gevormd, niet stil gezeten. Koester deze tijd en pak er de goede dingen uit. Mijn broer van 25 start in augustus een nieuwe 5 jarige studie, heeft na het MBO gewerkt, maar wil meer, dat vind ik knap, dus kop op en veel succes in de volgende fase en ……….. laat je niet gek maken door je vader.