Ts je wordt ouder en kan steeds meer zelfstandig doen, moeders en oma’s vinden dat soms niet leuk. Praat gewoon met haar dat ze het moet accepteren en als het jouw niet lukt vraag je haar hulp. Zoals laatste j13 gebeurt het bij mij ook wel eens dat m’n oma mij verzorgd als ik me niet lekker voel. Dan kleed ze mij ook uit en stopt ze me in bad en soms geeft ze me ook een zetpil. Ik vind het alleen maar fijn dat ze probeert mij weer beter te krijgen. M’n opa heeft het ook wel eens bij mij gedaan

Mijn oma wil het ook altijd regelen als ze oppast ik had lichte koorts en keelontsteking was op zaterdagmiddag ik had nergens zin maar moest wel douchen van haar ik wilde niet maar ze hep me uitgekleed en gewassen bij de wastafel schoon ondergoed schone pyjama paracetamol en te bed de volgende ochtend een beetje beter en dacht m'n oma is best lief

Doordat ze oppast scheelt het jouw ouders heel veel geld en tijd, op jouw leeftijd is al snel iemand stom hoort erbij dat afzetten helemaal tegen veilige mensen zoals familie

Bedenk wel dat ze er altijd voor jou is
En enorm van jou houd ze maakt je eten en drinken je moeder kan evt werken omdat je oma er is ik heb een hele lieve oma heb nog veel missers met plassen omdat ik adhd heb met andere dingen bezig ben maar dan is mn oma er ze wast en verschoond me nooit boos ik hou van haar en heb respect voor haar hopelijk blijft ze nog lang bij ons komen

Je kan het zeggen, maar het gaat toch niet helpen denk ik. Mijn oma doet ook nog altijd zo tegen mijn ma, alsof die nog een kind is en nog niet alleen kan koken en afwassen en zo. Ze zit altijd maar te commanderen hoe mijn ma het moet doen. Tegen mij zegt ze ook altijd dat ik nog een baby ben omdat ik 's nachts nog in mijn broek plas. En omdat ik met een 'pisdoek' moet slapen. Ze noemt mijn luiers altijd pisdoeken zoals vroeger toen er nog geen wegwerpluiers waren, alleen flanellen doeken en plastiek broeken. Heel genant als er anderen bij zijn. Maar ja, ik probeer het grappige te zien, alsof het een feuilleton is op tv, dan valt het wel mee.

Jongen, je bent 12.. je staat aan het begin van de puberteit en denkt misschien al wel alles te weten, maar je bent -no offense- nog een kind. Jouw Oma heeft jou vanaf baby zien opgroeien en altijd als kind gezien. Natuurlijk kun je er iets van zeggen, op een nette manier, maar bedenk dat jouw oma een stuk meer levenservaring heeft dan jij en graag nog wil genieten van de tijd die ze nog met haar kleinkinderen kan doorbrengen. Toen ik jouw leeftijd had waren mijn grootouders allemaal al overleden en nu zou ik willen dat ik nog eens met ze kon praten. Accepteer dat je nog jong bent en altijd haar lieve kleinkind bent geweest en ook altijd zult zijn. Dat je er stress van krijgt lijkt me niet, je vindt het vervelend, maar dat hoort nu eenmaal bij jouw leeftijd en wordt alleen maar erger gedurende de puberteit die voor je ligt. Wen er aan en bedenk dat jouw oma al 12 jaar van je houdt en dat zal blijven doen voor de tijd die ze nog heeft. Er komt een moment dat ze er niet meer zal zijn en dan heb jij hopelijk genoeg herinneringen met haar opgebouwd om voor de rest van je leven aan haar te kunnen blijven denken.

En natuurlijk kun je op een fatsoenlijke manier aan je oma vertellen dat je inmiddels 12 bent en ze er aan moet wennen dat je geen kind van 5 meer bent , zolang je dat maar netjes en respectvol doet en niet boos op haar wordt.