Nog steeds (little duckey)

Hallo,

Aller eerst iedereen bedankt voor de reactie's en medeleven. Ik heb nog steeds last van de situaties. Ik droom gelukkig niet meer over wat er gebeurt is.

Wat ik wel heb is dat ik merk dat ik er heel luchtig over begin te denken. Maar zo snel als ik me weer even niet goed voel. Moet ik aan deze dingen allemaal denken en voel ik me nog erger depressiever. En nog iedere keer als ik moet werken, vooral 's nachts en 'savonds ben ik bang dat er weer zoiets gaat gebeuren. Ik merk dat ik heel weinig zin heb om te werken, er altijd over zeur als ik moet gaan werken.

Hij heeft me ook al weer een paar keren gekust. Ik wilde het niet, ik weet niet hoe ik assertiever moet zijn. De persoon ziet het nog steeds als een spelletje. Of hij heeft er geen voorbeeld van hoe erg ik het vind. Ten minste zo komt hij over bij mij.

Maar zo snel hij zoiets doet en hij hoort iemand of er roept iemand dan laat hij me snel los. Alsof niemand het mag weten. Ook denk ik wel dat hij weet dat hij verkeerd bezig is. Maar dat is het hem nu juist, ik wil het niet maar ik weet niet of hij dat ook weet. Ik heb nooit gezegd dat ik het leuk vind en dat wil. Meestal heb ik geen keus en gebeurt het ineens spontaan en staat hij voor mijn neus. En pakt hij me al vast. 

Ook maak ik wel eens grapjes ook tegenover hem. Dan pakt hij me meestal ook vast en doet rare dingen. Ik wil ergens ook niet over me heen laten lopen. En zeg soms ook wel eens dingen, maar dan om me te verdedigen. Want er zijn ook wel eens momenten dat ik dat dan wel durf. Maar dat blijft dat bij woorden. Wat er anders gebeurt is lichamelijk contact. En daar ben ik onzeker en bang voor. Wat ik altijd wel een beetje ben geweest. Maar in mijn hoofd durf ik het gewoon helemaal niet meer. Zo snel als iemand mij aanraakt vooral als het mannen of jongens zijn krijg ik een benauwend gevoel door mijn lichaam, een soort van brok in mijn keel.

Ik praat er inmiddels wel met iemand over. Dit gaat wel via een chat. De persoon ken ik al heel lang.  Maar ik kom er zo vaak op terug dat ik daar last van heb. En ben daarom bang dat de persoon niet in mij geloofd. Terwijl hij wel weet dat ik niet zo spontaan met jongens omga en dat ik geen vriend heb. Ik heb hem wel uitgelegd dat ik wel graag ooit iemand wil hebben om het leven mee te delen. Maar dat ik dat gewoon niet durf om te doen.  

Ik voel me schuldig tegenover de persoon, en tegelijkertijd vind ik het heel erg dat ik het gevoel heb niet serieus genomen wordt. 

Het is nu al bijna anderhalf jaar aan de gang. En ik heb het zelf nog niet een keer gestopt. Ik voel me wel echt een slappeling. En door de gedachten en gebeurtenissen die voorkomen voel ik me alleen maar verdrietiger. Omdat ik ook buiten dat problemen heb met stress over school en andere zaken. 

Bedankt iedereen, het geeft me toch wel wat hoop dat ik hier mag schrijven en dat er mensen zijn die me wel serieus nemen. En de tijd aan mij geven om mijn verhaal te lezen. 

Bedankt, little duckey 

herkenbaar

 Hallo,

ik werk in een snackbar, en ik heb er ook last van. hij is 30 jaar ouder als mij. maar als de baas niet oplet, zit hij aan mn kont, borsten, en zoent me in me nek.. 

ik heb tegen hem gezegd dat ik het niet wil, toen zei hij:'' ik ben getrouwd ik doe niks, beetje voelen hoort erbij''. ik heb me echt nog nooit zo vies gevoeld..

Ik durf het niet tegen mn baas te zeggen, omdat het familie van hem is, en ik het geld gewoon heel hard nodig heb. heeft iemand tips, want zo houd ik werken niet lang vol

x

Zeker weten aanranding!

 Hoii.. Ik begrijp precies dat je je heel vies voelt! Elke aanraking die tegen jou zin is, is aanranding. Je vraagt in het algemeem wat wij ervan vinden. Nou naar mijn mening gaat dit heel ver over jou grenzen heen. En je hoeft dit ook zeker niet te accepteren. Ikzelf heb vorig jaar aangifte gedaan voor verkrachting, en dat heeft mij heel erg geholpen. het geeft me voldoening dat hij nu zijn straf uit moet zitten in de bak. Daarnaast ben ik super goed opgevangen door de zedenpolitie , die hebben mij heel erg gesteund. Als je geen aangifte wilt doen hoeft dat natuurlijk niet. Ten eerste kan je hem in zijn gezicht zeggen dat je er niet van gediend bent wat hij doet (en misschien dreigen om aangifte te doen). In sommige gevallen helpt dit niet. Toch is het belangrijk om dit te melden aan iemand. bijv. www.hulplijnseksueelmisbruik.nl kan je anoniem je verhaal kwijt en eventueel vragen stellen als je wilt. Zo zijn er meedere sites.. ik zelf zit sinds kort op www.seksueelgeweld.nl op de chat, waar ik met lotgenoten praat.. ook zij kunnen veel tips geven xxx Sterkte!

respekt

hallo ik ben zelf 14 jaar en vind het heel erg naar alle verhalen die ik hier lees ik heb zelf ook het een en ander mee gemakt op dat gebiet

ik kon me er ook niet tegen weren maar heb uiteindelijk het contakt defenietief met deze persoon verbroken en ik ga morgen aangifte doen ik denk dat jij ook duidelijk moet zijn tegen de percoon die dit met je doet ik snap dat het moeilijk is omdat je het daar voorderest heel erig naar je zin hebt maar als de rekening is dat je psygice problemen begint te vertonen en het er echt heel moeilijk mee hebt moet je gaan na denken wat je daar voor over hebt .ik had een hele goede friendschap met de persoon die me uiteindelijk msbruikt heefd maar heb uiteindelijk ook gekozen om dat en een heleboel andere dingen daarbij op te geven.

 en wat ik heb gelezen is het al een form van verkrachting het lijf binne dringen zonder toesteming of bij en kind is volgens mij verkrachting ik zech niet dat je aangifte moet doen je kan ook bijvoorbeeld voor een intheek naar de polietie gaan een soort infomatie avond dan hoef je niet een aangifte te doen ik heb dat in eerste instantie gedaan en er werd gelijk een melding gemaakt ook omdat de percoon in kwestie met gehandikapte werkte en in de kinderopvag je word er dus zoiezo sirieeus genomen maar ik ben nu dus opgeroepen omda de polietie mij nu dus dwingt om aangifte te doen ook in het belang van andere kinderen natuurlijk en polietie klingt heel groooot mar het stelt eigenlijk niets voor je maar ik hoop dat je hier iets aan  heb en veel sterkt wan het is echt wel een rede om het moeilijk mee te heben maar doe er wat aan

niet wachten maar doen

@M21

... ik wil hem niet tot last zijn of problemen geven. 

Maar, jij vertoont zelf wel behoorlijke psychische stoornissen.

Wakker liggen, angst voor aanraken, je vies voelen etc. zijn geen normale dingen voor een jonge meid.

Blijf er niet mee rond lopen en zoek direct hulp.

Blijkbaar kan je zelf niet de grens trekken naar die persoon en moet er wat anders gebeuren.

Niet wachten maar doen. Ir.

Wat nu

Ik ben dus 21 jaar, maar ik weet nu nog steeds niet goed hoe ik met de situaties om moet gaan.

Ik voel me iedere keer zo vies als de persoon het doet. En ik lig er ook s'nachts wakker van, ik ben altijd bang dat ik over zoiets moet dromen. En ik droom er ook wel eens over.

Daarbij vind ik het heel moeilijk als andere mensen mij aanraken en vastpakken. Ik ben nooit heel erg aanrakerig geweest, maar ik denk dat het hierdoor wel versterkt heeft.

Als ik in een grote groep mensen loop ben ik altijd bang dat iemand mij aanraakt. En zo snel als iemand mij aanraakt bijv mijn arm, dan moet ik hem meteen afvegen, alsof het een tik is ofzo.

Ik weet niet goed wat ik hiermee moet, ik wil hem niet tot last zijn of problemen geven.

Mijn vraag is dit aanranding?

Er is iets mis gegaan met de leeftijd volgens mij. Ik ben 21 jaar, dus geen 17. 

Ik weet dat ik er iets aan moet gaan doen. Alleen ik heb het idee dat de persoon in kwestie geen kwaade bedoeling heeft. Hij doet ook veel goede dingen. Hij zegt altijd tegen andere dat ik heel goed kan werken enzo,, ik ben bang om er iets aan te doen. Ik wil eigenlijk niet dat hij bestraft word, ik denk dat het zoiets alleen maar erger maakt. Ik heb het daarbuiten enorm naar mijn zin. Met andere collegas kan ik heel goed werken en eigenlijk is het heel erg leuk en gezellig daar. Behalve die gebeurtenissen dan. Ik vind het heel erg moeilijk om een keuze te maken. 

Ik wil het liefst gewoon vergeten en gewoon daar blijven werken. Ik voel me zo onzeker, en ik denk dat ik daar misschien aan moet wennen ofzo. Of voor mezelf opkomen dat ik het niet wil. Want dat heb ik nog nooit geprobeert. Ik denk dat de persoon niet in de gaten heeft dat ik dat niet wil en niet leuk vind. 

heel erg bedankt alvast voor de reacties. 

re: vraag

Meisje ga hulp zoeken neem iemand in vertrouwen bijv. je ouders en ik zal aangifte tegen deze persoon gaan doen bij de politie, want hij is zeker 20 jaar ouder als jij en bent nog geen 18 dus minder jarig en wat hij is doet is zeker zeer ongwenst gedrag een vorm van aanranding of terwijl ongewenste intimiteiten en moet je absoluut niet toestaan en dit kan je alleen maar echt laten stoppen door aangifte te gaan doen bij de politie, want deze persoon is een echte viezerik om jou telkens te pakken die zich niet kan verweren.

direct een streep trekken

@meisje 17

Allereerst is het walgelijk om mee te maken.

De situaties die je beschrijft gaan van ongewenste intimiteit en aanranding tot verkrachting.

Tegen je zin in een tong in je mond duwen valt wettelijk onder verkrachting. Het maakt hem meteen strafbaar.

Hij is ouder en jij bent onder 18 jaar dat maakt hem al direct extra strafbaar.  Als hij je baas of chef is is hij extra extra strafbaar.

Trek een streep! Zeg dat je daar graag en ontspannen wil werken maar dat hij je op geen enkele manier meer mag aanraken. Noem de strafbare feiten op van hierboven en zeg dat je het al in vertrouwen met iemand besproken hebt. Ir.