Natuurlijk is libido erlies een bijwerking die er toch wel inhakt, meer wellicht dan je tevoren kon bedenken. Maar je durft dit dus wel te bespreken? Ja, is best schaamtevol, snap ik. Maarre, je zei er niks over, is libido verhogende medicatie een optie, of toch niet. En verder, richt je op alle vormen van seks die zonder erectie fijn zijn, van massage tot beffen, en misschien wordt je vriendin wel geil van sm, pijn, gedwongen worden enzo. Sterkte.

is met ons koppel ook zo het geval... er over praten helpt natuurlijk, wat ook helpt is haar gewoon me laten masturberen op haar ritme en zover zij er zin in heeft en houdt...
het aftrekken onderbreken juist voor het klaarkomen verlengt het plezier ook, we vinden stilaan een evenwicht terug en ja... na wat lekker klaartrekken wordt het meer dan eens een lekkere neukbeurt....

Beste m22, bedankt voor jou reactie, de medicatie dermate specifiek dat wijzigen nu niet mogelijk is. We wisten vooraf dat dit een bijwerking kon hebben, maar weten en dat het ook echt gebeurd maakt toch een verschil.

De praktijkondersteunster psychologie is er om het hele proces te begeleiden, per slot van rekening doet het wel wat tussen je oren. Maar nogmaals dan voor je reactie.

Andere medicatie, met hopelijk minder libido verlies, is dat al bekeken? Of juist libido vergrotende medicatie erbij, testosteron bv?
Pas dan psycholoog dunkt me.

Hoi TS, zit zelf in de gelijke situatie, mijn partner wil meer dan ik nu kan bieden. Door medicatie is mijn libido een stuk minder. Graag zou ik het anders willen, maar dat is nu eenmaal niet zo.

Ondanks dat mijn partner de oorzaak en het gevolg goed weet, wordt ik op het gebied van intimiteit toch regelmatig overvraagd. Dat levert spanningen op, dat willen we niet, maar het gebeurt wel.

Wij hebben de huisarts gecontact en zijn nu in gesprek met de praktijkondersteunster psychologie, maar ik verwacht dat we naar een psycholoog moeten om daadwerkelijk tot een oplossing te komen. Mijn advies kan alleen zijn, zoek de juiste weg en blijf vooral praten!

Om te beginnen, je hebt geen enkele plicht naar elkaar toe. Geef je je daar wel aan over dan wordt het alleen maar lastiger en het lijkt me ook niet goed voor de rest van je relatie. Maar het lijkt me wel belangrijk dat jullie daar samen uit gaan komen. Een paar vragen en opmerkingen om jezelf of elkaar te stellen: heb jij altijd al minder vaak zin gehad of is het er in geslopen? Kon hij het dus al lang weten? Hoe vaak heb je wel zin en neem je dan ook initiatief? Waarom heb je minder zin? Is de seks saai geworden, dringt hij teveel aan? Zijn er andere dingen die het in de weg staan? Dus praten, elkaar vragen stellen en vooral proberen er samen uit te komen. Het zou toch zonde zijn als het hierdoor mis zou lopen.

Hey,

Mijn vriendin heeft bij mij een hoger libdo, dat was in het begin soms lastig voor haar en mij.
Nu probeer ik het vroeg te laten weten als het, het echt niet word.
Bijvoordbeeld na een langen werkdag, of als ik hoofdpijn heb ofzo.

Als ze echt veel kriebels heeft.
Dan kunnen wij het oplossen door dat ze zich zelf doet naast mij. Dan raakt ze mij ook aan.
Of ze ligt met haar buik op mijn hand em beweegt haar clit over mijn vingers en soms doe ik haar gewoon en vingeren.

Vaak vind ik het geil en krijg ik wel een harden. Maar als zei klaar is... is het vaak klaar (dan heb ik geen zin in mijn troep, baby doekjes bij het bed om vimgers schoon te maken)

Misschien kun jij zo iets aan jou vriend voorstellen. Maar dan natuurlijk dat hij klaarkomt ;)

Verschil verlangen, lastig. Maar, begint met bespreken ervan. Doe dat, jij bent waard, en hij ook.

Hij mag niet verlangen dat je altijd neukt wanneer hij wilt, je hebt zelf ook nog 'n leven enz.
Je kan hem idd wel tegemoet komen door te helpen (pijpen of trekken) maar dat is niet verplicht

Als hij je toch zou verplichten zou ik een ander vriendje zoeken of bespreken dat hij met een ander mag vrijen (bv 2x per week)

Paar erover op een niet bed/seks moment, over verwachtingen en jullie verschil