Ik werd zwanger op mijn 13de en ben het nu weer wat moet ik doen? deel 2

Ik werd verkracht ik voelde hem op een neer gaan ik voelde zijn adem en liever wil ik er niet langer over na denken als ik dit ooit door zou vertellen zou die me vermoorden dus ik hield mijn mond. Hij wou vaker seks en ik schaamde me dus zei niks ik wou niks want niet alleen de angst dat die me zou vermoorden maar de angst dat mensen me niet meer wouden zien hierdoor. Dit zorgden ervoor dat ik in aanraking kwam met drank en roken de verslavingen waar ik nu soms nog steeds last van heb, Toen ik 1 maand dertien was was het mis ik was al 2 weken overtijd (later ongesteld geworden) ik wachtte toch maar even af maar naar 4 weken geen resultaat kocht ik een test en ja ik was zwanger ik stortte in ik was zwanger van mij 29 jarige docent, ik begon te huilen maar hield mijn mond uiteindelijk heb ik het aan het ziekenhuis gevraagd hoe dit werkte en ik kon het laten weghalen maar moest mijn ouders (dus mijn moeder) vertellen dat ik zwanger was omdat ik 13 was, mijn moeder was boos maar we lieten het weghalen na nog 1 jaar misbruik van mijn docent was ik zo zwak ik was in een wereld terecht gekomen waar ik nooit wou zijn. Niet alleen had ik seks meer met mijn docent ook met vreemde mannen die hem betaalde dat was het laatste halfjaar van zijn misbruik ik begon hierdoor met drugs ik zat nu dus aan drank en drugs maar het ergste misbruik en ik kon het bij niemand kwijt. Ik kwam eindelijk na 2 jaar misbruik er voor uit dat ik werd misbruikt helaas is hij niet opgepakt hij gevlucht het laatste spoor leid naar italië en sindsdien niks meer. Je zal zeggen dat het dan was eindelijk was ik af van ellende en gelukkig geen SOA. Ik heb 2 jaar in een afkick kliniek gezeten en ik was er net een halfjaar uit en toen gebeurde er iets wat weer alles overhoop heeft gehaald, ik ging werken want gelukkig werd ik aangenomen en daar waren meer collega's eentje werd ik verliefd op en heb ik een relatie mee gekregen hij heeft mij mishandeld en dat deed en doet me nog steeds veel pijn het feit dat ik nooit van alle ellende af zou komen. Hij is verhuisd en ik heb hem overal geblokkeerd ik heb zelf naar therapie gezocht want mijn moeder was te druk met zichzelf. Toen ik weer 3 weken niet ongesteld was geworden kreeg ik de schrik van mijn leven, niet weer he ik was weer zwanger maar ik kon het niet nog een laten weghalen ik was nu 16 over een halfjaar 17 en ik heb het niet weggehaald en ben al bevallen het is een meisje.

 

Ik had niet echt een vraag maar wou laten weten dat je altijd bij iemand terecht kan je staat er nooit alleen voor en ik geef je een tip tiener moeder is niet het beste dus wacht nog maar even. Maar als je het bent of je bent nog zwanger hoe moeilijk het soms ook is je vind altijd een weg naar geluk.