Als kind aangerand

Hoii, Ik ben niet echt bekend met forums maar er is in mijn verleden iets gebeurd wat mij nu nog steeds raakt en ik heb er nooit met iemand over mogen praten. Van mijn 5e tot mijn 7e ben ik seksueel mishandeld door mijn eigen broer. We speelden vroeger altijd samen en ik als klein kind had geen idee wat hij aan het doen was met mij. Ik vond het vervelend dat kan ik me herinneren maar verder snapte ik niet wat er gebeurde. Zodra we met z'n tweeën waren moesten mijn kleren uit en sommige keren heb ik hem zelfs moeten pijpen. Het heeft lang geduurd omdat ik niet durfde te zeggen dat ik het niet leuk vond, hij was een stuk groter en sterker en ik was te bang voor de gevolgen. Op een dag liep mijn moeder de kamer binnen waar wij met z'n tweeën waren en zijn penis zat in mijn mond. Mijn moeder gilde en ik schrok, ik wist niet wat ik moest doen en rende naar mijn kamer. Ik hoorde mijn vader naar boven stormen. Ik hoorde veel geschreeuw tegen mijn broer en was ontzettend bang. Opgegeven moment bonkte m'n ouders op m'n deur en kwamen binnen, begonnen tegen mij te schreeuwen hoe ik dit had kunnen laten gebeuren. Ze waren woedend. Ik kreeg even veel schuld als mijn broer. Ik moest verplicht op therapie wat ik vreselijk vond, omdat ik met een man moest praten die ook vond dat dit deels mijn eigen schuld was. De reden dat ik dit schrijf is niet omdat ik trauma's heb van mijn broer. Op een of andere gekke manier heb ik het hem vergeven. Ik zag hoeveel spijt hij had, en hoeveel pijn het hem nog steeds doet. Ik kan het supergoed vinden met mijn broer. Wat mij al zo'n 11 jaar dwars zit, is mijn ouders die geen medelijden met mij hebben gehad. Nu ben ik niet iemand die medelijden van iedereen wil, maar het voelt gewoon alsof mijn gevoelens er niet toe doen. Ik heb nooit kunnen begrijpen hoe ze hebben gereageerd op wat er is gebeurd. Was dit werkelijk mijn schuld? Moet ik boos zijn op mezelf? Hebben ze goed gehandeld door mij zo hard aan te pakken? Ik raak er nog vaak van in de war. Ik heb van mijn ouders nooit een woord hierover tegen iemand mogen zeggen. Mijn vader heeft me bedreigd te slaan als ik tegen iemand zou zeggen dat er iets mis was gegaan in onze familie. Maar ik kan het gewoon niet meer. Ik kan het niet binnenhouden. Ik heb morgen een wiskunde examen en plots lees ik in de krant over een verkrachting en komt alles van vroeger naar boven. Ik begin te huilen en ik kan me helemaal niet meer concentreren. Ik moet mijn verhaal kwijt. Ik weet niet of iemand dit wil lezen maar ik hoop dat het schrijven ervan misschien mijzelf zou helpen. Liefs