Waarom laat je de verkrachter zo weg komen??

Gefeliciteerd met je mooie dochtertje!
Fijn dat je nog even iets van je laat horen, ik (diezelfde die als eerste reageerde) heb vaak aan je gedacht.
Ik ben blij dat het goed is afgelopen, en ik wens je een fantastische toekomst met dat meisje van je.

(Ik ben de topic starter) Ik ben ondertussen bavallen van een mooi meisje, mijn moeder schrok wel heel erg maar ze was ook tegen een abortus (zoals ik ook ben) De bevalling was heel zwaar maar alles was goed gegaan, bedankt voor alle tips Groetjes D

Inderdaad, bijzonder klote allemaal voor je dat jou dit overkomt.

Het siert je dat je de kleine wil behouden en niet meteen aan abortus denkt. Hou er rekening mee dat je ouders daarr misschien wel op willen aansturen, en ze zullen ook zeker doorvragen wie jou zwanger heeft gemaakt. En dat wordt sowieso een zwaar gesprek , niet alleen voor jou maar ook voor je ouders. En ze zullen ook niet geloven dat je verkracht bent door een volstrekt onbekende, want dan zou je hem niet zo in bescherming nemen.
Hoe dan ook, wees eerlijk naar je ouders vanaf nu. Hopelijk zullen ze je steun gaan bieden als ze van de ergste schrik bekomen zijn. Als je het kind wilt houden heeft dat voor je ouders ook grote consequenties natuurlijk want jij zit nog op school en baby's hebben de hele dag aandacht nodig, en het hebben van een kind kost sowieso veel geld.
In ieder geval hoop ik dat je je ouders inmiddels hebt ingelicht en wens ik je heel veel succes toe met de zwangerschap.Laat even weten hoe het afloopt

Hé, wat zwaar dat dit je nu overkomt. Inderdaad, het lijkt me het beste om, zoals jongen 19 zegt, hier met je ouders over te gaan praten. Ook al weet je niet meteen wat te zeggen. Vroeg of laat komen ze er namelijk toch achter; het is beter om het eerst zelf te vertellen. Je hoeft dit dan ook niet alleen op te lossen, maar krijgt dan hulp van je ouders.

Wat is de reden dat je niet kunt vertellen van wie je zwanger bent?

Heel veel sterkte en succes de komende tijd; hopelijk zul je samen met je ouders een beslissing kunnen nemen waar je tevreden mee bent.

Ga met je moeder praten, en bereid je voor op vragen als "weet je het zeker?", "Je bent toch veel te jong?", "Hoe kan dat nou?" en natuurlijk "Weet je wie de vader is?"
Je moeder (en vader) zal heel erg schrikken en in paniek misschien stomme dingen zeggen. Dat is niet zo gek als ze zoiets te horen krijgt.
Misschien krijgen jullie ruzie, in dat geval is het fijn als je weet dat je bij een vriendin langs kan gaan (logeren).
Als de eerste schrik verdwenen is kun je bijvoorbeeld bij de huisarts langs gaan samen met je moeder, en bespreken wat de consequenties zijn van zo'n jonge zwangerschap.
Natuurlijk kan je moeder ook rustig reageren, en komen jullie samen tot een goede oplossing. Het is wel de beste uitkomst als je weet dat je moeder je steunt, want èn school èn een baby is niet gemakkelijk in je eentje.
Hoe dan ook, ik wens je een goede toekomst.