TS: op jouw lange verhaal past een kort antwoord. Gewoon dit verhaal vertellen aan je moeder. Niet laf met een brief op punt van vertrek. Door het zelf te vertellen kun je tijdens het gesprek het ook iets aanpassen in hoe je het echt bedoeld. Mijn neef is homo... iedereen wist het al alleen moest hij het zelf nog ontdekken. Miss ben jij bi... maar ook dat moet je gewoon accepteren. En je moeder zal dat ook heus doen, zeker omdat je daar ene goede band mee hebt....

Jongen 22. Emotioneel liever met meisjes, dat kan. Seks liever met jongens. Dan meisjes vonden jou te lief en niet mannelijk. Nu, alle meisjes houden ook niet van macho's. En er zijn genoeg jongens die hetero zijn en toch niet stoer. Val zelf op jongens en ik ben best een stoere jongen, misschien is dat de reden dat ik niet op meisjes val. Het is net hoe je het bekijkt. Je moeder laat zich negatief uit over homo's. Waarom. of is ze ergens bang of denkt ze dat jij het bent. Misschien wel bi. ? Maar het gaat niet om je moeder maar om je zelf. Gelukkig heb ik dit nooit mee gemaakt. Bij ons thuis iedereen welkom met wie ik bevriend ben. Als jij denkt dat je liever een relatie met een jongen hebt, nu, doen. Denk je toch liever een relatie met een meisje dan gewoon een meisje zoeken die bij je past. Een brief schrijven aan je moeder, zou het niet doen. Je bent volwassen toch en zeg gewoon wat je voelt of wilt. Dan is het gezegd. En als je moeder dit niet kan accepteren, blijf bij je standpunt, kies voor jezelf. Dan is dat haar probleem. ze zal je echt niet laten vallen. Jij hebt recht om te zijn wie je bent, niets mis mee, gewoon eerlijk haar dit duidelijk maken. En als je nog thuis woont en ze doet moeilijk, zou ik toch er over nadenken zelfstandig te gaan wonen. Veel succes gewenst. Zou wel een avondje met je willen stappen om dit te bepraten.

Dag TS, Dat is een heel verhaal dat je daar vertelt. Het is wel duidelijk, jouw seksuele gevoelens gaan vooral uit naar jongens. Je bent dus in de eerste plaats homo. Als je nog kind bent en de puberteit begint dan is dat niet wat je verwacht.
Jij bent nu 22 en nog steeds heb je moeite om het te accepteren hoewel feitelijk toch wel duidelijk is waar je voorkeur ligt.
Je bent bang je moeder teleur te stellen (waar is je vader in dit verhaal?).
Een moeder wil altijd het beste voor haar kinderen en dat jij homo bent dat is niet wat zij als het beste voor jou ziet. Als ik lees hoe jij je karakter omschrijft en vertelt wat voor vragen je moeder je stelt dan heb ik het gevoel dat zij wel beseft dat jij aan jongens de voorkeur geeft. Jij hebt moeite het te accepteren en je moeder ook.

Ze zegt lelijke dingen over dat homostel in jullie straat en laat merken dat ze homo's maar niets vindt. Misschien probeert ze jou op die manier een bepaalde richting op te duwen: "Doe je moeder geen verdriet, wordt geen homo."

Het punt is dat homo zijn geen keuze is. Ouders kunnen daar teleurgesteld over zijn, soms zelfs het niet willen accepteren, maar het feit is gewoon dat ze hun kinderen letterlijk zelf gemaakt hebben. Valt er iemand wat te verwijten dan zijn zij zelf die personen. Het je kind kwalijk nemen is wel het laatste dat ze mogen doen.
Teleurgesteld zijn, dat kan, je hebt altijd hoop dat jouw kind volmaakt is, maar zelf ben je ook net volmaakt dus dat is meestal niet het geval. Als ouder moet je dat accepteren en solidair zijn met je kind. De liefde voor je kinderen moet altijd winnen.

De band tussen jou en je moeder is nogal sterk en intiem. De meeste jongeren gaan zich geleidelijk aan fysiek en emotioneel losmaken van hun ouders en een eigen leven leiden. Jongens zoals jij, homo en een zacht karakter, zijn vaker moederskindjes.
Jij hebt geen intieme relatie waar jij diezelfde vertrouwelijkheid mee hebt als met je moeder. Bij iemand als bijvoorbeeld Gerard Jolink zag je dat ook. Daarom kom jij steeds terug bij je moeder.

Dat er geen kleinkinderen gaan komen is een teleurstelling (ben je enig kind?), maar vaak zie je dat als je eenmaal uit de kast gekomen bent naar je ouders dat de band met je moeder sterker wordt. Ze gaat zich verantwoordelijker voelen voor jouw levensgeluk. Misschien vindt ze het stiekem wel leuk dat zij altijd de enige vrouw in jouw leven zal zijn. Schoondochters en schoonmoeders gaan niet altijd goed samen. Jouw vriend echter kan een extra zoon voor haar worden.

Wat moet je nu doen? Je kan om te beginnen voorzichtig laten doorschemeren naar je moeder dat je vriendschappen met meisjes een teleurstelling voor je waren, dat je er aan twijfelt of een relatie met een meisje wel iets voor jou is.
Op dit moment heb je geen relatie met een jongen dus over dat soort dingen hoef je het nog niet te hebben. Als je echt een vriend krijgt die iets diepgaanders voor jou gaat betekenen dan kan je zijn naam gaan noemen en af en toe zeggen dat je dit of dat met hem gedaan hebt. Samen op vakantie, avondje naar een concert, dat soort dingen. Dingen die anderen met hun vriendin doen.

Als ik zie hoe jij jezelf omschrijft dan zie ik jou als een jongen die zoekt naar een jongen, of man, zoals een meisje zoekt naar een jongen of man. Dat maakt jou wat kwetsbaar. Wees dus wat terughoudend voordat jij je hart weggeeft. Soms wil die ander alleen maar jouw lichaam. Maar dat weet jij al.

Ik wens je het allerbeste en veel wijsheid, moed en kracht.