@jongen23 Alsnog bedankt voor je reacties :)

Okay dat is een begin in ieder geval.

Ik zou verder niet zo goed weten hoe je te kunnen adviseren of helpen met het niet erg vinden dat je geil kan worden.
Kan alleen zeggen dat het gezond is om te voelen en je er niet bang voor hoeft te zijn, maar ja ik heb makkelijk praten natuurlijk.

@jongen23
Ik heb al psychische hulp voor andere dingen. Daar moet ik eerst aan werken voordat ik verder kan met andere problemen.

Maar het besef dat je het onderdrukt door bepaalde dingen die je hebt meegemaakt, is het misschien niet een idee daar hulp voor te zoeken?

Als je lichaam wel de behoefte heeft, maar jij vecht ertegen, kan dat ook leiden naar bepaalde problemen verderop in je leven. (psychisch maar ook lichamelijk, het heeft wel degelijk een effect op je)

@meisje22 bedankt voor je reactie, er is al een hoop verduidelijkt door jou bijdragen :)

@jongen23 ik onderdruk het inderdaad, dit had eerst niet echt een andere reden dan: ik wil het gewoon niet. En de laatste jaren zijn er wel dingen gebeurd ,waar ik het niet over wil hebben, waardoor ik er nog harder tegen vecht. (Niets heel ernstigs maar het heeft wel mentaal iets gedaan.)

Ik vond de uitgebreide reactie van meisje22jr heel doordacht en schitterend geformuleerd. Maar ik teken toch even protest aan tegen de suggestie dat vrijen quote:" vieze geurtjes, vieze blubber en slijm" unquote, veroorzaakt. Dat is toch wel een erg negatieve omschrijving van een vrijpartijtje. Voel me als man toch even in mijn kruis gegrepen dat sperma vieze blubber zou zijn. Wou ik toch even kwijt :)

Als je opgewonden kan worden ben je in principe niet aseksueel.

Maar je zegt er ook bij 'ik wil het niet', maar waarom niet?

Het is een normaal lichamelijk iets.

Nu klinkt het alsof je het onderdrukt of onderdrukt hebt door de jaren heen.

Is daar misschien een reden voor?

Ik heb gelezen dat asexueel wil zeggen dat je helemaal geen sexuele opwinding ervaart. Zoals vroeger in onze kindertijd, voordat we haartjes en borsten hadden.

Maar een afkeer van sex is tamelijk normaal: de meeste mensen hebben een afkeer van sex met 99.9% van de willekeurige voorbijgangers. En van sex met mensen van hun eigen geslacht, of van sex met mensen van het andere geslacht als ze homo of lesbo zijn. En sommigen met een fetish raken alleen maar opgewonden van speciale voorwerpen of handelingen, vb. SM. Van al de rest hebben ze een afkeer.

Het is alleen als je iemand echt graag ziet, of als iemand je echt opwindt, dat je er sex mee zou willen, en dat je er geen afkeer van voelt. Dus misschien ben je wel veel normaler dan je zelf gelooft? :-)

Soms zijn er bij sex ook vieze geurtjes, zweet of allerlei andere vieze blubber en slijm, waar je je over moet zetten. Sommigen houden daar van, sommigen niet.

Een afkeer hebben van je eigen lichaam en gevoelens, of van sex of aanrakingen, kan misschien ook nog andere oorzaken hebben? Is er misschien ooit iets gebeurd in je leven waardoor je daar een afkeer van kreeg? Bijvoorbeeld ongewenste aanrakingen? Of iemand in je omgeving die er te obsessief mee bezig was? Of omgekeerd, iemand in je omgeving die je gebrainwashed heeft dat sex vies en smerig is, zoals bij sommige bekrompen religies? Of echt gore beelden die je gezien hebt in een film of op internet, met geweld, of met kak, of bloed en zo? Of heb je misschien als kind je ouders betrapt hebt terwijl ze bezig waren, en dat je dat schokkend en vies vond? Met al die voor een kind bizarre geurtjes, kreungeluiden en bewegingen? Of iets soortgelijks? Dat soort dingen kan makkelijk een mentale blokkade geven.

Wat je geilheid betreft, daar kan je verschillende kanten mee op. Bijvoorbeeld: (1) Die gevoelens onderdrukken en weigeren te zien, maar daar worden de meeste mensen niet gelukkig van. (2) Nog een mogelijkheid is om de Boeddhistische visie te volgen: erkennen dat die gevoelens er zijn, en ze accepteren, maar er niet op in gaan. Dus ze gewoon laten voor wat ze zijn, maar niet verdringen. (3) Nog een mogelijkheid is om er wel voorzichtig op in te gaan en er voorzichtig van te genieten, maar zonder te overdrijven. Zoals je van lekker eten zou genieten, maar zonder je er doodziek aan te eten. (4) En een laatste mogelijkheid is om je er obsessief en volledig aan te buiten te gaan, tot je eraan ten onder gaat. Maar dat lijkt mij ook geen goed idee.

Ik denk dat een gulden middenweg het beste is: dat je die gevoelens probeert te accepteren. En dat je er voorzichtig van probeert te genieten. Bijvoorbeeld dat je op een veilig moment, waarop het je past, bij jezelf experimenteert en geniet. In je bed 's nachts bijvoorbeeld.

Eens je ervan kan genieten bij jezelf, zal je later ook makkelijker kunnen genieten met anderen, als je dat zou willen.

Een andere mogelijkheid om meer met mensen om te gaan, is een cursus vechtsport te gaan doen. Of yoga. Of dansen. Of iets anders dat je ligt, waarbij je onder de mensen komt zonder dat er dwang of speciale verwachtingen bij zijn. Dat kan ook helpen. Ik heb zulke dingen gedaan en het heeft mij goed geholpen. En de yoga en studie van Oosterse levensfilosofie hebben mij veel levensinzicht gegeven, zoals je ziet.

Maar je moet zelf kiezen wat best bij je past, en wat goed voor je is. Kies wat je weet dat je nodig hebt, ook al moet je misschien een drempel overwinnen en durf je niet goed.

@jongen20 Ik heb een test gehad en daar kwam uit dat ik geen autisme heb. Ik heb wel last van andere dingen en ben erg introvert.
Dat dichtklappen herken ik heel goed.
Dankje voor je reacties :)

Ik vermoed dat je autisme hebt. Ik heb een neef die ook een afkeer heeft van omgang met andere mensen. Leeft heel gesloten op zichzelf en vertrouwt niemand. Enkel bij een paar mensen (waaronder ik) voelt hij zich lekker en bloeit hij helemaal open. Maar zodra er een onbekende bij komt, klapt hij dicht. Het is een contact stoornis die meestal bij jongeren voorkomt en waar weinig aan te doen is. Maar het betert met de jaren. Geen reden voor jou dus om wanhopig te worden. Komt wel goed.

@jongen20
Je zit er niet ver naast denk ik. Ik heb veel vervelende ervaringen gehad met mensen de laatste tijd en zit ook niet erg lekker in mijn vel. Heb mij het laatste jaar ook best geisoleerd van iedereen.

Ondanks dat heb ik nooit echt behoefte gehad in lichamelijk contact met andere.

Je hebt je libido al een hele tijd onderdrukt. Maar je kan de natuur niet stoppen. Je bent gewoon een laatbloeier. Maar dat je je nu nog "ergert aan je eigen geilheid", dat lijkt eerder op angst of afkeer voor menselijke contacten. Zit ik er ver naast?