Ik ben 12 maar mensen schatten mij vaak 15/16 qua innerlijk en uiterlijk. Dit komt waarschijnlijk doordat ik hoogbegaafd ben en pubertas praecox heb (een aandoening waarbij je op een hele jonge leeftijd al in de pubertijd komt) Op de basisschool merkte ik daar veel van en ik kon op den duur ook niet meer zo goed opschieten met leeftijdsgenootjes. Daarom heb ik groep acht overgeslagen en zit ik nu in twee gymnasium, bij klasgenoten die bijna allemaal ook hoogbegaafd zijn.

Ik val meestal op meisjes, maar soms ook op jongens. Mijn eerste ervaringen waren met een jongen uit dezelfde klas. Ik houd niet van hokjes, maar soms voelt het wel alsof je nergens bijhoort. Ik lijk/leek qua gezicht en bouw niet ouder of jonger, maar was wel altijd 'anders' en een beetje vóór qua denken en wat me bezig hield. Ik lees heel veel, en kijk ook andere films dan de meeste jongeren (cult, classic, sundance etc). Ik praatte soms makkelijker met volwassenen dan met kinderen van mijn eigen leeftijd. Ik doe niet aan gamen, voetbal etc, maar zwemmen, surfen en paardrijden. Daarbij was ik ook al vroeg heel groot geschapen, waarover natuurlijk regelmatig opmerkingen gemaakt worden op de middelbare school. Dus in veel opzichten was ik best een buitenbeentje. Maar ik heb me nooit in een hoekje laten drukken, en dat heeft me gemaakt tot wie ik ben. En veel bijzondere mensen waren vroeger op school buitenbeentjes. ;)

Ik ben 14, maar lijk en voel me ongv 16/17 jaar, ik ben hoogbegaafd en kon op m'n 2e al lezen en ben ook te laat geboren (en echt 3 weken te laat) dus k voel me altijd ouder dan de rest en dus ook in mijn mentale ontwikkingen enzo, net als dat ik ook ouder lijk aangezien ik lang ben enzo