Mooi dat dat er een oorzaak is gevonden voor je.Heb je ook nog ac hormonen mee gekregen.wens je veel succes toe met de behandeling.

Wat een prachtige gedetailleerde weergave van het onderzoek, dankjewel. Een speculum inbrengen was voor jou dus helaas wél pijnlijk, het met je benen wijd gespreid liggen en in je vagina en later ook in je anus inbrengen van meerdere vingers was hoogst gênant, en een ongemakkelijk gevoel, maar niet pijnlijk, op het aftasten van je eileiders na dan, dat was wél even gevoelig maar dat kan ook niet anders, helaas. Ik ben superblij met je weergave, dank daarvoor. En nu maar hopen dat die nu vastgestelde endometriose een beetje in te dammen valt. In elk geval goed dat je je hebt laten onderzoeken, al zal een inwendig onderzoek nooit leuk worden.
En oh, ik ben best benieuwd naar ervaringen van andere meiden die zo'n inwendig onderzoek lieten doen.

Nou... Ik ben geweest hoor. De afspraak voor mij liep een beetje uit. Ik natuurlijk al stik zenuwachtig in de wachtkamer. Mijn moeder was mee, maar ik had haar wel gevraagd in de wachtkamer te wachten, want ik schaamde me als mijn moeder me zo open zou zien liggen. Op een gegeven moment kwam een assistente mij roepen. Met lood in mijn schoenen mee natuurlijk :') Ik moest eerst samen met haar een vragenlijst invullen met wat vragen. Even daarna kwam de dokter. Hij vroeg of ik gespannen was (denk dat dat wel te zien was, want mijn hand beefde helemaal). Hij zei dat we eerst maar eens rustig gingen zitten om het over mijn klachten te hebben. Hij zei dat hij snapte dat ik gespannen was, maar dat hij alles zou vertellen en dat ik ook tussendoor alles mocht vragen. Hij was erg aardig en rustig, dus ik voelde me wel iets meer op m'n gemak. Toen moest ik me uitkleden achter zo'n schermpje. Ondertussen gingen de dingen klaar leggen hoorde ik, dat maakte me wel weer een beetje zenuwachtig, want ik hoorde van die metaal geluiden, brr. Ik moest gaan liggen op zo'n tafel met van die dingen waar ik dan ook mijn benen in moest leggen. De dokter voelde eerst aan mijn buik en vroeg of dat pijnlijk was. Dat was het niet. Vervolgens zei hij dat hij eerst even zou kijken van onderen. Die assistente zette toen zo'n grote lamp aan, best wel beschamend. Daarna zei hij: 'ik ga je nu aanraken' en voelde hij aan aan mijn schaamlippen en spreidde deze ook :o Vervolgens voelde ik dat hij met een vinger naar binnen ging. Daar schrok ik best wel van, maar hij zei dat ik moest proberen te ontspannen en dat hij even ging voelen hoeveel ruimte er was voor het speculum. Daarna pakte hij zo'n metalen ding en hield die even onder de kraan. Hij liet het ding aan me zien en legde uit dat hij die in zou brengen zodat hij van binnen meer kon zien. Hij gaf aan dat het wat raar kon voelen, maar dat het in principe geen pijn mocht doen. Hij zei dat hij het heel rustig in zou brengen. Ik dacht wel toen ik dat metalen ding zag: ooh no, wat groot. Veel groter dan mijn vinger of een tampon. Hij zei dat hij het ding in ging brengen, nou dat deed echt wel pijn. Ik kon een schreeuw niet onderdrukken. Hij gaf aan dat ik kon proberen heel diep uit te ademen en een beetje te persen. Dat deed ik dan ook, maar alsnog ging het heel moeizaam/bijna niet. Uiteindelijk heeft hij hem er in gekregen en opende hij ook nog eens dat ding. Hij gaf aan dat hij zou proberen snel te zijn, zodat het ding er weer uit kon. Ik lag helemaal in tranen op die stoel, men wat een rot gevoel. Hij ging met een borsteltje door mijn vagina en koekeloerde er ook in. Daarna haalde hij dat ding er weer uit, pff ik opgelucht. Hij zei ook sorry dat het toch pijn deed. Vervolgens gaf hij aan dat hij nog even wilde voelen en of ik daar nog okee mee was. Ik vroeg: wat anders? Hij gaf aan dat als ik het voor nu genoeg vond er een vervolgafspraak gemaakt kom worden. Maar ik wilde er liever in 1x van af zijn, want anders ben ik volgende keer weer super zenuwachtig. En ik wilde weten waar mijn klachten vandaan komen. Dus ik zei dat ook. Hij deed wat gel op zijn vingers (2 zag ik, dus ik schrok al een beetje). Hij ging eerst met rustig met 1 vinger naar binnen, dat voelde weer super raar maar eerst niet echt pijnlijk ofzo. Daarna haalde hij zijn vinger een beetje terug en schoof toen de tweede mee naar binnen. Wow dat voelde wel naar. Hij voelde heel diep van binnen en drukte met zijn andere hand ook op mijn buik en ik voelde dat hij van binnen links en rechts enzo voelde. Echt super awkward en ook wel pijnlijk. Hij vroeg ook steeds of het pijn deed. Hij zei toen dat hij even moest overleggen, omdat hij nog in opleiding is tot gynaecoloog en alles nog even moet voorleggen aan een echte. Ik mocht blijven liggen, wel met mijn voeten even uit de beugels en een handdoekje over me heen. De assistente was super lief en gaf me ook wat drinken en zei dat ik het goed deed en dat het allemaal ook heel raar moest zijn voor me. 5 minuten later ofzo kwam de dokter terug met een andere dokter. Hij vroeg ook nog wat over mijn klachten. Hij gaf aan, hoe vervelend hij het zelf ook vond voor mij, dat hij zelf ook nog even wilde kijken en voelen om tot de juiste diagnose te komen. Hij gaf aan dat hij eerst zou voelen. Dus weer in die beugels, pff. Hij voelde met 1 vinger en merkte toen al op dat hij me niet ging pesten met het speculum, omdat hij al voelde dat mijn baarmoeder gekanteld lag en het bij de ingang nog erg strak was. Hij zei dat dat een naam had, maar dat dit mogelijk met het groeien nog kon gaan veranderen en ik er later wellicht geen last van hoef te hebben. Hij zei: het onderzoek met het speculum moet net wel pijn gedaan hebben, niet? Toen kwamen die stomme tranen weer haha. Zit een week voor mijn ongesteldheid en dan ben ik altijd zo'n emotioneel wrak xD Hij stelde me gerust dat hij dat dan ook niet zou gaan doen. Hij gaf wel aan dat hij iets gevoeld had wat op endometriose kon wijzen en dat hij ook nog even wilde voelen of dit bij mijn darm ofzo het geval was, omdat dat soms ook schijnt te kunnen. Dus toen ging hij met een andere vinger in mijn anus terwijl hij die ene nog in mijn vagina had. Hij deed dit wel heel rustig en voorzichtig, maar wow wat gênant. Voelde ook alsof dat heel diep ging. Niet fijn. Hij zei dat als het erg pijnlijk was ik het moest zeggen en dat hij meteen zou stoppen. Dat was het niet, maar ook niet tof natuurlijk. Omdat hij niet met die eendenbek kon kijken, wilde hij nog een echo maken om datgene wat hij gevoeld had in beeld te brengen en ook om te kijken of dit ook dieper nog aanwezig was dan tot waar hij kon voelen. Dit liet hij die andere jongere dokter weer doen, zodat die dat nog kon leren. Dat viel gelukkig wel mee. Alleen toen ze dat op sommige plekken een beetje rond draaiden en tegen iets aan kwamen was dat wel wat pijnlijk. Ze vroegen wel steeds of het nog okee was en die ene dokter legde dus alles uit wat er te zien was op beeld. Gelukkig was daarna al het kijken en voelen klaar. Was zo opgelucht haha. Mijn moeder mocht er toen ook bij komen om de bevindingen te vertellen. Ze hadden inderdaad endometriose gevonden. Ben nu doorgestuurd naar iemand die met voeding van alles doet en wat mogelijk ook vermindering van de klachten kan geven met een aangepast dieet. De gynaecoloog zei dat er ook wel behandelingen mogelijk waren, maar dat ze daar met mijn leeftijd liever nog even mee wachten en dat hopelijk andere voeding voor de komende tijd alvast iets kan betekenen met minder pijn/bloedverlies.

Hoewel het echt geen pretje was en toch wel heftiger dan ik na het lezen van onderstaande berichtjes had bedacht, ben ik wel blij dat er duidelijkheid is en dat ik me dus niet aanstelde tijdens mijn menstruaties. Ik snap ook dat ze het ook niet minder ongemakkelijk konden maken dan het was. Ze waren echt wel super lief verder.

Meisje 19jr ik ben nog niet geweest dus heb ook nog geen uitslag. Het is niet dat ik niet tegen bloed kan (mijn vader is veearts en ik ga wel eens met hem mee naar bloederige klusjes haha). Ik ga gewoon echt omver van de pijn en dat ik in een keer zoveel bloed verlies.

Gelukkig hebben ze niets gevonden ts! Ik snap dat het behoorlijk beangstigend kan zijn als je veel bloed ziet. Zodra je gaat hyperventileren is het van cruciaal belang dat je gaat zitten. Mocht je echt duizelig van paniek worden en bijna flauwvallen, ga dan liggen en als mogelijk verhoog de benen, zodat er meer bloed naar je hoofd stroomt. Mischien dat een psycholoog je hierbij kan begeleiden.

Heel goed dat er naar gekeken gaat worden, al zal het niet bij alleen kijken blijven, maar dat snapte je al wel, hoop ik. Want ja, er wordt gekeken én gevoeld. Er gaat een vinger in je, als het past mogelijk twee, en dat speculum, welke maat het ook wordt, wordt als het eenmaal in je zit natuurlijk wel opengedraaid tot je baarmoedermond zichtbaar is. Kan zijn dat er een echo gemaakt wordt, met dan een speciaal daarvoor bedoelde dildovormige fallus (pik) die in je gaat en met geluidsgolven beter in beeld kan brengen wat er aan de hand is. Niet leuk allemaal, maar ook niet pijnlijk al zal het allemaal raar en vreemd aanvoelen. Maar wél zinvol en nuttig om beter te kunnen bepalen wat er speelt bij je. En dat is nodig ook, als ik zo van je lees hoeveel pijn je hebt. Dat onderzoek stelt vergeleken met de pijn die je hebt niks voor. De gynaecoloog helpt je er wel doorheen, samen met de verpleegkundige. Laat je horen hoe het onderzoek voelde en of je er wijzer van werd?

Ik ben toen ik 8 was van een wip gevallen. Met mijn kruis op de stang en was van binnen zo gescheurd dat ik inwendig gehecht moest worden onder narcose. Ik heb toen ook een inwendig onderzoek gehad, gewond en 8 jaar oud en ik herinner me dat niet als iets wat pijn doet, maar wel iets waar ik me voor schaamde.

Bedankt, ik hoop dat het meevalt. De huisarts denkt dat ik misschien een gekantelde baarmoeder en/of endometriose heb. Ik heb met menstruatie altijd heel veel bloedverlies en buikpijn en val dan soms wel eens flauw van de pijn. Hij heeft me doorgestuurd naar de gynaecoloog. Ik moet donderdag. Ik vind het wel goed dat er naar gekeken wordt, want deze pijn is ook niet alles en dat ze toch wel over de drempel. Hoe hebben anderen dit onderzoek ervaren? Gaan ze altijd ook voelen?

Mag ik vragen waar dat inwendig onderzoek voor is, bij jou?
Maagd zijn is prima, niks mis mee.
De dokter die jou gaat onderzoeken zal alles met beleid doen, maar zij of hij moet je nu eenmaal wel onderzoeken, en dus je kunt openen voor zover als nodig. Ja, dat is schaamtevol, kan ook ongemakkelijk voelen, maar pijn, nee, dat is niet nodig. Er zijn trouwens verschillende maten speculums, of eendenbekken. En ja, die gaan best diep in je, je baarmoedermond moet zichtbaar zijn dan. Hooguit als er wat weefsel, slijm vooral, van je baarmoedermond wordt geschraapt, met een klein borsteltje, is dat even onaangenaam. Maar vooral zul je merken dat het onderzoek in feite weinig voorstelt, maar wel ongemakkelijk is, vooral omdat je immers wel met je benen wijd van een heel intiem onderzocht wordt. Oh, kan zijn dat je er nat van wordt, dat komt domweg door de spanning, maar eigenlijk maakt dat het inwendig onderzoek alleen maar makkelijker. Maar, een opgewarmde eendenbek maakt het al veel beter te doen. Wanneer moet je, en waarvoor ga je worden onderzocht?

Ik vind het geen schande om maagd te zijn. Ben er juist wel trots op. Maar ben bang dat het pijnlijker is als maagd. Ik ben ook behoorlijk smal van onderen.

Je doet net alsof maagd zijn iets raars is. Een zonde op zichzelf. Het is gewoon een simpel onderzoek die dokters dagelijks uitvoeren. Niets om je voor te schamen. Je mag je pas schamen als alles zo uitgerekt is dat alles verklapt

Als jij verteld dat jij nog maagd bent, zullen ze extra voorzichtig doen. De artsen hebben daar ervaring mee.

Gewoon aangeven dat je zelf maar 1 vinger je vagina in krijgt, en dat je tegen het onderzoek opziet.er zal professioneel op gereageerd worden en er zal echt rekening mee gehouden worden.

Een arts doet het sowieso voorzichtig en hij zal ook zeggen dat, wanneer het pijn doet, je het moet zeggen.
Het zal niet het meest prettige zijn wat je gaat meemaken en je zal het ook wel voelen, maar je overleeft het wel.
Veel succes!

Vertrouw op de artsen, ze hebben natuurlijk vaker dergelijke onderzoeken gedaan!