Wauw. Hier schrik ik echt van. Ik snap dat vrouwen de keuze hebben over of ze wel of niet abortus plegen. Maar om niks tegen de vader van het kind te zeggen is echt heel evil. Ik denk dat dat mijn hart zou breken.

Spijt achteraf heeft niet echt veel zin. Je hebt het met je vriend gedeeld, die reageerde prettig. Weten je ouders eigenlijk hoe je vriend reageerde? Klinkt als een hele fijne vriend in elk geval. In elk geval was, dat kun je wel zeggen achteraf, het behoorlijk ingrijpend, die abortus. Bedenk voor jezelf of je zoals het er nu voor staat je eigenlijk klaar bent voor een kindje, of dat je eigenlijk liever nog een tijdje wilt wachten. Laat dat je ouders ook weten. En richt je leven dan verder in zoals je dat zelf zou willen, nu heb je de keuze immers. Je hebt een lieve vriend en ouders die het beste met je voor hebben, dát is je uitgangspunt.

Je ouders hebben je waarschijnlijk proberen te beschermen. Maar dat hebben ze op een heel verkeerde manier aangepakt. Een abortus is heel heftig en alleen de vrouw in kwestie mag beslissen of ze dat neemt of niet. Praat hier zeker over met je ouders, ze moeten weten hoe je je nu voelt over je abortus. Sterkte!