Ik denk net als meisje 19 dat iemands voorkomen een rol speelt in de eerste aantrekking die je tot iemand voelt, maar dat voorkomen zie ik breder dan alleen je uiterlijk. Ik kan me bijvoorbeeld ook aangetrokken voelen tot iemand door hoe diegene zich gedraagt, hoe die praat, zich kleedt, enzovoort. En dan is het ook nog eens zo dat iedereen eigen voorkeuren heeft: lang niet iedereen voelt zich aangetrokken tot hetzelfde ideaalbeeld. Ik vind zelf bijvoorbeeld vaak rustige, zachtaardige jongens leuk, maar sommige anderen vallen juist op stoere types. En qua uiterlijk heb ik me tot heel verschillende mensen aangetrokken gevoeld: stevig en slank, lang en kort...

En ja, soms klikt het ook gewoon heel goed met iemand en dan maakt dat uiterlijk me eigenlijk helemaal niet zo gek veel uit. :-)

Wat ik maar wil zeggen is dit: ga je vooral niet aanpassen om een relatie te krijgen en schaam je ook niet voor je uiterlijk. Wacht liever op iemand die je leuk vindt zoals je bent, want ik verwacht echt dat je ooit zo iemand zult vinden. Hé, ik heb eerlijk gezegd zelf een hele tijd gedacht dat niemand mij ooit leuk zou vinden, maar op een gegeven moment bleek er toch ineens iemand verliefd op me te zijn.

Beide eigenlijk.

Voordat je het innerlijk van iemand leert kennen zul je toch eerst toenadering moeten zoeken (of toelaten). En die eerste stap wordt vaak in gang gezet door iemands voorkomen / uiterlijk / sympathie, etc.
Als die eerste stap eenmaal is genomen en men de ander beter leert kennen, blijkt niet zelden dat het karakter voor veel mensen inderdaad zwaarder weegt dan het uiterlijk alleen. Uiterlijk is erg vergankelijk, een momentopname van iemands leven terwijl karakter vaak veel duurzamer is.
Relaties op basis van uiterlijk alleen zijn vaak ook geen lang leven beschoren.