@ts heel herkenbaar. Rond mijn 14/15e werd mij. Haar wat dunner en mijn haargrens schoof op. Waar iedereen een super gaaf pellekapsel droeg met kaal opgeschoren zijkanten en strakke schuine scheidingen met lijntje door het haar geschoren, liet ik me haar juist lang groeien om alles zo veel mogelijk te bedekken. Ik wilde er ook bij horen maar dat ging dus niet meer. In de ochtend stond ik uren voor de spiegel om elk haartje goed te leggen. Frustrerend! Ik voelde me heel onzeker. Maar zo lang niemand wat zei was het ok. Tot ik vlak voor de zomervakantie bij de kapper was. Hij vroeg wat ik er van zou vinden als hij alles nu millimetert. Op zijn kosten. Hij wist namelijk van mijn worsteling af. Hart zat in me keel en twijfel sloeg toe. Ik voelde me min of meer onder druk gezet maar toch gedaan. Me haar wat nu met plukken op de grond viel was mijn vriend en grootste vijand in een. Super wennen want nu kan niets meer worden bedekt. Gelukkig had ik zes weken de tijd om er aan te wennen. Tuurlijk heb ik veel reacties gekregen. Maar ik was blij dat ik niet meer bang hoefde te zijn voor wind, regen en de opmerking van anderen. De keer daarop bij de kapper vroeg hij hoe het was bevallen en vroeg om weer het zelfde. Nu totaal geen moeite meer mee. Ik heb zelf een kapperskwaliteits tondeuse gekocht. En doe nu mijn haar meer keer per week zelf. Het haar wat er nog zit groeit namelijk wel door. Op een paar millimeter lengte moet je wel minstens een keer per week naar de kapper.

Tuurlijk heb ik ook van alles overwogen. Alleen is het best duur allemaal. Resultaat is wisselend. Daarnaast is het nu eenmaal zo dus moet je ook van jezelf houden. Ik zou je willen adviseren doe wat goed voelt voor jou. Denk niet aan anderen. Als je er voor open staat laat het dan een keer goed kort knippen of zelfs scheren als je nog verder durft te gaan en probeer te wennen aan het beeld dat jij dit bent. De kapper kan je zeker adviseren. Maar ik kan me voorstellen dat een salon vol met alle andere klanten wat eng is. Regel een thuiskapper of vraag je vader, moeder, broer, zus, vriendin of goeie vriend om het te doen. Als je het niets vind is het snel weer aangegroeid en kan je wat anders overwegen.

Je bent er aardig vroeg bij; ik had het ook al op mijn 18e. Er zijn heus wel meer jongens met dit probleem. Probeer te accepteren zoals je bent. Eventueel kun je later wat haar laten transplanteren. Sterkte en succes!

Het is er nu nog wat vroeg voor, maar als je ouder wordt en het zet door dan kan je een haartransplantatie overwegen. Daarvoor nemen ze haar uit je nek, dat is lichaamshaar en valt niet uit zoals het haar boven op je hoofd. Het is een prijzige zaak, dus je moet er wel echt mee zitten en er wat voor over hebben.

Ik heb dit ook, vroeger was het minder. Je raakt er na eindje wel gewend aan.