Best wel, alles gaat bij mij goed, familie, vrienden, school, werk. Voor iedereen die niet zo gelukkig is, geef niet op je komt er wel uit en je zult blij zijn dat je hebt doorgezet

Wow, heftige dingen die ik hier lees! Dat vind ik echt erg. Zou jullie echt willen helpen maar ja hoe? Ik leef samen met mn broertje en pa. We vinden elkaar superleuk en zijn echt gek op elkaar. School is super chill, veel vrienden en ook mn vriendje is echt mega leuk! Ben gay, en out, ik word geaccepteerd wie ik ben, ben knap (pff gek misschien om dat hier zo te schrijven, maar ja het is gewoon zo.) Yep, ikzelf geef mn leven serieus een 10! Daar is niks aan gelogen.

Nee niet echt, voel me depressief, huil mezelf elke avond tot slaap, weinig echte vrienden, gescheiden ouders, nog nooit een vriendin gehad of een one night, of fwb, allen ik, ik die me allen voel en de liefde en warmte van een ander mist. Ik zie de mensen om mij heen groeien in het leven en dan heb je mij, die niet mee kan groeien. Heb pas en opleiding afgerond die ik niet eens leuk vond, en weet ook niet wat ik hierna wil doen, heb er nooit lichamelijk uitgezien zoals ik dat wilde (er bij horen) en ik voel dat daardoor niet genoeg uit het leven heb kunnen halen. Het enige positieve dat ik nu heb is dat er leuke collega’s zijn op werk en ik doe er alles aan om met de leuke mensen om te gaan. Kortom nee ik ben niet gelukkig maar ik hoop dat de toekomst er goed uitziet.

Ja opzig wel ik heb me 2 jaar heel rot gevoeld door een tumor die mijn leven op zijn kop heeft gezet.
Maar dat heeft me wel geleerd te genieten van elke seconde van het leven en dat doe ik dan ook.

En even ter info het gaat nu goed met mijn de tumor zit er nog maar doet niets meer dus. Na 2x op het randje gelegen te hebben 3 verschillende chemokuren en 10 bestralingen. + 1 stamceltransplantatie ben ik er nog.

Mede dankzij de goede hulp van het ziekenhuis en de zorg die ik daar kreeg.

Ik ben nu heel gelukkig. Woon op mezelf op kamers, heb een leuke studie. Heb geen vaste vriendin maar heb genoeg fwb’s en on night stands. Ik geniet echt helemaal van het student zijn :).

Geluk is vaak iets dat je alleen terugkijkend voelt. Bijvoorbeeld, mijn puberteit en middelbare schoolperiode was niet makkelijk omdat ik vaak met mezelf in de knoop lag. Ik had ADHD en daardoor naaide ik mezelf vaak in sociale situaties, was vatbaarder voor depressieve buien, raakte snel overweldigd. Maar nu ik 8 jaar verder ben, denk ik: "hoe groot waren die problemen nou eigenlijk? Ervaart iedere puber dirt soort dingen niet?"

Nog wel

Minder dan eerst maar meer dan vroeger. Leuke mensen om me heen maar die zullen volgend jaar waarschijnlijk verdwijnen groot kans dat ik dan m'n hoofd niet meer boven water kan houden en in een zwart gat terecht kom. .. ik merk wel hoe het loopt...

Mij hoor je niet klagen. Woon op mezelf (met een leuke flatmaat). Heb het naar mijn zin op mijn werk. Veeleisende baas maar betaalt goed en op tijd. Mooie vriendschapsbanden die ook na school zijn blijven voortduren. Geen vaste vriendin maar wel al 3 jaar fwb-relatie. Mindere punten : geen contact meer met ouders want stiefvader is een agressieve junk. Mijn biologische papa nooit gekend want ben resultaat van one night vakantie stand van mama. Mis wel de nestwarmte van een echt gezin met broers en zussen. Wel een schat van een oma. Maar alles samengeteld ben ik een gelukkige en blije jongen.

Neen

Weinig vrienden, weinig zelfvertrouwen, al veel te vaak superhard gekwetst geweest, vind mezelf lelijk, vind mezelf niet goed genoeg meer, vaak depressieve gevoelens, emotioneel kapot...
Laten we zeggen dat m'n rugzak vol is en superzwaar om mee te dragen.
Er zijn periodes dat het goed gaat, maar de periodes dat het moeilijk is zijn lang en zwaar. Vrees dat ik er nooit vanaf zal geraken

thuis kan er wat verbetert worden. maar op school ben ik zeker gelukkig, ik heb chille vrienden, we staan in de pauze altijd met zn 20en bij elkaar ofzo, iedereen wordt gerespecteert etc. altijd ziek chille sfeer. dus ja opzich wel