Waarom moet je als niet hetero elke keer weer verantwoording afleggen voor je seksuele geaardheid. Ik ben bi en dat weet ik al vanaf m’n 17e. Ik ben niet uit n kast gesprongen omdat ik dat niet nodig vind. Ik heb nu een relatie met een jongen. Als mensen oprecht in mij geïnteresseerd zijn kunnen ze vragen of ik een vriend of vriendin heb en geef ik eerlijk antwoord. Ik ben sportief en ik voetbal. Mijn vriend komt regelmatig kijken. De eerste keer toen hij dat deed en ik hem zag op de club gaf ik hem n zoen op zijn mond gewoon waar mijn voetbal maten bij waren. Dat dien hun toch ook bij hun vriendin. Wel grappig daarna in de kleedkamer, toen kwamen er vragen. Wie is dat? Ben je homo? Ik heb rustig gezegd, ja is mijn vriend en ik ben bi. Iedereen vond het prima. Gewoon geen punt van maken en je ding doen.

Ik voel er ook niks voor. Alsof je uit jezelf zou moeten vertellen dat je een of ander afwijking of gebrek hebt. "O ja, ik wil even vertellen, ik mis een teen en er is een kies getrokken vorige maand." Doe je toch ook niet? Als mensen het willen weten (belangrijk vinden), kunnen ze het vragen en geef ik eerlijk antwoord. Zo niet, dan zoeken ze het maar uit. Boeit niet met wie ik het wil doen.

Vertel het je ouders, en verder heeft niemand er wat mee te maken.
Dat uit de kast komen moet maar eens afgeschaft worden, als hetero hoef je ook niet uit de kast te komen, uit de kast komen is voor mij net alsof je verantwoording moet afleggen en waarvoor of waarom?

heyy ik zou zelf eerst tegen iemand zeggen die je vertrouw en kijken wat zijn rea is )ik ben ook ni echt helemaal uit de kast heb het tegen me zusje en wat vriendinnen gezegt rea de goed) hoop dat dit helpt

Bi is bijzonder onderbelichte in het rijtje lhbti. Maar wees zeker van jezelf. Want ook jij mag er zijn. Op twee geslachten vallen is eigenlijk al heel lang bekend, dat dat 'kan'. Dus wees niet bang. Reacties als 'je moet kiezen' of 'je bent gewoon homo's zul je wellicht horen. Maar denk zeker niet van je ouders. Het is inderdaad een hele opluchting als je het vertelt. Een hele last van je schouders. Dan kan je je eindelijk gedragen en uiten zoals jij dat wil. Groetjes een 19jarige homo

Best al een paar jaar terug had ik dit ook en vond ik het tijd om iets te laten weten. Het mondeling vertellen kreeg ik niet voor elkaar en een brief schrijven vond ik te afstandelijk. Ik heb toen iets anders bedacht. Ik ben naar de plaatselijke banketbakkerij geweest en heb een taart besteld met daarop de tekst: verrassing, ik ben biseksueel! Deze taart heb voor een middag meegenomen, gewoon voor na de lunch of iets dergelijks. De reactie was erg gezellig en positief, met een lekkere taart zit je ook gebakken natuurlijk. Dit werkte voor mij erg goed, dus misschien heb je er iets aan. Gr. Mx.

Ik kan je nu al zeggen dat je je ouders jou vinden wat jij bent hun maakt het niet uit. Jij moet het gewn zeggen tegen je ouders en daarna tegen andere mensen.