Fijn dat je weer wat van je laat horen, zelfs als het even niet goed gaat. Het is echt een gevecht voor je, je wilt wel, maar zoals je zelf ook aangeeft, het gaat niet altijd. Daar kan je niets aan doen, dat is niet jouw schuld.
Reken maar dat je familie echt van jou houdt en wij hier, zo op afstand, ook! Je mag ook van jezelf houden, echt, dat helpt! Zien we weer snel een berichtje van je?

Hé, wat erg dat het zo moeilijk gaat, maar dank je dat je weer gereageerd hebt. We zijn echt niet boos op je: net als je familie geven we juist veel om je en hopen we daarom dat je zult genezen. Geef niet op. Er is echt hoop, ook al is het nu moeilijk. Genezen gaat met vallen en opstaan; soms zijn de dalen heel diep, maar je kunt er echt weer uit komen. Veel sterkte! Blijf volhouden!

Sorry dat ik bijna 2 weken lang niks van me heb laten horen. Ik heb niks van me laten horen omdat ik dit helemaal niet aan jullie wilde vertellen. Het gaat niet goed. Ik ben de afgelopen 2 weken in plaats van aaangekomen juist afgevallen. Ik wil liever niet zeggen hoeveel ik weeg want ik schaam me heel heel erg. Het spijt me zo. Als dit zo doorgaat dan krijg ik binnen 2 weken de allerstrengste behandeling. Ik wil het echt niet. Ik kan er gewoon niks aan doen. Ik hoop niet dat jullie boos zijn. Ik wil jullie en mijn familie echt gelukkig maken en weer beter worden maar het lukt niet. Ik heb nog nooit mijn broers zien huilen maar hun moesten gister zelf huilen toen ik ze weer mocht zien. Het spijt me echt

Hey jongen 13j, hoe gaat het intussen met je? Reeds enkele dagen dat we nog wat van je hoorden. Hopelijk lukt het je om voldoende bij gewicht bij te komen. Blijf je inzetten, ik vermoed dat je zelf wel beseft dat je beter wordt. Hou nu even vol lieve jongen!

Inderdaad, post rustig in je eigen tempo, dat is niet erg. Je hebt genoeg andere dingen aan je hoofd in die kliniek.

Het is heel begrijpelijk dat je je nu slecht voelt. Je moet de hele tijd vechten tegen iets in je eigen hoofd en dat is echt heel moeilijk. Maar je gaat echt vooruit! Je ziet volgens mij steeds beter in dat je echt ziek bent, in plaats van te denken dat je nog meer moet afvallen. Dat is echt al een enorme stap. Ik denk echt dat het goed zal komen als je zo doorgaat. Blijf volhouden!

Goed dat je weer van je hebt laten horen! Het is voor het eerst dat ik zelf hier iets post maar er werd door anderen zo weinig gepost en ik vind dat je dat wel verdiend. Want volgens mij bekijken heel veel mensen jouw berichten maar laten veel mensen het niet weten. Maar ik wilde ff laten weten dat ik een van die vele ben die graag van je hoort!!

Joh, het is prima, we vinden het wel fijn om te weten hoe het met je gaat, maar doe het allemaal gewoon in jouw tempo.
Dat je zwaarder worden niet fijn vindt is lastig voor je. Ik denk dat het wel over gaat als je gezondheid ook beter wordt, dat heeft nog tijd nodig.
We zien wel weer een berichtje van je.
Heel veel sterkte gewenst!

Hey. Sorry dat ik zo lang niet heb gepost. Maar de laatste paar dagen voel ik me echt heel kut. Met mijn lichaam gaat het gelukkig goed maar ik vind het echt heel zwaar om alles te doen wat hier van me word verwacht. En ik vind het wel fijn dat het goed gaat maar zwaarder worden vind ik nog steeds niet fijn.

Heel erg mooi om te horen dat het zoveel beter met je gaat. Zo te lezen ben je echt op de goede weg. Het lijkt alsof je lichaam zich weer enigszins herstelt en weer voedsel accepteert. Dat is heel mooi. Heel goed van je dat je het zo goed volhoudt.

Het geestelijke aspect is waarschijnlijk inderdaad het zwaarst, maar ik denk dat je ook dit deel zal overwinnen.

Ik ben het ook eens met het advies van J23: Laat de begeleiders zien hoe je je voelt. De tranen, maar ook de verveling waar je over schrijft. Misschien kunnen zij dingen aandragen om te doen waardoor de dag sneller voorbij gaat. Een hobby of zo waardoor je andere dingen aan je hoofd hebt. Misschien iets van schilderen of fotograferen, om maar iets te noemen.

En wat betreft die vakantie: jouw gezondheid is voor je familie tig keer belangrijker dan een reisje naar Amerika. Zo'n trip kunnen jullie altijd nog maken, je gezondheid heb je maar 1 keer. En zo'n reis is veel fijner als iedereen gezond is en ervan kan genieten.

Je doet het heel goed. Het zou mij niets verbazen als je over een tijdje weer naar de gewone afdeling mag. En wie weet, misschien kan jij dan net zo belangrijk worden voor een nieuwkomer als die jongen van 16 was voor jou. Na je laatste berichtje heb ik het idee dat het je gaat lukken. Heel veel sterkte en succes.

Hoi. Het gaat wel beter met me denk ik. Ik eet blijkbaar gezonder/meer dan eerst en ik spuug al een paar dagen niet meer. Maar in mijn hoofd gaat het nogsteeds zwaar.... De hele dag weet ik niet wat ik moet doen en ik voel me echt alleen... @J23 jij vroeg of ik aan mijn familie vroeg of ze konden komen, maar ze mogen bijna nooit komen omdat ik nu in deze afdeling zit. Ze komen zo vaak als het mag. Dit jaar zijn mijn ouders 25 jaar getrouwd en daarom zouden we 3 weken naar Amerika gaan maar dat hebben ze zelfs allemaal voor me afgezegd. Ik voel me daar echt heel schuldig over want ze hadden er heel veel zin in en vooral mijn broers. Ze zeggen dat ze niet boos zijn maar dat geloof ik niet. Ik voel me daar echt schuldig over. Ik dacht dat ik na 1 week in de kliniek al we zou mogen en dat we naar Amerika konden.

Het gaat de goede kant op, dat is zeker. Vraag je ook aan je familie of ze willen komen? Ik denk dat de hulpverleners het beste met je voor hebben, maar kan me voorstellen dat het moeilijk is om over jezelf te praten, schuldgevoel, minderwaardig, dat soort dingen. Dat hebben heel veel mensen. Probeer het uit te leggen wat je voelt en vertel ze ook van je gemis dat je je broers niet ziet. En als je moet huilen, doe je dat, het is heel begrijpelijk. Laat jezelf zien, dat is goed voor je en voor de wisselwerking met de hulpverleners. Zit je nog op de gesloten afdeling? Kan je daar wel contact hebben met anderen?
We zien je bericht wel weer. Sterkte!

Van harte gefeliciteerd dat je bent aangekomen! Ga zo door! Echt erg dat je je familie niet meer ziet... Hou vol, het is tijdelijk. Je gaat hieruit komen.

Hoi. Ik denk dat het wel goed gaat hier. Ik ben niet meer afgevallen maar wel in 5/6 dagen ongeveer 90 gram aangekomen. Ik weet niet of dat veel of weinig is maar ze zijn hier in ieder geval niet boos ofzo zoals eerst. Verder zie ik mijn familie niet meer. Ik app alleen nog maar heel soms met ze. Ik mis ze heel heel erg. Vooral mijn broers. Ik zit hier nog minimaal de hele zomer. Maar ik ben niet meer in levensgevaar ofzo. Dus met mijn lichaam gaat het wel goed. Alleen in mijn hoofd gaat het niet zo goed. Ik vind het echt niet leuk om met psygiatoren over mezelf te praten. En verder ben ik de hele dag alleen en verdrietig. Ik hoop dat het vanzelf over gaat maar ik denk het niet. Maar het meeste is gelukkig wel positief

Hey jongen 13j. Hoe gaat het intussen met je? Zal wel niet makkelijk zijn mar weet dat er voor jou ook al vele met anorexia zijn geweest die het ook hebben overleefd. Het zal even zware periode zijn en je moet blijven vechten tegen die anorexia. Ga er voor 200 procent voor. We zijn niet boos op je. We willen dat je weer een normaal leven kan leiden zonder je anorexia. Hou vol jongen en hou ons op de hoogte hoe het met je gaat

Hé, zwaar dat je naar die gesloten afdeling moet. Ik hoop dat het je gaat lukken. Uit je berichten heb ik wel de indruk dat je manier van denken verandert, dat je steeds meer beseft dat je een ziekte hebt en dat je anorexia je dingen anders laat zien dan ze zijn. Dat is al een grote stap. Hopelijk gaat het met eten ook beter lukken. Heel veel sterkte!

En we zijn echt niet boos op je, maak je geen zorgen.

Een mens kan heel veel hebben, het komt wel een keer goed. Voor jou is het fijn als dat niet te lang duurt.
Ik wens je veel sterkte en ik denk dat je wel in de gaten hebt dat je niet alleen hierin staat: de meeste reacties hier laten dat wel zien.

Hoi. Het gaat op dit moment helaas niet zo goed met me. Ik ging gister weer spugen en later ben ik flauw gevallen. Ik ga vanaf morgen naar de afgesloten afdeling en ik zal 1x in de 2 dagen WiFi hebben. Dan zal ik natuurlijk proberen iets te posten. Ik voel me op dit moment heel duizelig en misselijk. Ik hoop dat dat jullie boos zijn dat het zo ver is gekomen. Het komt vast goed. X, D

Eten is belangrijk voor jou, maar drinken ook hoor. Per dag zo'n 2 liter minimaal en als het kraanwater is met een snufje zout per glas erdoor anders krijg je nog een zouttekort.
Ik denk dat het goed is als je dingen eet die je op z'n minst een beetje lekker vindt en dan wel aan de gezonde kant proberen te blijven. Yoghurt met levende yoghurt culturen is ook goed voor je, dat helpt de darmflora weer goed te krijgen, want die is vast ook verstoord door te weinig voeding is het verleden. Ik hoop dat ze dat allemaal weten, het zak je alleen maar helpen.

EN eet steeds tussendoor een beetje, bespreek dat maar. Liever vaak weinig en dat binnen houden dan 3 x per dag een maaltijd en dat niet binnen kunnen houden.

Hey. Wat @jongen18 zei dat zei een van de begeleiders letterlijk ook. Ze zei dat ik echt mijn best probeer te doen maar dat het gewoon niet lukt en dat het niet genoeg is. Ik voel me echt heel heel kut. Ik wil zo graag beter worden maar telkens is er iets dat tegen mij zegt dat ik niet mag eten en dat ik te dik ben. Al weet ik dat dat niet zo is. Ik doe echt heel heel heel erg mijn best. Ik ben nu nog gewoon op de normale afdeling. Maar ik voel me gewoon zo alleen hier. Ik ben al de hele tijd een soort aan het huilen en dan stop ik en dan denk ik er weer aan. En dan kijk ik weer in de spiegel en dan zie ik een jongen die ziek is en die niet weet wat hij met zichzelf aan moet. Ik weet echt niet meer wat ik nu moet doen. Ik probeer het echt maar dit gaat mij op deze manier niet lukken

Je moet je niet vergelijken met de lichtste jongen daar! Je moet je vergelijken met jongens van dezelfde leeftijd met dezelfde lengte. En 29 kilo is dan heel heel heel extreem.

@J13 Hopelijk komt het zo ver niet dat ze je in die afgesloten afdeling plaatsen. Misschien denk je dat je nu je best doet en ik geloof je ook wel, maar waarschijnlijk is dat nog niet voldoende. Feit dat je in de kliniek nog 2kg bent kwijtgeraakt is niet goed. Tracht echt voldoende voeding te nemen en ga het vooral niet uitspugen. Je zegt dat je nog niet het minste weegt daar in de kliniek, maar kijk liever op naar de jongens die de kliniek bijna verlaten. Jammer dat je die jongen van 16 moet missen. hij zal ook wel lange weg afgelegd hebben eer hij terug zijn streefgewicht had behaald. Blijf je inzetten jongen13 ik wil echt niet dat je nog minder zou gaan wegen en dat je zou dood gaan. Luister goed naar je begeleiders en eet zoveel mogelijk. ik hoop samen met jou dat het zover niet komt dat ze jou gaan afzonderen. Blijf posten hier!

Hey! Mijn vriend is weg en zonder hem is het best wel saai hier... Ik probeer wel nieuwe vrienden te maken maar de meeste mensen hier zijn hier niet echt om vrienden te maken. Dat snap ik ook wel een beetje. Ik probeer echt heel erg mijn best te doen hier maar waarschijnlijk moet ik als ik zo door ga naar de afgesloten afdeling waar ik helemaal geen contact heb met familie of vrienden en waar ik dus ook niet jullie dingen kan vertellen over hoe het met me gaat. Maar ik dacht juist dat het goed ging want ik spuug bijna nooit meer en ik eet prima denk ik maar ik val nog steeds heel veel af. Ik ben nu 29 kilo. Dat is nog lang niet het lichtste van deze kliniek. Maar die jongen die dat wel is die hoeft er niet heen maar ik wel. En betekend dit nu dat ik dood ga? Want ik doe ECHT min best

Jongen 23 heeft gelijk, het is heel normaal dat je stemmingswisselingen hebt. Je gevoel kan zelfs gedurende de dag veranderen. Het is ook een heel verwarrende situatie, omdat je moet vechten tegen gedachten in je eigen hoofd: dan is het echt niet vreemd dat je je zo verschillend voelt. Hou vol, het zal uiteindelijk echt beter worden!

Fijn dat je je familie weer hebt kunnen zien! Is het mogelijk om contact te houden met die jongen van 16 als hij weg is?

De mooiste beloning is dat je straks weer leuke dingen kan gaan doen en al het gedoe achter je gelaten hebt. Het gaat je lukken. Bij dit soort dingen zijn die wisselingen heel normaal, probeer maar het grotere plaatje te zien.

Alweer sorry.... Ik had moeten snappen dat ze eigenlijk niks fout deden maar ik wel. Ik heb mijn excuses aangeboden aan hun. Ze zeiden dat ze hebben vergeven maar ik voel me nogsteeds schuldig. En elke dag wisselt mijn gevoel. De ene dag wil ik heel graag weer "beter" worden en doe ik heel erg mijn best om te doen wat hun zeggen en dat lukt dan ook. Maar de andere dag heb ik nergens zin in en ben ik alleen maar moe en boeit het me helemaal niets wat hun zeggen. Vandaag had ik bijvoorbeeld spijt van gister en heb ik de hele tijd gedaan wat ze tegen me zeiden en gegeten enzo. En eigenlijk heb ik helemaal geen zin in morgen want dan gaat mijn beste vriend hier weg maar er komt waarschijnlijk wel een andere jongen van 13. En ook heb ik vandaag eindelijk mijn familie weer mogen zien. Dat was wel leuk maar ik mis ze heel erg hier. En het kan nog weken/maanden duren voordat ik hier weer weg mag. Maar verder was het wel positief vandaag.

Het is goed voor je om bij die kliniek te zitten. Ze helpen je.

Ik snap de frustratie J13. Het is ook standaard (kleuter)psychologie; goed gedrag belonen moet tot meer van hetzelfde gedrag leiden. Plus je bent een puber en wilt je graag afzetten van dat kleine kindjesgedrag en als een normaal, volwaardig mens behandeld worden.. Heeel begrijpelijk, maar je hiertegen afzetten en verder afvallen gaat je niets anders brengen als veel pijn, ziekte en uiteindelijk de dood.

Laat je niet vloeren door deze terugval en doemgedachten. Probeer dat voor ogen te houden: het zijn je gedachten die je nu overmeesteren. Maar je gedachten zijn geen werkelijkheid zoals je nu gelooft. Ben baas over je gedachten maar laat je gedachten niet de baas zijn over jou.

Bespreek het ook met je begeleiders dat het je heel erg frustreert dat je toegejuicht wordt als een babytje wanneer je het voor elkaar krijgt om een broodje te eten en of dat ze misschien geen andere manieren hebben om je te belonen of juist niet.

@ jongen 13. Je zal het niet altijd makkelijk hebben in die kliniek dat begrijp ik wel en net als je begeleiders zijn we trots als je een heel broodje op eet en daarna niet gaat spugen. Uiteraard moeten ze enthousiast zijn voor jou en het kan wel zijn dat het voor jou wat kinderachtig over komt. Kijk vooral op naar de jongens die de kliniek bijna mogen verlaten in plaats van te kijken naar de jongens die In jou ogen nog minder wegen. Vraag het maar eens aan die vriend van 16 als hij er nog is. Elke gram dat je kan bij komen nu is een stap in de goede richting. Wees vooral niet boos op je begeleiders want ze hebben het echt wel goed met je voor. Blijf vechten tegen je anorexia. Stilletjes aan komt het wel goed met je. Dank voor je berichtje hierboven ook al was het een mindere dag.

Ts, je bent verkeerd bezig. Ze willen je alleen maar helpen. De eerste weken zullen dan ook zwaar voor je zijn maar luister gewoon naar ze. Je bent waarschijnlijk dun, maar ze willen alleen dat je "wat" aankomt zodat je je wat sterker voelt. Nogmaals doe gewoon wat ze van je vragen des te eerder ben je daar weg. Suc6

Hey. Vandaag bij het middageten werd ik heel boos op de begeleiders. Ik had 1 broodje opgegeten in plaats van een klein beetje vla wat ik normaal eet omdat daar weinig calorieën in zitten en omdat dat chemisch is en je daar niet van aankomt. En toen ik dat broodje had gegeten waren ze helemaal trots op me en gingen ze helemaal zeggen dat ik het goed deed en zowat juichen enzo. En toen werd ik heel boos want toen besefte ik me pas dat ze me hier behandelen als een baby met gedragsproblemen. Normale kinderen van 13 eten 3 of 4 broodjes in de middag en niemand die dan trots op ze is. En ik wil niet als een sukkel behandeld worden. Ik kan heel goed zelf bepalen wat ik eet. En toen dacht ik aan normale dagen zoals gister enzo en nog voordat ik in deze kut kliniek zat. Ik at helemaal niks en niemand die er wat van zei. Ze proberen me hier gewoon vet te mesten en nog dikker te maken. En toen ik met moeite dat broodje op had voelde ik me nieteens goed. Ik voelde me slecht terwijl die andere mensen helemaal deden alsof in een prijs had gewonnen. En toen had ik door dat het voor mij echt niets uitmaakt of ik wel of niet eet. Dus ik heb besloten om te doen wat alleen IK wil. En dat is om niet meer zo dik te zijn en om nog meer af te vallen. Want er zijn hier van de 15 jongens 2 die nog lichter dan mij zijn.

J13: probeer te begrijpen en dreun het ook jezelf in dat het beeld dat jij te dik bent enkel een beeld is dat bestaat in je hoofd. Probeer om op hetzelfde gewicht als je tweelingbroer te komen. Ook al heb je zelf het idee dat je dan te dik bent, dat is dan niet zo ook al wil je dat nu niet willen geloven.

@jongen13. Je bent geen aandachtstrekker en ik ben echt blij dat je nog wat hebt gepost hier. De kliniek waar je nu bent zal met een soort beloningssysteem werken. Dus als je bij komt zal je meer contact mogen hebben met je vrienden en familie. Je moet echt je best doen om je eten niet uit te spugen. Je hebt het echt nodig die voeding. Je lichaam is nu in een soort overlevingsstatus gekomen. Je kan nog bepaalde dingen doen, maar door je ondergewicht zal je merken dat er veel zaken niet meer werken zoals vroeger. Je zal snel uitgeput raken, geen erectie meer krijgen, misschien niet altijd je aandacht kunnen erbij houden.... Doe echt je best voor je familie en je vrienden. Die vriend van 16 die je daar leerde kennen heeft het ook lang gedaan, dus jij kan het echt ook wel. Ga ervoor, lieve jongen van 13, we willen je nog graag bij ons. Het zal vechten worden tegen die vreselijke ziekte anorexia, maar als jij het wil dan kan je winnen net zoals je vriend van 16j. Kom op jongen13, jij kan het!

@jongen 13 Fijn dat je weer reageert! Je bent echt geen aandachtstrekker, maak je geen zorgen; een echte aandachtstrekker zou zich er geen zorgen over maken dat hij een aandachtstrekker was, lijkt me. :-)

Dat je nog steeds moet spugen, wil niet zeggen dat je niet je best doet. Anorexia is een ziekte die moet genezen en dat kan even duren. Je zult langzaam steeds meer stappen vooruit zetten, en dat zal waarschijnlijk met vallen en opstaan gaan: zo was gisteren, toen je je eten uitspuugde, een tegenslag, maar dat je één lepel extra stamppot hebt proberen te eten, is juist een overwinning. Hou vol! Als je je best blijft doen, dan zul je steeds minder vaak toegeven aan je anorexia en steeds vaker winnen. Dat je bijvoorbeeld niet meer expres af wilt vallen, is al een hele grote stap! In je hoofd ben je dus al best ver: nu gaat het erom dat je lichaam weer leert om te eten.

Heel veel sterkte! Je kunt dit!

Hoi. Mijn tweelingbroertje zegt dat hij 47 kilo weegt maar dat geloof ik niet want ik ben iets meer dan de helft van en hij heeft wel een sixpack terwijl hij veel zwaarder is dan mij. Gister was echt een kut dag. Ik wilde echt niet eten maar ik heb het toch gedaan maar in de avond had ik het stiekem uitgespuugd maar toen voelde ik me schuldig dus ik heb vandaag 1 lepel extra stamppot geprobeerd te eten. En verder is het echt heel saai hier. We moeten de hele dag over onze gevoelens enzo praten en iedereen doet alsof ik psychisch gestoord ben en omdat ik niet aankom mag ik helemaal geen contact meer met familie voor 2 dagen. Maar ik doe echt heel heel heel erg mijn best om te doen wat zij zeggen en ik wil ook niet meer expres afvallen maar als ik niet afval maar aankom dan word ik voor mijn gevoel echt heel ziek. Maar verder ben ik wel blij dat mijn beste vriend hier over een week al weg mag omdat hij weer goed genoeg is om thuis verder te herstellen. Hij heeft in totaal 4 maanden niet thuis gezeten maar dat wil ik echt niet. Alles is hier kut en ik mis mijn familie en vrienden heel erg. En de mensen die hier voor mij zogenaamd zorgen zijn wel aardig opzich maar ze zijn zo steng allemaal. En ze praten steeds over dat ik kan overlijden als ik zo doorga maar ik voel me helemaal niet slecht verder. Maar klopt het wat jongen 16 zegt? Ben ik echt een aandachttrekker? Want het was niet mijn bedoeling om jullie aandacht te trekken ik wilde alleen hulp vragen sorry. Maar hij zegt dat ik niet mijn best doe maar ik probeer het echt heel erg om beter te worden maar waarom moet ik dan nog steeds spugen enzo? Doe ik echt niet hard mijn best?

@ jongen13 Hoe is het gewicht van je tweelingbroer? Heb je goede band met hem of is hij eerder een beetje dominerend naar jou toe? Je hoort dat wel eens bij tweelingen dat er één een dominante rol speelt ten op zichte van de andere. Het is al enkele dagen geleden dat we nog wat van je hoorde; Hopelijk gaat het de goede kant op. Veel sterkte en blijf vechten tegen je anorexia.

@jongen13 Ik lees al een tijdje je topic en vind het fijn dat je steeds weer de moed hebt om hier zelf je reacties te schrijven. Je zal een lange herstelperiode tecgemoet gaan met goede en minder makkelijke momenten. Blijf vooral in jezelf geloven dat je het gaat lukken. Hopelijk kun je samen met de jongen van 16 daar vechten tegen jullie probleem en heb je veel steun aan elkaar. Blijf hier regelmatig posten hoe het met je gaat. Hopelijk gaat het stilletjes aan beter met je en weet dat er net als ik ook nog veel jongens je steunen opdat je terug een normaal gewicht zal hebben. Ook al is het moeilijk blijf toch de begeleiders hun adviezen opvolgen.

@jongen 13 We geven echt om je, je stelt je niet aan. Je hebt het ontzettend zwaar op het moment en wat je meemaakt is ontzettend moeilijk. Ik heb heel veel bewondering voor het feit dat je blijft vechten en je best blijft doen, ook al geloof je er zelf niet in en voel je je belabberd. Hou vol!

Je hebt zeker anorexoa, het zal een struggle zijn maar het belangrijkste is dat je weet dat je het hebt. De jongens met six packs eten veel maa dan de gezondecdingen zoals havermout proteine shackes enz. Je lichaam heeft voedingstoffen nodig om spieren te kunnen maken, veel zelf. Al die mensen met een six pack zijn rond de 65 tot 75 kilo omdat spieren ook veel wegen. Je kunt op youtube eens gaan zoeken naar muscle buidling diet. Je zegt dat je broertje van ze lichter is dan jij maar hij is qua lengte ook veel kleiner, als hij het zelfde gewicht/lengte verhouding zou houden als dat jij hebt zou hij veele malen zwaarden zijn dan jouw. Je bent dus niet zwaar maar eigenlijk dun. Ik hoop dat je er goed over na denkt en dat je je realiseerd dat je jezelf mischien dik vindt maar dat dat in je hoofd zit en dat als je spierem wiot kweken je veel eiwitten khoolydtaten en als belangrijkste calorieen binnen krijgt, als je teweinig eet heeft je lichaam niet genoeg brandstof om te werken en gaat hij je spieren verbranden waardoor je nooit een sixpack krijgt. Meer eten dus en praat erover met anderen!

Helemaal geweldig voor je. Hou hem te vriend, en volg zijn adviezen op. Sterkte en Suc6. Blijf ons op de hoogte houden zodat andere er ook iets aan hebben

@ts: Fijn om te horen dat je iemand in de kliniek hebt gevonden die je tot steun kan zijn. Bij zulke dingen is het altijd belangrijk om te weten dat je er niet alleen voor staat. Dat wist je natuurlijk al wel door de reacties hier op het forum, maar het is natuurlijk fijn als je met iemand kan praten die weet wat je ervaart doordat deze het zelf ook meemaakt.

Hopelijk krijg je hierdoor ook het gevoel dat je richting genezing kan werken. Heel veel sterkte.

Fijn dat het nu beter gaat; heel fijn ook dat je er nu een soort vriend hebt! Hou vol! En begrijp ik goed dat je dat tweede bord eten binnengehouden hebt?

Hey! Het ging gister avond weer ff slecht maar nu gaat het weer beter. Ik moest namelijk bij het avondeten spontaan van het eten overgeven. Ze dachten toen dat ik het expres deed en ik moest een nieuw bord helemaal opeten. Ik vond het echt kut en vooral omdat ik echt mijn best doe om het binnen te houden en te doen wat ze zeggen maar dat snappen hun niet. Maar er is hier een hele aardige jongen van 16 en daar kan ik het goed mee vinden dus het is wel fijn dat ik een soort vriend heb.

@jongen 13 Hou vol! Probeer inderdaad wat jongen 15 zegt: iedere dag iets meer eten en het dan binnen houden. Je voelt je nu verschrikkelijk en dat zal nog even blijven, maar echt, het zal uiteindelijk beter gaan, en hoe beter je meewerkt in die kliniek, hoe beter dat zal lukken. Je zult jezelf er later heel dankbaar voor zijn dat je het hebt volgehouden.

Voel je niet slecht omdat het je zo veel moeite kost. Het is veel indrukwekkender als iemand tóch doorzet, ook al kost dat heel veel moeite, dan als iemand iets met het grootste gemak doet.

@ts met de insteling dat je niet gaat genezen kom je nergens ga doellen stellen voor jezelf, en hou vol hoe erg je ook wil kotsen hou het binnen. Stel als doel dat je die dag 2 dingen gaat eten minimaal en dan een paardagen daar na 3 dingen en zo verder en als je wil kotsen houdt het dan binnen. Ook al wordt je misselijk en krijg je hoofdpijn je zult toch door moetten zetten hoe lastig het ook is.

Hoi ik wilde even melden hoe het gaat voor als jullie het nog willen weten. Ik ben hier dus nu al een dag en het is best wel zwaar hier allemaal... Ik moet heel veel praten met mensen en elke dag moet ik heel veel eten. Alleen ik doe altijd 2/3 keer per dag spugen alleen ze kwamen er achter en toen werden ze best boos en ze zeiden dat als ik nog meer spuug dat ik dan alles opnieuw moet eten en dat ik als ik zo door ga dwangvoeding krijg. Ik doe echt heel erg mijn best om te doen wat ze van mij willen maar het is zo moeilijk... Ik moest gister avond tijdens het eten en in bed heel erg huilen want dit is echt niet wat ik wil. Ik wil echt niet doen meer wat ze zeggen maar ik kan hier niet weg. Maar ik weet toch zelf al dat ik niet ga genezen en dat ik niet nooit meer zo dik wil zijn, maar ik probeer het wel...

Vaak weten volwassenen veel, maar hebben ze soms inderdaad wat problemen om zich in te leven en het goed en overtuigend over te brengen, hoe goed ze het ook bedoelen. Dus ik kan me voorstellen dat je af en toe gewoon met een leeftijdgenoot wilt praten. Waarschijnlijk kun je het beste chat sites proberen die speciaal voor jongeren zijn ingericht en goed worden gemonitord, zoals 'jongenout.nl'.

En je bent echt niet de enige jongen. 1 op de 10 patiënten is jongen. Wellicht dat een andere site ook handig voor jou en je ouders is om info op te halen: anorexiajongens.nl

Misschien kun je aan je "begeleider" vragen of die in contact kan komen met een oud passient. Hij/zij heeft immers ook jouw traject doorlopen. Het valt te proberen. Sterkte met alles, je kunt het

Hoi ik had nog kort een vraagje. Ik zou hier graag met jongens iemand van mijn eigen leeftijd willen praten hierover maar contact met vrienden kan niet meer alleen nog maar met mijn gezin. En in de kliniek zitten alleen maar kinderen die het zo druk hebben dat we amper kunnen praten. weten jullie hoe ik dan contact kan zoeken met gewoon jongens die er over willen praten met me? maar dan hoeft hij natuurlijk niet zelf anorexia te hebben of maar als het wel zo is maakt het niet uit en het liefst wel van mijn eigen leeftijd en hoeft ook totaal niet gay te zijn... Ik praat gewoon veel liever met jongens van mijn eigen leeftijd dan met stomme volwassenen die denken te weten wat goed voor me is... heeft iemand enig idee hoe ik dit kan doen? allemaal 1000x thnx voor alle hulp en ik blijf jullie ook nog op de hoogte houden!!

@jongen 13 Je hoeft echt geen sorry te zeggen. Als we je maar een aandachtstrekker vonden, zouden we niet reageren. Je hebt nu genoeg aan jezelf, je hoeft je nu echt niet schuldig te voelen om andere mensen. Sowieso: je bent ziek en dat is niet jouw schuld, net als bij andere ziekten; het enige verschil is dat deze ziekte voor een groot deel in je hoofd zit, maar dat maakt hem niet minder echt.

Heel veel sterkte met alles! Probeer mee te werken met de artsen, dan gaat het echt goed komen. Je kunt hiervan genezen!

Zeer jammer om te lezen dat het zover is gekomen dat je lichaam letterlijk is uitgeput. Gelukkig hebben ze je nog naar het ziekenhuis kunnen krijgen. Hopelijk sta je open voor de aanwijzingen die de hulpverleners je geven. Zoals boven aangegeven is het belangrijk om de oorzaak te achterhalen waarom je zo over jezelf denkt.

Wat betreft het geslacht: annorexia komt inderdaad vaker voor bij meisjes, maar ook zeker bij jongens. 

En je hoeft je zeker niet te verontschuldigen dat je aandacht trekt. Dat is ten eerste een teken dat je echt hulp wilt. En daarnaast: dit forum is er om steun en hulp bij anderen te vinden, op welk gebied dan ook.

Ik hoop dat het je lukt om deze akelige aandoening te overwinnen en dit donkere hoofdstuk kunt afsluiten en weer een gelukkig leven kan leiden. Heel veel sterkte.

Sorry hoeft niet hoor, het is niet jouw schuld. Ik vind het fijn dat je hier blijft schrijven, ondanks je toestand. Heel goed!
Uitgescholden worden voor gay is een beetje in de mode. Mensen die dat doen, daar heb je toch niets mee, dus zeg dan maar dat je vriendin daar anders over denkt. Verder zijn er jongen met een sixpack en er zijn jongen die heel aardig en leuk zijn, dat komt lang niet altijd samen.....
Ik hoop dat je je hier op dit forum een beetje thuis gaat voelen.
Rust eerst maar een beetje uit.

Ik wilde ff melden dat ik rond 24:00 ben ingestort dus ik ben opgenomen in het ziekenhuis omdat ik 6 dagen naast die vlaai niks gegeten heb alleen een beetje gedronken. Ik ben nu nog maar 31 kilo en voor het laatst dat ik woog bij de GGD was 1,5 maand geleden en toen was het 37 dus het valt gelukkig mee. Ik weet niet precies allemaal wat er gebeurd is maar gelukkig heb ik mijn telefoon nog dus ik kan proberen zo vaak mogelijk hier iets te schrijven. Het is nu 4:47 en ik voel me moe en echt heel heel slecht. Ik heb geen idee hoe lang ik hier nog moet zitten maar ik hoop dat het goed komt. Sorry dat ik elke keer weer jullie aandacht trek. Ik weet niet of ik vaak dingen kan plaatsen want ik word misselijk als ik naar mijn scherm kijk maar ik ga proberen 1x per dag. Sorry voor alles.

J13: Er zijn wel degelijk jongens met annorexia. Alleen is het van meiden en vrouwen heel erg bekend. Ik geloof ook dat er minder jongens zijn die het hebben, maar ze zijn er wel degelijk. Je bent zeker niet een soort meisje, PUUR omdat je (hoogstwaarschijnlijk) annorexia hebt.
In een van je eerdere posts vroeg je of wij ook bang waren om te eten. Dit is bij de meeste mensen zeker niet het geval. Wel is het zaak aan de hulpverlening om te achterhalen WAAROM en ook zeker om dit patroon te doorbreken! Te veel eten is niet goed, te weinig ook niet. Dwangvoeding zal denk ik pas worden toegepast als ze je na een bepaalde tijd ECHT niet aan het eten krijgen. Probeer zoveel mogelijk mee te werken en open te staan voor hulp en de uitspraken die hulpverleners bieden. Veel sterkte!

@jongen 13 Je hoeft je geen zorgen te maken over je geslacht; anorexia komt ook bij jongens voor, maar daar hoor je om de één of andere reden veel minder over in de media en zo. Je kunt dus gewoon een jongen zijn als je anorexia hebt.

Ts, ik denk dat ze je eerst gaan onderzoeken, gewicht, lengte ed. En dwangvoeding geloof ik niet ze zullen eerst jouw normale eet gewoonte moeten Wetenden dan gaan zij er aangepast aan verder. Suc6

Ts, ik denk dat ze je eerst gaan onderzoeken, gewicht, lengte ed. En dwangvoeding geloof ik niet ze zullen eerst jouw normale eet gewoonte moeten Wetenden dan gaan zij er aangepast aan verder. Suc6

Dankjewel allemaal! Maar ik heb nog een vraag... Ik zie op internet altijd als ik zoek naar anorexia enzo alles over meisjes. En ik zie nooit dingen over jongens dus betekend dat dan dat ik een soort meisje ben? want in de klas hoor ik ook altijd meisjes praten over dat ze zichzelf dik vinden en dat ze weer een grotere maat hebben gekregen en dan ga ik daar ook over praten maar ik wil helemaal geen meisje zijn. Zijn er meer jongens met anorexia? En nog een 2e vraag. Wat moet ik doen als ik bij die kliniek ben? Moet ik dan de hele tijd eten? want dat wil ik echt echt echt niet. en ik las ook over dwangvoeding maar daar ben ik echt heel bang voor

@jongen 13 Als je bij die kliniek komt, zou ik dit allemaal eens bespreken. Je wordt gepest en dat heeft je zelfbeeld beïnvloed. Wat die pesters doen is echt niet oké en je hoeft dat niet te accepteren. Weten je docenten ervan dat je gepest wordt?

Ja, ik herken het wel dat mensen denken dat je je aanstelt als je vertelt over je problemen. Ik heb dat zelf bij mijn dwangstoornis een beetje meegemaakt. Andere mensen begrijpen vaak moeilijk hoe het is om een psychisch probleem te hebben: je maakt je immers zorgen om dingen waarvan zij zien dat ze niet waar zijn, dus snappen ze niet hoe jij je daar zo'n zorgen over kunt maken. Maar voor jou voelt het heel anders, net als het voor mij heel anders voelde: je stoornis maakt je wijs dat je zorgen wél terecht zijn. Ondanks wat andere mensen zeggen, stel je je dus niet aan: je hebt een psychische ziekte en dat is niet jouw schuld. Andere mensen hebben vaak niet zo'n 'stemmetje in hun hoofd' (niet dat je echt stemmen hoort, maar ik stel me mijn dwangstoornis graag voor als apart van mezelf: mij helpt dat) dat ze voortdurend van onware dingen probeert te overtuigen. Je stelt je dus niet aan, je zit gewoon in een heel andere situatie dan de mensen die je problemen niet begrijpen.

Wat je wel kunt doen, is proberen tegen je anorexia te vechten. Dat is niet gemakkelijk en het gaat dan echt niet in één keer over, maar het kan wel helpen. Probeer toch steeds iets te eten en het binnen te houden: begin klein en bouw het op. Zeg tegen jezelf dat je niet dik bent, dat je jezelf mag zijn, dat je het waard bent om gelukkig en tevreden met jezelf te zijn, dat die pesters ongelijk hebben. Geef daarbij geen argumenten, maar zeg het gewoon regelmatig tegen jezelf. Je zult er in het begin niet in geloven, maar ik denk dat je zo langzamerhand je manier van denken kunt veranderen. Vertelt het jezelf steeds als je je slecht, dik of een aansteller voelt. Hopelijk helpt het.

Hoi jongen 23. Thuis gaat het wel... Ik heb heel veel broers (1 broertje 1 tweelingbroer en 1 grote broer). Maar mijn ouders werken bijna altijd ze zijn ook zakenpartners en ze werken altijd in het buitenland dus ze zijn er alleen in het weekend vaak. Maar ik weet niet hoe het komt dat ik dit heb ik voel me ook nooit alleen. Wel pesten sommige jongens in de klas mij omdat de zeggen dat ik gay ben omdat ik geen sixpack heb. Ik ben wel gay maar dat weten zij niet dus hoe weten ze dat dan? Ik ben zo bang als ze het weten want een keer was een homo uit mijn school in elkaar geslagen. Maar ik weet niet of het alleen daardoor komt maar ik vind mezelf gewoon lelijk en te dit en als ik dat typ/zeg dan zegt iedereen dat ik me aanstel en juist super dun zeg dus ik ben bang altijd om dat te zeggen dus ik kan er met niemand over praten omdat ik mezelf wel dik vind eigenlijk maar dat durf ik niet te zeggen

Hoe is het nu met je??????!

We zijn inderdaad NIET boos op je, je hebt iets waar jij niets aan kunt doen dat je het hebt. We kunnen wel helpen door adviezen te geven.
Fijn dat je een vriend hebt die zich zo voor je inzet.
Het is psychisch en kan verschillende oorzaken hebben. Wat wel voorkomt is dat jij jezelf niet kunt zijn en je steeds gedwongen wordt en je niet vrij voelt. Het kan, het hoeft niet en het kan ook wat anders zijn. Kan je iets meer vertellen over je situatie thuis, hoe je ouders met je omgaan, hoe groot is het gezin, leven je ouders gezond of is er b.v. één verslaafd? We respecteren je privacy en ook die van de mensen om je heen.
We zien graag je reactie.

Hé, we zijn helemaal niet boos op je. We maken ons gewoon zorgen. Heel moedig dat je die vlaai gegeten hebt. Hou vol! Je mag echt trots op jezelf zijn!

Ik weet zelf vanwege mijn dwangstoornis wel een beetje hoe het is als een psychisch probleem je manier van denken beïnvloed. Je denkt nu misschien dat je gek bent, maar jij bent niet gek, je anorexia probeert je gek te maken. Je hébt anorexia, maar je bént niet je anorexia. Doe je best om niet te luisteren naar wat die anorexia je vertelt! Echt, het is ontzettend dapper dat je al zo ver bent gekomen en je mag echt trots op jezelf zijn dat je dit gedaan hebt. Iedere seconde dat je niet toegeeft aan je anorexia, vecht je ertegen. Alle beetjes helpen.

Ik heb het al gedaan. Ik heb ongeveer een uur geleden het aan mijn beste vriend verteld en hij maakt zich heel erg zorgen om me. De taart van gister is al opgegeten door de rest van mijn familie maar mijn beste vriend heeft bij de winkel kruimelvlaai gekocht. ik vond het helemaal niet leuk maar hij dwong mij om te eten anders zou hij geen vrienden meer met mij zijn. En ik hou echt van hem als en vriend dus ik moest het doen maar eerst lukte het niet. ik moest kokhalsen en ik wilde het echt niet eten maar hij heeft het in mijn mond gepropt. Ik moest wel huilen maar ik heb het opgegeten. Ik heb een kwart van de vlaai opgegeten ongeveer. Maar hij weet dat ik eten uitspuug dus hij is nu thuis zelf eten maar daarna komt hij weer terug en dan is hij er de hele dag. Maar ik moet het van mezelf uitspugen maar ik wil ik echt niet doen. maar als hij terug is dan gaat hij de hele dag op mij letten zodat ik het niet uitspuug maar ik wil zo graag het uitspugen en ik word gek van mezelf als ik het nu niet doe. dit geeft mij hoofdpijn en de hele tijd kokhalsen en als ik in de spiegel kijk dan voel ik me dik. ik probeer het in te houden en dat lukt denk ik wel maar ik voel me na ik eet altijd zo ziek en ik wil het gewoon uitspugen. en ik maak iedereens leven kut want iedereen maakt zich nu zorgen en ik boos op mij maar ik ben gewoon bang voor eten. sorry dat jullie nu tijd verspillen en dat ik jullie boos maak allemaal

Ikzelf weeg zelf zo'n 68 kilo en ben 1,68. Op mijn leeftijd zit dat dicht tegen overgewicht aan, maar is het nog steeds gezond gewicht, zolang ik maar niet veel meer ga wegen.

Je kunt misschien eens proberen om voorzichtig wat meer te eten. Neem gewoon eens rustig een stuk van die taart. Dat kun je echt wel hebben. Hierboven schreven sommigen dat je om een sixpack te krijgen niet dunner moet worden, maar gewoon meer je spieren moet trainen: je kunt dan gewoon (gezond, maar voldoende veel) blijven eten. En als je gezond wilt eten, kun je ook best wel een keer iets ongezonds eten, zoals die taart van je moeder.

je sixpack krijg je vooral door spieropbouw en daar heb je goede voeding voor nodig. Zeker in jouw geval is het belangrijk dat je groentes eet en vlees, eieren, melkproducten en niet te veel brood, wel iets, omdat koolhydraten je bloedsuikerspiegel nu in onbalans kunnen brengen. Vitamines is wat je nodig hebt, vooral uit groenten. Als je je goed voelt ga je lekker trainen, maar doe dat niet te lang.
Doe dat nou eerst dan praten we later verder. Als je afvalt gebruikt je lichaam ook spierweefsel (afbraak in plaats van opbouw van je sixpack) om energie van te maken en krijg je zeker geen sixpack.
Ik meen dit helemaal serieus, er is geen woord van gelogen.
We zijn met je begaan en willen graag dat het goed gaat met je.
Sterkte, succes en liefde.

Die jongen die voorrang kreeg omdat hij nog veel dunner was dan jou, was waarschijnlijk al bijna dood. Misschien is hij vannacht wel overleden. Jij bent zelf ook een extreem geval! Extreem dun! Extreem weinig eten! Jij bent de volgende die op een dag instort en met spoed naar die kliniek moet. Misschien overleef je het wel, misschien niet. Maar om je overlevingskansen te vergroten zou ik maar eens starten met eten. Neem lekker drie punten van die taart! Dan heeft je lichaam tenminste wat energie en gaan je hersenen misschien beter werken en kun je eens Google'n hoe gevaarlijk anorexia is. Wij hebben je gewaarschuwd. De keuze is nu aan jou of je zo jong al wilt sterven of niet.

Hoi ik ben de topicstarter. Het geeft niet dat sommige van jullie zo boos zijn... maar ik snap het niet. want jullie zeggen dat ik dun ben maar ik zou eigenlijk gister bij een kliniek kunnen maar dat kon toch niet want er was iemand die nog erger was dan ik dus dat betekend toch dat ik niet heel dun ben? want hoeveel wegen jullie eigenlijk dan? Maar ik heb nog een vraagje nog ook. Want ik ben nu ook een beetje bang voor eten denk ik. Jullie ook toch? Want mijn moeder had gister een taart gebakken en ze zei dat ik wel gewoon moest eten daarvan maar ik durfde niet en ik mocht het niet doen van mezelf maar taart met chocola is mijn lievelingseten maar ik durf niet meer te eten... wat moet ik nu doen? want ik heb een beetje honger eigenlijk maar ik heb nog steeds geen sixpack dus nu moet ik nog dunner worden

@jongen 16 Bedankt dat je hier even op wijst. Ik weet niet of je het ook over mij had, maar ik besloot toch maar even te reageren.

@jongen 13 (topicstarter) Sorry als mijn bericht hierboven misschien wat heftig klonk. Het was absoluut niet mijn bedoeling om je af te schrikken of te kwetsen. Het is alleen zo dat ik zelf een dwangstoornis heb en hierdoor in het verleden depressief ben geweest door schuldobsessies. Hoewel ik dus nooit anorexia heb gehad, weet ik wel heel goed wat voor onwaarheden een psychische ziekte je kan wijsmaken. Daarom reageerde ik zo confronterend, in de hoop dat ik je duidelijk kon maken dat je anorexia je gedachten beïnvloedt en tegen je liegt, en dat het mogelijk is - als het even kan met begeleiding - om te leren daar niet naar te luisteren. Maar voordat je dat kunt doen, moet je leren beseffen dat je aandoening je leugens vertelt. Misschien bracht ik dat nogal lomp; zo ja, dan spijt dat me. Ik wilde helemaal niet zeggen dat je dom bent, want dat ben je niet: je hebt alleen een psychische aandoening die je als het ware leugens vertelt. En dat is niets om je voor te schamen, net als iedere andere ziekte.

Als je een sixpack en zo wilt, moet je zowel sporten als eten. Je spieren hebben voedingsstoffen nodig en door het trainen ervan groeien ze.

Waarom doen sommigen van jullie zo gemeen? Hij is 13 en hij heeft gewoon een probleempje in zijn hoofd. En wij zijn allemaal 3 tot 10 jaar ouder dan hem! Help hem in plaats van te zeggen hoe dom het is wat hij doet en hoe ziek hij is. Hij leest dit sws allemaal en waarschijnlijk is hij nu te bang om nog te reageren en al helemaal om hulp te zoeken. En ja je hebt inderdaad anorexia maar je kan het nu nog verhelpen je bent pas 13. En een sixpack kan je altijd nog krijgen. Anorexia kan iedereen overkomen alleen heb jij de pech dat het jou is overkomen... Zorg er alsjeblieft voor dat je hulp zoekt want dan kan het nog goedkomen en dan krijg je later misschien zelf een sixpack als je goed traint! Laat pls iets van je horen ik maak me zorgen...

Hé jongen 13, ik ben bang dat de GGD gelijk heeft. Als je 1,69 m bent en 37 kilo weegt, ben je absoluut niet dik. Reken je BMI maar eens uit op internet als je een medisch bewijs wilt dat je geen overgewicht hebt. Integendeel, je hebt zelfs flink ondergewicht.

Nu denk je waarschijnlijk dat ik onzin zit te praten. Maar die stem die dat zegt ís je anorexia. Je anorexia vertelt je dat je dik bent en dat je moet afvallen, dat je lang niet zo slank bent als die jongens met een sixpack. En omdat je anorexia je dat vertelt, wil je afvallen, eet je weinig en wil je veel sporten. Omdat je naar jezelf kijkt en dan een dik iemand ziet.

Maar weet je wat andere mensen zien? Die zien hoe jij steeds maar dunner en dunner wordt. Hoe je niets eet. Hoe je in werkelijkheid ongezond mager bent. Je anorexia vertelt je dat die mensen liegen, maar ze liegen niet. Jij bent jezelf aan het uithongeren, jongen 13. En als je daarmee doorgaat, dan krijgt dat gevolgen. Je zult zwak en ziek worden. En als je dan verder gaat, ga je dood.

Je hebt die behandeling echt nodig. De GGD wil je niet vet maken. Integendeel, de GGD wil dat je gezond wordt. Het is je anorexia die je ziek maakt. De mensen om je heen zijn er niet mee bezig om je dik te maken, maar om je te genezen.

Heel veel sterkte, jongen 13; ik hoop echt voor je dat het goed komt.

En je denkt dat als je nog dunner word de meisjes wel op je afstappen? Want, oh dan lijk je op een instamodel. Nee, als je op een van die jongens wil lijken moet je veel naar de sportschool en juist goed eten. Veel fruit ,groente en koolhydraten. Maar als je echt dunner wilt worden ik hou je niet tegen. Gewoon niks eten en klaar. Je word dan wel opgenomen in een kliniek waar je misschien wel moet vechten voor je leven. Jou keuze. (Beetje onduidelijk, haha)

Je gewicht is zeker niet gezond! Te dun zijn is zeker niet mooi de jongens die je op insta ziet zijn jongens die trainen meestal en hebben hier een gezond dieet voor als je zo als hun wild worden zou ik eerst eens op een gezond gewicht komen en dan gaan trainen met behulp van een trainer

Beste jongen van 13. Het zal waarschijnlijk niet fijn zijn om dit weer aan te horen, maar wat de GGD zegt is echt waar. Je bent echt veel te dun. Extreem dun. Je zegt zelf dat je eten uitspuugt... Maar dat moet je echt niet doen. Het is belangrijk dat je heel veel gaat aankomen. Je hoeft niet bang te zijn om dik te worden, want dat gebeurt echt niet. Jij bent nog heel verre van dik. Je zegt dat je graag een sixpack wil. Een sixpack kun je alleen krijgen als je lichaam veel eten binnenkrijgt, zodat het spieren kan opbouwen en in jouw geval weer gezond kan worden. Want dit is echt niet goed. Je denkt dat je te dik bent, maar dat is echt niet zo. Je zou veeel meer moeten eten. Ik raad je aan met je ouders, docent en dokter te praten hierover. Geloof me, je moet het veranderen. Anderen kunnen je daarbij helpen.

Zoizo moet je gwn blijven eten en niks uitspugen maar dan zal ik heel gezond eten gwn inplaats van cola gwn water de hele dag door en af en toe mag wel een x iets anders maarja verder zal ik als je een sixpack wilt gwn trainen, hardlopen, opdrukken enz. Je kan ook op youtube zoeken naar sport video's. Maar wel blijven eten want anders word je dun dun en das niet nooi echt niet google maar.... dusja ik zal gwn gezond gaan levsn en genoeg eten

Aks ik dat zo lees denk ik ook dat er iets niet helemaal goed is. Je gewicht is echt laag, maar je bent ook vrij lang voor je leeftijd, heb je net een groeispurt? Als dat zo is, wordt je heus wel wat zwaarder en dat is maar goed ook. Een six pack kan je ook krijgen door flink buikspieroefeningen te doen.
Anorexia komt nogal eens voor als er in het gezin dingen niet goed gaan. Wordt er naar je geluisterd? Is er echte belangstelling in jou? Moet je van alles of wordt het besproken?
Ga dit soort dingen anders een met iemand bespreken, iemand die je vertrouwd, een schoolpsycholoog bijvoorbeeld.
Succes en blijf van het leven genieten!

Anorexia is niet het dun zijn, maar de geestelijke ziekte dat je denkt dat je dik bent en dat je dunner moet worden. En die geestelijke ziekte heb jij duidelijk wel. Je moet je niet vergelijken met je broertje van 6. Je moet je vergelijken met leeftijdsgenoten, en die zijn allemaal minstens 45 kilo. Jij bent dus niet dik, maar geestelijk ziek waardoor je denkt dat je dik bent.