Het beste lijkt mij om (hoe zuur dat ook is) om je geaardheid geheim te houden voor je ouders. Zo gauw je op eigen benen kan staan denk ik dat het het beste is om uit de kast te komen. Dat is dan ook puur uit eigenbelang. Sterkte en succes.

Ha jongen van 14. Ik begrijp je situatie erg goed want heb het zelf ook meegemaakt. Ik ben ook opgegroeid in de biblebelt en weet hoe lastig het kan zijn om voor je geaardheid uit te komen. Het lastige in jouw geval is dat je nog maar 14 bent en je daarom voorlopig nog thuis woont. Mijn ouders reageerden vooral verdrietig toen in uit de kast kwam, boos waren ze niet. Als ik je één advies mag geven: wanneer je uit de kast komt doe dit op een moment dat jij er klaar voor bent. Probeer te beseffen dat je ouders ook maar mensen zijn die waarschijnlijk het beste met je voor hebben maar met de situatie geen raad weten. Probeer in zo'n situatie een heftige inhoudelijke discussies over de Bijbel etc te voorkomen, want wanneer de relatie met je ouders ingewikkeld wordt hebben jij en je ouders daar beiden nadeel van.
Inmiddels heb ik anderhalf jaar een relatie en wonen we samen. Mijn ouders vinden het erg moeilijk maar doen hun best om er goed mee om te gaan. Ik heb vanuit mijn omgeving veel respect ontvangen voor de manier waarop ik mijn ouders hierin heb gerespecteerd door hen niet af te wijzen en het gesprek hoe moeilijk ook toch aan te gaan. Voor nu zou ik zolang je het zelf niet zo'n heel groot probleem vind het voor jezelf houden. Dit zeg ik omdat je nog thuis woont en dat waarschijnlijk ook het liefst blijft doen. Loop je er echt mee vast dan zou je hier professionele hulp bij kunnen zoeken bij het COC of misschien nog beter bij CHJC wat een christelijke organisatie is die je niet zullen willen genezen maar er voor je willen zijn.
Heel veel sterkte!

Hey jongen 14: Ja, dat is lastig! Ik begrijp je helemaal. Heb het zelf gehad. Ik was 15 toen iemand mij met mijn vriend had gezien en dat aan mijn ouders had verteld. Toen ik thuis kwam ben ik hardhandig aangepakt door mijn vader. Je mag geen homo zijn maar je zoon in elkaar rossen mag schijnbaar wel van de kerk. Ben naar iemand in de straat gegaan die me wel zou begrijpen. Kreeg ook gesprekken met de dominee. Maar die wilde, net wat je al zei, mij "genezen". Ik heb het thuis nog een paar jaar vol weten te houden. Mijn vriend doet bouwkunde. Zijn ouders hebben een bouwbedrijf. Achter de boerderij waar ze wonen stond een oud vervallen huis hij samen met zijn vader heeft opgeknapt. Daar wonen we nu samen. Ik heb geen contact meer met mijn ouders. Ik mag nog wel thuiskomen, maar zonder mijn vriend. Verder heb ik veel hulp gehad van het COC. Er zijn jongerenwerkers voor jongeren zoals jij. Je moet hier hulp bij hebben. Het is jou recht om te zijn wie je bent. Ik wens je sterkte. XX