Ik kom ook van speciaal onderwijs en heb dit ook meegemaakt al was het bij mij wel ingewikkeld. Ik trok mezelf soms terug uit grote groepen en klasgenoten wilden ook niet veel met me doen. Grootste probleem wat ik heb is dat ik moeilijk mijn plas kan ophouden. Ik heb gehad dat ik de eerste 2 jaar naar plas stonk op de middelbare wat klasgenoten ruikten. Al vocht ik er wel tegen om niet nat te worden overdag. Op de middelbare school kun je in de pauzes naar de stad wat ik niet durfde omdat ik eigenlijk altijd nodig moet plassen. Dus zat ik met nog 1 jongen altijd een broodje te eten in de schoolkantine terwijl 28 kinderen buiten school waren. Ik heb zelfs gehad dat klasgenoten klaagden over mij bij de mentor, dat ze me liever van school wilden door de problemen die ik had maar zij zij ook dat ik het recht had om er te zijn en gewoon door die 4 jaar heen moest. Ik kreeg ook een moeilijk een moeilijk gesprek met de mentor erover, ik moest thuis naar de huisarts ervoor.

Ondanks alle pesterijen ben ik aardig gebleven. Ik dacht ik ga nooit doen wat jullie doen. Op school is het genoeg als je misschien 3 goede vrienden hebt.

Hallo lief meisje 15 jaar,

Ik heb ook op speciaal onderwijs gezeten.
Ik snap volledig wat je bedoeld! Dit is een lastige kwestie, probeer toch te zoeken naar een fijn persoon die niet zo verbonden is met een bepaalde grote vriendengroep. Bedenk ook dat jij goed bent zoals je bent! Onthoud ook dat geen tijd hetzelfde blijft……… voordat je het weet zit je op een andere school/opleiding en voordat je het weet zit je niet meer op school maar werk je. Dan veranderen de mensen en situaties sowieso.

Hey, ik snap echt hoe rot je je moet voelen, dat is echt niet makkelijk. Het is super frustrerend als je gewoon normaal wilt doen en anderen je buitensluiten of raar reageren. Het is goed dat je er met je moeder over hebt gepraat, en ik denk dat ze gelijk heeft om het ook bij je mentor aan te kaarten. Soms zien anderen niet wat er gebeurt totdat je het duidelijk maakt.

Misschien helpt het om te focussen op de paar vriendinnen die je wel hebt. Dat zijn mensen die jou wél waarderen, en dat is veel waard. Het is jammer dat sommige mensen op school niet echt openstaan, maar dat zegt meer over hen dan over jou. Het is ook heel normaal om je soms eenzaam te voelen, zeker als contact maken sowieso lastig is.

Je bent bijna klaar met school, dus misschien kun je je richten op de dingen die je buiten de klas energie geven, en de mensen die je wél begrijpen. En als je echt het gevoel hebt dat dit niet werkt, kun je nog overwegen om van school te wisselen. Maar praat er eerst even goed over met je mentor, wie weet kan die nog helpen om het wat beter te maken.

Sterkte, en vergeet niet dat je echt niet alleen bent hierin!

Dag Meisje, Je blijft het volhouden met steeds nieuwe topics over jouw probleem, maar ik denk dat het voor de bezoekers hier wat te ingewikkeld is om er wat zinnigs over te zeggen. Eerlijk gezegd zou ik het ook niet meer weten. Het is nu eenmaal altijd zo dat er in een groep wel iemand is die wat anders is en weinig aansluiting vindt. Dat is niet leuk, maar zo is dat nu eenmaal.
Het beste zou zijn als jij iemand in jouw omgeving vindt waarmee je er over kan praten.

Op televisie was er een serie, 'Tieners tegen kwalen'. Dat ging om een groep van zes jongeren, ongeveer jouw leeftijd, die in contact werden gebracht met een groep ouderen die in een bejaardenhuis of soms nog thuis woonden. Er werden allerlei dingen georganiseerd waardoor ze elkaar beter leerden kennen en die jongeren en die ouderen vonden elkaar.
Er was een jongen bij, Leen, die is homo en hij heeft geen enkele vriend. Dat gaf maar problemen. Daar zag je hem uiteindelijk gezellig met anderen omgaan, wel met meisjes. Homo's kunnen goed met meisjes omgaan.
Met een van de ouderen ging hij een vlucht maken met een vliegtuig in een simulator. Het was dus niet echt maar het leek wel echt. Anderen gingen weer wat anders doen met hun oudere partner. Op Youtube kun je er wat van vinden. Zoek dus op: Tieners tegen kwalen.

Waarom zeg ik dat? Jij hebt wel eens wat werk gedaan voor een tante als ik mij goed herinner dus wil jij wel een baantje. Voel je er niet voor om wat te gaan helpen in een verzorgingshuis? Heel veel mensen daar zijn ook eenzaam en vinden het heel fijn om contact te hebben met iemand zoals jij. Ze hebben meestal kinderen gehad, hebben kleinkinderen dus ze weten hoe met jongeren om te gaan. Ze zien hun kinderen en kleinkinderen meestal niet veel, dus vinden ze het wel fijn als jij ze daar af en toe ziet.
Je kan helpen met eten rondbrengen en dat soort dingen. Ze kunnen altijd wel hulp gebruiken in een verzorgingshuis.

Denk er eens over na!