Ga alsjeblieft geen pillen gebruiken omdat je jezelf wilt veranderen. Die pillen doen meer kwaad dan goed. Als je verslaafd raakt ben je véél verder van huis. En het is ook zeker niet stoer om ze te nemen. Ik ben zelf ook heel verlegen, zeker bij mensen waar ik me niet prettig bij voel. Ik accepteer het maar dat ik verlegen ben. Echte vrienden weten hoe ik echt ben, en realiseren zich ook dat ik bij hun veel minder verlegen ben dan tegen vreemden. Met dat in mijn achterhoofd accepteer ik het gewoon, zo ben ik, het is niet anders.
Misschien kun je een hobby of sport zoeken met mensen die dezelfde interesses hebben. Dan is de drempel om te praten lager. Of zoek een baantje of ga vrijwilligerswerk doen. Ik heb deze zomer de activiteiten begeleiders geholpen in een bejaardentehuis daar ben je wel gedwongen om een praatje te maken met de mensen. Daar heb ik veel van geleerd. Ik ben minder onzeker en ik praat met mensen mee. Al ga ik niet snel iets uit mezelf zitten vertellen.

Alle psychische medicatie heeft heel nare bijwerkingen: hersen- en zenuwschade, hartproblemen, oogproblemen, zware spijsverteringsproblemen, depressie, paniekaanvallen, psychose (=krankzinnig worden), neiging tot agressie en geweld, zelfmoordgedachten en zelfmoord, verslaving, enzovoort, een hele pagina lang, in kleine druk. Je moet de bijsluiters voor artsen maar eens opzoeken (niet die voor patienten, daarin wordt het meeste weggelaten). Dus je wordt daar dom, traag, ziek en verslaafd van. Niet mee beginnen.

Maar ik snap je wel, ik had dat vroeger ook. Gewone korte cursussen helpen inderdaad geen fluit.

Ik heb een soort cursus gedaan waar je eerst lang gewoon tegenover iemand moest zitten en die alleen maar aankijken, tot je dat perfect rustig kon zonder zenuwtrekken, zonder duizelig worden, zonder angst, zonder wriemelen, zonder pijnlijke ogen, enz... Je mocht alleen normaal met je ogen knipperen, want je ogen moeten natuurlijk vochtig blijven zodat ze niet uitdrogen en niet kapot gaan.

Daarna moest die ander dingen tegen jou zeggen, eerst vriendelijk tot je dat perfect rustig kon aanhoren. Daarna altijd harder en harder, roepen, tieren, uitschelden, belachelijk maken, uitlachen,... Maar wel altijd eerst zacht beginnen, tot je het kon verdragen, en dan wat harder en harder, telkens tot je terug ontspande en het kon verdragen, en dan pas harder. dus je moest je sterkte in stapjes naar een hoger niveau tillen.

Het was heel raar: op een gegeven moment viel er plots een soort grote last van mij af, en ik werd heel rustig en opgewekt. ze mochten zeggen en doen wat ze wilden: ik hoorde het wel, maar het kon mij echt niet meer kwetsen. Het gleed van mij af als natte zeep.

Je moest die oefening in de twee richtingen doen: eerst de ene de andere erdoor helpen, en dan omgekeerd, zodat je allebei dezelfde vooruitgang maakte. Het langs twee kanten doen helpt ook om je verlegenheid te overwinnen, want je moet die ander helpen door daar vanalles tegen te zeggen. Dus je moest ook jezelf overwinnen.

Als je daarna buitenkomt, lijken de woorden van anderen veel minder erg. Je hebt zo extreem hard geoefend, dat gewone mensen die die oefeningen niet kennen, je niet meer kunnen kwetsen met woorden. En je hebt ook geen angst meer om zelf iets te zeggen.

Maar helaas, ik denk niet dat je die cursus nu nog ergens kan doen, ik zou niet weten waar. Of je moet hem zelf opzetten met je vrienden.

Wat ook helpt, is om terug te vinden of en zo ja wie je in het verleden onderdrukte in een soort schoolomgeving? Als iemand in zijn kleutertijd onderdrukt werd door een heel strenge juf bijvoorbeeld, ik zeg maar iets, dan kan die angst en onderdanigheid op de duur verkrampt en permanent worden, als een soort trauma. Net zoals iemand een trauma kan hebben van water als die ooit eens bijna verdronken is. Als je weet vanwaar het trauma komt, wordt het al een stuk minder erg.

Toen ik 12 was was ik ook heeeel verlegen. Maar ik probeerde gwn mezelf te zijn en meer zelfvertrouwen te krijgen. Gewoon een beetje oefenen.
Maar overweeg het echt niet om aan pillen te beginnen (ookal weet ik niet als ze bestaan!) Veel succes!

Beste meid, Jij zit erg met je verlegenheid als je met anderen zijn en je zou er een pilletje tegen willen hebben. Nu zijn er wel wat middelen die wat helpen, maar die krijg je alleen op doktersrecept en als het echt een groot psychisch probleem is. Nu is het voor jou natuurlijk een groot probleem, maar een dokter kijkt er anders tegen aan. Dus ik denk niet dat jij het zo gemakkelijk gaat krijgen. Hier kan je er wat over lezen: https://www.gezondheidsnet.nl/angst-en-fobie/pilletje-tegen-verlegenheid Onderaan het artikel staan nog wat links die voor jou ook interessant kunnen zijn: https://www.gezondheidsnet.nl/psychische-klachten/overwin-je-verlegenheid en https://www.gezondheidsnet.nl/angst-en-fobie/kom-over-je-faalangst-heen

Wat ik in jouw verhaal lees is dat jij jezelf klein en onbelangrijk vindt. Niet de moeite waard om mee om te gaan. Hoe is dat zo gekomen? Heb je thuis misschien veel negatieve dingen gehoord? Wordt je nooit eens geprezen als je een mooi rapport had of iets goed gedaan had? Dat kan jou een gevoel van minderwaardigheid geven.
Kijk eens in het rond. Ben jij minder leuk om te zien dan andere meisjes van veertien? Naar mijn ervaring zien alle meisjes van veertien er heel leuk en lief uit.
Ben jij dommer dan de meisjes in jouw klas? Heb jij altijd de laagste cijfers? Heb jij minder leuke kleren dan de anderen?
Ik denk dat het niet zo is. Iedereen heeft wel iets waar hij of zij beter in is en iedereen heeft wel iets waar hij of zij minder in is. Zo is dat nu eenmaal in het leven.

Dat anderen jou haten is natuurlijk onzin. Waarom zouden ze? Doe jij lelijke dingen? Spreek jij kwaad? Nee toch, dus waarom zouden ze jou haten. Het punt is, als jij zelf denkt dat jij helemaal niets bent dan vinden anderen jou ook niet zo interessant. Jij bent dat bloemetje dat in de schaduw onder een struik staat te bloeien. Niemand ziet het, niemand plukt het.

Jij moet meer zelfvertrouwen krijgen. Als jij in de pauze bij andere meisjes gaat zitten, kijken ze dan van "wat doe jij hier?" of laten ze je maar omdat jij toch nooit wat zegt?
Ga er gewoon bij zitten en luister naar wat ze zeggen en kijk hoe ze doen. Denk na over jezelf. Kijk in de spiegel en vraag je af of jij er minder leuk uitziet. Kijk bij proefwerken en toetsen naar jouw cijfer en dat van anderen. Was jij minder?
Veel mensen praten graag, vooral over zichzelf. Dan moeten er ook zijn die luisteren. Dat kan jij zijn. Luister naar wat ze vertellen en reageer daar op. Dan wordt jij iemand die alles zo goed begrijpt en waar ze graag tegen praten.

Om te beginnen, geloof dat jij minstens zo goed bent als de anderen en soms gewoon beter. Want dat is gewoon zoals het is.

Veel sterkte en veel succes. Als je ouder wordt dan gaat alles steeds beter worden, let maar op!

Die pillen? Je bent aan het overwegen harddrugs te gaan gebruiken om de controle over jezelf zo te verliezen, de bijwerkingen te dragen voor de mogelijkheid om een paar uur minder ingetogen te zijn wat heftig en zorgelijk.

Jij bent niet do van nature en drugs zorgen ook voor gênant gedrag nou stel je voor hoe jij je dan voelt als het weeer uitgewerkt is.

Pillen tegen verlegenheid? Die bestaan niet.

Beste TS, best een vervelend probleem, maar zaak is wel dat jij jou probleem het-en erkent. Als je al meerdere trajecten hebt doorlopen en het werkt niet dan zou je zeggen dat behandelaars wellicht ook over medicatie waren begonnen, maar dat is niet zo. Wellicht vinden ze je nog te jong om met pillen te beginnen, dat kan ik niet beoordelen. Maar als jij denkt daar daar jou oplossing ligt adviseer ik je bij jouw huisarts te beginnen.