Ja, ik snap je wel. Ik heb ook een jaar in zulke rotklas gezeten met een paar stuks krapuul, wat laffe meelopers, en een paar idioten die te lomp waren om te helpen donderen. En uiteraard waren zij tegen de leraars, en tegen diegenen die wel wilden studeren en die wel iets wilden kunnen. Die onnozelaars verpestten de hele sfeer. Het was een hel.

Je zou heel voorzichtig kunnen proberen om hen aan het verstand te brengen dat dingen kapot maken niet stoer is, en niet moedig is. Echte moed is om tegen een vriend te zeggen dat hij daarmee moet stoppen, en dat hij zich constructief moet gedragen. En dat hij zelf het goede voorbeeld moet geven. Dat vereist pas echte moed. Maar je moet dat echt wel heel taktvol, heel vriendelijk en voorzichtig aanbrengen, zodat ze meer levensinzicht krijgen. Niet kwaad en beschuldigend. De kans is anders groot dat ze je dan net gaan pesten.

Als je dit bespreekt met je leraars, vraag hen dan om je naam niet te noemen. Anders zijn er wellicht domme leraars die gaan zeggen voor de klas: "Jongens, luister eens, die [jouw naam] vindt jullie gedrag niet okee". En dan ben je de pineut.

Nog iets: houd altijd in gedachten dat hun woorden niets zeggen over jou, maar alleen over henzelf. Hun woorden zijn een soort megafoon voor hun hersengolven. Als zij zeggen: "je bent zo en zo" (stom/truttig/seut/hoer/lelijk/vuil/whatever...), dan zijn dat hun hersengolven, hun achterlijke idee-fixes, hun bekrompen visie, hun domme hersenen. Dus hun woorden bewijzen alles over henzelf, maar niets over jou. Als je dat herkent en altijd in gedachten houdt, kunnen ze je niet kwetsen met woorden, dan glijden die van je af als zeep, en dan moet je ermee lachen. (Maar dat wist ik toen helaas nog niet, dat heb ik pas later geleerd, dus toen kwetsten ze mij nog wel.)

Zo'n uitspraken als "chauffageplakker" kunnen ook vriendelijk bedoeld zijn. Dat is ook maar een mens, en misschien wist ze gewoon niets beters te bedenken. Je moet daar niets achter zoeken. En herinner je altijd het vorige paragraaf.

Beste meid, Jij hebt het heel moeilijk met jezelf en je vindt maar weinig begrip bij de mensen om je heen. Doordat jij zoo verlegen bent kennen de mensen waar jij mee in contact komt jou niet echt en daarom laten ze je maar. Ze weten niet hoe ze met je om moeten gaan.
Jij zou vast wel graag wat meer contact met anderen willen, maar je weet niet hoe je dat kan krijgen. Die klas van jou helpt ook al niet mee. Veel respect voor de leerkrachten lijken ze niet te hebben. Doordat die klas zo lastig is hebben de leerkrachten ook niet veel tijd om aandacht aan jou te geven, hoewel jij in je andere topic wel zegt dat ze zich zorgen maken.
Je schrijft dat je bij de verwarming gaat staan in het toilet omdat je het koud hebt. Een mevrouw noemde jou chauffage plakker. Dat was een grapje, maar jij ging je daardoor schamen. Bij die chauffage zocht jij warmte, voor de echte kou, maar ik denk ook voor de kou in je leven.

In je andere topic schreef je dat jij je snijdt, in je nek, in je hand. Niemand mag dat weten, maar ze zien het toch wel en ze zeggen er niets van. Misschien ben jij daar blij mee dat het geen gezeur geeft, maar eigenlijk is het heel verdrietig dat het blijkbaar niemand wat kan schelen. Zelfs je moeder zegt er niets van.
Hoe is het thuis? Wonen allebei je ouders nog samen en heb je misschien broertjes of zusjes? Hebben je ouders het moeilijk, of verberg jij je problemen voor ze en denken ze dat het goed gaat met jou?

Als je problemen hebt dan is het nooit goed om dat te verbergen. Vanzelf gaan ze niet weg. Vandaag heb jij dat gesprek gehad met die co-klastitular en klastitularis, mentoren zouden we dat in Nederland noemen denk ik, durfde jij daar over jouw problemen te praten, anders dan dat jij in zo'n nare klas zit?

Hoe jij bent daar is weinig aan te veranderen. Wat wel kan is dat jij er mee om leert gaan en methoden leert om contact te maken met anderen en vrienden te krijgen. Nu ben jij erg alleen. Met niemand kan of durf jij te praten over de dingen die jij hier geschreven hebt. Dat maakt je eenzaam en ongelukkig. Altijd zal jij je af en toe wel eens ongelukkig voelen, dat is voor de meeste mensen zo. Maar als jij contact hebt met mensen waarmee jij je gevoelens kan delen dan helpt dat veel om je wat beter te voelen.
In Belgie heb je vast ook instellingen die jongeren met problemen helpen om daar mee om te gaan. Praat met je ouders en/of met de mensen op school die daar voor zijn. Ze kunnen bekijken wat er voor jou mogelijk is. Ze kunnen bij het oudercontact daar dan ook over praten. Zo door blijven gaan is niet goed. Dus heb moed en ga het gesprek aan! Het beste met jou en veel sterkte.

Volgens mij heb je niet echt een leuke klas, en als je ook niemand hebt om mee te praten is het in de sociale omgang ook niet echt te doen. Als je hobbies hebt of dingen buiten school kun je daar misschien gelijkgestemden vinden om mee te praten en vrienden te worden, op die manier wordt het ook wat beter te doen.