@meisje 15 Dat lijkt me een lastige situatie. Misschien kun je het er eens met je mentor over hebben? Die kan je advies geven, en je waarschijnlijk ook helpen met hoe je het aan je ouders kunt vertellen, als je daarom vraagt.

Voel je er in ieder geval niet rot over dat je het te moeilijk vindt. Als je op school steeds tegen je grenzen aanloopt, kun je het gevoel krijgen dat je 'niet slim genoeg' bent, terwijl ik zeker weet dat je je eigen talenten zult hebben - iedereen is wel ergens goed in. Dus mijn advies is: probeer te ontdekken waar je goed in bent en wat je leuk vindt om te doen en richt je daarop. Voel je niet gedwongen om het gymnasium te doen alleen maar omdat andere mensen dat 'beter' vinden dan havo.

Ik heb ongeveer hetzelfde probleem alleen gaat het bij mij omdat ik het simpelweg mijn cijfers niet durf te zeggen want mijn ouders zijn daar streng in ik woon nu 6 jaar in Nederland en doe nu 2e gymnasium ik hoor van mensen van wat knap enz dat je het hebt gehaald maar daarvan stres ik meer omdat ik denk dan ja en ze kon het toch niet halen en ik durf er met mijn ouders niet over te hebben dat ik havo niveau wil doen. En school helpt daar ook niet echt bij want je kan het gewoon merken dat ze Nederlandse kinderen voorschieten met alles ook al zeggen ze het niet direct in mijn gezicht.

Heftig dat je je zo voelt. Het kan erg zwaar zijn als je ouders zo veel druk op je leggen. En faalangst maakt school er ook niet makkelijker op.

Weet alsjeblieft dat je goed bent zoals je bent. Je bent een uniek persoon, en je mag er zijn. Het is echt niet zo dat je geen baan gaat vinden zonder gymnasiumdiploma - als je ouders zeggen dat dat wel zo is, dan zijn ze je onnodig bang aan het maken. Zoek liever naar wat je zelf leuk en interessant vindt om te doen.

Ik raad je in ieder geval aan om eens met je mentor te gaan praten over hoeveel stress je hebt en hoeveel druk je van thuis ervaart. Daarnaast lees ik dat je soms genoeg hebt van de aarde en weg wilt. Dat zijn heftige gevoelens om door te maken: weet alsjeblieft dat je hier niet alleen mee rond hoeft te blijven lopen en dat er mensen zijn die je kunnen helpen. Je kunt een afspraak met je huisarts maken om over deze gevoelens te praten; die kan je doorverwijzen naar de juiste hulp om je weer beter te gaan voelen. Je kunt ook altijd anoniem bellen of chatten met de Kindertelefoon als je wilt praten.

Ik wens je heel veel sterkte. Laat het weten als ik wat voor je kan betekenen!